Τι είναι το "Federal Reserve System" των ΗΠΑ και ποιός ο ρόλος του στη σημερινή παγκόσμια κρίση

Αν δεν γνωρίσουμε πως λειτουργεί το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και ποιός βρίσκεται απο πίσω και κινεί - μεσω αυτού - τα νήματα της πολιτικής, της επικοινωνίας και της κουλτούρας, δεν θα μπορέσουμε να βγούμε ποτέ απο το τέλμα που βρισκόμαστεΤο ιστορικο της ιδρυσεως (α-σημητικη ναλυση)...

Οι διεθνεις μεγιστανοι του χρηματος, από τα ευρωπα’ι’κα τους κεντρα ισχυος, προσεπαθησαν καθ’ ολη την διαρκεια του 19ου μ.Χ. αιωνος να αποκτησουν τον ολοκληρωτικο ελεγχο πανω στο νομισμα των ΗΠΑ, χωρις όμως να το επιτυχουν. Ακομη και το 1902 μ.Χ. υπηρχαν στις ΗΠΑ μια σειρα από εθνικες τραπεζες που ειχαν το δικαιωμα να τυπωνουν δολλαρια κατω από τον ελεγχο της υπηρεσιας «Controller of the Currency», δηλαδη των ελεγκτων του νομισματικου συστηματος.


Οι Αμερικανοι απεκρουσαν πολλες επιθεσεις των ευρωπαιων μεγιστανων του χρηματος (Εβραιων-Ashkenasim και επιγονων των Χαζαραιων από την κεντρικη Ασια) εναντιον του νομισματος τους και παρακολουθουσαν ποιο εντατικα τους ελλειγμους των επικινδυνων αυτων εισβολεων. Οι εισβολεις ιδρυουν την ανοιξη του 1911 τον «εθνικο συνδεσμο πολιτων» για την προωθηση των σχεδιων τους.




Οι πολιτικοι κατανοησαν πολύ γρηγορα τους κινδυνους μιας νομισματικης εξαρτησης των ΗΠΑ από τους ευρωπαιους μεγιστανες του χρηματος και προειδοποιουσαν τα υπευθυνα θεσμικα οργανα για τους εθνικους κινδυνους που κρυβονταν πισω από τις προσπαθειες αυτές. Η αντισταση αυτή αναγκασεν τους εισβολεις να αλλαξουν τον σχεδιασμον της στρατηγικης τους και να χρησιμοποιουν διαφορα τεχνασματα για να επιτευχθουν οι στοχοι τους.


Βρισκομαστε στις προετοιμασιες των προεδρικων εκλογων του ετους 1912 οπου δραστηριοποιηθηκε ως δουρειος ιππος, δηλαδη ως αχυρανθρωπος, ο γερουσιαστης Nelson Aldrich για να προωθηση μια προταση νομου για την ιδρυση μιας αμερικανικης κεντρικης τραπεζας, η οποια προταση αντεκρουσθει δυναμικα από τον υποψηφιο προεδρο του ρεπουμπλικανικου κομματος κ. William Taft. Tο κομμα όμως που ανηκε ο κ. Taft εμφανιζονταν στο κοινο ως φιλικα διακειμενο προς τουs ευρωπαιους μεγιστανους του χρηματος, δηλαδη προς τον τραπεζικο οικο των Rothschilds. Ο κ. William Taft οφειλε να εμποδιστη να εκλεγη ξανα Προεδρος της αμερικανικης δημοκρατιας και για τον λογο αυτό επρεπε να ανεβη στην εξουσια το δημοκρατικο κομμα που θα προωθουσε ένα νέο νομοσχεδιο για την ιδρυση της αμερικανικης κεντρικης τραπεζας.


Για τον στοχο αυτόν κινητοποιηθηκε ολη η ομαδα της Wall-Street. Ως πρωτο βημα προωθηθηκε στην ηγεσια του ρεπουμπλικανικου κομματος ο αντιπαλος του προεδρου κ. William Taft, ο κ. Teddy Roosevelt στο ιδιο κομμα. Το δημοκρατικο κομμα εθεσεν ως υποψηφιον προεδρον τον κ. Woodrow Wilson. Ετσι αρχισεν ο αγωνας δρομου για την προεδρια της αμερικανικης δημοκρατιας με τρεις υποψηφιους. Οι υποστηριχτες για την ιδρυσην της αμε-ρικανικης κεντρικης τραπεζας εκμεταλλευτηκαν την κατασταση αυτή. Δυο στελεχη του τραπεζιτου οικου Morgans, οι κ. Frank Munsey και George Perkins στηριξαν με πολλα χρηματα και με ολη την ομαδα της Wall-Street τον κ. Teddy Roosevelt μονο και μονο για να εκτοπισουν τον αντιπαλο τους κ. William Taft.


Για κάθε ενδεχομενο στηριχθηκε με χρηματα και ο υποψηφιος προεδρος του δημοκρατικου κομματος κ. Woodrow Wilson o οποιος στηριζονταν οικονομικα και από τον άλλο τραπεζιτη Rockefeller (Sephardim-Εβραιο). Πισω από τον κ. Woodrow Wilson δραστηριοποιηθηκε ο οικονομολογος και στελεχος της τραπεζας City του Rockefeller ο κ. H. Dodge. Τον κ. Woodrow Wilson στηριζαν επιπλεον οικονομικα οι τραπεζιτες Jakob Schiff, Bernard Baruch, Henry Morgenthau, Thomas Fortune Ryan και ο εκδοτης της εφημεριδας New York Times κ. Adolph Ochs. Ακομη και οι ανθρωποι του τραπεζιτη Morgans που στηριζαν την προπαγανδιστικη εκστρατεια του κ. Teddy Roosevelt τροφοδοτουσαν με χρηματα και τον κ. Woodrow Wilson. H στρατηγικη τους ηταν με την στηρηξη του Roosevelt να διχοτομησουν τους ψηφοφορους του ρεπουμπλικανικου κομματος ώστε να καταστη ο Wilson στην θεση να υπερισχυση και τους δυο αντιπαλους του, του ρεπουμπλικανικου κομματος. Η στρατηγικη αυτή ειχε επιτυχια και ο Wilson εξελεγη προεδρος της αμερικανικης δημοκρατιας. Λιγο πριν την εκλογην οι υποστηριχτες της κεντρικης τραπεζας γνωστοποιησαν την ιδρυσην μιας μετωπικης οργανωσης η οποια θα δημιουργουσε το καταλληλο κλιμα για την αποδοχην της ιδεας μιας κεντρικης τραπεζας.


