Περὶ τῆς καθαρότητος μίας ἐπαναστάσεως…

1  Εἰσαγωγὴ

• «Ἄγνοια μήτηρ εὐδαιμονίας»,
• «Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι», 
• «Γηράσκω ἀεὶ διδασκόμενος».

Οἱονδήποτε ἐκ τῶν τριῶν τούτων διδακτικῶν φράσεων δύναται νὰ χρησιμοποιηθῇ ὡς ὁ τίτλος τῆς παρούσης ἐπιστολῆς καὶ τοῦτο διότι ὁσάκις ἐπεχειρήθη ἡ ἐμβάνθυσις εἰς τὰ γεγονότα μίας συγκεκριμένης ἱστορικῆς περιόδου πάντοτε, ἄνευ οὐδεμίας ἐξαιρέσεως, ὑπήρξε ἀνάγκη διερευνήσεως καὶ τῶν γεγονότων, ἑτέρας περιόδου ἤ περιοχῆς, ὡς ἀμέσως ἤ ἔμμέσως συνδεδεμένων μετὰ τῶν γεγονότων τῆς ὑπὸ ἐξέτασιν περιόδου-περιοχῆς.

Διαπιστοῦται, ἄρα, ὅτι ἡ ἐρευνητικὴ ἀνησυχία προβληματίζει, κουράζει, ἀπογοητεύει καὶ ὑποχρεώνει εἰς παραίτησιν ἐκ τῆς προσπαθείας. Παραμένων, οὕτω, εἰς τὸ πεδίον τῆς ἀγνοίας, ἐὰν μὴ τι ἄλλο, ἠρεμεῖς ὡς στερούμενος προβληματισμῶν. Εἰς τὴν αὐτὴν κατάστασιν «νιρβάνας» τελεῖς ἐν ᾖ περιπτώσει δὲν βοηθεῖσαι ὑπὸ τοῦ πνεύματός σου. Ἀντιθέτως, ὄντας κοινῶν ἱκανοτήτων Ἕλλην ἀνησυχεῖς, ἐρευνᾶς, ἐπιχειρεῖς νὰ ἀποδείξῃς ἄλλοτε ἐπιτυχῶς καὶ ἄλλοτε, συνήθως, ἀνεπιτυχῶς, πλὴν, εἰς ὅλας τὰς περιπτώσεις μανθάνεις.

Τελικῶς, καθίσταται ἀδύνατος ἡ ἀπομόνωσις καὶ μελέτη τῶν γεγονότων συγκεκριμένης ἱστορικῆς περιόδου – περιοχῆς, ἡ δὲ ἀνάγκη δημιουργίας λαβυρίνθου ἀλληλοσυνδεομένων ἱστορικῶν γεγονότων καθίσταται τόσον προφανὴς ὅσον καὶ ἀναγκαία.

Τὸ ἀνωτέρω συμπέρασμα δὲν ἀποτελεῖ παράδοξον· ἀντιθέτως, τὸ παράδοξον θὰ ἦτο ἡ δυνατότης ἀπομονώσεως τῶν ἱστορικῶν γεγονότων. Λογικὸν, κατὰ συνέπειαν, καὶ εὔλογον τὸ ἐρώτημα: «τότε… διατὶ ὁ προβληματισμὸς;». Ἡ παροῦσα ἐπιστολὴ ἐπιχειρεῖ νὰ ἀπαντήσῃ, πειστικῶς, εἰς τὸ ἐρώτημα τοῦτο.

Ἡ συμβατικὴ ἱστορία διδάσκει τὰ ἱστορικὰ γεγονότα κατὰ τίτλους· ἐπὶ παραδείγματι «ἡ Γαλλικὴ ἐπανάστασις τοῦ 1789», «ὁ Αʹ παγκόσμιος πόλεμος», «ἡ Ῥωσσικὴ ἐπανάστασις» κ.ο.κ.

2          Γαλλικὴ ἐπανάστασις – τὶ μᾶς ἐδίδαξαν

Λαμβάνοντας τὴν Γαλλικὴν ἐπανάστασιν, ὡς παράδειγμα, διαπιστοῦται ὅτι ἡ συμβατικὴ ἱστορία παραμένει εἰς τὰ γεγονότα τοῦ προσκηνίου και μᾶς διδάσκει περὶ:

• τοῦ «κακοῦ βασιλέως» ὁ ὁποῖος ἐπέβαλε φόρους εἰς τὸν λαὸν, ηὔξησε τὴν τιμὴν τοῦ ἄρτου κατὰ 60% καὶ ὁ ὁποῖος, ἐν γένει, ἠδιαφόρει διὰ τὴν κατάστασιν τοῦ λαοῦ·
• τῆς ἀφελοῦς βασιλίσσης ἡ ὁποία, πάντοτε κατὰ τὴν συμβατικὴν ἱστορίαν, εἰς τὴν ἐπισήμανσιν ὅτι «ὁ λαὸς πεινᾶ διότι στερεῖται τοῦ στοιχειώδους, διὰ τὴν διαβίωσιν, ἄρτου», φέρεται ὡς εἰποῦσα τὴν, τοῖς πᾶσιν γνωστὴν, φρᾶσιν «ἀφοῦ ὁ λαὸς δὲν ἔχει ψωμὶ διατὶ δὲν τρώγει πεντεσπάνι;»·
• τῆς αὐθορμήτου ἐξεγέρσεως τοῦ λαοῦ τῆς Γαλλίας ἄνευ καθοδηγητοῦ, ἀπλῶς αἰφνιδίως μίαν πρωίαν ἀπεφάσισαν νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὸ τύραννον ὁ ὁποῖος εἶχεν ἐπιβάλλει οἰκονομικὴν δυσπραγίαν καὶ ἐπιφέρει οἰκονομικὴν ἐξαθλίωσιν τοῦ λαοῦ.  
• τῶν ἡρωικῶν μορφῶν τῆς ἐπαναστάσεως ὡς Ροβεσπιέρος, Μαρὰ, καὶ πλήθους ἑτέρων…
• τῶν συμβόλων τῆς ἐπαναστάσεως.
• τοῦ συνθήματος τῆς ἐπαναστάσεως τὸ ὁποῖον παραμένει καὶ σήμερον τὸ δόγμα τῆς Γαλλικῆς δημοκρατίας, ἤτοι «ἐλευθερία, ἰσότης, ἀδελφότης».
• τῆς διακηρύξεως τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῶν πολιτῶν (ὑπηκόων μίας χώρας).
• τῆς καταργήσεως τῆς βασιλείας καὶ ἐγκαθιδεύσεως τῆς Αʹ Γαλλικῆς δημοκρατίας.
• τῆς ἐκτελέσεως τοῦ κακοῦ βασιλέως ἀλλὰ καὶ τῆς ἀφελοῦς βασιλίσσης.
• πολλῶν ἄλλων περισσότερον ἤ ὀλιγότερον σημαντικῶν, καὶ πάντοτε τελεσθέντων ἐν τῷ προσκηνίῳ, γεγονότων.

