Ad Code

Responsive Advertisement

Ο μύθος της κοινής «ιουδαιο-χριστιανικής παράδοσης» (Μέρος 1)

«Η Ιουδαιο-χριστιανική μας παράδοση ήταν η βάση της Αμερικάνικης νομοθεσίας και θα συνεχίσει να είναι η δύναμη που θα μας οδηγεί στην δημιουργία της μελλούσης νομοθεσίας» - Sarah Palin στο Fox News.
- Ο όρος "Judeo-Christian" (Ιουδαιο-χριστιανικός) χρησιμοποιείται στις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1940 και αναφέρεται στα «κοινά ηθικά πρότυπα» του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού. Ο όρος χρησιμοποιείται επίσης θέλοντας να τονίσει τη αρχαία σύνδεση μεταξύ Χριστιανισμού και Ιουδαϊσμού.
Η παλαιότερη χρήση του όρου "Judeo-Christian" καταγράφεται το 1829 στο περιοδικό του Εβραίου χριστιανού ιεραποστόλου Joseph Wolff.


Η παλαιότερη γερμανική χρήση του όρου ‘judenchristlich’ είχε μία αρνητική έννοια και μπορεί να βρεθεί στα γραπτά του Φρίντριχ Νίτσε, και στο βιβλίο του «Ο Αντίχριστος», του 1895.


Οι υποστηρικτές της ιουδαιο-χριστιανικής αντίληψης θεωρούν ότι ο Χριστιανισμός είναι ο κληρονόμος του Βιβλικού Ιουδαϊσμού, καθώς και ότι η όλη λογική του χριστιανισμού ως θρησκεία είναι ότι υπάρχει (μόνο) ως θρησκεία που βασίζεται στον Ιουδαϊσμό.
Η χριστιανική Δεξιά στις ΗΠΑ επικαλούνται τον όρο σε μια προσπάθεια «να αποκαταστήσουν τις ιουδαιο-χριστιανικές αξίες σε μια χώρα που βρίσκεται σε βαθιά ηθική παρακμή».
Κατά τη δεκαετία του 1950 οι αμερικάνοι συντηρητικοί τονίζουν τις ιουδαιο-χριστιανικές ρίζες των αξιών. Ο οικονομολόγος Elgin Groseclose εξηγεί το 1958, ότι ήταν οι ιδέες "που προέρχονται από τις ιουδαιο-χριστιανικές Γραφές που έκαναν αυτή τη χώρα οικονομική και βιομηχανική δύναμη."
Στην φώτο: Μνημείο με τις Δέκα Εντολές έξω από το Κτίριο της Πολιτείας του Τέξας.
Η χρήση του όρου, φαίνεται να εξασθενεί, μετά το 2001 και τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, με τα mainstream μέσα ενημέρωσης να κάνουν χρήση του όρου λιγότερο, προκειμένου να τονισθεί το πολυπολιτισμικό πρόσωπο της Αμερικής.
Το άρθρο που ακολουθεί είναι από το New Dawn Magazine Νο.23 Φεβρουάριος-Μάρτιος 1994 - το βρήκα στο Information Clearing House / Μετ. ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ (λίγο πρόβλημα είχα στην απόδοση των όρων ‘Jew’, ‘Jewish’, ‘Judaism’ ‘Judean’).
Αυτή είναι μια εποχή στην οποία την θέση της είδησης έχει πάρει η προπαγάνδα, και της εκπαίδευσης η πλύση εγκεφάλου και η κατήχηση. Από τις διαφημίσεις που χρησιμοποιούνται για την πώληση κακής ποιότητας προϊόντων, με τις τάξεις στα σχολεία που αποσκοπούν να καταστήσουν τα παιδιά υποχείρια ρομπότ του κράτους, η τέχνη της πειθούς έχει εκτοπίσει την απλή αρετή της αλήθειας.
