Ο μέγας και άγιος Κωνσταντίνος ήταν στην πραγματικότητα ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Φλάβιος Βαλέριος Κωνσταντίνος (Imperator Ceasar Clavdius Valerius Constantinus Augustus), έζησε απο 273-337 μχ και βασίλεψε την περίοδο 324-337 μχ.
Παγανιστής στο θρήσκευμα ο ίδιος, ανακηρύχθηκε αγιος απο την χριστιανική εκκλήσία αν και βαρύνεται με αποτρόπαια εγκλήματα εναντίον της ίδιας της οικογένειάς του.
Ο Άγιος Αμβρόσιος αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «ο Χριστός την περιμάζεψε από την κοπριά». Χαρακτηριστικά την αποκαλεί «stabularia», γυναίκα δηλαδή η οποία εργαζόταν σε πανδοχείο (χαρακτηρισμός μάλλον με αρνητική απόχρωση τη μακρινή εκείνη εποχή), ενώ ο Φιλοστόργιος στην Εκκλησιαστική του Ιστορία (Hist. Eccl., 2.16) την κατηγορεί ότι ήταν «κοινή γυναίκα», όχι πολύ διαφορετική από τις πόρνες. Ο Ευτρόπιος (Breviarium 10.2) αναφέρει ότι γεννήθηκε «ex obscuriore matrimonio», δηλαδή είναι εντελώς άγνωστες οι μητρικές της καταβολές. (πηγή). Αντίθετα ο χαμερπής χριστιανικός ιστορικός Ευσέβιος (Eusebius Pamphili), στο αισχρό έργο του «Η ζωή του Κωνσταντίνου» αφήνει να εννοηθεί πως ήταν Βρετανίδα πριγκίπισσα. Ότι θέλετε παίρνετε
Ο Κωνστάντιος Χλωρός, πατέρας του Κωνσταντίνου, χώρισε την Ελένη όταν διορίστηκε απο τον αυτοκράτορα της Ρωμαικής αυτοκρατορίας Διοκλητιανό καίσαρας των δυτικών επαρχιών της αυτοκρατορίας. Ο Κωνσταντίνος και η Ελένη παρέμειναν στη Νικομήδεια, όμηροι του Διοκλητιανού και του Καίσαρα της Ανατολής, Γαλέριου.
Μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο Κωνσταντίνος ανακηρύχθηκε σε αυτοκράτορα (Αυγουστο) «δια βοής» απο τα στρατεύματα της Βρετανίας, πολλοί λένε ότι ανέλαβε την εξουσία πραξικοπηματικά. Σε κάθε περίπτωση ο Κωνσταντίνος αρχίζει τοτε την συστηματική εξουδετέρωση των άλλων 3 αυτοκρατόρων. Σφαγές και χιλιάδες νεκροί σε έναν εμφύλιο πόλεμο με μόνο στόχο την κατάκτηση της εξουσίας.
Άρρηκτα συνδεδεμένο με τη μάχη αυτή είναι το περίφημο όραμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, την παραμονή της μεγάλης σύγκρουσης: ο φωτεινός σταυρός, που σχηματιζόταν με τα ελληνικά γράμματα Χ-Ρ, με την επιγραφή «Εν τούτω νίκα» (στα λατινικά: hoc signo victor eris). Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος απέφευγε να μιλάει για την εμπειρία του αυτή, δε δίσταζε όμως να αποδίδει την τελική επικράτησή του στη βούληση του Θεού των Χριστιανών.
Απο πολλούς πιθανολογείτε, ότι ο Κωνσταντίνος, του οποίου τα οικονομικά ήταν σε άσχημη κατάσταση, ήταν σε αναζήτηση του οικονομικότερου και αποτελεσματικότερου τρόπου συσπείρωσης των απλήρωτων μισθοφορικών του στρατευμάτων, και έτσι έμπνεύστηκε απο το παράδειγμα του Μωυσή αλλά και άλλων «οραματιστών», που πέτυχαν τους στόχους τους δια της απ’ευθείας συνεννόησης με τον θεό.