Λογω της μεγαλης επιδρασης του τραπεζικου οικου Rockefeller στο πανεπιστημιο του Σικαγου μεταφερθηκε η μετωπικη οργανωση από τον κ. J. Lawrenz Laughlin στο Σικαγο οπου ο πρωην φοιτητης του και στενος συνεργατης του κ. Η. Parker Willis διατυπωσε το σχεδιο νομου για την ιδρυση της κεντρικης τραπεζας. Ηταν σε νεα διατυπωση το σχεδιο νομου του κ. Aldrich. Στο περιβαλλον του προεδρου Wilson προωθηθηκεν ο «Colonel» Edward Mandell House υιος ενός οικονομολογου των αγγλικων ενδιαφεροντων στις νοτιες πολιτειες των ΗΠΑ. Κατά την διαρκεια της θητειας του Wilson, o House αρχισε να δρα σαν να ηταν ο ιδιος προεδρος της δημοκρατιας των ΗΠΑ. Τα δυο αγαπημενα του προγραμματα, η κεντρικη τραπεζα και ο φορος εισοδηματος προωθηθηκαν επιτυχως. Υπηρχαν συνεχεις επαφες μεταξυ του τραπεζιτου Paul Warburg και House. Oι τραπεζιτες Schiffs, Warburg, Kahn, Rockefeller και Morgan εμπιστευονταν απολυτα τον House. Για να αποφευχθει η ταυτιση της κεντρικης τραπεζας με τους διεθνεις τραπεζιτες από τους αντιπαλους της Wall Street, δη-μιουργηθηκε ένα διαχωριστικο τοιχος από ομιχλη για την αντιπολιτευση. Οι τραπεζιτες καταπολεμουσαν φαινομενικα την ιδρυση της κεντρικης τραπεζας με ανδρες που προσπαθουσαν να σβησουν μια πυρκαγια στο δασος. Ισχυριζονταν ότι ο νομος ιδρυσης ηταν δημαγωγικος, σοσιαλιστικος, μη ωριμος, καταστροφικος, μη πρακτικος και πολύ κακα διατυπωνομενος. Στην πραγματικοτητα και περαν των πυροτεχνιματων από καπνο και ομιχλη οι τραπεζιτες δεν ηταν καθ’ ολου κατά του νομου ιδρυσης της κεντρικης τραπεζας.






Στις 22.12.1913 ψηφιζεται ο νομος στο Βουλη με 198 θετικες και 60 αρνητικες ψηφους και στην γερουσια με 45 θετικες και 25 αρνητικες ψηφους. Από αυτην την ημερομηνια οι μεγιστανοι του χρηματος κρατουν σταθερα στα χερια τους το δολλαριο των ΗΠΑ και ποτε δεν το εγκατελειψαν. Η δραστηριοτητα της Fed μπορει να συγκριθη με ένα από τα ποιο μυστικα καρτελ στην χωρα. Κατορθωσε να θαψη κάθε προσπαθεια για γνωστοποιηση της δραστηριοτητα της.






Το Συστημα αποτελειται από 12 «εθνικες τραπεζες», αλλα η κυριωτερη είναι αυτή της Νεας Υορκης. Στην διοικηση της υπηρξε παντοτε ενας Εβραιος αρεστος από τους διεθνεις τραπεζιτες. Θα πρεπει εδώ να γινη κατανοητο ότι η κεντρικη τραπεζα των ΗΠΑ δεν είναι ένα αξιοπιστο κυβερνητικο πρακτορειο. Τεχνικα ανηκει το ιδρυτικο κεφαλαιο στις 12 εθνικες τραπεζες οι οποιες κάθε χρονο εισπραττουν 6 % μερισματα. Καποια κερδη δηθεν παραχωρουνται στο υπουργεια οικονομιας των ΗΠΑ. Τυπικα διοριζει ο προεδρος της δημοκρατιας τα 7 μελη του διοικητικου συμβουλιου της κεντρικης τραπεζας για εκαστοτε 14 χρονια, στην πραγματικοτητα όμως αλλοι απο-φασιζουν για τα προσωπα. Το Federal Reserve Systen (Fed) δεν είναι τιποτε άλλο από ένα μονοπωλιο ιδιωτικων τραπεζων που δεν λογοδοτει ουτε απεναντι στην Βουλη αλλα και ουτε απεναντι στον αμερικανικο λαο. Ελεγχει παντου νομιμα τα πιεστηρια δολλαριων χωρις να μπορει να γινεται καποιος κρατικος ελεγχος από τα θεσμικα οργανα των ΗΠΑ.






Για να μπορει να λειτουργει το Federal Reserve System όπως σχεδιαστηκε από τους διεθνεις τραπεζιτες και να τροφοδοτη την εκαστοτε αμερικανικη κυβερνηση με τοσα χρηματα ώστε να μπορη αυτή να πληρωνει τα γιγαντιαια ποσα των τοκων, ευθυς εξ αρχης εφαρμοστηκε και το φορολογικο συστημα του φορου εισοδηματος των πολιτων των ΗΠΑ. Ποσα χρηματα από πηγες φορολογιας μετακινηθηκαν από το 1913 προς την κεντρικη τραπεζα μας δειχνει ξεκαθαρα ο απολογισμος που εγινε γνωστος το 1964. Εντος 50 χρονια οι ιδιωτικες βδελες αιματος αποροφησαν από τους πολιτες των ΗΠΑ, που πληρωνουν φορους, πανω από 310,5 τρισεκατομμυρια δολλαρια. Μετα το 1964 εως το 2011 το ποσο αυτό θα πρεπει να εχη τουλαχιστον δεκαπλασιασθει !


Αυτό που στους περισσοτερους αμερικανους πολιτες δεν είναι γνωστο είναι, ότι το Fed ελεγχεται από την τραπεζα της Αγγλιας και κατ’ επεκταση από τον τραπεζικο οικο των Rothschilds. Γιατι είναι ετσι δεν μπορει να εξηγηθη σοβαρα σε μια α-σημητικη αναλυση. Η εξηγηση θα δοθει σε μια σημητικη αναλυση.


Ως πρωτος διοικητης του διοικητικου συμβουλιου της κεντρικης τραπεζας ορισθει ο Εβραιος κ. Benjamin Strong ενας πολύ φιλος του διοικητου της τραπεζας της Αγγλιας κ. Montague Normans. O κ. Strong οφειλει την καριερα του στην τραπεζα Morgan και ιδιαιτερα στον κ. P. Davison. Mε τον κ. Strong η κεντρικη τραπεζα των ΗΠΑ συνδεθηκε πολύ στενα με την τραπεζα της Αγγλιας και την Τραπεζα της Γαλλιας.


