Χρησιμοποιώντας τους βασιλείς της Τύρου και της Βαβυλώνας ως παραβολικές περιγραφές για τον Εωσφόρο, η Βίβλος λέει, Ο «Εωσφόρος, ο υιός της αυγής», «το χερούβ το κεχρισμένον διά να επισκιάζη» διέμενε στην παρουσία του θεού, (Ησ. ιδ΄12, Ιεζ. κη΄14). 1«Συ επεσφράγισας τα πάντα, είσαι πλήρης σοφίας και τέλειος εις κάλλος . . . Ήσο τέλειος εν ταις οδοίς σου αφ’ης ημέρας εκτίσθης, εωσού ευρέθη αδικία εν σοι.» (Ιεζ. κη΄12,15).
…δηλαδή “πιασ’ τ’ αυγό και κούρευτο” … Η επανάσταση του εωσφόρου αυγερινού, εναντίον του θεού, το τουρλουμπούκι των θρησκειών και οι παλιμπαιδίζοντες επαναστάτες ! Πόσο γέλιο να αντέξει ο άνθρωπος που “θέλει ν αγιάσει κι τα πλοκάμια του εωσφόρου δεν τον αφήνουν;”
“Άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας” λέει η πάνσοφη ρήση, αλλά απέφυγε να αναφέρει, τα μάτια του παγωνιού, που είναι και πολλά. Βεβαία υπάρχει το “καμαρώνει σαν παγώνι” όταν θέλει να κοροϊδέψει όποιον καμαρώνει άνευ λόγου, ματαιόδοξα, ανόητα, “αυτός ο λαός καμαρώνει σαν παγώνι για τον πολιτισμό του, όταν οι άλλοι λαοί, γελάνε μαζί του, για την κατάντια του” π.χ. Στο σύμπαν της ύλης, της μορφής, όλα εκδηλώνονται σε δίπολα, άσπρο vs μαύρο, κακό vs καλό, ήλιος vs σελήνη, άνδρας vs γυναίκα, αρσενικό vs θηλυκό κλπ, κλπ, έτσι γίνεται και με το θέμα “παγώνι” υπάρχει η μαύρη πλευρά του παγωνιού και η χρυσή πλευρά του, μαύρο παγώνι vs χρυσό παγώνι.
Κάθε δίπολο είναι, όπως “ο διάβολος με το θεό” μαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούνε. Δεν υπάρχει ο θεός χωρίς τον διάβολο και δεν μπορεί να υπάρχει ο διάβολος χωρίς τον θεό. Όπως δεν μπορεί, αλλά και δεν υπάρχει ο Ήλιος χωρίς την Σελήνη.
Πολύ απλά, μέσα στις δημιουργίες της ύλης (…και η ψυχή είναι λεπτοφυής ύλη, εκδήλωση του άυλου Πνεύματος, μέσα στην δημιουργία) αυτά τα φαινομενικά διαφορετικά υλικά δημιουργήματα, είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και δεν υπάρχει το ένα χωρίς το άλλο, δεν υπάρχει δημιουργία χωρίς δίπολα. Λες να μην το γνωρίζει αυτό ο δημιουργός των δημιουργιών; Εδώ το γνωρίζουμε εμείς.
Σκέψου τώρα, τους “ανθρώπους” που δογματικά (άλλος ένας –ισμός) λατρεύουν την ύλη θεωρώντας πως λατρεύουν, κάτι άυλο; Αμ δε, και οι σκέψεις, λέξεις, συναισθήματα βρίσκονται στον κόσμο της ύλης, αφού βρίσκονται μέσα στον κόσμο της δημιουργίας. …και μάλιστα στα κατώτερα επίπεδα της ύλης, στα επίπεδα του “κόσμου του εγώ” .
Θα αναφερθώ στον κόσμο του ΕΓΩ, σε αυτό το “τέρας με τα 5000 κεφάλια” και πως να τα κόψεις, σε προσεχές άρθρο.
Με απλά λόγια οτιδήποτε κι αν λατρεύεις είτε το φως είτε το σκοτάδι ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ γιατί απλούστατα δεν υπάρχει το ένα χωρίς το άλλο. Ο Ήλιος λάμπει στο σκοτάδι του Κοσμικού. Σε ένα Κοσμικό Φωτός δεν θα φαινόταν καν.