Άγνωστες «αι βουλαι του κυρίου» που λένε
Σύμφωνα με τις αποφάσεις των Μεδιολάνων, κατοχυρώθηκε η ανεξιθρησκία και η θρησκευτική ελευθερία. Ιδιαίτερη αναφόρα έγινε για τον Χριστιανισμό, ο οποίος καθίστατο θρησκεία επιτρεπτή και νόμιμη για τους Ρωμαίους πολίτες. Όμως, ο Χριστιανισμός δεν αναγνωριζόταν ως επίσημη και προστατευόμενη θρησκεία της αυτοκρατορίας. Η νεότερη έρευνα έχει δείξει ότι οι δύο αυτοκράτορες ουσιαστικά ενεργοποιούσαν παλαιότερες αποφάσεις, οι οποίες δεν είχαν τεθεί σε ισχύ. (πηγή)
Ο Λικίνος, γαμπρός του Κωνσταντίνου, τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό στη Θεσσαλονίκη. Βέβαια, δεν μπόρεσε να κρατήσει για πολύ τον όρκο, αφού ένα χρόνο μετά (το 325) έδωσε εντολή να τον στραγγαλίσουν! Λίγο μετά, ο Κωνσταντίνος διέταξε και την εκτέλεση του ενδεκάχρονου Λικινιανού, του γιου του Λικίνιου, γιό της αδερφής του.
Έτσι ο Κωνσταντίνος ήταν πια ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης ολόκληρης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Δυο μήνες μετά τη νίκη του στη Χρυσόπολη, ο Κωνσταντίνος μεταφέρει την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας από τη Ρώμη στο Βυζάντιο, που μετονομάζεται αργότερα σε Κωνσταντινούπολη. Υψώνει εκεί στύλο με το όνομά του, που τον ταύτιζε με το θεό ήλιο. Αξίζει να σημειωθεί πως ο Κωνσταντίνος ήταν ειδωλολάτρης σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, ταυτίζοντας τον εαυτό του με το θεό ήλιο.
Ο ίδιος ο γιος του Κωνσταντίνου, Κρίσπο, 17 ετών, στραγγαλίστηκε κατ’ εντολήν του το 326, ενώ πλενόταν στα δημόσια λουτρά. Η σύζυγος του Φαύστα, μητέρα δυο αγοριών και τεσσάρων κοριτσιών, βρήκε τραγικό θάνατο όταν ζεματίστηκε με βραστό νερό στην μπανιέρα της!!
Ενώ ο Κωνσταντίνος ήταν απασχολημένος με αυτά, η μητέρα του Ελένη ασχολήθηκε με την ανακάλυψη του αγίου τάφου. Το 327 μ.Χ., δηλαδή 300 περίπου χρόνια μετά την σταύρωση του Χριστού, η ογδοντάχρονη πια Ελένη ταξίδεψε με μια μεγάλη συνοδεία από επισκόπους, παπάδες και καλόγερους στην Ιερουσαλήμ για να «ανακαλύψει» τον τάφο και το σταυρό του Χριστού.
Ειναι λογικό ότι ενα τέτοιο εγχείρημα ήταν πολύ δύσκολο αν όχι αδύνατο, και σε κάθε περίπτωση θα απαιτούσε χρόνο, χρόνο που η 80χρονη γυναίκα δεν διέθετε. Έτσι κατέφυγε στη δοκιμασμένη μέθοδο του οραματισμόυ και της φώτησης του αγίου πνεύματος, πράγμα που ακόμη και στις μέρες μας δεν αποτελεί παράδοξο. (βλέπε το περιστέρι στο κεφάλι του Καρατζαφέρη).