Με το τελος του 1ου Παγκοσμιου Πολεμου η διεθνης σχεση της οικονομιας αλλαξε ριζικα. Ενώ οι ΗΠΑ προ του πολεμου ηταν μια χωρα των χρεωστων εγιναν μετα τον πολεμο η πλουσιωτερη χωρα του κοσμου και εκτοπισαν την Αγγλια ως πιστωτικη χωρα της υφηλιου. Η σπουδαιοτερη συναλλαγματικη αγορα μεταφερθηκε από το Λονδινο στην Νεα Υορκη οπου οι τραπεζιτες του Federal Reserve Systems ρυθμιζαν τα παντα. Πισω από αυτους βρισκονταν παντα η τραπεζα της Αγγλιας της οποιας οι ιδιωτες μεγιστανοι του χρηματος εδώ και γενεες όχι μονο στην Αγγλια και την Μεγαλη Βρετανια αλλα σε ολη την Ευρωπη και την αμερικανικη ηπειρο με το αζημειωτο αλωνιζαν. Ολες οι χωρες που δεν ειχαν κεντρικες τραπεζες αρχισαν να πιεζονται από την κεντρικη τραπεζα των ΗΠΑ για να ιδρυσουν παρομοιες.






Στην αρχη ο κυριος στοχος ηταν ο ελεγχος επι των αποθεματων χρυσου. Η Γερμανια μετα τον 1ον παγκοσμιο πολεμο βρισκονταν ισοπεδωμενη στο εδαφος ενώ η Γαλλια δεν υποχωρουσε στις απαιτησεις της κυριαρχιας και στις πολεμικες αποζημιωσεις εκ μερους της Γερμανιας χωρις χαρτονομισματα, χωρις προ’ι’οντα, αλλα μονο με χρυσο. Επειδη η Γερμανια οικονομικα αδυνατουσε να πληρωση, την στηριξαν οι ΗΠΑ με δολλαρια αλλα και με υψηλους τοκους δανεισμου οι οποιοι αργοτερα μεσου Παρισιου και Λονδινου παλι στις ΗΠΑ κατεληγαν. Και οι ΗΠΑ απαιτουσαν την αποπληρωμη διεθων χρεων αποκλειστικα με χρυσο και δολλαρια και δεν δεχονταν την πληρωμη των τοκων ουτε με προ’ι’οντα ουτε με πρωτες υλες. Από την άλλη πλευρα μετα τον 1ον παγκοσμιο πολεμο οι χωρες χρειαζονταν χρηματα για την ανοικοδομηση τους. Σε σχετικα μικρο χρονο οι ΗΠΑ δανειζαν τον μισο κοσμο με χρηματα που κρεμαστηκε σε μια αλυσιδα από χρυσαφι.


Ένα από τα κυρια οπλα για την κατασταση αυτή ηταν η ενωση των λαων με την οποιαν οι περισσοτερες χωρες μεταξυ 1924 και 1928 επανασυνδεθηκαν με το στανταρτ χρυσου το οποιο αποτελουσε την επιρροη και την ισχυν των μεγιστανων του χρηματος. Η ενωση των λαων (Völkerbund) ηταν προθυμη να δανειση χρηματα υπο τον ορο να εχουν οι χωρες κεντρικες τραπεζες και να αναγνωρισουν το σταναρτ χρυσου. Εάν δεν εκληρωνονταν οι ως ανω προ’υ’ποθεσεις δεν δεινονταν δανεια. Ετσι αρχισεν να ιδρυονται σε κάθε χωρα κεντρικες τραπεζες και αυτό υπηρξε μια μεγαλη επιτευξη των μεγιστανων του χρηματος. Ετσι τοσο στις ΗΠΑ οσο και στις άλλες χωρες, στην ουσια υπαρχουν από τοτε δυο κυβερνησεις……Η κανονικη και
αυτή της κεντρικης τραπεζας.


Από την σκοπια ότι από την αρχη στοχος των μεγιστανων του χρηματος ηταν μια παγκοσμια Κυβερνηση σε συνδιασμο με ένα κεντρικο νομισματικο μονοπωλιο, επιτευχθη σιγα σιγα ο στοχος ελεγχου κάθε κρατους της υφηλιου. Στην κορυφη του συστηματος σχεδιαστηκε να τοποθετηθει η τραπεζα για διεθνεις αντισταθμισεις πληρωμων στο Bretton Woods της Basel στην Ελβετια. Η ιδεα αυτή αλλαξε από τοτε που ιδρυθηκε η παγκοσμια τραπεζα και το διεθνες νομισματικο ταμειο. Όπως μας δειχνει το ονομα του δευτερου (ΔΝΤ) προκειται για την «κεντρικη τραπεζα των κεντρικων τραπεζων». Οι αποφασεις παιρνονται από τους διοικητας των διοικητικων συμβου-λιων των κεντρικων τραπεζων ‘η από τους εθνικους υπουργους οικονομιας που στην ουσια παιζουν τον ρολο της μαριονετας. Η οργανωση του ΔΝΤ χαρακτηριζεται με τις τρεις επιτροπες της. Αρμοδιος για βασικες αποφασεις είναι η συναθρισης των υπατων αρμοστων, στην οποια κάθε μελος-κρατος εχει έναν υπατο αρμοστην ο οποιος είναι κυριως ο υπουργος οικονομιας ‘η ο διοικητης της κεντρικης τραπεζας του μελους-κρατους . Οι υπατοι αρμοστες συνεδριαζουν στις από κοινου ετησιες συναθροισεις του ΔΝΤ και της Παγκοσμιας Τραπεζας οι οποιες εγιναν συναντησεις της δηθεν ελιτ κρατικων και ιδιωτικων παραγοντων του δυτικου κοσμου. Στην πραγματικοτητα προκειται για μια αποπροσανατολιστικη διατυπωση διοτι συναντιουνται οι ιδιωτες ελιτ της παγκοσμιας οικονομιας και στο περιθωριο και για ρολους καραγκιοζηδων γινονται ανεκτοι οι υπουργοι οικονομιας των μελων-κρατων. το ΔΝΤ στο διεθνες επιπεδο κανει αυτό που κανει και η κεντρικη τραπεζα σε εθνικο επιπεδο. Αντιπροσωπευει τα ενδιαφεροντα των μεγιστανων του χρηματος.