Αυτό που θέλω να κάνω κατανοητό –γιατί με διαβάζουν και βλάκες- είναι να μην “καμαρώνεις σαν παγώνι” αν πηγαίνεις στην εκκλησία του θεού, γιατί και οι πιστοί του διαβόλου σε εκκλησία πηγαίνουν, δες την εικόνα πιο κάτω. ΕΣΥ λατρεύεις-προσκυνάς-πιστεύεις-υπακούς-υποτάσσεσαι στο θεό με κερί και λιβάνι και οι εωσφορικοί με κερί και λιβάνι λατρεύουν την δικής τους επιλογή, υποταγής-λατρείας. Επιλογή; XA XA XA στην νιοστή…
Κάθε λατρεία είναι και μια δουλικότητα, υποταγή σε κάτι άλλο, καλό ή κακό δεν έχει σημασία. Κάθε –ισμός και πάγος. Δεν έχει απολύτως καμία σημασία αν λατρεύεις το φως ή το σκοτάδι, το μαύρο ή το χρυσό όταν και τα δύο βρίσκονται ΜΕΣΑ στις δημιουργίες και το ζητούμενο είναι να φύγεις ΕΞΩ από αυτές.
Αφού το καλό και το κακό είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, τότε το ίδιο το νόμισμα τι είναι; Που ανήκει το δίπολο όταν είναι ένα; Εφόσον βρίσκεται και αυτό μέσα στην δημιουργία;
Είναι η έτοιμη ευκολοχώνευτη παγίδα για τον βλάκα αλλά και για τον απλό αναζητητή κάθε –ισμός και δυστυχώς για σένα, έχει για κάθε γούστο ο μπαξές της δημιουργίας, να λατρέψεις να μισήσεις να προσκυνήσεις, να παραδώσεις την Ενέργεια σου, το ΕΙΝΑΙ σου.
Διάβασε να μάθεις τι προσκυνάς, σε τι υποτάσσεσαι, ποιοί σου ζητούν την ΕΝΕΡΓΕΙΑ σου, γιατί χωρίς αυτή την πολύτιμη ΕΝΕΡΓΕΙΑ δεν μπορούν να υπάρξουν ούτε οι καλοί ούτε οι κακοί. Αυτό που χρειάζεται να γνωρίζεις είναι πως έξω από την δημιουργία, του καλού και του κακού, θα μπορέσεις (αν μπορέσεις) να βγεις ΜΟΝΟ όταν αποδεσμευτείς από κάθε –ισμό κάθε χρώματος, υφής, ομορφιάς ή ασχήμιας.
Χρειάζεται ΕΝΕΡΓΕΙΑ για να διατηρηθεί αυτή και κάθε δημιουργία της ύλης, αυτή την ΕΝΕΡΓΕΙΑ χρειάζονται και οι καλοί και οι κακοί για να υπάρχουν-επικρατήσουν.
Μην τους την δίνεις. Ούτε στον θεό ούτε στον αδελφό του τον εωσφόρο.
Αν θέλεις αν πάψεις να βολοδέρνεις στις δημιουργίες και να γίνεις ένας Σιντάρτα Γκαουτάμα, ένας Τζούλιους Εβολα, ένας Ηράκλειτος που δεν μπόρεσε κανένας –ισμός να τους παγιδέψει.
Φυσικά μπορείς να κάνεις ότι σου κάνει κέφι, αλλά να γνωρίζεις τουλάχιστον, τι προσκυνάς όταν σκύβεις το κεφάλι στον αι- Νικολάκη, Γρηγοράκη, Παρασκευή, Άρη, Δία, Αυγή κλπ, λέγοντας «χρόνια πολλά» στον δυστυχή που φέρει το όνομα του. © Terra Papers
© Nikos Vogas
Τα μάτια του παγωνιού μπορεί να βλέπουν πολλές όψεις μιας μυθικής μορφοπλασίας, αλλά μια απλή ανάλυση πάνω στο σύμβολο της Θεάς Ήρας και όχι μόνο αυτής, μπορεί να οδηγήσει τον επίδοξο ερευνητή στο σημείο, αντί να τραβάει τα μαλλιά του, να θέλει να τσουρομαδήσει κάθε φτερό του καμαρωτού αυτού αγγέλου.