3          Διαφωτισμὸς

Ἑκάστη ἐποχὴ χαρακτηρίζεται ἐκ τοῦ «-ισμοῦ» της. «Κομμουν-ισμὸς», «καπιταλ-ισμὸς», «φασισ-ισμὸς», «ναζ-ισμὸς», «σοσιαλ-ισμὸς» «σιων-ισμὸς» κλπ, κλπ, κλπ.

Ὁ 18ος αἰὼν ἐχαρακτηρίσθη ἐκ τῆς φιλοσοφίας ἤ φιλοσοφικῆς μόδας ἤ ὑστερίας τοῦ «διαφωτισμοῦ» μὲ αἰχμὴν τὴν ἀποστροφὴν τῆς ἀπανθρώπου, τυραννικῆς, δεσποτικῆς, κληρονομικῆς ἀπολύτου μοναρχίας. Ἡ συνταγὴ εἶναι πάντοτε ἡ ἰδία. Τὰ συστατικὰ ἀλλάσσουν πλὴν τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι πάντοτε τὸ ἴδιο καὶ τὰ μέσα τὰ αὐτὰ «δημοκρατικὸν ἰδεῶδες», «ἀνθρώπινα δικαιώματα», «ἀστικὰ δικαιώματα» κλπ, κλπ, κλπ.

Μὲ αἰχμὴν τοῦ δόρατος τὸν διαφωτισμὸν ξεκίνησε ἡ προετοιμασία τοῦ πνεύματος διὰ τὴν άνατροπὴν τῶν κακῶν, ἤτοι τοῦ μονάρχου, τῶν ἀριστοκρατῶν καὶ τοῦ κλήρου. Οἱ ἀστοὶ, ἀγρόται καὶ ἐργάται οὐδεμίαν οὐσιαστικὴν δύναμιν εἶχον. Οἱ ἀγρόται δὲν ἐδικαιοῦντο μηδὲ καὶ αὐτῆς τῆς ἐκπροσωπήσεως, τὴν ὀποίαν εἶχον ἐπιτύχει οἱ ἀστοὶ, ἄνευ ὅμως οὐσιαστικοῦ ἀντικρίσματος.

ὁ γράφων πιστεύει εἰς μίαν ἀρχὴν λέγουσα ὁτι γνωρίζεις πάντοτε τὶ χάνεις ἀλλὰ οὐδέποτε γνωρίζεις τὶ ἔρχεται ἔως ὅτου τὸ γευθῇς.

4          Γαλλικὴ ἐπανάστασις – συμβατικὰ συμπεράσματα

Ἡ ἀποδοχὴ καὶ μὴ περεταίρω ἔρευνα τῶν περὶ τὴν Γαλλικὴν ἐπανάστασιν κειμένων τῆς συμβατικῆς ἱστορίας διδάσκει τὸ «αὐθόρμητον» τοῦ χαρακτῆρος τῆς ἐπαναστάσεως.

5          Γαλλικὴ Ἐπανάστασις – Γεγονότα μὴ τονιζόμενα ἔως καὶ μὴ ἀναφερόμενα ὑπὸ τῆς συμβατικῆς ἱστορίας.

5.1         1788: Ἔκρηξις ἠφαιστίου πλησίον  Ἰσλανδίας

Τὰ ἀποτελέσματα τῶν ἐλασσόνων ἠφαιστιακῶν ἐκρήξεων ἐν Ἰσλανδία γνωρίζειὁ σύγχρονος Εὐρωπαῖος, ἐὰν δὲν στερεῖται μνήμης καὶ λογικῆς, ὡς ἔχον ὑποστεῖ τάς συνεπείας τουλάχιστον τῆς διακοπῆς τῶν ἀερομεταφορῶν καὶ μερικοῦ έπηρεασμοῦ τοῦ κλίματος, ἔστω καὶ ἐπὶ μερικὰς ἡμέρας (συσκότισις, ἠφαιστιακὴ στάχτη, ὄχινος βροχὴ κλπ). Καὶ αἱ συνέπειαι ταῦται ἐπῆλθον εἰς μίαν ἐποχὴν ἐντυπωσιακῆς τεχνολογικῆς ἀναπτύξεως καὶ κυριαρχίας, εἰς θεωρητικὸν κατ’ ἐλάχιστον ἐπίπεδον, τοῦ ἀνθρώπου εἰς πλῆθος φυσικῶν φαινομένων ἐν συγκρίσει πρὸς τὸ παρελθὸν.

Εἱς ἐκεῖνο τὸ παρελθὸν, καὶ πλέον συγκεκριμένως τὸ ἔτος 1788 ἐξεράγει ἐν βορείῳ ἀτλαντικῷ , πλησίον Ἰσλανδίας, ὑποθαλάσσιον ἠφαίστιον ἐκ τοῦ μάγματος τοῦ ὁποίου ἐσχηματίσθη νῆσος, ὑφισταμένη ἔως καὶ σήμερον. Ἡ μεταφορὰ τῆς ἠφαιστιακῆς τέφρας κατὰ τὰς ὑφισταμένας ἐν τόπῳ καὶ χρόνῳ φορὰς τῶν ῥευμάτων ἀέρος δὲν ἀποτελεῖ παράδοξον οὐδὲ τιμωρίαν ἐξ οὐρανοῦ διὰ τὰς ἀμαρτίας τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ συνέπειαν τῶν νόμων τῆς φύσεως.

5.2         Λιμοκτονία ἐν Γαλλίᾳ

Ἡ φύσις, τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ἠθέλησε ἡ ἠφαιστιακὴ τέφρα νὰ καλύψῃ τὴν Γαλλίαν, νὰ προκληθῇ ἀνομβρία συνεπείᾳ τῆς ὁποίας κατεστράφει ἡ γεωργικὴ παραγωγή. Ἡ φύσις, κατὰ συνέπειαν, ἐστέρησεν εἰς τὸν ἔναστρον Οὐρανὸν, τέκνον κατὰ τὴν Ἑλληνικὴν μυθολογίαν τῆς γαίας, τὴν δυνατότητα νὰ ἐναγκαλισθῇ καὶ γονιμοποιήσῃ διὰ τῆς βροχῆς, τὴν «μάνα γῆ» εἰς ὁλόκληρον τὴν ἔκτασιν τῆς Γαλλίας.

Ἡ κυβέρνησις τῆς Γαλλίας, ἐλεγχομένη ὑπὸ τοῦ Βασιλέως, ἀπεδείχθη ἀνίκανος νὰ ἀντιμετωπίσῃ τὰς συνεπείας τῆς ἀνομβρίας. Ἡ λιμοκτονία καὶ αἱ ἐξ αὐτῆς συνέπειαι δὲν ἀποτελοῦν φαινόμενον παρατηρηθὲν ἐν Γαλλίᾳ καὶ μόνον. Ἡ ἀνεύρεσις παραγωγικῶν πηγῶν ὑπῆρξεν ἡ κυρία αἰτία τῆς ἀποικιακῆς δραστηριότητος πρωτίστως τῶν Ἑλλήνων, καὶ ὄχι μόνον βεβαίως, ἔως καὶ σήμερον. Ἡ λειτουργία τῆς γαστέρος ὡς δημιουργοῦ συναισθημάτων καὶ καθοδηγητοῦ μαζῶν ἀποτελεῖ φαινόμενον ἐπηρεάζον ἀνθρώπους καὶ ζῶα καὶ οὐδεμία ἐπιστήμη, φιλοσοφία, θρησκεία ἤ θεολογία ἄμφισβητεῖ.