Το ιστορικο της ιδρυσεως (σημητικη αναλυση)


Ο κ. Clinton Roosevelt, ενας απο τους πρωτους ανθρωπους επαφης του τραπεζιτη Rothschild, δηλαδη πρακτορας στον νέο κοσμο, θεωρουσε τις ΗΠΑ όπως και την Αγγλια ηδη από το 1841, ότι βρισκονται κατω από την απολυτη επιρροη των μεγιστανων του χρηματος με κυβερνησεις χωρις καμια αξια. Αυτές χρησιμοποιουνται όπως οι φεροντες προσωπιδες χρησιμοποιουν τις μασκες τους για να κρυψουν το προσωπο τους. Υπαρχει μια ισχυς πισω από τον θρονο, η οποια είναι μεγαλυτερη από τον θρονο, και η οποια λεγει στον βασιλεα και στο κοινοβουλιο:






«Οφειλεις να συμμετασχεις στον πολεμο ‘η όχι. Οφειλεις να εφαρμοζεις την νομοθεσια και το συνταγμα ‘η οφειλεις να ακυρωσης κατά τις επιθυμιες μας και τα δυο. Η ισχυς αυτή απορροφα φορους όπως το επιθυμει χωρις να δινη λογαριασμο σε κανεναν εκτος στους μετοχους. Ο αναγνωστης μπορει χωρις δυσκολιες να αναγνωριση την φυση της ισχυος, που την συναντα σημερα στην σκονη, τοσο στις ΗΠΑ οσο και στην Αγγλια».


Ακριβως 20 χρονια μετα την δημοσιευση των ως ανω εμφανισθηκαν στο προσκηνιο οι αδερφοι Rothschilds ως οι σπουδαιοτεροι χρηματοπιστωτες του αμερικανικου ανατεμνικου πολεμου (1861-1865). Ενώ οι Rothschilds χρημαδοτουσαν τις βορειες πολιτειες μεσω του πρακτορα τους August Belmond, στις νοτιες πολιτειες οι συγγενεις των Rothschilds, οι Erlanges, κρατουσαν τους σακκους με χρηματα ανοιχτους. Στην πραγματικοτητα δραστηριοποιηθηκε ο August Belmond, ως εβραιος τραπεζιτης, ως επισημος αντιπροσωπος των Rothschilds σε ολη την Αμερικη, ενώ ως πρακτορας των Rothschilds στον νοτον ριζωσε ενας Εβραιος με το ονομα Judah P. Benjamin.


Ο August Belmond όμως αντιπροσωπευε μολις 10 % του Rotschild-Holding, δηλαδη την κορυφη του παγοβουνου, ετσι ώστε τα υπολειπα 90 % να παραμενουν κρυμενα στον βυθο. Για να κατανοησουμε πως εγινε ο τραπεζικος οικος Rothschild ο πραγματικος ιδιοκτητης του Fed των ΗΠΑ, πρεπει να κανουμε μια βολτα στην αφρικανικη ηπειρο.


Ο γνωστος βρετανος ειδικος για την νοτια Αφρικη και πολιτικος αναλυτης Ivor Benson, ερευνησε τον ρολο του πασιγνωστου αποικιοκρατη Cecil Rhodes σχετικα για τα σιωνιστικα σχεδια του Ενός-Κοσμου και γραφει:


«Δεν υπαρχει καμια αμφιβολια, ότι η ολη παγκοσμια κινηση, που αρχισε ως βρετανικος ιμπεριαλισμος, στοχο ειχε την δημιουργια του Ενός-Κοσμου».


Ως βρετανικη επιχειρηση αρχισε η κατασχεση των πρωτων υλων κάθε ειδους, του πλουσιου υπεδαφους της νοτιας Αφρικης, με τον Rhodes μονο εις τον βαθμο κατά τον οποιον ολοι οι δοτες των εντολων και χρηματων των Rothschilds υπηρξαν κατοχοι της βρετανικης υπηκοοτητας.


Ο Cecil Rhodes (1853-1902) αρπαξε κυριολεκτικα τα κοιτασματα διαμαντιων και χρυσου της νοτιας Αφρικης με χρηματα των Rothschilds, εγινε Πρωθυπουργος της νοτιας Αφρικης (1890-1896), διοχετευε με χρηματα τα πολιτικα κομματα, ηλεγχε τις θεσεις του Κοινοβουλιου τοσο στην Αγγλια οσο και στην νοτια Αφρικη και προσπαθουσε να κατακτηση μια λωριδα βρετανικης επικρατειας από την νοτια Αφρικη εως την Αιγυπτο και να την συνδεση με μια τελεγραφικη και σιδηροδρομικη γραμμη. Με τα χρηματα του Λορδου Rothschild και Alfred Beit ιδρυσε τις μεταλλευτικες εταιρειες «De Beers Vereinigte Minen» και «Vereinigte Goldfelder» για να μονοπωληση την εξωρυξη διαμαντιων και χρυσου από το υπεδαφος της νοτιας Αφρικης. Αργοτερα ανελαβεν τις ως ανω εταιρειες καποιος Εβραιος Oppenheimer και μετα από αυτόν ο υιος του Harry, δηλαδη ολοι ανθρωποι από το στενο περιβαλλον των Rothschilds.


Τι εχουν να κανουν όμως όλα τα ως ανω με την κετρικη τραπεζα των ΗΠΑ;






Άμεσα βεβαια τιποτε. Όταν όμως ο Harry Oppenheimer ελεγχει σημερα το 80 % του νοτιοαφρικανικου χρηματιστηριου πισω απ’ αυτόν κρυβεται η δυναστεια των Rothschilds που ελεγχει ολοκληρη την οικονομια της νοτιας Αφρικης.






Ο Oppenheimer είναι ο ανθρωπος του μετωπου της δυναστειας Rothschilds. Η άλλη και επισης εβρα’ι’κης προελευσης τραπεζικη και όχι μονο, η δυναστεια των Rockenfellers είναι το μετωπο των Rothschilds στον νέο κοσμο. Όλα αρχισαν με τον σιδηροδρομο των ΗΠΑ. Ένα σοβαρο μερος της περιουσιας των Rothschilds οφειλεται στον σιδηροδρομο των ΗΠΑ. Από τα αρχεια των ΗΠΑ προκυπτει ότι οι Rothschilds ηδη το 1896 ειχαν υπο την κυριαρχεια τους το 96% του σιδηροδρομικου δικτυου των ΗΠΑ. Το σιδηροδρομικο αυτό μονοπωλιο χρησιμοποιηθηκε για να γινη η άλλη εβρα’ι’κη οικογενεια των Rockenfellers ενας επισης οικονομικος κολοσος στις ΗΠΑ. Όταν ο John D. Rockenfeller, ενας μερικως χρονικα απασχολουμενος επιχειρηματιας στο Cleveland των ΗΠΑ απεφασισε να επεκταθη, ελαβε από την ελεγχομενη από τους Rothschilds National City Bank of Cleveland – μια από τις τρεις τραπεζες των Rothschilds στις ΗΠΑ –οικονομικη βοηθεια.


Ο Rockenfeller υποχρεωθηκε να μεταφερη την παραγωγη του πετρελαιου δια των από τους Rothschilds ελεγχομενων σιδηροδρομικων γραμμων με πολύ χαμηλοτερες τιμες από τους αλλους. Με την μεθοδο αυτή ουδεις από τις άλλες μικρες τοτε πετρελα’ι’κες εταιρειες μπορουσε να συναγωνιστουν τους Rockefellers.