Το παγώνι, πέρα απ την οικογένεια των φασιανιδών και με καταγωγή από τα δάση της Ινδίας, ήταν κάποτε ένας άγγελος γεμάτος περηφάνια. Λατρευόταν σε ναούς και μαντριά για την παντεποπτική του ικανότητα και το ταλέντο να αντανακλά το θεϊκό και ακατάπαυστο πυρ, διασπώντας το σε φασματικές κουτσουλιές ύλης και προστατεύοντας τις εύθραυστες αυτές δημιουργίες του. Δυστυχώς όμως, όλο αυτό, μέσα σε ένα γενικότερο κλίμα οικογενειακής αντιδικίας.
Ήταν απλά, ο άσωτος, επαναστάτης, γιος και αδελφός, (ο πρώτος απ’ τους επτά) μιας διαγαλαξιακής φαμίλιας τσοπαναρέων, που αρνήθηκε να υποταχτεί στην προσταγή να μοιραστεί την λάμψη του με τα ευτελή ανθρωποειδή, αλλά εν τέλη ακολούθησε τον μαύρο και άχαρο δρόμο της προστασίας του βασιλείου των γαιοπλασμάτων.
Του δόθηκε το όνομα Μελέκ Ταούς, ή άγγελος παγώνι, ή Σεϊτάν, ή Εωσφόρος και λατρεύτηκε σε πολλούς μύθους, με πολλές οντολογικές διαμορφώσεις και σε πολλά χρώματα, για να ταιριάξει και με τη νοητική μας γκαρνταρόμπα. Άσπρο, χρυσό, μαύρο και με ιριδίζοντα κέρατα!
Έτσι, επιτέλους, φτερωτός και καμαρωτός, ο παντεπόπτης μπανιστιρτζής έσπευσε να κουμαντάρει τα πήλινα δοχεία που κληρονόμησε απαρχής χρόνου. ..και εκείνα όμως τον λατρέψανε, τοποθετώντας τον συμβολικά στον ουρανό, να ανατέλλει και να δύει ως Αυγερινός και Αποσπερίτης και να σουλατσάρει με ερπετικούς ελιγμούς στις δημιουργίες, χαρούμενος απ την οργασμική πανσπερμία της ίδιας του της λάμψης.
Μιλάμε δηλαδή για μεγάλη ψωνάρα και με την τάση, ενίοτε, να ξεγελά τους διάφορους πολιτισμούς και να παίρνει την γυναικεία μορφή και υπόσταση μια άλλης αδελφής ψυχής, της Αφροδίτης. Η εκδήλωση αυτής της κατεργαριάς του, προσδιορίστηκε από το κoπάδι των μελιστάλαχτων κατειλημένων ανθρωπιδών, ως Venus Project και έλαμψε στο στερέωμα ως η νέα εποχή πολεμικών αντεγκλήσεων, παλιμπαιδισμού και αποσάρθρωσης των εγκεφαλικών συνάψεων.
Η εποχή που θα μείνει γνωστή στα εκστασιασμένα πλήθη, ως η εποχή της θεϊκής μαστούρας, της επονομαζόμενης και Ιερής Μέθης του Εωσφορικού κελεύσματος και της θυσιαστικής καύσης των κυττάρων μας στην τελετουργική του υψικάμινο!
Για να σοβαρευτούμε (χα χα χα ) τώρα και με την προοτροπή του ίδιου του ασόβαρου σκοτεινού αγγέλου, ίσως θα πρέπει να διεισδύσουμε στα άδυτα της πιο εγγενούς ομάδας απ’ όλα τα αγαπημένα του παιδιά. Της μυστικής αδελφότητας των Γεζίντι, που την ξέρουν οι πάντες, η οποία αποτέλεσε την μαύρη πτέρυγα της λατρείας του Μελέκ Ταούς, του θεού παγωνιού. Με προεκτάσεις και συμβολικές που περνάνε από τους προχριστιανικούς Γνωστικούς, την μυθολογία Κθούλου, τον μίστερ Κρόουλυ και την Μονή ΤΑΩ – Νταού Πεντέλης. Ο Νταβέλης (Devilish) δεν ξέρουμε που εμπλέκεται, αλλά σίγουρα έβαλε κι αυτός την ουρά του, υπό το βλέμμα της τσακιρομάτας αρχιέρειας Έλενας Πέτροβνας Μπλαβάτσκυ.