5.3         Ἰστορικὸν πρῶτον ἐν Γαλλίᾳ

Ἀκόμη καὶ ἡ συμβατικὴ ἱστορία διδάσκει ὅτι ἡ λιμοκτονία ὁδηγεῖ ἤ ὑποχρεώνει ἀνθρώπους, φυλὰς, λαοὺς εἰς μετανάστευσιν. Τοῦτο ὅμως δὲν συναίβει ἐν Γαλλίᾳ. Ἕν ἔτος λιμοκτονίας δὲν ὑποχρέωσεν τὸν λαὸν τῆς Γαλλίας εἰς ἀποικισμὸν πρὸς ἀνεύρεσιν πλουτοπαραγωγικῶν πηγῶν· ὅμως, ἕν καὶ μόνον ἔτος λιμοκτονίας ἐν Γαλλίᾳ ἦτο ἀρκετὸν νὰ ὀξύνῃ τὰ συναισθήματα τοῦ λαοῦ εἰς τοιοῦτον βαθμὸν ὥστε νὰ νὰ προκαλέσῃ τὴν ἐξέγερσιν τοῦ λαοῦ τῆς Γαλλίας κατὰ τοῦ ἀπολύτου μονάρχου.Ἤτοι ἡ συμβατικὴ ἱστορία διδάσκει καὶ ἀπαιτεῖ ὅπως ἀποδεχθῶμεν καὶ πιστεύσωμεν ὅτι λαὸς ἀμόρφωτος, ἀπαίδευτος, ἀνοργάνωτος, ἀπροετοίμαστος, ἄνευ σχεδίου, ἄνευ ἡγετῶν, ἁπλῶς καὶ μόνον διότι ὁ τότε ὑπουργὸς οἰκονομικῶν τῆς Γαλλίας καὶ ἡ ὑπὸ τὸν βασιλέα κυβέρνησις ἀπέτυχε νὰ ἀντιμετωπίσῃ τὰς συνεπείας τῆς ἀνομβρίας, προελθούσης λόγῳ τῆς ἐκρήξεως εἰς τὴν περιοχὴν τῆς Ἰσλανδίας ἠφαιστίου, ἐξηγέρθη κατὰ τῆς ἡγεσίας του, ἀνέτρεψεν τὸ μοναρχικὸν καθεστὼς τῆς Γαλλίας καὶ ἐγκαθίδρυσεν τὴν δημοκρατίαν.

Δεχόμενοι, ὡς ὑπόθεσιν ἐργασίας, τὸ ἀληθὲς καὶ ἀκριβὲς τοῦ προαναφερθέντος συλλογισμοῦ, ὀφείλομεν νὰ δεχθῶμεν ὅτι διὰ τῆς καταργήσεως τῆς μοναρχίας καὶ ἐγκαθιδρύσεως τῆς δημοκρατίας τὸ αἴτιον τῆς ἐξεγέρσεως ἔπαυσεν ὑπάρχον. Ἐξελήχθησαν ὅμως τὰ πραγματα οὕτω;

5.4         Ἡ Ἀμερικανικὴ ἐπανάστασις – Ἀγὼν τῆς ἀνεξαρτησίας (1775 – 1783)

Καὶ ὅμως τὰ τελούμενα εἰς τὴν ἄλλην ἀκρην τοῦ ἀτλαντικοῦ γεγονότα, μολονότι μακρὰν καὶ ἐκ πρώτης ὄψεως μή σχετιζόμενα μὲ ἐκεῖνα τῆς Γαλλίας, ἐν τούτοις ἐπηρέασαν εἰς μεγάλον βαθμὸν τὰς ἐξελίξεις ἐν Γαλλίᾳ. Τὸ γεγονὸς τοῦτο, ὅμως, ἡ συμβατικὴ ἱστορία τὸ παραθέτει εἰς τὰ λεγόμενα «ψιλὰ γρὰμματα».

Δεδομένου ὅτι ἡ Ἀμερικανικὴ ἐπανάστασις δὲν ἀποτελεῖ τὸ κύριον ἀντικείμενον τῆς παρούσης, περιοριζόμεθα ένταῦθα εἰς τὸ νὰ ἀναφέρομεν ὅτι ἡ μοναρχικὴ Γαλλία τοῦ Λουδοβὶκου XVI εἶχεν ἐνεργῶς ἀναμιχθεῖ ὑπὲρ τῶν ἐπαναστατῶν Ἀμερικανῶν καὶ εἶχεν χρηματοπιστωτικῶς ἐνισχύσει τὸν ἀγῶνα τῆς ἀνεξαρτησίας τῶν 13 ἀποικιῶν ἐκ τῆς κατοχῆς τῆς Ἀγγλίας. Τὸ γεγονὸς ἐκεῖνο ἐπεβάρυνε τὴν οἰκονομικὴν κατάστασιν τῆς Γαλλίας. Ὁ τότε ὑπουργὸς οἰκονομικῶν Ἰάκωβος Νέκερ (Jacques Necker) δὲν κατόρθωσε νὰ εὕρῃ λύσιν εἰς τὸ οἰκονομικὸν πρόβλημα τῆς Γαλλίας τὸ ὁποῖον ἔλαβε διαστάσεις χιονοστιβάδος μὲ τὴν ἐπακολουθήσασα ἔκρηξιν τοῦ ἠφαιστίου, ὡς προανεφέρθη, ἐν ἔτι 1788 εἰς περιοχὴν Ἰσλανδίας.

5.5         Σημείωσις

Παρακαλεῖται ὁ ἀναγνώστης νὰ σημειώσῃ τὰς ὁμοιότητας ποὺ παρουσιάζουν αἱ χαρακτηρισθεῖσαι ὑπὸ τῆς συμβατικῆς ἱστορίας ὡς «μεγάλαι λαϊκαὶ ἐξεγέρσεις». Μοναδικὴν παραφωνίαν εἰς αὐτὰς ἀποτελεῖ ἡ «ἀπελευθερωτικὴ ἐπανάστασις τῶν Ἑλλήνων τοῦ 1821». Τελικῶς ὅμως οὔτε καὶ ἡ τῶν Ἑλλήνων ἐπανάστασις διέφυγεν τοῦ κανόνος. Ἐνετάχθη εἰς τὸ «σύστημα» διὰ τῆς γνωστῆς μεθόδου τῶν δανείων. Ἡ ἀποπληρωμὴ τῶν δανείων τοῦ 1821 ἐπαύθη ὁριστικῶς, ἐπαναστατικῷ δικαίῳ, κατόπιν ἀποφάσεως τοῦ δικτάτορος Γεωργίου Παπαδοπούλου. Αἱ συνέπειαι τῆς ἀποφάσεως ἐκείνης μέλεται ἀναλυθῶσιν, κατὰ τὴν προσφιλὴν τακτικὴν τῆς μὴ συμβατικῆς ἱστορίας εἰς ἑτέραν ἐπιστολὴν, πνεύματος κρατοῦντος καὶ χρόνου ὑφισταμένου.