Οι Rothschilds ηταν συνεπως αυτοι που εκαναν τους Rockefeller μεγιστανους των πετρελαιων, μεγαλοτραπεζιτες και μεγαλων συγκροτηματων της οικονομιας. Ο ηλικιωμενος John Davidson Rockenfellers «Συγροτημα Πετρελαιου Standard Oil…» ο οποιος απλωσε τα αρρωστα χερια του σε ολη την αμερικανικη ηπειρο αναγκαστηκε στον αιωνα μας από την κυβερνηση των ΗΠΑ να κατακερματιση το μονοπωλιο του σε οχτω μικροτερες εταιρειες πετρελαιου. Ο Edmond Rothschild από το Παρισι απεφασισε να μοιραση η Shell με την Standard Oil όλα την εποχη εκεινη γνωστα κοιτασματα πετρελαιου του κοσμου. Οι Rockeffelers συνεπως υπηρξαν και είναι μεχρι τις ημερες μας οι αντιπροσωποι των Rothschilds στις ΗΠΑ.


Ποια είναι η προελευση των Rothschilds;


Κατ’ αρχην ανηκουν στους Ashkenasim-Εβραιους οι οποιοι δεν εχουν καμια σχεση με τους επιγονους του χαλδαιου μαγου της απατης Αβρααμ, δηλαδη δεν εχουν καμια σχεση με τους Sephardim-Εβραιους. Ανηκουν στους Χαζαραιους, μια μογγολι-κη φυλη από την κεντρικη Ασια που πιστευε στην πρωτη φαση στα γενικα οργανα του ανδρα και μετα διαλεξε ως θρησκεια
τον Ιουδα’ι’σμο. Δεν εχουν συνεπως καμια συγγενεια αιματος με τους αρχαιους Ιουδαιους.




Ο πατερας του δενδρου της οικογενειας της τραπεζικης δυναστειας Rothschild υπηρξε ο Meyer Amschel, ο οποιος γεννηθηκε το 1744 στην Φραγκφουρτη της Γερμανιας σε μια από τους Ashkenasim-Εβραιους κατοικουμενη περιοχη, που εφερε για χαρακτηρισμο αυτης μια κοκκινη πινακιδα (Roth-Schild) και απο την οποια οφειλεται το ονομα της οικογενειας Rothschild. O Meyer Amschel με τα λιγα χρηματα που κληρονομησε από τους γονεις του κατορθωσε να αποκτηση σχεσεις με τις ποιο πλουσιες γαλαζοαιματες οικογενειες της Ευρωπης ως π.χ. με την οικογενεια Wilhelm από το Hanau Γερμανιας η οποια πουλουσε «μισθοφωρους» στην Αγγλια που τοποθετουνταν στις αποικιες της Αμερικης και με τα εσοδα του αρχισε να δανειζη χρηματα που αυξαναν ολοενα την περιουσια του. Δεν περασε πολυς καιρος που σχεδον ολοι οι ηγεμονες και γαλαζοαιματοι της Ευρωπης ηταν χρεωμενοι μεχρι τον λαιμο στον Mayer Amschel (1, 2).


Μετα τον θανατο του Mayer Amschel την 19.09.1812, τα παιδια του James, Salomon και Kalmann Amschel με το ονομα «Meyer Amschel Rotschild und Söhne» συνεχισαν τις δρατηριοτητες του. Όταν το 1814 ο βασιλεας Ludwig XVIII ανεβηκε στο Παρισι στον θρονο του, ο James Rothschild ειχε ηδη ριζωσει καλα εκει και φροντισε (1) ώστε να λαβη ο υπουργος οικονομιας της Γαλλιας Villele ένα γιγαντιαιο δανειο από την τραπεζα του για να πληρωση η Γαλλια πολεμικες επανορθωσεις (πολεμους του Ναπολεοντα) στην Αυστρια, Πρωσια, Ρωσια και Αγγλια.




Η τραπεζικη Κοινοπραξια Morgan-Rothschild-Lazard είναι αυτή που το 1917 χρηματοδοτησε την ρωσικη επανασταση.




Τον Φεβρουαριο του 1946 επαναλαμβανεται η ιδια κομωδια που στηθηκε το 1936/37 στο Λονδινο και το 1982/83 στο Παρισι με την κρατικοποιηση της τραπεζας της Αγγλιας. Οι πολιτικοι-μαριονετες του κυβερνωντος κομματος Labor της Αγγλιας, εστησαν κατά τον Attali (3) την σκηνη της κομωδιας….Ποσο «κρατικη» εγινε η τραπεζα της Αγγλιας, εμφανιστηκε στο προσκηνιο το 1957. Όταν ο τραπεζικος οικος S. G. Warburg & Co., ενσωματοσε τον από το 1860 δρατηριοποιημενο τραπεζικο οικο Seligman Brothers και με τον τροπο αυτό σισηλθε στον κυκλο των 17 μεγαλυτερων εμπορικων τραπεζων, με τον N. M. Rothilds and Sohns στην κορυφη, που από το 1914 βρισκονταν πισω από την τραπεζα της Αγγλιας. Η τραπεζα αυτή ανηκει και κατευθυνεται από τους Rothschilds που κατορθωσαν να εκτοπισουν το αγγλικο Pfund ως παγκοσμιο αποθεματικο νομισμα με το αμερικανικο δολλαριο, χωρις οικονομικες απωλειες, ετσι ώστε να εχουν στα χερια τους με το δολλαριο τον παγκοσμιο ελεγχο του χρηματος. Με την υποτιμηση του αγγλικου Pfund το 1929/30 εναντι του αμερικανικου δολλαριου, οι Rothschilds διαρκουντος ακομη του 2ου παγκοσμιου πολεμου οργανωσαν την διασκεψη Breton Woods οπου αποφασισθηκε επισημα πλεον η εκτοπιση του αγγλικου νομισματος και η αντικατασταση αυτου το δολλαριο των ΗΠΑ.