Η άγια γυναίκα βέβαια δεν αρκέστηκε εκεί: Ο Άγγελος Βλάχος στις αναμνήσεις του ως πρόξενου στα Ιεροσόλυμα («Μια φορά κι ένα καιρό»-εκδ.Εστία) γράφει: «Όταν διαβάζει κανείς το χρονικό (απόκρυφο υποθέτω) της ανακαλύψεως του Τιμίου Σταυρού από την Αγία Ελένη, φρικιά με τα απάνθρωπα βασανιστήρια που μεταχειρίστηκε η Αγία για να αναγκάσει τρεις Εβραίους να της αποκαλύψουν το μέρος όπου είχαν κρύψει το Τίμιο Ξύλο. Τρεις μέρες τους βασάνιζε κάνοντας το χριστιανικό της χρέος και, αν θυμούμαι καλά, τους θανάτωσε όταν της είπαν την αλήθεια, όχι βέβαια για να τους απαλλάξει ευσπλαχνικά από την ζωή, αφού τους είχε σπάσει τα κόκαλα και τους είχε παντοιοτρόπως τσουρουφλίσει, αλλά για να τους τιμωρήσει».
Τελικά τα σύμβολα ανακαλύφθηκαν. Η γνησιότητα τους βέβαια είναι αμφιλεγόμενη:
Είναι γνωστό ότι ο Χριστός θάφτηκε σε απλό τάφο χωρίς ιδιαίτερα σύμβολα, ο οποίος, αφού έμεινε κενός μετα την «ανάσταση», πιθανότατα να χρησιμοποιήθηκε απο άλλους νεκρούς που δεν αναστήθηκαν δυστυχώς.
Είναι γνωστό επίσης ότι οι Ρωμαίοι έκαιγαν τους σταυρούς που χρησιμοποιούσαν στις εκτελέσεις ως ακάθαρτους, μετά από ορισμένο αριθμό εκτελέσεων. Πέραν του ότι ο σταυρός του Χριστού ήταν κατα πάσα πιθανότητα μεταχειρισμένος μάλλον κάηκε λίγο καιρό αργότερα απο τους Ρωμαίους για λόγους υγιεινής.
Λόγο βέβαια του έντονου οραματισμού της αγίας κόρης του πανδοχέα, και μερικών επικουρικών βασανιστηρίων, τυχών ενδιασμοί ως προς την γνησιότητα των ευρημάτων εξανεμίστηκαν, και τα ευρήματα μεταφέρθηκαν στην νέα Ρώμη προς τέρψη των χριστιανών της νέας πρωτευουσας, εθελοντών και μη.
Τα ιστορικά αυτά ευρήματα της Ελένης, συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να είναι άρηκτα συνδεδεμένα με την θρησκευτική πεποίθηση του πλυθησμού.
Τον τάφο για παράδειγμα τον χρησιμοποιούμε και σήμερα ακόμη για να λάβουμε το «αγιο φως» του πάσχα, το οποίο εδώ στην Ελλάδα υποδεχόμαστε με τιμές αρχηγού κράτους για άγνωστους μέχρι τώρα λόγους. Γνωστός είναι ο τάφος αυτός επίσης απο τις συχνές συμπλοκές και αλληλοξυλοδαρμούς κληρικών λίγο πρίν το Πάσχα. Άγνωστη η προέλευση αυτού του εθίμου επίσης, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποδοθεί σε απλή κόρη πανδοχέα έστω κι αν αγιοποιήθηκε στη συνέχεια.
Και σήμερα ακόμη κατασκευάζονται κάθε λογής θρησκευτικά αντικείμενα απο το «αγιο ξύλο» του οποίου τα αποθέματα πρέπει να είναι ανεξάντλητα. Γνωστά επίσης τα διάφορα χαιμαλιά και φυλαχτά απο το ξύλο της Ελένης που πωλούνται συνήθως έξω (η και μέσα) απο μοναστήρια και ναούς, τελευταία μάλιστα και στο internet, μαζι με τρίχες, κόκκαλα και άλλα μέρη του σώματος διαφόρων αγίων.