6          Κύρια πρόσωπα τῆς Γαλλικῆς ἐπαναστάσεως

6.1         Λάζαρος Καρνὸτ – Lazare Carnot (Lazare Nicolas Marguerite, Comte Carnot)

Γάλλος στρατιώτης εἰς ὅν ἀνετέθη ἡ ἀνασυγκρότησις τοῦ στρατεύματος μετὰ τὸν «ἀποτυχημένον», κατὰ τὴν συμβατικὴν ἱστορίαν, πλὴν ἐπιτυχέστατον, κρινόμενον ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος, πόλεμον τῆς Γαλλίας κατὰ τῆς Αὐστρίας καὶ Πρωσσίας.

6.2         Μάριος-Ἰωσὴφ Παῦλος … Μαργκὶς ντὲ Λαφαγιὲτ – Marquis de Lafayette (Marie-Joseph Paul Yves Roch Gilbert du Motier, marquis de LaFayette)

Ὡς ἀπεσταλμένος τῆς μοναρχίας ἐνίσχυσεν τὸν Γεώργιον Οὐάσινγκτον εἰς τὸν ἀγῶνα τῆς ἀνεξαρτησίας ἐκ τῆς ἀγγλικῆς ἀποικιοκρατίας.

Ὡς ἐκπρόσωπος τῆς λαϊκῆς ἐπαναστάσεως ἀνέλαβε τὴν ὀργάνωσιν τῆς ἐθνικῆς φρουρᾶς διὰ τὴν προστασίαν τῆς ἐπαναστάσεως ἐκ τῶν δυνάμεων τῆς μοναρχίας.

Παρακαλεῖτε ὁ ἀναγνώστης νᾶ σημειώσῃ τὰς ὁμοιοτήτας τῆς τοιαύτης συμπεριφορᾶς μὲ ἐκείνας τῶν πολιτικῶν κομμάτων τῆς Ἑλλάδος καὶ δὴ ἀμέσως  μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν, ὡς καὶ ἐκείνων τῶν πολιτικῶν ἄνδρῶν Ἰρὰκ, Ἀφγανιστὰν, Πακιστὰν, Αἰγύπτου, Λιβύης, καὶ ὄχι μόνον, κατὰ τὴν πρόσφαρτον, μετὰ τὴν περίφημον 11 Σεπτεμβρίου, ἱστορικὴν περίοδον.

6.3         Ἰάκωβος Νέκερ (Jacques Necker)

Ἀρχικῶς, ὑπάλληλος τῆς τραπέζης τοῦ Ἰσαὰκ Βέρνετ (Isaak Vernet) φίλου τοῦ πατρὸς του.

Ὑπουργὸς τῆς μοναρχίας τὴν ὁποίαν ἐγκατέλειψεν εἰς τὴν πλέον κρίσιμον στιγμὴν, ἤτοι τῆς συναθροίσεως τῶν ἐκπροσώπων τῆς μοναρχίας μὲ ἐκείνων τῆς ἀστικῆς τάξεως. Ἡ πρᾶξις του ἐκείνη ὁδήγησαν τὸν βασιλέα Λουδοβίκον XVI εἰς τὴν ἀπόφασιν νὰ τὸν ἀποπέμψῃ, ὀψίμως, ἐκ τῆς κυβερνήσεως.

6.4         Γεώργιος Ἰάκωβος Ντάντον – Georges Danton (Georges Jacques Danton)

Μέλοςτῶν Ἰακωβίνων, καὶβεβαίως, φίλοςτοῦῬοβεσπιέρου.

6.5         Ἐμμανουὴλ – Ἰωσήφ Σιεγὲς(Emmanuel-Joseph Sieyès)

ἩγέτηςτῆςἀστικῆςτάξεωςκαὶμέντωρτοῦΝαπολέντος εἰςτὴν πορείαν του πρὸςτὴν δόξαν ἀλλὰ καὶ καταστροφὴν.

6.6         Ἰωάννης Βαπτιστὴς Ῥοβέρτος Λιντὲτ (Jean-Baptiste Robert Lindet)

Ἐπρωτοστάτησεν εἰςτὴν ἱδρυσιν τῶν «ἐπαναστατικῶν δικαστηρίων» καὶ διετέλεσεν ὑπουργὸς οἰκονομικῶν τῆς ἐπαναστάσεως.

6.7         Ἰάκωβος-Πέτρος Μπρισσότ (Jacques-Pierre Brissot)

Οἱ ὁπαδοί του ἦσαν γνωστοὶ ὡς Γιρονδίνοι (Girondins) ἤ Μπρισοντίνοι (Brissotins) ἐκ τοῦ ὀνόματος τοῦ ἱδρυτοῦ των.

6.8         Γιρονδίνοι – Girondins

Ἡ πολιτικὴ ὁμάς τῶν Γιρονδίνων ἱδρύθη, κατὰ τὰ συνήθη ψεύδη τῆς συμβατικῆς ἱστορίας, τὸ 1791, ἤτοι μετὰ τὴν ἔναρξιν τῆς Γαλλικῆς ἐπαναστάσεως. Ἡ μὴ συμβατικὴ ἱστορία τοὺς θέλει νὰ συνέρχονται καὶ σχηματίζουν πολιτικὴν ὁμάδαν πρὸ τῆς Γαλλικῆς ἐπαναστάσεως. Τὸ σύνολον τῆς βιβλιογραφίας τῆς συμβατικῆς ἱστορίας δὲν ἀναφέρει τὴν ἡμερομηνίαν ἱδρύσεως τοῦ πολιτικοῦ τούτου κινήματος.

Ἄλλοι ἡγέται τῶν Γιρονδίνων ἦσαν:

ü  Θωμᾶς Πὲν (Thomas «Tom» Paine) υἱὸς τοῦ Ἰωσὴφ Πὲν (JosephPain)

ü  Ἰωάννης Μάριος Ἀντώνιος Νικόλαος… (Marie Jean Antoine Nicolas de Caritat), λαβὼν τὸν τίτλον «marquis de Condorcet». Ἡ συμβατικὴ ἱστορία δὲν ἀναφέρει τὰ ὀνόματα τῶν γονέων του, πλὴν τονίζει ὅτι κατάγεται ἐκ ἀρχαιοτάτης οἰκογενείας. Τὴν μόρφωσίν του άνέλαβε τὸ Τάγμα τῶν Ἰησουιτῶν.

ü  Claude Fauchet· ἱερομένος, διδάσκαλος τῶν τέκνων τοῦ marquis of Choiseul,ἀδελφοῦ σημαίνοντος ὑπουργοῦ τοῦ Λουδοβίκου XV.

ü  Ἰωάννης Μάριος Ῥολάνδος (Jean-Marie Roland, vicomte de la Platière).

ü  Ἱερώνυμος Πέσιον (Jérôme Pétion de Villeneuve).