Μανουβρες και Τεχνασματα


Οι δυνατοτητες του τραπεζικου οικου Rothschilds μεσω διαδι-κασιων απατης μεγαλου βαθμου, στα χρηματιστηρια και ειδι-κα μεσω των κεντρικων τραπεζων που τις ελεγχουν, με τα εβρα’ι’κα καθυκια στις διοικησεις που τοποθετησαν, σε βαρος ολων σχεδον των λαων της υφηλιου για να εξοικονομησουν μεγαλα κερδη, είναι τεραστιες και πολυμορφες. Ο γραφων θα περιοριστει σε ένα μικρο αριθμο βασικων προτυπων:


1. Κυκλικες καταστασεις διαρρηξεων της οικονομιας
2. Κεντρικες Τραπεζες
3. Οικονομικες Κρισεις
4. Χρηματιστηρια


Οι ως ανω διαδικασιες στον μεγαλυτερο τους αριθμο δεν είναι αμεσα προγραμματισμενες, διοτι προκυπτουν από μια μονοπωλιακα προσανατολισμενη οικονομια τοκου και κερδους, και είναι αναποφευκτες παντοτε λογω των επιδρασεων της υπερπαραγωγης και της σχεσης μεταξυ του καπιταλιστικου αυτου παναρχαιου προβληματος και της μανουβρας λυσης του από τους μεγιστανους του χρηματος. Στην σημερινη νεοφιλελευθερη καπιταλιστικη οικονομια της μισθωτης εργασιας, στοχος δεν είναι η απασχολιση των ανθρωπων, η προσφορα εργασιας και αρτου, αλλα η διοχετευση, δηλαδη η πωληση των προ’ι’οντων της παραγωγης. Το ενδιαφερον πηγαζει από την επενδυση κεφαλαιου και το επιχειρηματικο κερδος. Εάν οι επενδυσεις του κεφαλαιου είναι αποδοτικες, δηλαδη προσοποδοφορες και εξασφαλιζουν ικανοποιητικη αποδοση τοκισμου, τοτε γινονται οι επενδυσεις.


Χαρακτηριστικα του νεοφιλελευθερου καπιταλιστικου οικονομικου συστηματος






Στην αρχικη του φαση και σε χρονικο διαστημα 180 χρονων το καπιταλιστικο οικονομικο συστημα προσπερασε τεσσερες φασεις ανοδου της οικονομιας και κάθε φορα εναλλαξ τρις βαρειες οικονομικες κρισεις. Η τεταρτη και προφανως η τελευταια προ της παγκοσμιας διακυβερνησης είναι καθ’ οδον...




Κάθε φαση ανοδου ‘η καθοδου της οικονομιας διαρκουσε στο παρελθον κατά μεσο ορο περισσοτερο από 25 χρονια !!! Τα ετη 1610 εως 1640, 1660 εως 1685, 1715 εως 1730 και 1763 εως 1789 χαρακτηριζονται με ανοδικη πορεια της οικονομικης δραστηριοτητας, με γενικα αυξηση των επενδυσεων και της παραγωγης, με αυξηση του πληθυσμου και με ευνο’ι’κους καιρους για τους κατεχοντες κεφαλαια. Οι ανοδικες πορειες της οικονομιας (Hausse-Perioden) συνοδευονται από αυξηση της παραγωγης ευγενων μεταλλων και πολλαπλασιασμου του ειδους των χρηματων.




Αντιθετα τα ετη 1640 εως 1660, 1685 εως 1715, 1730 εως 1763 και ξανα μετα το ετος 1789 ! υπηρξαν ετη πολεμων ‘η εσωτερικων αγωνων (Επανασταση στην Αγγλια, Ακυρωση του Edikts από τον Nantes στην Γαλλια) με ακολουθεια οικνομικων κρισεων, φτωχειας, μειωσης του πληθυσμου και διατηριταια πτωση των τιμων στα προ’ι’οντα, σπιτια, οικοπεδα κλπ.




Οι καθοδικες πορειες της οικονομιας (Baisse) συνοδευονται με παυση της ροης ευγενων μεταλλων, με πτωχευση τραπεζων και εμπορικων οικων και με εξαντληση των χρηματων των κρατων.




Με τον ελεγχο των νομισματων, δηλαδη της κυκλοφοριας του χρηματος μεσω των κεντρικων τραπεζων των κρατων, γινεται δυνατος και ο ελεγχος τοσο των φασεων ανοδου οσο και καθοδυο της οικονομιας αλλα και η δημιουργια καταλληλων εργαλειων για την εκμεταλλευση από τους μαγαλοαπαταιωνες τοσο των ανοδικων οσο και των καθοδικον φασεων της καπιταλιστικης οικονομιας. Συγχρονες και μυστικες κετροτραπεζικες ρυθμιζομενες καθοδικες και μετα ανοδικες φασεις της καπιταλιστικης οικονομιας με μεση διαρκεια κάθε φορα πεντε χρονια δεν θα κοστιζαν τις τραπεζες του διεθνους τραπεζικου συστηματος των μεγιστανων του χρηματος σχεδον τιποτε. Αντιθετα, κάθε υφεση της καπιταλιστικης οικονομιας χρεωνει τις οικονομιες των κρατων περισσοτερο στα διεθνη αυτά τραπεζικα ιδρυματα και με απατες εικονικων καταρευσεων ορισμενων ελεγχομενων τραπεζων, βαζουν οι μεγαλοαπαταιωνες αμεσα χερι και στις αποταμιευσεις των πολιτων και ασφαλιστικων ταμειων. Πισω απ’ ολες αυτές τις απατες κρυβονται σχεδον παντοτε οι τραπεζικοι οικοι των Rothschilds που είναι και οι πραγματικοι κυβερνητες της σημερινης και διαβρωμενης Ε.Ε. Με το αρθρο 4 της συνθηκης του Μααστριχτ η ΕΚΤ αποτελει εικονικα συμπραξη 12 κεντρικων τραπεζων και ελεγχεται στην ουσια όχι από το Ευρωπα’ι’κο Δικαστηριο αλλα από τον τραπεζικο οικο Rothschild, που στην ουσια αποτελειται από τον τραπεζικο οικο Rothschild & Cie Banque του Παρισιου, από τον τραπεζικο οικο Rothschild & Sohn Limited του Λονδινου και Rothschild Bank AG της Ζυριχης. Με το απλα, αγαθα, και παραπλανητικα διατυπωμενο αρθρο 24 στο καταστατικο της ΕΚΤ με τιτλο «εν γενει συναλλαγες», ελεγχεται η ΕΚΤ απολυτα από τους ως ανω τραπεζικους οικους των Rotschilds.




Κυρια απασχολιση των κεντρικων τραπεζων περαν της τυπωσεως στην ουσια πλαστου χαρτονομισματος είναι η πιεση των κεντρικων τραπεζων προς τις εκαστοτε κυβερνησεις των κρατων να αυξανουν με διαφορα προσχηματα τον εξωτερικο δανεισμο και να βυθιζονται στα χρεη πληρωνοντας στους μεγαλοαπαταιωνες τοκοχρεωλυσια. Οι κεντρικες τραπεζες, μη εξαιρουμενου και των ΗΠΑ, είναι με διοικητες Εβραιους πιστα οργανα του τραπεζικου οικου των Rothschilds.