Από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, έχουμε βομβαρδιστεί από όλες τις πλευρές, με αναφορές για την «ιουδαιο-χριστιανική θρησκεία» του δυτικού κόσμου και την «ιουδαιο-χριστιανική κληρονομιά μας». Μας λένε ακόμα και οι εκκλησιαστικοί ηγέτες ότι η κοινωνία μας στηρίζεται σε μια υποτιθέμενη «ιουδαιο-χριστιανική παράδοση».

Η έννοια της «ιουδαιο-χριστιανικής θρησκείας» αποτελεί αναμφισβήτητα – ένα σχεδόν ιερό και απαραβίαστο - μέρος τόσο της κοσμικής όσο και της εκκλησιαστικής σκέψης. Ο Αμερικάνος χριστιανός ηγέτης Καθ. Χ. Franklin Littel, υποστηρικτής του σιωνιστικού κράτους, με ειλικρίνεια δήλωσε ότι "το να είσαι Χριστιανός, σημαίνει να είσαι Εβραίος" και ότι, κατά συνέπεια, είναι καθήκον το κάθε χριστιανού να υποστηρίζει την «γη του Ισραήλ» πάνω απ 'όλα. Ο Pat Boon, ο τραγουδιστής και ευαγγελιστής, είπε ότι υπάρχουν δύο είδη Ιουδαϊσμού, ένας ο ορθόδοξος και άλλος ο χριστιανικός.
Ωστόσο, μια τέτοια αποφασιστική προοπτική Χριστιανικού Σιωνισμού είναι να πούμε το λιγότερο, άγρια ​​απλουστευτική και βαθιά ανιστορική. Δεδομένου ότι ο έξυπνος Εβραίος συγγραφέας, Joshua J. Adler, επισημαίνει, «Οι διαφορές μεταξύ του Χριστιανισμού και του Ιουδαϊσμού είναι πολύ περισσότερες από ότι απλά πιστεύεται ότι έγκειται μόνο στην διαφορά για το αν ο Μεσσίας έχει ήδη εμφανιστεί ή αναμένεται ακόμα, όπως ορισμένοι θέλουν να λένε".
Οι παρατηρήσεις του Εβραίου συγγραφέα S. Levin, μπορουν να εξηγήσουν την ανάγκη των χριστιανών για τον ιουδαιο-χριστιανικό μύθο. Γράφοντας στο ισραηλινό περιοδικό ‘Biblical Polemics’, ο Levin καταλήγει: «Εξάλλου, λατρεύουμε τον ίδιο Θεό», είναι το μόνιμο επιχείρημα των χριστιανών προς τους Εβραίους, αλλά ποτέ των Εβραίων προς τους χριστιανούς. Ο Εβραίος ξέρει ότι δεν λατρεύει τον Χριστό-Θεό αλλά τα ‘χριστιανικά ορφανά’ πρέπει να λατρεύουν το Θεό του Ισραήλ και έτσι, έχει την πρώτη κίνηση (πλεονέκτημα) εύκολα και αβασάνιστα βγαλμένη από τα χείλη του. Πρόκειται για μια αυστηρά μονομερή επιβεβαίωση, που περιορίζεται στον ισχυρισμό του Θεού του Ισραήλ, αλλά χωρίς καμία αναφορά σε άλλους θεούς . Ο Χριστιανός ποτέ δεν αντιμετωπίζει τον μουσουλμάνο ή τον ινδουιστή με το «Άλλωστε, λατρεύουμε τον ίδιο Θεό".
Πίσω το 1992, τόσο το περιοδικό Newsweek όσο και η ισραηλινή εφημερίδα Jerusalem Post ταυτόχρονα παρουσίασαν εκτενή άρθρα που εξέταζαν τις ρίζες του ιερού χριστιανο-ϊουδαϊκού μήνα του μέλιτος!