Η μαύρη θρησκεία των Γεζίντι, (και η εκκλησία τους, εικόνες κάτω) τα Στραν και ο Μελέκ Ταούς, για άλλους και Μελκάρτ, Μελχισεδέκ ή Μελικέρτης, ακολούθησε το μυστικό δόγμα της πίστης στον αντίπαλο θεό και δημιουργό, τον Σατανά-Σετ, πολύ πριν τον Χριστιανισμό και Ιουδαϊσμό.
Λίγα επιτρέπεται να γίνουν γνωστά, για αυτήν την παράξενη λατρεία και αυτό γιατί οι ίδιοι τηρούν σιγή σχετικά με τις παραδόσεις τους, για να τις διατηρήσουν ανόθευτες, αλλά κυρίως λόγω έλλειψης μόρφωσης. Δεν υπάρχουν γραπτά κείμενα, τα απαγορεύει η θρησκεία τους. Τα βιβλία είναι για τους Δαιμόνους, (όχι τους δαίμονες που προσκυνούν αυτοί; Τους άλλους!) για τους ανθρώπους, σαν ελόγου τους, είναι τα στραν (μακρόσυρτα λυπητερά τραγούδια-διηγήσεις).
Ο Γεζίντ Φαρφαρ είναι ο θεός καταστροφέας. Ο διάβολος. Οι μουσουλμάνοι αποστρέφονται τον όρο «Γεζίντ», τον ταυτίζουν με το κακό και αποφεύγουν να τον χρησιμοποιούν. Οι Γεζίντες ζουν σε χώρες μουσουλμάνων. Είναι Κούρδοι του Βορείου Ιράκ. Η γλώσσα τους είναι διάλεκτος της κουρδικής. Ο προπάτοράς τους ήταν ο χαλίφης Γεζίντ που έζησε κοντά στο 800 μ.κ.ε.
Η θρησκεία και τα τελετουργικά των Γεζίντ είναι ένα μείγμα μουσουλμανικών και χριστιανικών προτύπων. Τρώνε χοιρινό κρέας, πίνουν κρασί, αποστρέφονται την περιτομή, επισκέπτονται ξυπόλητοι το ναό τους, έχουν ως θρησκευτικό σύμβολο το παγώνι («σεϊτάν-τάο»), φορούν λευκά ρούχα, θεωρούν πως στο κατώφλι των ναών βρίσκεται ο διάβολος τον οποίο εξαργυρώνουν με νομίσματα, προσκυνούν το μαύρο φίδι που στολίζει την είσοδο του ναού, πιστεύουν στη μετενσάρκωση, δεν τρώνε μαρούλια, ούτε μπάμιες.
Λατρεύουν τον διάβολο για τον οποίο πιστεύουν πως ο θεός τον συγχώρεσε και τον έθεσε επικεφαλής των αγγέλων ως υπεύθυνο για τη γη και όπως βλέπουμε, αυτός τα ‘κάνε μπουρδέλο.
Σύμφωνα με την πίστη τους, ο θεός δημιούργησε επτά αγγέλους. Ο πρώτος από αυτούς ήταν ο Μελέκ Ταούς. Ο θεός διέταξε τους αγγέλους να του φέρουν σκόνη από την γη, ώστε να δημιουργήσει το σώμα του Αδάμ. Τότε τους είπε να προσκυνήσουν το δημιούργημά του. Όλοι το έκαναν, εκτός από τον επαναστάτη άγγελο, ο οποίος είπε στο θεό:
“Πως μπορώ να υποταχτώ σε ένα άλλο πλάσμα! Είμαι από την λάμψη σου, το φως σου, ενώ ο Αδάμ φτιάχτηκε από χώμα”. Τότε ο θεός τον επαίνεσε, τον έθεσε επικεφαλής όλων των αρχαγγέλων και του ανέθεσε τον γήινο κόσμο.
