Απόψεις- Ο εθνικιστής, η νεοφιλελεύθερη και ο αδικημένος

Θαρρώντας λοιπόν πως εξουδετέρωσα κάθε υπαρκτό λόγο υποστήριξης των δύο ενδοπαραταξιακών μονομάχων της 29ης Νοεμβρίου, φθάνω στο κεφάλαιο Κώστας Καραμανλής… Αντιβαίνοντας σ’ αυτόν τον τραγελαφικό δημοσιογραφικό άγραφο νόμο των τελευταίων μηνών που-εξυπηρετώντας πασιφανή πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα- θέλει τον πρώην Πρωθυπουργό να χλευάζεται άκομψα και κυνικά για το οτιδήποτε, θα αποτελέσω τον μοναδικό ίσως αρθρογράφο που θα επιχειρήσει να τον υπερασπιστεί είτε λόγω αφελούς συμπάθειας προς το πρόσωπό του είτε σε πείσμα των καιρών και των προσώπων που αποφάσισαν εν μία νυκτί να τον προδώσουν επαληθεύοντας την πλήρη απουσία στοιχειώδους ηθικής, συναισθηματισμού, συναδελφικής συνέπειας και ανθρώπινης κατανόησης στον σκληρό στίβο της πολιτικής…

Υπενθυμίζω λοιπόν στους απανταχού Νεοφιλελεύθερους πως η βασική υπόσχεση του Κώστα Καραμανλή που του εξασφάλισε την νίκη στις εκλογές της 7ης Μαρτίου του 2004, αφορούσε τη μονιμοποίηση 300.000 συμβασιούχων στον δημόσιο τομέα. Ήταν τότε που σύσσωμη η ελληνική κοινωνία επέκρινε τον εκσυγχρονιστή κ. Σημίτη για την αντιλαϊκή πολιτική που ασκούσε, επιβεβαιώνοντας με τον καλύτερο τρόπο την εύστοχη ρήση του (παππού) Γεωργίου Παπανδρέου πως όπου ευημερούν οι αριθμοί δυστυχούν οι άνθρωποι. Κι όμως, όσο κι αν προσπαθώ, αδυνατώ να μνημονεύσω έστω και έναν πολιτικό, που να είχε τότε αναφερθεί έστω στις υποτιθέμενες καταστροφικές για τα δημοσιονομικά συνέπειες της υλοποίησης μιας τέτοιας δέσμευσης. Ούτε φυσικά ενθυμούμαι κανέναν να κόπτεται και να πασχίζει για ένα ευέλικτο, ολιγάριθμο και φειδωλό στις δαπάνες του δημόσιο. Για να βρεθούμε σήμερα -αναπόφευκτα ως έναν βαθμό- να κυνηγάμε την ευημερία της στατιστικής, ακολουθώντας τις υποδείξεις κάποιων υπερασπιστών των συμφερόντων ενός ασύδοτου κεφαλαίου…