Η επικεφαλίδα του άρθρου στο Newsweek ήταν η εξής: "Οι πολιτικοί καταφεύγουν στην ιουδαιο-χριστιανική παράδοση, αλλά οι θρησκευτικοί μελετητές λένε ότι δεν υπάρχει πια." Το άρθρο της Jerusalem Post έλεγε: «Ο αντισημιτισμός είναι ένα άμεσο αποτέλεσμα της διδασκαλίας της Εκκλησίας, την οποία οι χριστιανοί ίσως πρέπει να επανεξετάσουν".
"Για τους μελετητές της αμερικανικής θρησκείας», δηλώνει το Newsweek, «η ιδέα μιας ενιαίας ιουδαιο-χριστιανικής παράδοσης είναι ένας ‘made-in- America μύθος’ που πολλοί από αυτούς δεν τον θεωρούν πλέον ότι ισχύει". Παραθέτει τα λόγια διαπρεπούς μελετητή του Ταλμούδ, του Jacob Neusner: «Θεολογικά και ιστορικά, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, η ιουδαιο-χριστιανική παράδοση. Είναι ένας κοσμικός μύθος που ευνοείται από ανθρώπους που δεν είναι πραγματικά πιστοί οι ίδιοι.."
Το Newsweek επικαλείται αρχές που αναφέρουν ότι «η ιδέα μίας κοινής ιουδαιο-χριστιανικής παράδοσης εμφανίστηκε πρώτα στα τέλη του 19ου αιώνα, αλλά δεν κέρδισε τη λαϊκή υποστήριξη μέχρι το 1940, ως μέρος της αμερικανικής αντίδρασης στο ναζισμό..», Και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι "Από τότε, τόσο οι Εβραίοι όσο και οι χριστιανοί μελετητές έχουν αναγνωρίσει ότι – πέρα από γεωπολιτικά παιχνίδια – ο Ιουδαϊσμός και ο Χριστιανισμός είναι διαφορετικές, ακόμα και αντίπαλες θρησκείες".
Η Jerusalem Post κατηγόρησε την Χριστιανική Εκκλησία ότι είναι υπεύθυνη για το Ολοκαύτωμα. Ο Γάλλοεβραίος μελετητής Ζυλ Ισαάκ ανέφερε: "χωρίς τους αιώνες της χριστιανικής κατήχησης, του κηρύγματος και της ύβρης, οι Χιτλερικές διδασκαλίες, η προπαγάνδα και η ύβρις δεν θα ήταν δυνατές".
«Το πρόβλημα», καταλήγει η Jerusalem Post, "δεν είναι, όπως ορισμένοι υποστηρίζουν, ότι ορισμένοι χριστιανοί ηγέτες παρεξέκλιναν από την χριστιανική διδασκαλία και συμπεριφέρθηκαν με έναν μη-χριστιανικό τρόπο. Είναι οι ίδιες οι διδασκαλίες που φταίνε».
Ο Joshua Jehouda, εξέχων Γαλλο-εβραίος ηγέτης, παρατήρησε στα τέλη του 1950: «Η σημερινή έκφραση «ιουδαιο-χριστιανικό, ιουδαιο-χριστιανική κλπ» είναι ένα σφάλμα που άλλαξε την πορεία της παγκόσμιας ιστορίας από την σύγχυση που έχει σπαρθεί στο μυαλό των ανθρώπων, σαν από αυτό κάποιος θα έπρεπε να κατανοήσει την εβραϊκή καταγωγή του Χριστιανισμού... Αν ο όρος «Judaeo-Christian» δείχνει μια κοινή καταγωγή, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πρόκειται για μια εξαιρετικά επικίνδυνη ιδέα. Στηρίζεται σε μία «contradictio in abjecto», η οποία έχει ορίσει τη διαδρομή της ιστορίας σε λάθος δρόμο. Συνδέει σε μία ανάσα δύο ιδέες που είναι εντελώς ασυμβίβαστες, επιδιώκει να αποδείξει ότι δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ της ημέρας και της νύχτας ή του ζεστού και του κρύου ή του μαύρου και του άσπρου, και, συνεπώς, εισάγει ένα θανατηφόρο στοιχείο σύγχυσης σε μια βάση πάνω στην οποία ορισμένοι, ωστόσο, προσπαθούν να κατασκευάσουν έναν πολιτισμό. " (L'Antisemitisme Miroir du Monde σελ. 135-6).
