Οι επιλογές διακυβέρνησης του κ Γ. Παπανδρέου υπό την καθοδήγηση της πολιτικής του ακραίου νεοφιλελευθερισμού του Milton Friedman.

Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα σήμερα με την περίφημη κρίση του χρέους, τα αλλεπάλληλα Μνημόνια και τα δυσβάσταχτα για την κοινωνία μέτρα δεν είναι κάτι πρωτοφανές. Χρόνια πριν η περίφημη Σχολή των οικονομολόγων του Σικάγο υπό την καθοδήγηση του Milton Friedman συγκρότησε ένα πακέτο οικονομικών μέτρων για τις χώρες με προβλήματα χρέους, μέτρα που ήταν στην κατεύθυνση ενός ακραίου απάνθρωπου νεοφιλελευθερισμού. Η Χιλή, η Αργεντινή, η Βραζιλία, η Ουρουγουάη και άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής εφήρμοσαν στο παρελθόν τις οικονομικές πολιτικές του ακραίου νεοφιλελευθερισμού και οδηγήθηκαν στην πλήρη καταστροφή. Το ίδιο συνέβη και σε άλλες χώρες της υφηλίου όπως στη Νοτιοαφρικανική Ένωση, στην Ινδονησία, στην Πολωνία κλπ με τα ίδια ολέθρια αποτελέσματα. ΔΝΤ: Ότι αγγίζει... ρημάζει!

Η αρχές της νεοφιλελεύθερης αυτής πολιτικής (μιλάμε για άγριο καπιταλισμό) αποβλέπουν σε μια απόλυτη κυριαρχία του παγκόσμιου κεφαλαίου (κυρίως του χρηματιστηριακού) επί των κρατών και αποβλέπει για κάθε κράτος:

· Την δημιουργία μιας απόλυτα ελεύθερης αγοράς, χωρίς καμία παρέμβαση του κράτους.

· Στην fast track ιδιωτικοποίηση (βλέπε ξεπούλημα) όλης της δημοσίας περιουσίας έναντι ευτελούς κόστους.

· Τον σταδιακό μηδενισμό της συμμετοχής του κράτους σε όλες τις κοινωνικές παροχές (που συνέθεταν στο παρελθόν ένα κράτος δικαίου και πρόνοιας), με αποτέλεσμα την ιδιωτικοποίηση της υγείας, της ασφάλισης, της παιδείας κλπ.

· Την κατάργηση οποιασδήποτε εργατικής νομοθεσίας για την προστασία των εργαζομένων, των συλλογικών συμβάσεων κλπ και την υποταγή των εργαζομένων στις εργοδοσίες άνευ όρων.

· Κινεζοποίηση της αγοράς όπου οι μισθοί θα είναι στο όριο της επιβίωσης και τα δικαιώματα των εργαζομένων ανύπαρκτα.

· Την δημιουργία ζωνών (επιχειρησιακών εργατικών ζωνών) όπου δεν θα ισχύει καμία νομοθεσία του κράτους και τα πάντα θα κινούνται από τις πολυεθνικές εταιρείες που θα εγκατασταθούν εκεί, όπου θα απαγορεύονται οι απεργίες, θα υπογράφει ο κάθε εργαζόμενος ατομική σύμβαση, το ωράριο θα είναι ελεύθερο και οι υπηρεσίες υγείας και ασφάλισης θα προσφέρονται αποκλειστικά από τις παραπάνω εταιρείες.

· Την συνεχή υπερχρέωση των χωρών αφού με τα τοκογλυφικά επιτόκια είναι αδύνατη η αποπληρωμή των δανείων και η εμπλοκή των χωρών σε ένα φαύλο κύκλο καταστροφής.

· Την δυνατότητα διακίνησης του διεθνούς κεφαλαίου χωρίς περιορισμούς.

· Την ελαχιστοποίηση (αν όχι το μηδενισμό) των φόρων που θα πληρώνει το μεγάλο κεφάλαιο.

· Την εξαφάνιση της μεσαίας τάξης και της αύξησης του πλούτου των πλουσίων με ταυτόχρονη εξαθλίωση των εργαζομένων και του λαού.