Κάθε κεντρικη τραπεζα μπορει να δημιουργηση κατά διαταγην και ατιμο τροπο μια οικονομικη κριση στην χωρα που κατά την θεωρια ανηκει. Μπρος π.χ. σε μεγαλη προσφορα προ’ι’οντων μειωνει αισθητα την κυκλοφορια του χρηματος. Τα ημερομησθια και οι τιμες των προ’ι’οντων πεφτουν. Η ανεργια αυξανεται κατακορυφα ενώ η αγοραστικη δυναμη μειωνεται και αυτή κατακορυφα. Οι εταιρειες παραγωγης προ’ι’οντων καταρρεουν.






Προκαταβολες και δοσεις δεν μπορουν να πραγματοποιηθουν και οι τραπεζες προχωρουν σε κατασχεσεις περιουσιακων στοιχειων. Ένα μεγαλο μερος του πληθυσμου χανει το σπιτι του. Ο κάθε ρουφιανος κερδοσκοπος που εχει ρευστα χρηματα αγοραζει φθηνα τα ακινητα και τι άλλο επιθυμει.


Στο ατιμο αυτό παιχνιδι κερδισμενοι είναι οι τραπεζες και οι μεγιστανοι του χρηματος, που κλεβουν ουσιαστικα τις περιουσιες των πολιτων.






Αυτό συμβαινει σημερα στην Ελλαδα. Οι συγχρονοι Τουρκοκοτζαμπασηδες φοροεισπρακτορες τυπου Ε. Βενιζελου, κατω από το προσχυμα του Μεσοπροθεσμου, που τα καθυκια του ΠΑΣΟΚ στην βουλη το ψηφισαν χωρις καν να το διαβασουν και που ο αχρηστος πρωτος πολιτης της χωρας το υπεγραψε, ενώ εάν ηταν το υπερκαθυκι αυτό προσωπικοτητα, θα αρνουνταν να το υπογραψη και θα γινοντα ηρωας, είναι πιστα οργανα του τραπεζικου οικου των Rothschilds και του ΚΙΣ (Κεντρικο Ισραηλιτικο Συμβουλιο Συντονισμου και Γνωματευσεως των Εβραιων των Αθηνων).






Οι Ashkenasim-Εβραιοι μας εκδικουνται, διοτι ο Αντιαχος Δ’ ο Επιφανης λιγο ελειψε να εξαφανηση δια του πολιτισμου από προσωπου Γης τους Sephardim-Εβραιους, γυρω στα 170 π.Χ. (4). Το ατυχημα μας ειναι ο εβρα’ι’κος δουριος ιππος εντος των τειχων μας (το παρακρατος της καστας των ανδρων που φορουν μαυρες φουστες, οι χριστιανορωμιοι και χριστιανο-κομμουνιστες) και οι ψευτοσοσιαλιζοντες του νεου ΠΑΣΟΚ.


Η σημερινη οικονομικη κριση δεν είναι ακομη η πραγματικη. Η πραγματικη είναι ακομη καθ’ οδον…






Εσφαλμενα συνεπως ο καθενας που ανησυχει επαναφερει στην μνημη τιυ αυτά που συνεβησαν την 24η Οκτωβριου 1929, την «μαυρη Παρασκευη» στι χρηματιστηριο της Νεας Υορκης. Η ξαφνικη πτωση των μετοχων διηρκησε 3 χρονια. Η βιομηχανια των ΗΠΑ συρικνωθηκε στο διαστημα αυτό σχεδον στο ημισυ του παραγωγικου της ογκου. Πολλοι προβαλαν παραπλανητικα την κριση αυτή ως κριση της υπερπαραγωγης του καπιταλιστικου συστηματος, ενώ αποσιωπησαν την εννοια της «Federal Reserve», την κυρια αιτια της κρισεως, δηλαδη η ανευθυνη μανουβρα χειρισμου της πιεστικης μηχανης τυπωσεως δολλαριων. Η τυπωση αυτή εφερε την κριση και τις απαραιτητες προ’υ’ποθεσεις για το «New Deal» του αμερικανου Προεδρου Roosevelts. Δεν αποκλειται η μεθοδος να επαναλειφθη. H τραπεζα «Lehman Brothers» που ειχε στενες σχεσεις με τον τραπεζικο οικο Rothschilds θυσιαστηκε εικονικα για να αποπροσανατολιση τους λαους απο την οικονομικη κριση που βρισκεται καθ’ οδον….




Καταρρεουν οι παλιες διαμεσολαβησεις και ιδεολογιες;


Ο μυθος της υποχρεωτικης για ολους προοδου καταρρευσεν στο εσωτερικο μιας συγχησης, η οποια είναι αδυνατο να αποσαφηνιστη οσο υπαρχουν οι νομοι της καπιταλιστικης αγορας και μισθωτης εργασιας. Η νεοφιλελευθερη καπιταλιστικη οικονομια ευθυνετα για την ζουγκλα των μικρο-μαυραγοριτων της εργατικης δυναμης, για την αυτόεκμεταλλευση, για τις ατομικες μικροαποτυχιες, για την ελαττωση των κοινωνικων εγγυησεων, για την διασπαση ρης παραδοσιακης ταξικης αλληλεγγυης και για τον καταναγκαστικον ανταγωνισμον μεταξυ των μισθωτων….


Παραλληλα ευθυνεται για τον αποκλεισμο, ανεργεια, αβεβαιοτητα, ασταθεια και για την αλληλεγγυη των φασιστικων δυναμεων. Οι αξονες της εξεγερσης εναντια στο εβρα’ι’κο κεφαλαιο μετατοπισθηκαν. Οι κοινωνικοι πρωταγονιστες, συμπεριλαμβανομενων και των εργατων, αλλαζουν…και γι’ αυτό απετυχαν στην συγκλιση των καινουργιων αναγκων σ’ ένα ιδιαιτερα κοινωνικο προταγμα!






Μονο όταν καθιερωθουν νεες τασεις που θα επιτρεπουν την διαφορετικη τοποθετηση του προβληματος αναπτυξης και της χρησιμοποιησης του κοινωνικου πλουτου κάθε χωρας, θα μπορουσε να γινη αντιληπτη μια καθ’ όλα νεα κοινωνια.


Δεν πρεπει να παραβλεψουμε ότι ο καπιταλισμος πουλα το σκοινι με το οποιο μπορει υπο καταλληλες συνθηκες να κρεμαστη….Εξηγουμε. Ο καπιταλιστικος κοινωνικος σχηματισμος βασιζεται στον ριζικο διαχωρισμο αναμεσα στην λειτουργια παραγωγης και στην λειτουργια καταναλωσης. Ενώ παλαιοτερα ο καπιταλισμος αποφασιζε μονομερως για τις μορφες παραγωγης και καταναλωσης, αναγκαζεται σημερα να πουληση προ’ι’οντα και δραστηριοτητες που του επιβληθηκαν από μια ορθολογικοτατα εντελως ξενη προς αυτην της βιομηχανοποιησης. Οσον αφορα τους καταναλωτες, αυτοι συνεχιζουν να χρησιμοποιουν και να ρυθμιζουν τους μηχανισμους της καπιταλιστικης παραγωγης και αγορας προκειμενου να αποκτησουν τις προμηθειες τους.