Ποια είναι η αλήθεια;
Υπάρχει συνεπώς, κάποια αλήθεια σε αυτό τον όρο «ιουδαιο-χριστιανικό»; Είναι ο Χριστιανισμός που προέρχεται από τον Ιουδαϊσμό; Μήπως ο Χριστιανισμός έχει κάτι κοινό με τον Ιουδαϊσμό;
Επανεξετάζοντας την δυτική χριστιανική ιστορία των τελευταίων δύο χιλιάδων χρόνων, δεν υπάρχει πραγματικά κανένα αποδεικτικό στοιχείο μιας «ιουδαιο-χριστιανικής παράδοσης» και αυτό δεν έχει διαφύγει της προσοχής των ειλικρινών χριστιανών και εβραίων σχολιαστών.
Ο Εβραίος μελετητής και σιωνιστής δρ Joseph Klausner στο βιβλίο του «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ» εξέφρασε την ιουδαϊκή άποψη ότι «υπάρχει κάτι που βρίσκεται σε αντίθεση με τις θεώρηση του Ισραήλ για τον κόσμο» στη διδασκαλία του Χριστού, «μια νέα διδασκαλία τόσο ασυμβίβαστη με το πνεύμα του Ιουδαϊσμού», που περιέχει "μέσα της τα μικρόβια από τα οποία θα μπορούσε και θα έπρεπε να αναπτυχθεί σε βάθος χρόνου μία μη-εβραϊκή και ακόμα και αντι-εβραϊκή διδασκαλία. "
Ο Δρ Klausner αναφέρει τον διαπρεπή χριστιανικό θεολόγο, Adolf Harnack, ο οποίος στο τελευταίο του έργο απέρριψε την υπόθεση της εβραϊκής καταγωγής του δόγματος του Χριστού: «Σχεδόν κάθε λέξη που δίδαξε έμελε να προέλθει από οριστικό και καθολικό ενδιαφέρον για τον άνθρωπο. Τα μεσσιανικά χαρακτηριστικά καταργούνται εξ ολοκλήρου, και ουσιαστικά καμία σημασία δεν αποδίδεται στον Ιουδαϊσμό στα χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος του Ιησού".
Ο Gershon Mamlak, ένας βραβευμένος Εβραίος σιωνιστής πνευματικός, πρόσφατα ισχυρίστηκε ότι η «παράδοση του Ιησού» είναι ουσιαστικά η απόλυτη επέκταση του αρχαίου Ελληνισμού και έρχεται σε άμεση σύγκρουση με το ρόλο της Ιουδαϊκής θρησκείας "του Εκλεκτού λαού".
Ο Δρ Mamlak, γράφοντας στο περιοδικό του ‘Jewish thought Midstream’ του Ιδρύματος ‘Theodor Herzl Foundation’, υποστηρίζει ότι η επικρατούσα θεωρία ότι ο Χριστιανισμός ξεκίνησε στην πνευματική σφαίρα του Ιουδαϊσμού «είναι αγκυροβολημένη σε μια διττή παρανόηση: 1) ότι η μοναδικότητα του Ιουδαϊσμού περιορίζεται στο μονοθεϊστική ιδέα περί Θεού και 2) ο διαχωρισμός μεταξύ της ‘κλίκας’ του Ιησού και του Ιουδαϊσμού θεωρείται ως το αποτέλεσμα της υιοθέτησης των πρώτων δογμάτων της Χριστολογίας».