6.9         Μαξιμιλιανὸς Φρανσουὰ Μάριος ἸσίδωροςΡοβεσπιέρος – Maximilien Robespierre (Maximilien François Marie Isidore de Robespierre)

Υἱὸς τοῦ Μαξιμιλιανοῦ Βαρθολομαίου Φρανσουὰ Ῥοβεσπιέρου καὶ τῆς ἸακωβίναςΜαργαρίτας Καρρὼ.Ὑπῆρξεν ὁ ἱδρυτὴς καὶ ἡγέτηςτῶν Ἰακωβίνων (Jacobins).Διετέλεσεν πρόεδρος τῆςἐπιτροπῆςδημοσίαςτάξεως.

Διώκτης παντὸς άντιφρονοῦντος. Δὲν ἀποτελεῖ ὑπερβολὴν νὰ ἰσχυρισθῇ τὶς ὅ,τι ἡ τακτικὴ τοῦ Ῥοβεσπιέρου ἀντεγράφη ὑπὸ τοῦ  ἐπίσης φέροντος χριστιανικὸν ἑβραϊκῆς προελεύσεως ὄνομα καὶ ἡγέτου τῶν ΕςΕς Χάινριχ Λούιτπολντ Χίμλερ δευτεροτόκου υἱοῦ τοῦ Ἰωσὴφ καὶ τῆς Ἄννης-Μαρίας Χίμλερ.

6.10     Ἰακωβίνοι (Jacobins )

Ὡς καὶ ἡπολιτικὴ ὁμὰς τῶν Γιρονδίνων, οἱ Ἰακωβίνοι ἱδρύθησαν ὀλίγον πρὸ τῆς ἐνάρξεως τῆς Γαλλικῆς ἐπαναστάσεως, ἤτοι τὸ 1788.

Ἱδρυταὶ ἦσαν οἱ:

ü  Μαξιμιλιανὸς Φρανσουὰ Μάριος Ἰσίδωρος Ῥοβεσπιέρος.

ü  Ἰωάννης Ντενὶς Λανζινέ (Jean – DenisLanjuinais) καὶ

ü  Ἱσαὰκ Λὲ Σαπελιὲ (Isaac Rene Guy Le Chapelier)

Τὸ καταστατικὸ τῶν Ἰακωβίνων συνέταξεν ἐν ἔτι 1970 ὁ βουλευτὴς Βαρνάβας (Barnave).

Ἡ ἑταιρεία τῶν Ἰακωβίνων ἀπέκτησεν τοιαύτην δύναμιν ὥστε ἡ πρώτη περίοδος μετὰ τὴν κατάργησιν τῆς μοναρχίας ὀνομάσθη «ἸακωβιανὴΔημοκρατία» (1792-1794). Ἐν ἔτι 1972 μετωνομάσθησαν εἰς «Ἑταιρεία Ἰακωβίνων, Φίλοι Ἐλευθερίας καὶ Ἰσότητος).

6.11     Ἰωάννης Παῦλος Μαρὰ (Jean Paul Marat)

Ἐγενήθη ἐν Πρωσίᾳ καὶ ὑπῆρξεν ὁ πλέον ἔνθερμος ὑποστηρικτὴς τῆς ὁμάδος γνωστῆς ὡς «πένητες»  ἤ «ἀβράκωτοι» ἤ «ξεβράκωτοι» (sans-culottes)

6.12     Πένητες ( ἤ Ἀβράκωτοι = Sans-culottes )

«Culotte», κατὰ τὴν περίοδον τῆς Γαλλικῆς ἐπανστάσεως, ἦτο ἡ ὀνομασία τῆς περὶ τὰ σκέλη ἐνδυμασίας τῶν εὐγενῶν. Αἱ λαϊκαὶ μᾶζαι, κυρίως οἱ ἀγρότες, αὐτοαπεκλήθησαν «ἀβράκωτοι» εἰς ἔνδειξιν τῆς ἀντιθέσεώς των ἔναντι ἀλλὰ καὶ κατὰ τῶν εὐγενῶν.

Οἱ ἀβράκωτοι ἀπετέλεσαν τὸν κύριο κορμὸ τοῦ στρατοῦ τῆς ἐπανστάσεως. Κατωτέρω παρατίθενται δύο χαρακτηριστικαὶ εἴκόνες τῆς τάξεως τῶν πενήτων.

6.1         Ἀνακεφαλαίωσις ὀνομάτων πρωτευόντων παραγόντων τῆς Γαλλικῆς ἐπαναστάσεως

Ὁ συντάκτης τοῦ παρόντος παρατηρεῖ ὅτι τὸ σύνολον τῶν πρωτεργατῶν τῆς Γαλλικῆς ἐπαναστάσεως φέρουν Χριστιανικὰ ὀνόματα Ἐβραϊκῆς προελεύσεως. Τὸ συμπέρασμα τοῦτο συνάδει πρὸς τὰ ἀναγράφόμενα ἐν κεφαλαίῳ Γʹ τῶν «πρωτοκόλλων τῶν σοφῶν τῆς Σιὼν»

…Ἐνθυμήθητε τὴν Γαλλικὴν Ἐπανάστασιν, τὴν ὁποίαν ἀπεκάλεσαν «μεγάλην»· τά μυστικὰ τῆς προπαρασκευῆς της μᾶς εἶναι πολὺ γνωστὰ, διότι ὑπῆρξεν ὅλόκληρος ἔργον τῶν χειρῶν μας.

Δὲν ἤτο δυνατὸν ἡ ἀνωτέρῳ περικοπὴ ἀλλὰ καὶ ὁλόκληρον τὸ κείμενον τῶν πρωτοκόλλων νὰ παραμείνουν εἰς τὸ ἀπυρόβλητον. Ἡ ἑβραϊκὴ πλευρὰ ἰσχυρίζεται τὴν πλαστότητα τῶν κειμένων ὡς ἐκδοθέντων διὰ λογαριασμὸν τῆς μυστικῆς ὑπηρεσίας ΟΧΡΑΝΑ (Okhrana) προκειμένου νὰ ὰποδωθοῦν εἰς τοὺς ἑβραίους τὰ δεινὰ τῆς Ῥωσσίας. Ἐν προκειμένῳ τὸ θέμα εἶναι ὅτι τὰ ἀναφερόμενα εἰς τὰ πρωτόκολλα ἐπαληθεύονται ἐνῶ οἱ  ἰσχυρισμοὶ περὶ τῆς πλαστότητος παραμένουν «ἰσχυρισμοὶ». Ἐν κατακλείδι, ὅστις ἀποτολμήσει νὰ ἐπιμείνῃ εἰς τὴν γνησιότητα τῶν κειμένων χαρακτηρίζεται ὡς «ἀντισημίτης» καθ᾽ ὅν τρόπον ὅστις ἀποτολμᾶ νὰ ἔχει ἄποψιν περὶ τὰ θέματα πίστεως χαρακτηρίζεται ὡς «αἰρετικὸς» ὑπὸ τῶν χριστιαννῶν. «Πᾶς μὴ μεθ᾽ ἡμῶν, καθ᾽ ὑμῶν» ὅπως εἶπεν καὶ πλανητάρχηςΓεώργιος«πιτσιρικὰς Θάμνος» (Goerge Junior Bush) μετὰ τὴν παράδοξον πτῶσιν τῶν διδύμων πύργων οἵτινες ἐκινηματογραφήθησαν ἀπὸ ὅλας τὰς δυνατὰς ὀπτικὰς γωνίας ὡς ἐὰν ἐπρόκειτο περὶ κινηματογραφικῆς ὑπερπαραγωγῆς.