Συμπληρωματικα κλονιζονται οι τρεις στυλοβατες της καπιταλιστικης ταξης (βιομηχανικη ηγεμονια, εκμεταλλευση της εργατικης δυναμης, υπερκαθορισμος της καταναλωσης από την παραγωγη) και αμφισβητειται ετσι εκ νεου η δυναμικη του καπιταλιστικου συστηματος. Το συστημα αυτό δεν εμφανιζεται πλεον σαν την υποχρεωτικη μεσολαβηση – το τιμημα της προοδου – αλλα σαν μια τροχοπεδη στην ελευθερη αναπτυξη δραστηριοτητων αυτοπαραγωγης αμεσα χρησιμων στους ανθρωπους…Η δραστηριοτητα αυτοπαραγωγης χρειαζεται χρημα και ελευθερια. Τοσο το χρημα οσο και η ελευθερια δεν παρεχονται ουτε στον ανεργο αλλα και ουτε στον μισθωτο. Ολοι ανεξαιρετως τραπεζικοι οικοι τρεμουν από την Ιδεα, ότι μια ημερα η σφαιρα της βιομηχανικης παραγωγης θα μπορουσε να τεθη στην υπηρεσια των αυτονομων ανθρωπινων δραστηριοτητων, διοτι είναι ξενοι με τις χωροχρονικες ανθρωπινες ρυθμισεις και εχθροι του ελευθερου χρονου των ανθρωπων.


Τα καθαρματα του καπιταλιστικου συστηματος συνεχιζουν να παραγουν ολο και περισσοτερο και να κατανεμουν την παραγωγη ολο και ποιο ανισα. Οσο μεγαλυτερη όμως σημερα γινεται η ανισοτητα, τοσο μεγαλυτερος γινεται και ο κινδυνος της κοινωνικης εκρηξης. Ειτε το θελουν ειτε όχι οι Ashkenasim-Εβραιοι και κατοχοι του χρηματος, η κοινωνια του 21ου μ.Χ. αιωνα θα αποκτηση τα μεσα για να αφοσιωθη στον ελεγχο των κοινωνικων σχεσων, στις υποθεσεις της «πολιτειας», από την στιγμη που το κεκτημενο επιπεδο του ελεγχου της σχεσης του ανθρωπου με την φυση θα ελευθερωση χρονο, νοημοσυνη, ενεργεια, από την στιγμη κυριως που ο ανθρωπος θα καταφερει να αντιστρεψη τις προτεραιοτητες στην παραγωγικη ροη του πλουτου, να επαναφερη τον κατά τον Αριστοτελη λογο υπαρξης του χρηματος ως «ανταλλακτικου μεσου της παραγωγης» με ταυτοχρονη καταργηση της αισχροκερδειας και της εφευρεσης του τοκου για το δανειζομενο και ουσιαστικα πλαστο χρημα, προκειμενου να ικανοποι-ηση της αναγκες αμεσης κονωνικης ωφελειας.




Η σημερινη τραγικη πραγματικοτητα που πρεπει εν αναγκη αιματερα να αλλαξη. Υπαιτιοι είναι οι μεγιστανοι του χρηματος.


Ένα τεταρτο των ανθρωπων του πλανητη Γη γεννιεται και πεθαινει από την πεινα, οπου το ημισυ των ανθρωπων επιζει μετα από ηθικα και φυσικα βασανιστηρια μεσα σε ένα ωκεανο μιζεριας, από τον οποιο ουτε καν ελπιζει να βγη, οπου ο περιφημος δρομος της αναπτυξης της Νεας Ταξης Πραγματων των Ashkenasim-Εβραιων (Διεθνης Πολιτικος Σιωνισμος) δεν είναι παρα μια συνεχως αυξουσα παρακμη. Στο μεσο του ψευτικου αυτου κοσμου, υπαρχει μια νησιδα ευημεριας, μια σχετικη ευζω’ι’α που κάθε τοσο αντικαθισταται από τις σκιες της βαρειας συνειδησης, της ελλειψης προοπτικων, της αδυναμιας, της πληξης, της μοναξιας, των ναρκωτικων, αν όχι της τρελλας. Η παρακμη και η βαθεια ηθικη εξαθλιωση της συγχρονης ανθρωποτητας είναι αποτελεσμα του παγκοσμιου θριαμβου του εβρα’ι’κου εξουσιαστικου πνευματος των Ashkenasim-Εβραιων. Ο σημερινος παρηκμασμενος κοσμος μας είναι καθ’ ολοκληριαν δεσμιος της εβρα’ι’κης δογματικης αντιληψεως περι ζωης – ειτε στην παλαια θρησκευτικη μορφη των Sephardim-Εβραιων ειτε στην νεωτερη πολιτικο-κοινωνικη (αστο-καπιταλο-μαρξιστικη) εκδοση των Ashkenasim-Εβραιων – και τιποτε περισσοτερο ‘η λιγωτερο.


Το τερμα της εβρα’ι’κης λογικης είναι η αντιληψη ότι το Ελληνικο Πνευμα, που δεν μπορεσαν να εξολοθερευσουν ακομη, αποτελει το ασφαλεστερο ιδεολογικο θεμελιο ενός Κοσμου τελειους διαφορετικου και ποιοτικα ανωτερου από τον σημερινο, διοτι τα χαρακτηριστικα του πνευματος εκεινου είναι οι υπεραισθητες και απολυτου κυρους αληθειες, ιδεες και αξιες που ισχυουν εξ αντικειμενου και καθ΄ολοκληριαν στην ζωη και στον κοσμο, χωρις χωροχρονικους περιορισμους.


Γ. Θ. Χατζηθεοδωρου


Dimitris N. Adamopoulos
makrinitsa@hotmal.com


1. Egon Calsar Conte Conti «Der Aufstieg des Hauses Rothschilds», Wien 1949
2. Morton F. «Die Rothschilds, Porträt der Familie», München 1968
3. Attali J. «Siegmund G. Warburg», Das Leben eines großen Bankiers, Düsseldorf-Wien 1986
4. Marcus Eli Ravage «Απεσταλμενος στους Εθνικους», The Century Magazine, Februar 1928
http://anti-ntp.blogspot.com/
http://anoixti-matia.blogspot.com/

πηγη
Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.