Η πρώτη παρανόηση σημαίνει: "Όταν η σχέση της κλίκας του Ιησού με τον Ιουδαϊσμό αξιολογείται από την κοινή πίστη στον Έναν, την υποχρέωση του πιστού να εκτελέσει το Νόμο του Ενός και την αναγνώριση του Εκλεγμένου Έθνους του Ισραήλ ως το πιστού οργάνου του Ενός, γίνεται κατ 'εξοχήν αντι-Ιουδαϊσμός!"
Κατά την άποψη του Gershon Mamlak, "Η σύγκρουση μεταξύ Ιουδαϊσμού και της παράδοσης του Ιησού υπερβαίνει το πλαίσιο της θεολογίας. [Η παράδοση του Ιησού], ήταν η κοσμοπολίτικη παραίτηση του εθνικού φαινομένου σε μία γενική και ακραία εχθρότητα προς την ιδέα περί Ισραήλ ως Εκλεγμένου Έθνους ως του θεϊκού μέσου για την τελειοποίηση του κόσμου".
Προφανώς η έννοια της κοινής ιουδαιο-χριστιανικής παράδοσης έχει να κάνει περισσότερο με τις μετά το 1945 πολιτικές και ένα συγκεκριμένο πλαίσιο «δημοσίων σχέσεων» από ό, τι με την ιστορική και βιβλική πραγματικότητα. Παρόλα αυτά αρκετοί σύγχρονοι χριστιανοί συγγραφείς έχουν καταφέρει να παρουσιάσουν ορισμένους στίχους της Καινής Διαθήκης στην προσπάθεια να δοθεί μια Βιβλική βάση για την επιχειρηματολογία τους.
Η σύγχυση όσον αφορά την προέλευση του Ραββινικού Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού είναι η ρίζα του εβραιο-χριστιανικού μύθου.
Οι Βιβλικοί μελετητές Robert and Mary Coote δείχνουν καθαρά στο βιβλίο τους ‘Power, Politics and the Making of the Bible’ (‘Εξουσία, Πολιτική και η Δημιουργία της Βίβλου’) ότι ούτε ο Χριστιανισμός είναι ένα ‘μπάλωμα’ του Ιουδαϊσμού, ούτε ο Ραββινικός Ιουδαϊσμός είναι αυτόματα συνώνυμος με την θρησκεία του Μωυσή και των αρχαίων Εβραίων.
Οι Cootes παρουσιάζουν το θρησκευτικό κλίμα στην Ιουδαία δύο χιλιετίες πριν: «Οι σέκτες, οι πρακτικές και οι γραφές και των δύο ομάδων, των ραβίνων και των επισκόπων, διέφεραν από αυτές του ναού. Έτσι διατηρούμε τους όρους Εβραίος, εβραϊκό και Ιουδαϊσμός για τους ραβίνους και εκείνους ήταν υπό την κυριαρχία τους και χρησιμοποιούμε το Ιουδαίος, σε αντίθεση με το έθιμο, για την κοινή πηγή του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού ...."
"Παρά την φαινομενική συγχώνευση των Ιουδαίων και των Εβραίων, ακόμη και σε ορισμένα χωρία της Καινής Διαθήκης και από τους ραβίνους που έγιναν ηγεμόνες της Παλαιστίνης στον τρίτο αιώνα και συνέχισαν να χρησιμοποιούν τα εβραϊκά και τα αραμαϊκά περισσότερο από τα ελληνικά, οι ρίζες του Χριστιανισμού δεν ήταν εβραϊκές. Ο Χριστιανισμός δεν ήταν απόρροια του Ιουδαϊσμού των Φαρισαίων, αλλά προέκυψε όπως και ο Ιουδαϊσμός, από τον ευρύτερο Ιουδαϊκό περίγυρο του πρώτου αιώνα. Τόσο οι Χριστιανοί όσο και οι Εβραίοι προήλθαν από τον προ του 70 μ.Χ. Ιουδαϊσμό ως κληρονόμοι των ομάδων που επρόκειτο να αναλάβουν το ρόλο των πρώτων φυλάκων ή διερμηνέων των Γραφών, καθώς αναπτύσσονται σε παράλληλες διαδρομές η μία με την άλλη". (Power, Politics, and the Making of the Bible).
