Ηλιακές γιορτές-Μικρές σημειώσεις και στοιχεία για τη Λατρεία του Ηλίου

Η Λατρεία του Ηλίου στην Ελληνική Θρησκεία από αρχαιοτάτους χρόνους, είναι βαθειά ριζωμένη στη συνείδηση των Ελλήνων. Η επίκλησή του και οι προσευχές προς τον Θεό πραγματοποιούνται ιδιαίτερα κατά την Αυγή αλλά και τη Δύση του καθώς και την ώρα του μεσουρανήματος. Η Κυριακή είναι σε όλο τον Εθνικό Κόσμο η μέρα του Ηλίου (Ηλιοδίτη-Ελλάδα, Sunday- Αγγλοσαξονικός κόσμος, Sonntag- Γερμανοί, Dies Solis- Ρώμη ) και τιμάται με επικλήσεις προς τον Θεό.
Οι δε Ηλιακές Εορτές των Ηλιοστασίων και των Ισημεριών είναι κοινές για όλους τους Εθνικούς επί Γης με Εορτασμούς που τελούνται συμφώνως με τα Πάτρια Έθιμα κατά τόπους.

Στην Τοπική Ελληνική Παράδοση, συναντούμε την πιο γνωστή περίπτωση Λατρείας του Ηλίου στο νησί της Ρόδου-το οποίο η Μυθολογία θέλει ο ίδιος ο Θεός να ανέσυρε από τη θάλασσα.
Στη Ρόδο τελούνταν τα Αλίεια τα «Σμικρά» σε ετήσια βάση κατά το μήνα Πάναμο-Σκιροφοριώνα (Ιούλιο) , και τα Μεγάλα Αλίεια σε τετραετή περίοδο στον εμβόλιμο μήνα Πάναμο Δεύτερο(διπανάμια).Πασίγνωστο και το άγαλμα του Κολοσσού της Ρόδου που ήταν αφιερωμένο στον Μέγιστο Άνακτα τον οποίο και παρίστανε.

Επίσης παρουσιάζεται ως , Πανδερκής, Πανεπόπτης και τροφός όλων των ζώντων(Αισχύλος-Χοηφόροι) και επικαλείται ως μάρτυρας σε όρκους(Ιλιάδα).

Στα αρχαϊκά χρόνια ο Ήλιος ταυτίζεται με τη μορφή του Διός και λατρεύεται σε κορυφές βουνών(χαρακτηριστικό παράδειγμα η Λατρεία στο Λύκαιον Όρος που αποτελεί τον αρχαιότερο Βωμό της Ελληνικής Θρησκείας). Ταυτίζεται με την μορφή του Απόλλωνος κατά τον 5ο αιώνα π.α.χ.χ. αν και επισημοποιείται ευρύτερα η ταύτιση αυτή αρκετά αργότερα. Ταύτιση του Ηλίου με τον Θεό Άρη συναντούμε στη Μακεδονία και στη Θράκη.

Οι εορτασμοί του Τριεσπέρου κατά την Χειμερινή Τροπή όπου αποδίδονται Τιμές στον Ηλιακό Θεό Ηρακλή, είναι άλλη μία
χαρακτηριστική περίπτωση Ηλιακής Λατρείας και οι Έλληνες Εθνικοί την συνεχίζουν στις μέρες μας. Κατά τον Στωικό Κλεάνθη, ο Ήλιος αποτελεί το «Ηγεμονικόν» του Κόσμου, ενώ κατά τα Ρωμαϊκά χρόνια η Ηλιολατρία γίνεται βασικό συστατικό της Εθνικής Θρησκείας των Ρωμαίων, και διαδίδεται σε όλη την επικράτεια της Αυτοκρατορίας ειδικά μετά τις θρησκευτικές μεταρρυθμίσεις του Αυτοκράτορος Αυρηλιανού(214-275)-(ειδικό άρθρο για την Ηλιολατρία στην Ρώμη στο επόμενο τεύχος του Ιδεών Άντρον).

Φυσικά δεν μπορούμε να παραλείψουμε να αναφερθούμε ότι στα μεταγενέστερα χρόνια της μονοθεϊστικής επικράτησης, η εικόνα του Ηλίου προσπάθησε να ταυτιστεί με ποικίλους τρόπους με μορφές της νέας «θρησκείας» χωρίς λογικό υπόβαθρο, πατώντας πάνω στις ήδη υπάρχουσες λατρευτικές αντιλήψεις των Ηλιολατρών με μάλλον απογοητευτικό αποτέλεσμα αν κρίνουμε ότι το ζητούμενο ήταν να εξαφανιστεί και να σβήσει από τη συλλογική μνήμη κάθε στοιχείο Ηλιολατρίας.

Έτσι βλέπουμε τον ηλία (elija-Εβραϊκά) λόγω κυρίως του εξελληνισμένου ονόματός του που θυμίζει τον Ήλιο και της γνωστής μυθολογίας του πύρινου άρματος που θέλει να παραπέμψει στο Άρμα του Φαέθωντος , να γίνεται εργαλείο για την αντικατάσταση της Ηλιακής Λατρείας(οι κορυφές των βουνών συχνά «φιλοξενούν» τέμενοι στον Elija πλέον..) Δίχως άλλο και αυτή η απόπειρα απέτυχε..

Κλείνουμε αυτή την μικρή αναφορά για την Ηλιακή Λατρεία ,με την περιγραφή στον Ακερσεκόμη Θεό από τον Ελεγειακό Ποιητή Μίμνερμο από την Μικρά Ασία

Ηέλιος μέν γαρ έλαχεν πόνο νήματα πάντα,
ουδέ ποτ’ άμπαυσις γίνεται ουδεμία
ιπποισίν τε και αυτώι, επεί ροδοδάχτυλος Ηώς
Ωκεανόν προλιπουσ’ ουρανόν εισαναβήι.
Τον μεν γαρ δια κύμα φέρει πολυήρατος ευνή, ποικίλη, Ηφαίστου χερσίθν εληλαμένη, χρυσού τιμήεντος, υπόπτερος, άκρον εφ’ ύδωρ εύδονθ’ αρπαλέως χώρου αφ’ Εσπερίδων
γαίν ες Αιθιόπων, οφρ’ Ηώς ηριγένεια μόληι..

Ηλεκτρονική εκδόση του περιοδικού"ΙΔΕΩΝ ΑΝΤΡΟΝ" Τεύχος 3
πηγη
Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.