Παρ’ όλο που οι οικονομικές αυτές πολιτικές έχουν αποτύχει παταγωδώς παντού οι οπαδοί του ακραίου νεοφιλελευθερισμού δεν πτοούνται και συνεχίζουν την καταστροφή με μεγαλύτερη ορμή. Εντύπωση κάνει ο κυνισμός και η αναλγησία των υποστηριχτών του νεοφιλελευθερισμού.

Εννοείται πως με αυτό το σχέδιο των νεοφιλελεύθερων οι πολιτικοί γίνονται διεκπεραιωτές των εντολών του κεφαλαίου και λειτουργούν σαν υπάλληλοι του διεθνούς κεφαλαίου.

Η πολιτική και η δημοκρατία όπως νομίζαμε ότι ίσχυε μέχρι τα τελευταία χρόνια είναι πια φενάκη. Οι κυβερνήσεις εφαρμόζουν αντιλαϊκά προγράμματα παρά την αντίθετη άποψη της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού και πολλές φορές διαψεύδοντας με αυθάδεια τις προεκλογικές τους αγγελίες (Υπάρχουν τα λεφτά).

Ο κ Παπανδρέου και η κυβέρνηση των ανδρεικέλων του είναι εντελώς ανίκανοι να εφαρμόσουν με συνέπεια και αυτές ακόμα τις προτάσεις της Τρόικας. Δεν έχουν σχεδιάσει βέβαια καμία κυβερνητική πολιτική γιατί δεν την χρειάζονται. Εφαρμόζουν συνειδητά με ψυχρό και προκλητικό (άλλα ερασιτεχνικό) τρόπο το παραπάνω πρόγραμμα προσαρμοσμένο μερικώς στην Ελληνική πραγματικότητα αλλά εξαιρούν φίλια τμήματα της Ελληνικής κοινωνίας (υπάλληλοι Βουλής, Δικαστικοί, Συμβολαιογράφοι κλπ) με συνέπεια να εξοργίζουν τους δανειστές.

Οι δήθεν συγκρούσεις πάντως με το ΔΝΤ, την Ε.Ε. και την Ε.Κ.Τ γίνονται περισσότερο για να καλυφθούν οι συμφωνίες που έχουν παρθεί, σε μεγάλο βαθμό από καιρό, για την ερήμωση της χώρας και την παράδοσή της στο διεθνές κεφάλαιο και είναι ένας τρόπος (δήθεν πατριωτικής αντίστασης της Ελληνικής κυβέρνησης) να χαϊδέψουν τους εργαζομένους κυρίως στο Δημόσιο και ορισμένους από τους συνταξιούχους οι οποίοι αποτελούν προφανώς το εκλογικό στήριγμα του ΠΑΣΟΚ.

Ακόμα και η συνεχής απειλή για εκλογές, που μέχρι τώρα δεν έχει επιβεβαιωθεί, αναρωτιέται κανείς αν δεν είναι στα πλαίσια της πολιτικής εξαπάτησης του λαού, γιατί αμφιβάλλω αν ο κ Παπανδρέου προβεί σε εκλογές προτού ολοκληρώσει με τον καλύτερο τρόπο τις εντολές της Τρόικας. Ακόμα και αν γίνουν εκλογές, όμως, το πιο πιθανό είναι να καταλήξουν μετεκλογικά σε κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑΟΣ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ και ενδεχομένως και με την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ (για αριστερό άλλοθι).

Οι αδύναμες αντιδράσεις ορισμένων θιγομένων κοινωνικών ομάδων, των οποίων την απραξία θα πρέπει να εξετάσουνε οι κοινωνιολόγοι και οι μελετητές της συμπεριφοράς των μαζών, βοηθούν την κυβέρνηση στον συστηματική εξόντωση της κοινωνίας και της χώρας.

Η ακραία αυτή νεοφιλελεύθερη πολιτική δεν συμβαδίζει με τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών και γι’ αυτό το αστυνομικό κράτος της κυβέρνησης προβαίνει σε πράξεις ωμής βίας εναντίον των εργαζομένων που διαδηλώνουν και διαμαρτύρονται. Η βία της αστυνομίας θα αυξηθεί όσο μεγαλώνει η ένταση των αντιδράσεων. Και υπάρχουν πολλά μνημόνια και αντιλαϊκά μέτρα ακόμη!

http://enomenoiblogers.blogspot.com/ Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.