Ο αυτοκράτορας και γιός του ήλιου Κωνσταντίνος, ίσως και επηρεασμένος απο τα ευρήματα της αγίας μητέρας του, τελικά βαπτίστηκε χριστιανός μόλις λίγες ώρες πριν πεθάνει, από τον αρειανιστή επίσκοπο Ευσέβιο (οχι τον ιστορικό, άλλος είναι αυτός). Κατά άλλους βέβαια η βάφτιση αυτή επινοήθηκε αργότερα για να γίνει δυνατή η αγιοποίηση του μεγάλου ανδρός.
Ο Κωνσταντίνος κατάφερε να μετατρέψει ριζικά τις αρχές του χριστιανισμού. Επινοείται ένας Θεός κατ’ εικόνα και ομοίωση του Αυτοκράτορα. Όλα μετατίθενται για τη ”μετά θάνατον ζωή”: Οι άνθρωποι παύουν να είναι ίσοι στον πραγματικό κόσμο, αλλά είναι ”ίσοι μπροστά στο Θεό”, υπονοώντας ότι ”όταν πεθάνεις, τότε θα βρεις την ισότητα ”. Η κοινοκτημοσύνη (πρακτικά η μη ύπαρξη συσσωρευμένου πλούτου σε λίγους) υποκαθίσταται από την έννοια της ”ελεημοσύνης” παρά τις αντιδράσεις αρκετών προοδευτικών χριστιανων διανοούμενων. Η απλή χριστιανική διδασκαλία αντικαθίσταται από ένα αυστηρό σύστημα κανόνων, η παράβαση των οποίων επισύει τιμωρία : η εφεύρεση της κόλασης έγινε ακριβώς εκέινη τη χρονική περίοδο.
Πηγές
http://el.wikipedia.org/wiki/Κωνσταντίνος_Α΄
http://el.wikipedia.org/wiki/Αγία_Ελένη
http://el.wikipedia.org/wiki/Διάταγμα_των_Μεδιολάνων
http://el.wikipedia.org/wiki/Ευσέβιος_ο_Καισαρείας
http://falsefaith.blogspot.com/2008/09/blog-post_13.html
http://mdj.gr/site/index.php?option=com_content&view=article&id=121:vioi-agion&catid=18:mythologia-istoria-thriskeia&Itemid=3
http://politikoblog.gr/2007/05/21/κωνσταντίνος-ο-«μέγας»/
http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=461&t=129
http://lavraki.tv
Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.
Παγανιστής στο θρήσκευμα ο ίδιος, ανακηρύχθηκε αγιος απο την χριστιανική εκκλήσία αν και βαρύνεται με αποτρόπαια εγκλήματα εναντίον της ίδιας της οικογένειάς του.
Η καταγωγή
Ο Κωνσταντίνος γεννήθηκε στη Ναϊσό (Νις της σημερινής Σερβίας) στις 27 Φεβρουαρίου 272. Γονείς του Κωνσταντίνου ήταν ο Ρωμαίος Καίσαρας Κωνστάντιος Α΄ Χλωρός (Aurelius Valerius Constantius) και η Ελένη (μετέπειτα αγία Ελένη, η ισαπόστολος), κόρη ξενοδόχου από το Δρέπανο της Βιθυνίας. Φημολογείται οτι η όμορφη γκαρσόνα προσφερόταν ως «δώρο» στους πλούσιους πελάτες από του ξενοδόχου πατέρα της και έτσι έμεινε έγκυος από τον Κωνστάντιο, αναγκάζοντάς τον να την παντρευτεί.Ο Άγιος Αμβρόσιος αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «ο Χριστός την περιμάζεψε από την κοπριά». Χαρακτηριστικά την αποκαλεί «stabularia», γυναίκα δηλαδή η οποία εργαζόταν σε πανδοχείο (χαρακτηρισμός μάλλον με αρνητική απόχρωση τη μακρινή εκείνη εποχή), ενώ ο Φιλοστόργιος στην Εκκλησιαστική του Ιστορία (Hist. Eccl., 2.16) την κατηγορεί ότι ήταν «κοινή γυναίκα», όχι πολύ διαφορετική από τις πόρνες. Ο Ευτρόπιος (Breviarium 10.2) αναφέρει ότι γεννήθηκε «ex obscuriore matrimonio», δηλαδή είναι εντελώς άγνωστες οι μητρικές της καταβολές. (πηγή). Αντίθετα ο χαμερπής χριστιανικός ιστορικός Ευσέβιος (Eusebius Pamphili), στο αισχρό έργο του «Η ζωή του Κωνσταντίνου» αφήνει να εννοηθεί πως ήταν Βρετανίδα πριγκίπισσα. Ότι θέλετε παίρνετε
Ο Κωνστάντιος Χλωρός, πατέρας του Κωνσταντίνου, χώρισε την Ελένη όταν διορίστηκε απο τον αυτοκράτορα της Ρωμαικής αυτοκρατορίας Διοκλητιανό καίσαρας των δυτικών επαρχιών της αυτοκρατορίας. Ο Κωνσταντίνος και η Ελένη παρέμειναν στη Νικομήδεια, όμηροι του Διοκλητιανού και του Καίσαρα της Ανατολής, Γαλέριου.
Μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο Κωνσταντίνος ανακηρύχθηκε σε αυτοκράτορα (Αυγουστο) «δια βοής» απο τα στρατεύματα της Βρετανίας, πολλοί λένε ότι ανέλαβε την εξουσία πραξικοπηματικά. Σε κάθε περίπτωση ο Κωνσταντίνος αρχίζει τοτε την συστηματική εξουδετέρωση των άλλων 3 αυτοκρατόρων. Σφαγές και χιλιάδες νεκροί σε έναν εμφύλιο πόλεμο με μόνο στόχο την κατάκτηση της εξουσίας.
Εν τούτο νίκα
Η τελευταία μάχη αυτής της περιόδου δόθηκε στις 28 Οκτωβρίου 312 μ.χ στη Μιλβία γέφυρα του Τίβερη, όπου ο Μαξέντιος πνίγηκε στα νερά του ποταμού μαζί με πολλούς στρατιώτες του. Το πτώμα του σύρθηκε από τις λάσπες και αποκεφαλίστηκε, το δε κομμένο κεφάλι «στολίστηκε» με περιττώματα και έκανε το γύρο του θριάμβου. Στη συνέχεια εξοντώθηκε μεθοδικά όλη του η οικογένεια και οι πολιτικοί του οπαδοί. Τον άγιο τούτο βίο θα συνεχίσει ο Κωνσταντίνος και στη συνέχειαΆρρηκτα συνδεδεμένο με τη μάχη αυτή είναι το περίφημο όραμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, την παραμονή της μεγάλης σύγκρουσης: ο φωτεινός σταυρός, που σχηματιζόταν με τα ελληνικά γράμματα Χ-Ρ, με την επιγραφή «Εν τούτω νίκα» (στα λατινικά: hoc signo victor eris). Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος απέφευγε να μιλάει για την εμπειρία του αυτή, δε δίσταζε όμως να αποδίδει την τελική επικράτησή του στη βούληση του Θεού των Χριστιανών.
Απο πολλούς πιθανολογείτε, ότι ο Κωνσταντίνος, του οποίου τα οικονομικά ήταν σε άσχημη κατάσταση, ήταν σε αναζήτηση του οικονομικότερου και αποτελεσματικότερου τρόπου συσπείρωσης των απλήρωτων μισθοφορικών του στρατευμάτων, και έτσι έμπνεύστηκε απο το παράδειγμα του Μωυσή αλλά και άλλων «οραματιστών», που πέτυχαν τους στόχους τους δια της απ’ευθείας συνεννόησης με τον θεό.
Άγνωστες «αι βουλαι του κυρίου» που λένε
Το διάταγμα των Μεδιολάνων, Φεβρουάριος 313 μ.Χ.