Μέχρι πρόσφατα οι περισσότεροι λάτρεις του εωσφόρου, αρνήθηκαν να μάθουν γράμματα, θεωρώντας ότι οι παραδόσεις τους μπορούν να μεταδίδονται μόνο με τα τραγούδια, τα έθιμα και τις διηγήσεις τους. Πολλές από τις αλλόδοξες ομάδες που γειτονεύουν με τα χωριά και τις γειτονιές των Γεζίντι λένε πως είναι αιμομίκτες, βίαιοι και κλέφτες. Λένε επίσης ότι έχουνε ουρά, ότι είναι τελείως απολίτιστοι και ότι δεν είναι καν άνθρωποι. (αν πω πως ξαφνιάζομαι θα είναι ψέματα)
Όμως το κυριότερο όλων που τους προσάπτουν, είναι ότι λατρεύουν τον Ιμπλίς ή Σεϊτάν, τον Σατανά. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους οι Γεζίντι έχουν υποστεί πάμπολλες διώξεις εδώ και 6 αιώνες τουλάχιστον. Είναι επίσης ο λόγος που πολλές φορές αντιμετωπίζονται με καχυποψία και φόβο από το ορθόδοξο Ισλάμ.
Ένας θρύλος αναφέρει ότι αν χαράξεις ένα κύκλο στο έδαφος γύρω από ένα Γεζίντι, αυτός δε θα μπορέσει να βγει ποτέ, παρά μόνο αν σπάσει κάποιος τον κύκλο απ’ έξω. Αυτό έχει σχέση με το σύμβολο του ουροβόρου φιδιού, που καταπίνει την ουρά του σ’ έναν αέναο σαμσαρικό τροχό μετενσαρκώσεων και την αδυναμία κάποιου να αποδράσει. Δεν βοηθάει κι ο θεός τους και κάθονται εγκλωβισμένοι μέσα σε ένα κύκλο!!!
Αλλά ας σοβαρευτούμε (πόσο να σοβαρευτούμε όταν γράφουμε ηλίθιες γραφικότητες; Ας προσπαθήσομε… )ακόμα περισσότερο όσο πλησιάζουμε στην πύλη του εσώτερου χάους με όλες τις φασματικές ιριδίζουσες στρεβλώσεις και τον Πυλωρό να προεκτείνει την σκιά του!
Κατά τον Λάβκραφτ η πύλη που ανοίχτηκε για το πέρασμα των μεγάλων παλαιών νοείται ως μια δύναμη που δεν ανήκει στο δικό μας χώρο, αλλά ενεργεί και διαμορφώνεται από άλλους νόμους. Οι περιγραφές που δίνει για τον φρουρό της πύλης, τον Γιογκ Σοθόθ και την εκδήλωσή του στο δικό μας χωροχρονικό συνεχές δεν είναι σαφείς, αλλά κάνουν νύξη για κάτι πελώριο και αόριστα ερπετοειδές, ένα κράμα χταποδιού, σαρανταποδαρούσας και αράχνης. Καλά το χταπόδι στην σχάρα με λαδόξυδο, μια χαρά είναι, τα υπόλοιπα όμως;…
Ο Κέννεθ Γκραντ τον περιγράφει σαν μια μάζα από ιριδίζουσες φυσαλίδες ή σφαίρες. Ενώ ή Μπλαβάτσκυ μας δίνει μια εικόνα για τις τελετές των Γεζίντι, κατά τις οποίες λέγεται ότι εμφανίζονταν τεράστιες σφαίρες φωτιάς που παίρνουνε την μορφή των πιο αλλόκοτων ζώων. !!!
Ο Γιογκ Σοθόθ σχετίζεται έμμεσα με τον θεό των Γεζίντι. Το όνομά του ίσως να αναλύεται ετυμολογικά σε “Αιώνα του Σετ-Θωθ” ή “Πατέρας Θεός Σετ-Θωθ”, του αντίστοιχου αιγυπτιακού Σατανά που αποτέλεσε μια άλλη όψη του φιδιού-παγωνιού.