Ο Καραμανλής, κατά την ταραχώδη 5ετία της διακυβέρνησής του, προχώρησε στην τέλεση της μονιμοποίησης ενός μεγάλου μέρους των συμβασιούχων που ταλαιπωρούνταν από την ανασφάλεια ενός μέλλοντος επισφαλούς εργασιακά και αβέβαιου οικονομικά. Προσείλκυσε επενδύσεις (βλ. Cosco), έκλεισε διεθνείς διακρατικές συμφωνίες(βλ. αγωγούς Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη και South Stream) που θα εξασφάλιζαν θέσεις εργασίας και προέβη σε συνεργασία και βελτίωση των σχέσεων με τη Ρωσία… Ακολούθησε επίσης μια επιτυχή διπλωματική πολιτική επιχειρώντας μετριοπαθώς να επιλύσει και να επιτύχει σαφή πρόοδο στις δύσκολες σχέσεις με τα γειτονικά κράτη… Αλλά και εγχώρια ο κ. Καραμανλής ολοκλήρωσε την Εγνατία Οδό διευκολύνοντας την σύνδεση των πόλεων της βορείου Ελλάδος με ένα σύγχρονων προδιαγραφών οδικό δίκτυο, κατάφερε να διοργανώσει επιτυχείς Ολυμπιακούς αγώνες (αξιοποιώντας και ολοκληρώνοντας σε σύντομο χρονικό διάστημα έργα του ΠΑ.ΣΟ.Κ), έβαλε τα θεμέλια για την κατασκευή του Μετρό στην Θεσσαλονίκη, εγκατέστησε κάδους ανακύκλωσης σ’ ολόκληρη τη χώρα, επεχείρησε εξυγιαντικές –κι αμφιλεγόμενες- αλλαγές στο χώρο της παιδείας (βλ. Νόμο Πλαίσιο), περάτωσε την ανοικοδόμηση και την επιτυχή λειτουργία του Μουσείου της Ακρόπολης και αναβάθμισε το Φεστιβάλ Αθηνών…
Αυτό που έμελλε να πληρώσει ο πρώην Πρωθυπουργός ήταν η αδυναμία –που οδήγησε σε απώλεια- ελέγχου των συνεργατών του, που απ’ ότι φαίνεται δεν είχαν το ίδιο όραμα μ’ εκείνον για την χώρα. Τα φαινόμενα διαφθοράς που είδαν το φως της δημοσιότητας και δεν αντιμετωπίστηκαν άμεσα με την απαραίτητη αυταρχική-ελεγκτική αρχηγική στάση αλλά και μια γενικότερη στασιμότητα στην υλοποίηση κάποιων μεταρρυθμίσεων που βρίσκονταν στα σχέδια του τότε Πρωθυπουργού οδήγησαν –σε συνδυασμό με μια χυδαία, στα όρια της παραπληροφόρησης δημοσιογραφική προπαγάνδα υπέρ του ΠΑΣΟΚ- την Νέα Δημοκρατία στη συντριβή.

Ήταν πολλά τα ατοπήματα που ο κ. Καραμανλής δεν μπόρεσε-ίσως και δεν προσπάθησε αρκετά- να αποτρέψει. Μα ακόμη κι όταν αυτά τα σφάλματα άρχισαν να επιφέρουν τα γνωστά σε όλους πλέον καταστροφικά αποτελέσματα, εκείνος αποφάσισε να παραμείνει συνεπής με την όπως πάντα μετριοπαθή, φιλολαϊκή και συμβιβαστική ρητορεία του, επαληθεύοντας αυτό που από την πρώτη μέρα της ανάληψης των καθηκόντων του αρεσκόταν να τονίζει: πως αντιπαθούσε τις « θεραπείες σοκ»… Τα -σε μεγάλο βαθμό σύμφωνα με την κοινή λογική- μέτρα που έλαβε στο Ασφαλιστικό η κ. Πετραλιά, το πάγωμα των μισθών και η γενναία έκτακτη εισφορά που επιβλήθηκε στα υψηλά εισοδήματα μπορούν σήμερα να χαρακτηριστούν πταίσματα συγκριτικά με τις πρωτοφανούς αγριότητας αποφάσεις της σημερινής κυβέρνησης αλλά και να αποδείξουν πως ο πρώην πρόεδρος –έστω και κάπου στο βάθος- πίστευε αυτά που έλεγε…