Το Φεβρουάριο του 313 μ.Χ., ο μέγας Κωνσταντίνος συνάντησε στα Μεδιόλανα της Ιταλίας (σημερινό Μιλάνο) τον Αύγουστο Λικίνιο, τελευταίο εναπομείναντα ηγεμόνα της Ρωμαικής αυτοκρατορίας και σύζυγο της αδερφής του Κωνσταντίνου. Κατά τη συνάντηση αυτή ελήφθησαν αποφάσεις για την κοινή πολιτική στα θρησκευτικά θέματα.Σύμφωνα με τις αποφάσεις των Μεδιολάνων, κατοχυρώθηκε η ανεξιθρησκία και η θρησκευτική ελευθερία. Ιδιαίτερη αναφόρα έγινε για τον Χριστιανισμό, ο οποίος καθίστατο θρησκεία επιτρεπτή και νόμιμη για τους Ρωμαίους πολίτες. Όμως, ο Χριστιανισμός δεν αναγνωριζόταν ως επίσημη και προστατευόμενη θρησκεία της αυτοκρατορίας. Η νεότερη έρευνα έχει δείξει ότι οι δύο αυτοκράτορες ουσιαστικά ενεργοποιούσαν παλαιότερες αποφάσεις, οι οποίες δεν είχαν τεθεί σε ισχύ. (πηγή)
Πόλεμος ξανά
Ο πόλεμος με το Λικίνο, σύζυγο της αδερφής του και αυτοκράτορα επίσης, άρχισε το 316 μ.Χ. και κράτησε οχτώ ολόκληρα χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων έχασαν τη ζωή τους εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι. Η τελευταία κρίσιμη μάχη δόθηκε στη Χρυσόπολη, κοντά στη μετέπειτα Κωνσταντινούπολη. Ο Λικίνιος απέμεινε με 20.000 άνδρες και συνθηκολόγησε. Έπειτα από παράκληση της αδελφής του, ο Κωνσταντίνος ορκίστηκε να χαρίσει τη ζωή σε αυτόν και την οικογένειά του.Ο Λικίνος, γαμπρός του Κωνσταντίνου, τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό στη Θεσσαλονίκη. Βέβαια, δεν μπόρεσε να κρατήσει για πολύ τον όρκο, αφού ένα χρόνο μετά (το 325) έδωσε εντολή να τον στραγγαλίσουν! Λίγο μετά, ο Κωνσταντίνος διέταξε και την εκτέλεση του ενδεκάχρονου Λικινιανού, του γιου του Λικίνιου, γιό της αδερφής του.
Έτσι ο Κωνσταντίνος ήταν πια ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης ολόκληρης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Δυο μήνες μετά τη νίκη του στη Χρυσόπολη, ο Κωνσταντίνος μεταφέρει την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας από τη Ρώμη στο Βυζάντιο, που μετονομάζεται αργότερα σε Κωνσταντινούπολη. Υψώνει εκεί στύλο με το όνομά του, που τον ταύτιζε με το θεό ήλιο. Αξίζει να σημειωθεί πως ο Κωνσταντίνος ήταν ειδωλολάτρης σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, ταυτίζοντας τον εαυτό του με το θεό ήλιο.
Η συστηματική αγιοποίηση και άλλα εγκλήματα
Ο Κωνσταντίνος, παράλληλα με πολέμους που άρχισε με όλους τους γειτονικούς λαούς, άρχισε και με την εξόντωση των «εσωτερικών» του αντιπάλων. Είχε ήδη στο πλευρό του την μητέρα του Ελένη, την οποία είχε επαναφέρει προηγουμένως απο την αυλή του άλλου γιου της στους Τρεβήρους (σημερινή Trier της Γερμανίας).Ο ίδιος ο γιος του Κωνσταντίνου, Κρίσπο, 17 ετών, στραγγαλίστηκε κατ’ εντολήν του το 326, ενώ πλενόταν στα δημόσια λουτρά. Η σύζυγος του Φαύστα, μητέρα δυο αγοριών και τεσσάρων κοριτσιών, βρήκε τραγικό θάνατο όταν ζεματίστηκε με βραστό νερό στην μπανιέρα της!!