Αλλά και σε άλλες παραλλαγές με την ίδια ρίζα της λέξης Αμαλήκ, ξαναβρίσκουμε τον Μελέκ Ταούς, τον βιβλικό δαίμονα Αντραμμελέχ και τους μυστηριώδεις Αμαληκίτες ή Υξώς. Αυτοί ήρθανε από τα ανατολικά από την Αραβία και αναγνώρισαν στον αιγυπτιακό θεό Σετ τον δικό τους Σουτέχ ή Μπααλ και εγκαθίδρυσαν έτσι την λατρεία αυτού του σκοτεινού θεού αντί του φωτεινού του αδελφού, του Όσιρι. Οι Αμαληκίτες και το όνομα Αμαλήκ σχετίζονται με το φίδι της Εδέμ, τον Σαμαήλ, Φαρμάκι του Θεού, έναν από τους επτά αγγέλους που ζευγάρωσαν με τις κόρες των ανθρώπων.
“Αλλά τη μορφή τους κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίσει, εκτός μονάχα στα χαρακτηριστικά των τέκνων που Εκείνοι γέννησαν στην ανθρωπότητα”.
Ο Λάβκραφτ γράφει για τους φοβερούς Υξώς:
“Για την λατρεία τους λέγεται ότι το κέντρο βρίσκεται στις απάτητες ερήμους της Αραβίας, όπου η Ιρέμ, η πόλη των Κιόνων, ονειρεύεται κρυμμένη και ανέγγιχτη”.
Και αλλού:
“Ίσως ήταν αυτός που ορισμένες μυστικές λατρείες της Γης ανέφεραν ψιθυριστά σαν Γιογκ Σοθόθ κι ο οποίος ήταν μια θεότητα κάτω από άλλα ονόματα”.
Βλέπουμε λοιπόν ότι ασχέτως με τις διαφορές σε εξωτερικά, τοπικά ή πολιτισμικά, χαρακτηριστικά, ο Γιογκ Σοθόθ ταυτίζεται με τον Μελέκ Ταούς, τον Ουμρ ατ Ταουίλ καθώς και με κάθε άλλη παρεμφερή θεότητα που εμπεριέχει στο χαρακτήρα της το συμβολισμό του Πυλωρού ή του Φρουρού της Πύλης. Έτσι γενικότερα στην ανθρώπινη συνείδηση κάποιοι από τους αρχαίους Δρακοβασιλιάδες ανθρωποποιήθηκαν, ενώ άλλοι, όπως ο Σετ, διατήρησαν σε μεγάλο ποσοστό την αρχαϊκή φιδίσια μορφή.
Ειδικά στη περίπτωση της Γνωστικής παράδοσης, πολύ πριν τον Χριστιανισμό, όπου ταυτιζόταν ο Θεός δημιουργός αυτού του σύμπαντος, με οποιαδήποτε ερπετοειδή θεότητα, ενώ ο αληθινός Θεός για αυτούς βρισκόταν έξω απ’ τις δημιουργίες.
“Αυτή η λατρεία της Φασματικής Ύαινας επέζησε όταν όλες οι άλλες μορφές του θεού της είχαν πια χαθεί…Ο δρ Τζων Ντη ήταν ο πρώτος που τον κάλεσε από τους χώρους του Ντάαθ κατά τις ιστορικές εποχές και τον ονόμασε Χορονζόν.
Ο Άλιστερ Κρόουλυ που ήρθε σε επαφή μαζί του κατά την δική μας εποχή, επίσης τον αποκάλεσε Χορονζόν, ενώ ο Λάβκραφτ τον ‘έπιασε’ διαισθητικά ως μια τερατώδη και άμορφη βλέννα που είναι γνωστή ως Γιογκ-Σοθόθ” Nightside of Eden by Kenneth Grant
“Κι ενώ υπάρχουν εκείνοι, έγραφε ο Τρελός Άραβας, που έχουν αποτολμήσει να επιδιώξουν κάποιες ματιές πέρα από το Πέπλο, και να δεχτούν ΕΚΕΙΝΟΝ ως οδηγό, θα ήταν πιο συνετοί αν είχαν αποφύγει κάθε δοσοληψία μαζί ΤΟΥ. Γιατί είναι γραμμένο στο βιβλίο του Θωθ, πόσο τρομερό είναι το αντίτιμο έστω μίας μοναδικής ματιάς. Ούτε και μπορεί εκείνοι που περνούν να επιστρέψουν ποτέ, γιατί στις απεραντοσύνες πέρα από τον κόσμο μας υπάρχουν μορφές του σκότους που αρπάζουν και κρατούν.
