Ενα πολίτευμα που δεν έχει τα χαρακτηριστικά αυτά, δεν μπορεί να ονομαστεί δημοκρατία.
Εχει ενδιαφέρον να εξετάσουμε αν το σημερινό πολίτευμα της Ελλάδας έχει τα τρία αυτά γνωρίσματα...
Ακόμα όμως και εαν δεχθούμε την ύπαρξη ισοκρατίας, δεν μπορεί να μην αντιληφθούμε την πλήρη ανυπαρξία ισονομίας και ισηγορίας.
Ισονομία σημαίνει ισότητα των πολιτών απέναντι στους νόμους η οποία προφανώς δεν υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα, αφού ο νόμος περι ευθύνης υπουργών και η βουλευτική ασυλία την αναιρεί, ενώ τα παραδικαστικά κυκλώματα και το άρρωστο κομμάτι του δικαστικού σώματος μόνο ισονομία δεν εξασφαλίζουν.
Ισηγορία είναι το δικαίωμα που έχουν όλοι οι πολίτες να αγορεύουν στην Εκκλησία του Δήμου.
Σήμερα, που ο λαός αποφασίζει σε επίπεδο εθνικό, το βήμα στην εκκλησία του δήμου είναι η τηλεόραση. Είναι ο μόνος τρόπος να απευθυνθεί κανείς σε όλους τους Ελληνες και είναι είναι μακράν το πιο δυνατό μέσο επικοινωνίας. Σήμερα όμως, αν καταφέρει να ανέβει κάποιος στο βήμα και εκφράσει απόψεις αντίθετες με τις επιθυμίες της ολιγαρχίας, θα δεχθεί αμέσως επίθεση από τους παπαγάλους δημοσιογράφους και τους κόρακες καθηγητές που καραδοκούν, οι οποίοι θα προσπαθήσουν να τον γελοιοποιήσουν και να τον παρουσιάσουν ως γραφικό καταστροφολόγο. Το βήμα σήμερα είναι πλήρως ελεγχόμενο. Αν δεν τα καταφέρουν οι παπαγάλοι και οι κόρακες, υπάρχει και το διαφημιστικό διάλειμμα, ενώ σαν έσχατη λύση η διακοπή της εκπομπής.
Αν στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε μια ομάδα ανθρώπων γύρω από το μάρμαρο που λεγόταν βήμα και δεν επέτρεπε να μιλήσει κανείς άλλος εκτός από αυτούς που εκφράζουν τις δικές τους απόψεις και γελοιοποιούσαν κάθε άλλον πολίτη που προσπαθούσε να μιλήσει ή και τον κατέβαζε με τη βία από το βήμα, σήμερα δε θα μιλούσαμε για την αρχαία Ελληνική δημοκρατία. Θα μιλούσαμε για ένα ολιγαρχικό πολίτευμα το οποίο έλεγχαν οι λίγοι που έλεγχαν την πρόσβαση στο βήμα.
Σήμερα συμβαίνει ακριβώς αυτό, αλλά το πολύ χαμηλό επίπεδο πολιτικής παιδείας μας δε μας επιτρέπει να το αντιληφθούμε.
Διότι σήμερα δυστυχώς, το πολίτευμα είναι ολιγαρχικό. Λίγοι εκλεκτοί, αυτοί που εξυπηρετούν πιο δουλικά τα συμφέροντα των ισχυρών, έχουν πρόσβαση στο βήμα. Απλώς οι ολιγάρχες ονομάζουν το πολίτευμα δημοκρατία για να κοιμόμαστε ήσυχοι. Η ελίτ μας παραχώρησε μερικά δημοκρατικά δικαιώματα (όπως το δικαίωμα να γράφω αυτά που γράφω χωρίς να κινδυνεύει - προς το παρόν - η ζωή μου) τα οποία μπερδεύουμε με τη δημοκρατία. Αδυνατούμε να αντιληφθούμε ότι είναι άλλο πράγμα το πολίτευμα της δημοκρατίας και άλλο πράγμα τα δημοκρατικά δικαιώματα.
Το σύνταγμα μας δίνει το δικαίωμα του "εκλέγειν" και του "εκλέγεσθαι". Το πρώτο το έχουμε και το ασκούμε. Το δεύτερο, το έχουμε θεωρητικά, αλλά χωρίς πρόσβαση στο βήμα δεν το έχουμε. Και τα νέα κόμματα δεν εμφανίζονται στο βήμα. Μόνο τα παλιά, γνωστά και αξιόπιστα Υπηρετείς και ανεβαίνεις. Βγαίνεις από το μαντρί και σε τρώει ο λύκος. Οι μέτριοι υπηρετούν τα συμφέροντα της ελίτ καλύτερα από τους άριστους. Γι αυτό, οι κομματικοί μηχανισμοί, γεμάτοι από συμφεροντολόγους και τυχοδιώκτες, απωθούν τους άξιους από την ενασχόληση με τα κοινά, φιλτράρουν τους μέτριους και τους δουλικούς, τους προωθούν και μας τους εμφανίζουν κάθε τέσσερα χρόνια για να διαλέξουμε τι χρώμα υπαλλήλους της ελίτ θα ψηφίσουμε. Το ολιγαρχικό σύστημα διαθέτει όλα τα χρώματα και οι αποχρώσεις. Βαθύ μπλέ, σκούρο πράσινο, πράσινο λαχανί, μαύρο, κόκκινο, ροζέ. Διαλέγεις και παίρνεις. Οτι και να πάρεις, έτσι κι αλλιώς το ίδιο είναι.
Αυτούς που μας κυβερνάνε, τους επιλέγουμε, αλλά τους επιλέγουμε μεταξύ των ανίκανων που έχουν φιλτραριστεί στους κομματικούς βόθρους. Η κομματοκρατία έχει ποτίσει ολόκληρη τη χώρα από άκρη σε άκρη, σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας ζωής για να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των λίγων. Και αυτόν τον τρόπο λήψης αποφάσεων, μας τον εμφανίζουν σαν τον μόνο τρόπο να καθορίσουμε τα κοινά.
Υπάρχει και η Δημοκρατία.
ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑΣ
Social Plugin