Πίναξ ὄνομάτων πρωτευόντων παραγόντων τῆς Γαλλικῆς ἐπαναστάσεως. 

Lazare Nicolas Marguerite, Comte Carnot		Λάζαρος
Marquis de Lafayette (Marie-Joseph Paul Yves Roch Gilbert du Motier, marquis de LaFayette)		Μάριος – Ἰωσὴφ
Jacques Necker		Ἰάκωβος
Georges Jacques Danton		Ἰάκωβος
Emmanuel-Joseph Sieyès		Ἐμμανουὴλ – Ἰωσὴφ
Jean-Baptiste Robert Lindet		Ἰωάννης βαπτιστὴς
Jacques-Pierre Brissot		Ἰάκωβος – Πέτρος
Γιρονδίνοι	Thomas «Tom» Paine υἱὸςτοῦἸωσὴφΠὲν (Joseph Pain)	Θωμᾶς υἱὸς Ἰωσὴφ
	Marie Jean Antoine Nicolas de Caritat	Μάριος –  Ἰωάννης
	Jean-Marie Roland vicomte de la Platière	Ἰωάννης – Μάριος
	Jérôme Pétion de Villeneuve	Ἱερώνυμος
Ἰακωβίνοι	Maximilien François Marie Isidore de Robespierre	Μάριος υἱὸςΒαρθολομαίου
	Jean – DenisLanjuinais	Ἰωάννης
	Isaac Rene Guy Le Chapelier	Ἰσαὰκ
Jean Paul Marat		Ἰωάννης Παῦλος

7          Τὰκύρια σύμβολατῆςΓαλλικῆςἐπαναστάσεως – Προέλευσις

Ἡδύναμιςτῶνσυμβόλων, γνωστὴἀπὸἀρχαιότητος, ἐχρησιμοποιήθηκαὶκατὰτὴν Γαλλικὴν ἐπανάστασιν. Κατωτέρω παρατίθενται ὁρισμένα ἐκ τῶν συμβόλων ἐκείνων.

7.1         Τὸ σκουφάκι (bonnet) τῆς δημοκρατίας

Τὸ σύμβολον τοῦτο ἐδόθη εἰς τὴν ἐπανάστασιν ἐκ τῆς λέσχης τῶν Ἰακωβίνων. Οἱ Ἰακωβίνοι δὲν ἐπρωτοτύπησαν ἀλλὰ ἐξέλαβον τὸν σκοῦφον ἐξ ἐκείνου τῶν Φρυγῶν – σκούφου τῶν Φρυγῶν, ὡς εἰς παραπλεύρως φωτογραφίαν ἀγαλματίνης κεφαλῆς Φρυγὸς.

Παραπλεύρως ἀπεικόνισις γαλλίδος γυναικὸς τῆςτάξεως τῶν «πενήτων» φέρουσα τὸν σκοῦφον τῆς δημοκρατίας.

Ὁ μεγαλόσταυρος οὗτος ἀποτελεῖ τὴν κωρονίδα τοῦ συμβόλου τῆς μεγάλης μασονικῆς στοᾶς, ὡς φαίνεται εἰς τὴν παραπλεύρως φωτογραφίαν.Εἶναι πρόδηλον ὅ,τι τὴν θέσιν τοῦ «ὀφθαλμοῦ τοῦ Θεοῦ» τῆς μασωνικῆς στοᾶς ἔλαβεν ὁ σκοῦφος τῆς Φρυγίας ἐν τῷ συμβόλῳ τῶν Ἰακωβίνων.

Ὁ κανὼν καὶ τὸ ἀνάστροφον «Α» σχηματίζουν, νοερῶς, τὸ σύμβολουν τοῦ ἑβραϊσμοῦ, γνωστοῦ ὡς «ἀστέρος τοῦ Δαυὶδ».

Παραπλεύρως παρατίθεται τὸ πλῆρες σύμβολον τῶν Ἰακωβίνων. Εἰς τοῦτο ὁ τῶν Φρυγῶν σκοῦφος φέρεται στερεομένος ἐπὶ δόρατος ἐμφυτευμένου ἐντὸς κυλινδρικῆς ἀσπίδος, ἀμφοτέρων ἐπικαθημένων ἐπὶ τοῦ συμβόλου – παρασήμου γνωστοῦ ὡς «Μεγαλόσταυρος».

Τουταὐτὸν προκύπτει διὰ τῆς ἀναπτύξεως τοῦ κυλίνδρου τοῦ φερομένου ἐπὶ τοῦ συμβόλου τῶν Ἰακωβίνων. Τὰ δύο «X» τὰ εὑρισκόμενα ἐπὶ τῶν δύο πλευρῶν τοῦ κυλίνδρου, εἰς συνδυασμὸν μὲ τὸν τριγωνικὸν σκοῦφον τῆς Φρυγίας, δίδουν καὶ πάλιν τὸν «ἀστέρα τοῦ Δαυὶδ».

Ἡ συμβολικὴ δύναμις τοῦ ἐκ Φρυγίας σκούφου τῆς Γαλλικῆς δημοκρατίας ἔχει χρησιμοποιηθεῖ ὡς σύμβολον καὶ ὑπὸ διαφόρων πολιτικῶν κομμάτων τῆς Ἑλλάδος, μὲ πλέον πρόσφατον τὸ «Ἑλληνικὸν Παλλαϊκὸν Μέτωπον» μὲ σύνθημα ἐκεῖνο τῆς Γαλλικῆς ἐπαναστάσεως πλὴν παραφρασμένο ὡς: «Ἐλευθερία – Δικαιοσύνη – Ἀλληλεγγύη».

Τὸ θεμελιῶδες καὶ οὐσιαστικότερον σύμβολον τῆς Γαλλικῆς ἐπαναστάσεως. Τὸ σύμβολον τοῦτο περιέχει ὁρισμένα στοιχεῖα τὰ ὁποία ἀξίζουν ἰδιαιτέρας ἐπισημάνσεως καὶ ἀναλύονται, ἐν περιλήψει, κατωτέρω.

8          Παρουσίασις θεμελιώδους συμβόλου Γαλλικῆς ἐπαναστάσεως

8.1         Ἰσότης – Ἐλευθερία – Ἀδελφότης.