Ενώ ο Κωνσταντίνος ήταν απασχολημένος με αυτά, η μητέρα του Ελένη ασχολήθηκε με την ανακάλυψη του αγίου τάφου. Το 327 μ.Χ., δηλαδή 300 περίπου χρόνια μετά την σταύρωση του Χριστού, η ογδοντάχρονη πια Ελένη ταξίδεψε με μια μεγάλη συνοδεία από επισκόπους, παπάδες και καλόγερους στην Ιερουσαλήμ για να «ανακαλύψει» τον τάφο και το σταυρό του Χριστού.
Ειναι λογικό ότι ενα τέτοιο εγχείρημα ήταν πολύ δύσκολο αν όχι αδύνατο, και σε κάθε περίπτωση θα απαιτούσε χρόνο, χρόνο που η 80χρονη γυναίκα δεν διέθετε. Έτσι κατέφυγε στη δοκιμασμένη μέθοδο του οραματισμόυ και της φώτησης του αγίου πνεύματος, πράγμα που ακόμη και στις μέρες μας δεν αποτελεί παράδοξο. (βλέπε το περιστέρι στο κεφάλι του Καρατζαφέρη).
Η άγια γυναίκα βέβαια δεν αρκέστηκε εκεί: Ο Άγγελος Βλάχος στις αναμνήσεις του ως πρόξενου στα Ιεροσόλυμα («Μια φορά κι ένα καιρό»-εκδ.Εστία) γράφει: «Όταν διαβάζει κανείς το χρονικό (απόκρυφο υποθέτω) της ανακαλύψεως του Τιμίου Σταυρού από την Αγία Ελένη, φρικιά με τα απάνθρωπα βασανιστήρια που μεταχειρίστηκε η Αγία για να αναγκάσει τρεις Εβραίους να της αποκαλύψουν το μέρος όπου είχαν κρύψει το Τίμιο Ξύλο. Τρεις μέρες τους βασάνιζε κάνοντας το χριστιανικό της χρέος και, αν θυμούμαι καλά, τους θανάτωσε όταν της είπαν την αλήθεια, όχι βέβαια για να τους απαλλάξει ευσπλαχνικά από την ζωή, αφού τους είχε σπάσει τα κόκαλα και τους είχε παντοιοτρόπως τσουρουφλίσει, αλλά για να τους τιμωρήσει».
Τελικά τα σύμβολα ανακαλύφθηκαν. Η γνησιότητα τους βέβαια είναι αμφιλεγόμενη:
Είναι γνωστό ότι ο Χριστός θάφτηκε σε απλό τάφο χωρίς ιδιαίτερα σύμβολα, ο οποίος, αφού έμεινε κενός μετα την «ανάσταση», πιθανότατα να χρησιμοποιήθηκε απο άλλους νεκρούς που δεν αναστήθηκαν δυστυχώς.
Είναι γνωστό επίσης ότι οι Ρωμαίοι έκαιγαν τους σταυρούς που χρησιμοποιούσαν στις εκτελέσεις ως ακάθαρτους, μετά από ορισμένο αριθμό εκτελέσεων. Πέραν του ότι ο σταυρός του Χριστού ήταν κατα πάσα πιθανότητα μεταχειρισμένος μάλλον κάηκε λίγο καιρό αργότερα απο τους Ρωμαίους για λόγους υγιεινής.
Λόγο βέβαια του έντονου οραματισμού της αγίας κόρης του πανδοχέα, και μερικών επικουρικών βασανιστηρίων, τυχών ενδιασμοί ως προς την γνησιότητα των ευρημάτων εξανεμίστηκαν, και τα ευρήματα μεταφέρθηκαν στην νέα Ρώμη προς τέρψη των χριστιανών της νέας πρωτευουσας, εθελοντών και μη.