Τα λίγα «αποδεικτικά χωρία» της Καινής Διαθήκης που χρησιμοποιούνται από τους Χριστιανούς Σιωνιστές και κοσμικούς υποστηρικτές του σύγχρονου ιουδαιο-χριστιανικού μύθου είναι προϊόν κακής μετάφρασης. Ο Μεσσιανικός Εβραίος συγγραφέας Malcolm Lowe στο άρθρο του "Ποιοι είναι οι Ιουδαίοι;" ("Who Are the Ioudaioi?") καταλήγει στο συμπέρασμα, όπως ο Ρόμπερτ και Μαίρη Coote, ότι η ελληνική λέξη "Ioudaioi" στην Καινή Διαθήκη θα πρέπει να μεταφραστεί ως «Ιουδαίοι» ("Judeans") και όχι με το συνηθισμένο "Εβραίοι" ("Jews"). Ο Ισραηλινός λόγιος Ντέιβιντ Στερν, επίσης, κατέληξε στο ίδιο συμπέρασμα, όταν μετέφρασε την Εβραϊκή Καινή Διαθήκη.
Λίγοι Χριστιανοί γνωρίζουν ότι οι μεταφραστές της Αγίας Γραφής μεταφράζουν συχνά λάθος τη λέξη "Εβραίος" από τέτοιες λέξεις όπως "Ioudaioi" (που σημαίνει από την γεωγραφική περιοχή, την Ιουδαίας). Η λέξη Ιουδαίος, μεταφράζεται λάθος ως «Εβραίος» στην Καινή Διαθήκη, χωρίς να εννοεί κάποια σταθερή θρησκευτική χροιά, αλλά απλά χρησιμοποιούταν για τον προσδιορισμό των μελών του αυτόχθονος πληθυσμού της γεωγραφικής περιοχής που είναι γνωστή ως Ιουδαία.
Επίσης, είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι στις Γραφές, οι όροι «Ισραήλ», «Ιούδας» και «Εβραίος» δεν είναι συνώνυμοι, ούτε είναι ο Οίκος του Ισραήλ, συνώνυμος με τον Οίκο του Ιούδα. Το μάθημα της ιστορίας είναι πολύ διαφορετικό για τους λαούς που ταξινομούνται ορθά κάτω από αυτούς τους τίτλους. Κατά συνέπεια, το έγκυρο εβραϊκό Αλμανάκ του 1980 λέει, «Για την ακρίβεια είναι λάθος να λέτε έναν αρχαίο Ισραηλίτη «Εβραίο» (Jew) ή να λέτε ένα σύγχρονο Εβραίο «Ισραηλίτη» (Israelite) ή Εβραίο (Hebrew).
Ένας αρθρογράφος γράφοντας στην The Dearborn Independent, στο Μίτσιγκαν πίσω το 1922, συνόψισε τα προβλήματα ως εξής:. "Ο άμβωνας έχει επίσης την αποστολή να απελευθερώσει την Εκκλησία από το λάθος ότι ο Ιούδας και ο Ισραήλ είναι έννοιες συνώνυμες. Η ανάγνωση των Γραφών που συγχέουν τη φυλή του Ιούδα με το Ισραήλ, και που ερμηνεύουν κάθε αναφορά για το Ισραήλ ότι ισοδυναμεί με τους Εβραίους, αποτελεί τη ρίζα της μισής σύγχυσης και διαίρεσης που είναι ανιχνεύσιμες στη χριστιανική δογματική".
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
http://redskywarning.blogspot.com/2011/06/1.html Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.