1. Ἡ διδάσκουσα τὴν Γαλλικὴν ἐπανάστασιν συμβατικὴ ἱστορία θέλει τὸ σύνθημα νὰ λέγεται προτασσομένηςτῆς Ἐλευθερίας,  ἤτοι: Ἐλευθερία-Ἰσότης-Ἀδελφότης.
2. Τὸπαραπλεύρως σύμβολον τῆς Γαλλικῆς ἐπαναστάσεως θέλει μία διαφορετικὴ σειρὰ παρουσιάσεως τοῦ ἀνωτέρω τριπτύχου:  Ἰσότης-Ἐλευθερία- Ἀδελφότης

Ἔπεα Πτερόεντα λέγει ὁ Ὄμηρος καὶ οἱ λατίνοι συμπληρώνουν «verbavolant, scriptamanent» τὰ λόγια πετοῦν τά γραπτὰ μένουν.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Παραπλεύρως δίδεται τὸ σύμβολον τῆς συγχρόνου Γαλλικῆς δημοκρατίας ὅπου ἡ ἐλευθερία ἐμφανίζεται προέχουσα τῆς ἰσότητος.

Ἀντιγράφομεν καὶ πάλιν ἐκ τοὺ κεφαλαίου Γʹ τῶν πρωτοκόλλων τῶν σοφῶν τῆς Σιῶν

Ἡ λέξις «Ἐλευθερία» θέτει τὰς ἀνθρωπίνους κοινωνίας ἐν πάλῃἐνατίον πάσης ἰσχύος,

Συνάγεται, ὄθεν, ὁτι τὰ ἀποῤῥέοντα τοῦ συνθήματος «ἐλευθερία» συναισθήματα εἶναι χρήσιμα πρὸς ἀνατροπὴν ἐξουσιῶν μέχρις ἑνὸς ὁρισμένου σημείου. Ἀνατροπὴ πασῶν τῶν ἐξουσιῶν μέχρις ἐγκαθιδρύσεως τῆς ἰδικῆς μας· ἐκ τοῦ σημείου ἐκείνου καὶ ἐκεῖθεν προέχει ἡ ἰσότης τῆς ἐλευθερίας, δύναται νὰ ἰσχυρισθῇ ὁ κακόβουλος συνομοσιολόγος.

Ἐν κατακλείδι, προτείνεται εἰς τὸν ἀναγνώστην νὰ σημειώσῃ καὶ προβληματισθῇ ἐπὶ τοῦ ὀξυμόρου σχήματος τῶν δύο ἐκφάνσεων τοῦ συνθήματος τῆς Γαλλικῆς ἐπαναστάσεως, ἄς μελετήσῃ τὰ εἰς τὴν ψυχήν του δημιουργούμενα συναισθήματα ἀκούγοντας εἴτε «ἐλευθερία-ἰσότης -ἀδελφότης» εἴτε «ἰσότης-ἐλευθερία- ἀδελφότης» καὶ ἄς ἐπιλέξῃ τὴν δι᾽ ἐκείνον προτιμοτέραν σειρὰν. Ὁ γράφων αἰσθάνεται ἐγκύτερον πρὸς τὸ: «ἐλευθερία-ἀδελφότης-ἰσότης» τὸ ὁποῖον ὅμως οὐδαμοῦ ἐμφανίζεται εἰς τὴν Γαλλικὴν ἐπανάστασιν.

8.1         ὅφις δάκνων ἑαυτοῦ οὐρὰν

Ἐν προκειμένῳ προτείνεται ὅπως ὁ ἀναγνώστης διερωτηθῇ καὶ ἀπαντήσῃ εἰς τὰ ἀκόλουθα ἁπλᾶ ἐρωτήματα τὰ ἀποτελέσματα τῶν ὁποίων βιώνει εἰς τὴν καθημερινὴν του ζωὴν:

• Διατί καθιερώθη εἰς τάς χριστιανικάς χώρας ἡ ἀργία τοῦ Σαββάτου;
• Ἀποτελεῖ τό ἱσραὴλ μέρος τῆς Εὐρώπης καὶ συμμετέχει ὡς ἰσότιμον μέλος, ἄνευ ἀντιρρήσεως, εἰςἁπάσαςτὰςἀθλητικὰςκαὶκαλιτεχνικὰςἐκδηλώσειςτῶνΕὐρωπαϊκῶνκρατῶν.
• Διατί δέν συμμετέχουν ὁμοίως ὁ Λίβανος,  ἡ Παλαιστίνη καὶ ἡ Συρία, χῶραι αἵτινες γεωγραφικῶς εὑρίσκονται πλησιέστερον πρὸς τὴν Εὐρώπην ἐκείνης τοῦ Ἰσραὴλ;
• Διατί δὲν καθιεροῦται ἡ «Παρασκευὴ», ἡμέρα προσευχῆς τῶν Μουσουλμάνων, ὡς ἡμέρα ἀργίας;

Ὁ γράφων παρακαλεῖ νὰ τύχῃ τῶν ἐνυπογράφων ἤ μὴ ἀπαντήσεων τῶν ἀναγνωστῶν.

8.2         Ζυγὸς δικαιοσύνης

Ἡ Ἀστραία, θυγατέρα τοῦ Διὸς καὶ τῆς Θεᾶς τῆς δικαιοσύνης Θέμιδος, ἐπέπιπτε, ἐξ οὐρανοῦ, δίκην ἀστεροειδοῦς, ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τῶν παρανομούντων.

Ὧ ἀθάνατη Ἑλληνικὴ ἱστορία προφορικὴ τε καὶ γραπτὴ.

Ἡ ἀπομάκρυνσις τῆς δικαιοσύνης ἐκ τῆς γῆς ἐπέφερεν καὶ τὴν φυγὴν τῆς Ἀστραίας (ἀστεροειδῶν).

Ἡ ἑτέρα χεὶρ τὴς Θέμιδος κρατᾶ στάχυν, τὸ μέγιστον δῶρον τῶν Θεῶν πρὸς τὸν ἄνθρωπον. Προϊὸν δημητριακὸν, ἡ καλλιέργεια τοῦ ὁποίου ἐδιδάχθη ὑπὸ τῆς Θεᾶς τῆς γεωργίας Δήμητρος.

Σημείωσις: ὦ θαυμασία Ἑλλήνων γλῶττα ὁποίας ἑτυμολογικὰς προεκτάσεις ἐπιτρέπεις. «Δήμητρα» = Δη –μῆτρα. «Μῆτρα» = χῶρος ἀναπαραγωγῆς, γεννέσεως, ἀναπτύξεως ζωῆς. «Μῆτρα» = μητέρα.«Δὴ» = Γῆ =Γαία. Ὄθεν: Δήμητρα = Δὴ-μῆτρα = Δὴ-μητέρα = Γῆ-μητέρα = Γαῖα Μητέρα ἡ τὰ πάντα ἀενάως θρέφουσα.

8.1         Χειραψία

Συμβολίζει τὴν ἔννοιαν τῆς ἀδελφότητος

8.2         Τρίγωνον

Καὶ τὸ τρίγωνον δὲν ἀποτελεῖ πρωτοτυπίαν τῆς Γαλλικῆς ἐπαναστάσεως. Οἱ «πεφωτισμένοι» (illuminati) χρησιμοποιοῦν τὸ σύμβολον τοῦτο χρησιμοποιοῦν τὸ σύμβολον τοῦτο διὰ τρεῖς λόγους:

1. Τὸ τρίγωνον εἰναι τὸ μοναδικὸ σχῆμα ἀπολύτου σταθερότητος. Τοῦτο, βεβαίως, ἦτο γνωστὸν ἐκ τῆς ἐποχῆς τῶν μεγάλων Ἑλλήνων μαθηματικῶν τῆς ἀρχαιότητος «Ἑὐκλείδου», «Ἀρχιμήδου», «Πλάτωνος», «Πυθαγόρου» καὶ τόσων ἄλλων.