Ο Καραμανλής, μετά από μια συγκινητικού σθένους άνιση προεκλογική μάχη με όλα τα εγχώρια συμφέροντα, έφυγε αφήνοντας πίσω του μια μάλλον αποτυχημένη 5ετία διακυβέρνησης του ιδίου και των πολιτικών συνεργατών του. Θα ήταν παράλογο να ισχυριστώ το αντίθετο. Δεν μπόρεσε να ελέγξει το έλλειμμα, αύξησε δραματικά το δημόσιο χρέος, πούλησε μεγάλο μέρος κερδοφόρων δημόσιων επιχειρήσεων(βλ.ΟΤΕ) και κάλυψε προκλητικά κάποιους καταχραστές του δημοσίου χρήματος εκείνον τον «μαύρο» Σεπτέμβρη στη ΔΕΘ. Αλλά το κυριότερο σφάλμα του ήταν πως κατάφερε να ασκήσει μια εξωτερική πολιτική περισσότερο ανεξάρτητη απαγκιστρώνοντας τη χώρα από μια δουλοπρεπή φιλοαμερικανική στάση… Και φυσικά τιμωρήθηκε άνωθεν όπως τιμωρείται ο καθένας που προσπαθεί να αντιβαίνει και να αντιπαρέρχεται τους άγραφους μα και τόσο ισχυρούς κανόνες των επιταγών του συστήματος που φαίνεται πως λειτουργεί ακόμα με σφαίρες επιρροής… Μόνον έτσι μπορούν να εξηγηθούν τα συνεχή εκνευριστικά, ανήθικα και –πάνω απ’ όλα- ανούσια δημοσιεύματα που θέλουν τον Καραμανλή υπαίτιο για όλα τα δεινά παγκοσμίως( ανατρέξτε σε πρόσφατο δημοσίευμα του γαλλικού περιοδικού Marianne), που ασχολούνται τόσο κατινίστικα και χυδαία με την προσωπική του ζωή, που επιχειρούν καταφανώς να χειραγωγήσουν τις αδηφάγες μάζες που πάντα τέρπονταν από τις ανθρωποθυσίες προς ικανοποίηση των κανιβαλιστικών τους ενστίκτων….

Τα ΜΜΕ φυσικά τα κατάφεραν και πάλι… Ήρκεσαν μερικές μέρες στοχευμένων τηλεοπτικών ειδήσεων και κάποιων άλλων άρθρων δημοσιευμένων την κατάλληλη στιγμή στον ημερήσιο τύπο, για να πυροδοτήσουν αυτή την απειλητική, τρομακτική, πρωτόγονη και τόσο ευμεταχείριστη λαϊκή οργή. Σε λίγες μέρες ο Καραμανλής δεν θα ήταν πια ο καταλληλότερος, ο συμπαθέστερος, ο ικανότερος…. Σε λίγες μόνο μέρες θα μετατρεπόταν με το μαγικό επικοινωνιακό ραβδί της δημοσιογραφικής χειραγώγησης σ’ ένα χονδρό, ράθυμο, κατάπτυστο κλέφτη που κρύβεται στα πίσω έδρανα του κοινοβουλίου… Κανείς δεν τόλμησε να διαβάσει αυτή την σιωπή ψυχογραφώντας την απογοήτευση μιας εμφανώς καταθλιπτικής προσωπικότητας… Κανείς δεν μπόρεσε να διαβάσει την ειρωνεία και την απαξίωση της σιωπής που σιγά -σιγά εκδικείται βλέποντας αυτούς που τον καταψήφισαν τώρα να γεμίζουν καθημερινά τους δρόμους συμμετέχοντας σε διαδηλώσεις διεκδικώντας αναφαίρετα δικαιώματα που ο ίδιος δεν τόλμησε ποτέ να αμφισβητήσει… Θέλετε από δειλία, από πολιτική ανικανότητα, από τεμπελιά, από συμπόνια… Η ουσία είναι πως δεν τα αμφισβήτησε… Κι εγώ αυτή του την εικόνα θέλω να κρατήσω… Την εικόνα ενός ειλικρινούς, αυθεντικού, συμπαθή, χιουμορίστα, ανθρώπινου ηγέτη…

Συντάκτης | Παναγιώτης Τσέλλος

Ελληνα ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα. Μοιραστείτε αυτή την ανάρτηση