Τα ιστορικά αυτά ευρήματα της Ελένης, συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να είναι άρηκτα συνδεδεμένα με την θρησκευτική πεποίθηση του πλυθησμού.
Τον τάφο για παράδειγμα τον χρησιμοποιούμε και σήμερα ακόμη για να λάβουμε το «αγιο φως» του πάσχα, το οποίο εδώ στην Ελλάδα υποδεχόμαστε με τιμές αρχηγού κράτους για άγνωστους μέχρι τώρα λόγους. Γνωστός είναι ο τάφος αυτός επίσης απο τις συχνές συμπλοκές και αλληλοξυλοδαρμούς κληρικών λίγο πρίν το Πάσχα. Άγνωστη η προέλευση αυτού του εθίμου επίσης, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποδοθεί σε απλή κόρη πανδοχέα έστω κι αν αγιοποιήθηκε στη συνέχεια.
Και σήμερα ακόμη κατασκευάζονται κάθε λογής θρησκευτικά αντικείμενα απο το «αγιο ξύλο» του οποίου τα αποθέματα πρέπει να είναι ανεξάντλητα. Γνωστά επίσης τα διάφορα χαιμαλιά και φυλαχτά απο το ξύλο της Ελένης που πωλούνται συνήθως έξω (η και μέσα) απο μοναστήρια και ναούς, τελευταία μάλιστα και στο internet, μαζι με τρίχες, κόκκαλα και άλλα μέρη του σώματος διαφόρων αγίων.
Ο αυτοκράτορας και γιός του ήλιου Κωνσταντίνος, ίσως και επηρεασμένος απο τα ευρήματα της αγίας μητέρας του, τελικά βαπτίστηκε χριστιανός μόλις λίγες ώρες πριν πεθάνει, από τον αρειανιστή επίσκοπο Ευσέβιο (οχι τον ιστορικό, άλλος είναι αυτός). Κατά άλλους βέβαια η βάφτιση αυτή επινοήθηκε αργότερα για να γίνει δυνατή η αγιοποίηση του μεγάλου ανδρός.
Επίλογος: colpo grosso
Οι «διευκολύνσεις» και η προνομιακή μεταχείριση που προσφέρθηκαν στην Εκκλησία από τον αυτοκράτορα Φλάβιο Βαλέριο Κωνσταντίνο, ήταν αρκετά για να κάνει άγιο κάποιον, που θεωρείται υπεύθυνος ή ηθικός αυτουργός, για τις δολοφονίες του 17χρονου γιου του, του 11χρονου ανηψιού του, της συζύγου του, του πεθερού του, των δυο γαμπρών του και του κουνιάδου του.Ο Κωνσταντίνος κατάφερε να μετατρέψει ριζικά τις αρχές του χριστιανισμού. Επινοείται ένας Θεός κατ’ εικόνα και ομοίωση του Αυτοκράτορα. Όλα μετατίθενται για τη ”μετά θάνατον ζωή”: Οι άνθρωποι παύουν να είναι ίσοι στον πραγματικό κόσμο, αλλά είναι ”ίσοι μπροστά στο Θεό”, υπονοώντας ότι ”όταν πεθάνεις, τότε θα βρεις την ισότητα ”. Η κοινοκτημοσύνη (πρακτικά η μη ύπαρξη συσσωρευμένου πλούτου σε λίγους) υποκαθίσταται από την έννοια της ”ελεημοσύνης” παρά τις αντιδράσεις αρκετών προοδευτικών χριστιανων διανοούμενων. Η απλή χριστιανική διδασκαλία αντικαθίσταται από ένα αυστηρό σύστημα κανόνων, η παράβαση των οποίων επισύει τιμωρία : η εφεύρεση της κόλασης έγινε ακριβώς εκέινη τη χρονική περίοδο.
Και τώρα;
Τώρα, αφού τα ξέρουμε όλα αυτα, ας ψάλλουμε όλοι μαζί το «Απολυτίκιον Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης»Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.
Social Plugin