Έρωτας στην εποχή της απόγνωσης

Τα πρόσωπα σφιγμένα. Ένα σκούρο σύννεφο πάνω από τα κεφάλια και μέσα στις ψυχές μας. Ακόμα και οι πιο ένδοξες μάχες εκεί που διακρίθηκαν οι επιφανείς ήρωες κράτησαν λίγες ώρες άντε μέρες. Ένας γενναίος μπορεί να κρατήσει το σθένος του και τη πολεμική του ικανότητα σε αυτό το διάστημα. Μετά θα βρει χρόνο να ανασυντάξει τη γενναιότητα του μέχρι την επόμενη μάχη.
Η μάχη που δίνουμε εμείς κρατάει βδομάδες, μήνες, χρόνια. Για αυτό μην απορείτε που είναι οι γενναίοι. Και οι πιο δυνατοί χρειάζονται ένα διάλειμμα να  δυναμώσει το θάρρος, να ονειρευτούν τη νίκη, να κοροϊδέψουν το φόβο. Αυτός είναι ο πόλεμος σήμερα. Δε κινδυνεύει άμεσα η ζωή μας αλλά δεχόμαστε πολλά μικρά καθημερινά χτυπήματα για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Πιστέψτε με αυτός ο πόλεμος έχει τη

χειρότερη μορφή μάχης. Τέτοια που και οι πιο γενναίοι λυγίζουν. Οι υπόλοιποι δειλιάζουν ενώ οι λαβωμένοι επιλέγουν την αυτοκτονία. Μπροστά από κάθε ένα που αυτοκτονεί χιλιάδες που έχουν κατεβάσει τα όπλα. Οι ήρωες της εποχής μας δεν θα είναι αυτοί που σε μια ένδοξη στιγμή θα κατατροπώσουν τους αντιπάλους. Θα είναι αυτοί που θα αντέξουν αμέτρητες στιγμές χωρίς να κατεβάσουν τα όπλα. Δεν είναι η στιγμή αλλά ο χρόνος, δεν είναι το ένα χτύπημα που θα καταφέρουμε αλλά η απόκρουση χιλιάδων χτυπημάτων. Δεν είναι η δύναμη του σπαθιού, είναι η δύναμη του μυαλού. Μια μάχη ψυχολογίας δίνουμε. Ένα μόνιμο ξερίζωμα του φόβου που φυτεύουν στο μυαλό μας.
Μια μόνιμη μάχη να κρατηθείς στην αλήθεια όταν είσαι μέσα στον κυκλώνα του ψέματος.  Η επιδίωξη να αγαπήσεις τον διπλανό σου όταν ο φτωχός εαυτός σου σε τραβάει να ασχοληθείς μόνο με αυτόν.
Ο σημερινός πολεμιστής όπως και η θεά Αθηνά οφείλει να φοράει πάντα το κράνος του. Την ασπίδα της νόησης. Η θεά της σοφίας πάντα παρουσιάζετε με το κράνος. Μας λέει πως η νόηση πρέπει να είναι πάντα προστατευμένη. Ο σύγχρονος πολεμιστής δίνει τη μάχη για τον έλεγχο της νόησης του. Γιατί χωρίς αυτή δεν επιβιώνει η αλήθεια και η ανθρωπιά. Χωρίς αυτά τα δύο δε θα χάσουμε μόνο τα υλικά αλλά και τα άυλα, την ίδια μας την υπόσταση.
Συμπτώματα καθολικής κατάθλιψης μέσα στις πόλεις μας και τα σπίτια μας. Δίπλα στην καλοκαιρινή ομορφιά της Ελλάδας μια βαριά σκιά πέφτει πάνω στα παιδιά και τα αδέλφια μας. Και όμως κάποιοι κρατιούνται. Με δυσκολία αλλά κρατιούνται. Και όσο κρατιούνται τόσο δυναμώνουν. Δυναμώνουν τόσο ώστε να καλύψουν την απουσία των αδελφών που αφήνουν κάτω τα όπλα ή που επιλέγουν να αποδράσουν.
Δυναμώνουν τόσο ώστε όταν πάνε τη μάχη σε άλλο έδαφος, από αυτό που περιγράψαμε και είναι η επιλογή του εχθρού, να είναι ανίκητοι. Σε αυτή τη μάχη της φθοράς δε πολεμάμε για τη νίκη. Μια απλή εκπαίδευση είναι για να πάρουμε τον έλεγχο της σκέψης μας. Ένας να μείνει στο τέλος όρθιος με το κράνος αγκαλιά στο κρανίο θα είναι αρκετός να σκορπίσει τα μισάνθρωπα όρκ πίσω στο τίποτα που ανήκουν. 
Κάθε πολεμιστής έχει τα όπλα του ενάντια στη φθορά. Το πιο δυνατό όμως όπλο είναι ο έρωτας. Οι πολεμιστές μπορούν ακόμα να ερωτεύονται. Όλα φτιαγμένα να μας ρίξουν στη κατάθλιψη. Και μετά το πιο όμορφο θέαμα, ένας έρωτας να γιατρεύει σε μια στιγμή. Να ελευθερώνει από εκεί που νόμιζες χαμένα τα όνειρα και την ευδαιμονία. Να σε γεμίζει θάρρος και διάθεση να γευτείς τη ζωή. Απλά να σου θυμίζει πως αξίζει να ζήσεις μια γεμάτη ζωή και όχι το απολειφάδι ζωής που σου προγραμματίζουν.
 Στο τέλος θα σας νικήσει ο έρωτας γατάκια. Ένα μωρό με τόξο και βέλη που θα μας φέρει κοντά.

Thomas

Οι διαχειριστές του katohika.gr διατηρούν το δικαίωμα τροποποίησης ή διαγραφής σχολίων που περιέχουν υβριστικούς – προσβλητικούς χαρακτηρισμούς. Απαγορεύεται η δημοσίευση συκοφαντικών ή υβριστικών σχολίων.Σε περίπτωση εντοπισμού τέτοιων μηνυμάτων θα ακολουθεί διαγραφή