Τὸ τρίγωνον οὐδέποτε μεταβάλλει σχῆμα ὀποθενδήποτε πιεσθῇ, ἐν ἀντιθέσει πρὸς οἱονδήποτε ἄλλο σχῆμα ἔχον περισσοτέρας τῶν τριῶν πλευρὰς, οὐδέποτε ἀλλάσει μορφὴν. Ὁ ἀναγνώστης παρακαλεῖται νὰ πειραματισθῇ ἐπ’ αὐτοῦ προκειμένου νὰ διαπιστώσῃ τὴν ἐμπεριεχομένην εἰς τὸ τρίγωνον συμβολικὴν δύναμιν σταθερότητος.

2. Τὸ τρίγωνον ἀποτελεῖ τὴν κορυφὴν τοῦ ἀστέρος τοῦ Δαυὶδ, ὡς φαίνεται εἰς τὸ παραπλεύρως σχῆμα.

Σημείωσις: Ἡ Γαλλικὴ ἐπανάστασις δὲν ἀποτελεῖ τὴν ἐν χθόνι κωρονίδα τῶν ἐνεργειῶν τῶνμυστικιστικῶν δράσεων, εἰ μὴ, ἐν Εὐρώπῃ. Τὸ πλῆρες τρίγωνον μέ κορυφὴν ἄνω ἐμφανίζεται εἰς τὸ νόμισμα τῶν Ἠνωμένων Πολιτειῶν, τὴν πρώτην, ἄκρως ἐπιτυχημένην, μυστικιστικὴν δράσιν. 

Τὸ παράδοξον τῆς ἱστορίας ἐκείνης, ἐξ οὗ καὶ ἡ ἀπόλυτος ἐπιτυχία τῆς δράσεως, ἀποτελεῖ τὸ γεγονὸς ὅ,τι νικηταὶ (Ἀμερικανοὶ) καὶ ἡττημένοι (Ἄγγλοι) διετήρησαν ἀρίστους σχέσεις μὲ τὰς μυστικιστικὰς δράσεις πρὸ, κατὰ τὴν διάρκειαν, καὶ

μετὰ  τὸ πέρας τῶν πολεμικῶν ὲπιχειρήσεων καὶ περιέργως αἱ σχέσεις αὐταὶ βαίνουν συνεχῶς βελτιούμεναι ἔως ἄρτι,  μέχρις πλήρους ὑποδουλώσεως τοῦ φρονήματος θὰ ἔλεγε ὁ κακόβουλος συνωμοσιολόγος. 

3. Ἡ ὁλοκλήρωσις τῶν μυστικιστικῶν δράσεων θέλουν προκαλέσοι τὴν ἐμφάνισιν καὶ τοῦ ἐλλείποντος τμήματος πρὸς συμπλήρωσιν τοῦ ἀστέρος τοῦ Δαυὶδ, ὡς εἰς τὸ παραπλεύρως σχῆμα. Ἡ ὁλοκλήρωσις αὐτὴ μέλλεται ἐπέλθοι ὅταν ὁ συμβολικὸς ὄφις ἐπιτύχῃ νὰ κλείσῃ τὸν κλειὸν, δάκνων, ἀκινδύνως πρὸς τὸν ἴδιον, αὐτὴν ταύτην τὴν οὐρὰντου.

8.6         Τὸ ὄμμα τοῦ Θεοῦ

Ἡ ἐμφάνισις τοῦ ὄμματος τοῦ Θεοῦ είς τὰ μασωνικὰ σύμβολα, εἰς τὸ δολλάριον, σύμβολον ἰσχύος τῶν Η.Π.Α. εἰς τὸ πλέον ἀντιπροσοπευτικὸν σύμβολον τῆς Γαλλικῆς ἐπαναστάσεως, εἰς τὰς χριστιανικὰς ἐκκλησίας καὶ εἰς τὰ σύμβολα ὑπάρξεως καὶ γενέσεως τοῦ ἑβραϊσμοῦ ἐπιτρέπουν εἰς ἄπαντας καλὸ ἤ κακὸ-προαιρέτους νὰ συνάγουν τὰ, κατὰ τὸ δοκοῦν, συμπεράσματα έκ τῆς συμπτώσεως αὐτῆς.

9         Λοιπά σύμβολα τῆς Γαλλικῆς ἐπαναστάσεως

Ῥοβεσπιέρος ἐν μέσῳ μασονικῶν συμβόλων

.

.

.

.

.

.

Γκιλοτίνα (ἄλλαξε ὁ Μανιωλὸς κι ᾽ἔβαλε τὰ ῥοῦχα του ἀλλοιῶς).

Ἡ χαρὰ τῶν πενήτων.

.

.

..

.

.

.

.

Σύμβολον ἐνθυμίζον τὴν ἑπτάφωτον λυχνίαν τῶν ἑβραίων

.

.

.

.

.

.

ἡ σχέσις τοῦ ἀριθμοῦ ἑπτὰ μετὰ τοῦ ἀστέρος τοῦ Δαυὶδ.

10          Ἡ Διακήρυξις τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῶν πολιτῶν

Τὸ ἐκδοθὲν κείμενον τῆς διακηρύξεως τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῶν πολιτῶν εὑρίσκεται ὑπὸ τὸ ὄμμα τοῦ Θεοῦ τοῦ μεγαλοσταύρου τῆς μεγάλης μασονικῆς στοᾶς.

.

.

.

.

.

.

.

Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς διακηρύξεως δίδεται ὑπὸ μορφὴν ἐνθυμίζουσα τὰς μέσῳ τοῦ Μωυσέως δοθεῖσας ὑπὸ τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν Ἰουδαϊκὸν λαὸν, Δέκα Ἐντολὰς.

,

,

,

,

,

,

Δεῖγμα τῶν δέκα ἐντολῶν τῶν Ἰουδαίων.

.

.

.

.

.

.

.

• Συμπεράσματα

Πέραν τοῦ ὅτι ἡ Γαλλικὴ ἐπανάστασις ἀπετέλεσεν τὴν βάσιν ἀποδόσεως τυπικῶν, καὶ μόνον,  δικαιωμάτων πρὸς τὴν ἀστικὴν τάξιν, τὰ λοιπὰ συμπεράσματα ἀφίενται εἰς τὴν κρίσιν τοῦ ἀναγνώστου.

Ὑπατία Θέοντος

http://www.filonoi.gr/peri-ths-katharothtos-mias-epanastaseos/

πηγη

Οι διαχειριστές του katohika.gr διατηρούν το δικαίωμα τροποποίησης ή διαγραφής σχολίων που περιέχουν υβριστικούς – προσβλητικούς χαρακτηρισμούς. Απαγορεύεται η δημοσίευση συκοφαντικών ή υβριστικών σχολίων.Σε περίπτωση εντοπισμού τέτοιων μηνυμάτων θα ακολουθεί διαγραφή


Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.