Το Πράγμα που αργοσέρνεται στη νύχτα, το κακό που αψηφά το Πρεσβύτερο Σημείο, το Κοπάδι που φρουρεί τη μυστική πύλη την οποία ο κάθε τάφος είναι γνωστό ότι διαθέτει και που τρέφεται από εκείνα που ξεχύνονται από τους ενοίκους τους – όλες εκείνες οι Μαυρίλες είναι ελάσσονες συγκρινόμενες με ΕΚΕΙΝΟΝ που φρουρεί την Πύλη…Εκείνον, που θα οδηγήσει τον απερίσκεπτο πέρα απ’ όλους τους κόσμους και προς την Άβυσσο των ακατανόμαστων οι οποίοι καταβροχθίζουν τα πάντα. Γιατί Αυτός είναι ο ΟΥΜΡ ΑΤ ΤΑΟΥΙΛ, ο Υπέρτατα Αρχαίος, τον οποίο ο γραφέας αποδίδει ως Ο ΠΑΡΑΤΑΘΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ”.
“Πέρα από τις Πύλες του Ασημένιου Κλειδιού”
Πληροφορίες άντλησα, από το βιβλίο του Γιώργου Μπαλάνου “Η Σκιά του Κθούλου” είναι το μοναδικό βιβλίο παγκοσμίως, που μπορεί αν σου δείξει, τις αρχαίες λατρείες και πως φτάνουν μέχρι σήμερα οι ίδιες ποιότητες δύναμης με διαφορετικά ονόματα του καλού ή του κακού.
“Το αίνιγμα και η πραγματικότητα πίσω από την περίφημη “Μυθολογία Κθούλου” του Χ.Φ. Λάβκραφτ. Μια ιστορία με απέραντες προεκτάσεις που απλώνονται από την αρχαιότητα έως και σήμερα… Με πλήρες ευρετήριο.
Άραγε πόσες άλλες παράξενες ράτσες μπορεί να προηγήθηκαν του ανθρώπου σε τούτο τον πλανήτη; Ναι… μπορεί η Γη να μη μας ανήκε πάντοτε, μπορεί να μην ήταν ανέκαθεν δική μας. Και ίσως κάποτε να πάψει να είναι ξανά!
Σε τούτη την ιστορία υπάρχει και τρόμος: τρόμος αληθινός και ατόφιος, τρόμος που είναι δύσκολο να περιγραφεί. Αλλά υπάρχει και ομορφιά που ίσως είναι ακόμη πιο δύσκολο να περιγραφεί! Ναι, τούτη η ιστορία είναι ένα χαλί όπου μουντά νήματα ατόφιου τρόμου συνυφαίνονται με λαμπερά νήματα ομορφιάς! Άρατε τι από τα δύο είναι πιο σαγηνευτικό; Και μπορεί τάχα να υπάρχει το ένα χωρίς το άλλο ή είναι τα δυο τους αναπόσπαστα δεμένα; Μια έρευνα σε μια από τις πλέον σκοτεινές παραδόσεις του κόσμου μας, και σε άλλους πέρα από αυτόν.”
«Ό,τι μας τρομάζει ασκεί πάνω μας μια παράδοξη έλξη και ό,τι μας έλκει μας τρομάζει.»
Ένα σύγχρονο παραμύθι σαγήνης και τρόμου για τον κόσμο μας όπως δεν τον ξέρουμε!
Διάβασε το, αν μη τι άλλο να γνωρίζεις, τι σου πλασάρουν δόλια, οι λογής λογής βλάκες, που το παίζουν υπέρμαχοι κάποιου-όποιου μονοπατιού αλήθειας, υποτελείς του Οσσο του Κρόουλυ, της Μπλαβατσκυ, του Γκουρτζιεφ, του εωσφόρου, του αυγερινού και της πούλιας με τις πούλιες και με φτερά παγωνιού, χρυσού ή μαύρου, αδιάφορο. Μοναδικός σκοπός τους είναι να σε εγκλωβίσουν ΜΕΣΑ στο matrix.
Διάβασε, Γνώρισε και Πράξε Αναλόγως!
terrapapers
Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.
Social Plugin