Η ισοσκελής "ΠΕΝΤΑΛΦΑ" των Πυθαγορείων... Ποιος είναι ο κρυφός συμβολισμός της;

«Πυθαγόρας» σύμφωνα με τους αρχαίους Αχαιούς Έλληνες θα πει «εργαλείο που γεννά ροή χρήσιμου υλικού πού εξέρχεται μετά από πίεση κομματιάσματος επί άλλου υλικού» και προσδιόριζε τον «μύλο παραγωγής ελαιολάδου από ελιές, με πέτρα κυλιόμενη που περιστρέφει ημίονος, εντός κυκλικού δοχείου, είτε πέτρινο, είτε ξύλινο». Αυτός ίσως ήταν και ο λόγος, πού πολλούς αρχαίους Έλληνες έκανε, να ισχυρίζονται, ότι είδαν συγχρόνως την ίδια ημέρα τον «Πυθαγόρα» σε διάφορα μέρη της Ελλάδος, της μεγάλης Ελλάδος (νότιας Ιταλίας), αλλά και στην Αίγυπτο.


 Αργότερα «Πυθαγόρας» λεγόταν κάθε «παραγωγός χρήσιμης σκέψεως και υλικού». Σύμφωνα με αυτά, είναι δυνατόν να υπήρξαν πολλοί «Πυθαγόρας» στην αρχαία Ελλάδα, αλλά να ήταν τόσο άσημοι, ώστε δεν άξιζε να αναφερθούν στην ιστορία των Ελλήνων. Αντίθετα, σαν ο πιο περίφημος Πυθαγόρας παγκοσμίως και αυτός που προώθησε την επιστήμη και την φιλοσοφία στην Ελλάδα και σε όλον τον κόσμο, αναφέρεται ο Πυθαγόρας ο Σάμιος.Ο Πυθαγόρας ο Σάμιος, φιλόσοφος και μαθηματικός, σύμφωνα με πληροφορίες από άλλους συγγραφείς, επειδή τα ΔΙΚΑ του γραπτά τα έκαψαν θρησκόληπτοι, ήταν υιός του Μνησάρχου και της Πυθαϊδος γεννηθείς το 570 π.Χ. και δολοφονηθείς το 496 π.Χ. σε ηλικία 74 χρονών, από τον θρησκόληπτο Κίλωνα και την ομάδα του.

Για τον θάνατό του μάλιστα έκαναν και έναν μύθο, σύμφωνα με τον οποίον οι διώκτες του, τον εντόπισαν σε αγρό με κουκιά, τα οποία θεωρούσε o Πυθαγόρας ότι παράγουν δηλητήριο και δεν ήθελε να τα διασχίσει. (Πράγματι η μεγάλη βρώση πράσινων κουκιών (παραγωγή αζώτου), επιφέρει θάνατο σε μικρά παιδιά).

Την ίδια χρονολογία ο θρησκόληπτος Κίλωνας και η ομάδα του, πού πίστευαν στα «Ηλύσια παρά Άδη (παρά-άδεισο) πεδία και τάρταρα κόλασης», ενώ ο Πυθαγόρας στην «Μετεμψύχωση και ενσάρκωση πνεύματος προγόνου σε απογόνους », συνέλαβε και τα υπόλοιπα μέλη της σχολής του Πυθαγόρα και τους θανάτωσε χωρίς δίκη.

Όμως από την δολοφονία, γλίτωσαν μερικοί μαθητές του και σαν πιο ξακουστοί από αυτούς ήταν ο Άρχιππος, ο Φιλόλαος, ο Λύσις και άλλοι. Όσα αυτοί οι επιζώντες έγραψαν αργότερα και δίδαξαν, από την φιλοσοφία του Πυθαγόρα, τα κατέστρεψαν αρχαίοι θρησκόληπτοι (δωδεκάθεου) και όσα απέμειναν σε βιβλιοθήκες τύπου Αλεξάνδρειας, τα κατέστρεψαν οι χριστιανοί θρησκόληπτοι με τις φωτιές που έβαζαν στις Ελληνικές βιβλιοθήκες.

Ο Πυθαγόρας σαν πολιτικός και ερευνητής, εφάρμοσε το δημοκρατικό σύστημα αξιοκρατίας «των ΒΑΘΜΙΔΩΝ κλειστού κύκλου μυημένων», το οποίο μετά από 2600 περίπου χρόνια και στην εποχή μας, αργά αλλά σταθερά, προωθείται, με τα κόμματα. Στο πολιτικό σύστημα του Πυθαγόρα, για να ανέβει αξιοκρατικά κάποιος σε βαθμίδες, έπρεπε να αποδείξει ότι αξίζει σε διάρκεια χρόνου και να πιστεύει στην αναγέννηση φυτών, ζώων και ανθρώπων στην φύση, μέσα από την δική του γενεαλογία έκαστου, όπως και σήμερα από την επιστήμη γίνεται αποδεκτό.


Ο Πυθαγόρας σαν μαθηματικός και ερευνητής, επειδή θεωρούσε ότι ήταν ο ίδιος ξαναγεννηθείς προγονός του, αναζήτησε μέσα από την γνώση των αρχαίων του προγόνων και τα έργα των προγόνων του, την ΣΟΦΙΑ της ΦΥΣΕΩΣ. Πίστευε όπως και οι αρχαίοι αυτού Αχαιοί πρόγονοι (σαν αναγεννηθείς), στην σοφία της φύσεως και θεώρησε ότι αυτή εκφράζεται με πολύ μικρούς (σήμερα, ίσως κβάντα, κβάρτς), απόλυτους αριθμούς, πολλαπλάσια ενός ιδίου αριθμού, που προστιθέμενοι κάνουν την φύση και τα όντα επί της γης και το διάστημα.

Την θεωρία του την ονόμασε «Αριθμός και αριθμοί». Επίσης ερεύνησε τα ισόπλευρα πολύεδρα και έβγαλε από πολλαπλασιασμούς σε αυτά, αθροίσεις, αφαιρέσεις και διαιρέσεις αυτών, πολύτιμα συμπεράσματα. Ερεύνησε την «ΠΕΝΤΑΛΦΑ» πού είχε για έμβλημα στην σχολή του και βρήκε την «χρυσή τομή». Ερεύνησε το ορθογώνιο τρίγωνο και βρήκε τον περίφημο νόμο «το τετράγωνο της υποτεινούσης ενός ορθογωνίου τριγώνου ισούται με το άθροισμα των τετραγώνων των δύο καθέτων πλευρών αυτού» με τον οποίον λύνονται πλήθος γεωμετρικών προβλημάτων και πολλά άλλα.

Ο Πυθαγόρας σαν φυσικός και ερευνητής, ανακάλυψε τους νόμους της μουσικής σε συνάρτηση με τα μήκη των χορδών των οργάνων, κυρίως της κιθάρας και καθόρισε τους τόνους ανάλογα με το μήκος της χορδής. Ο Πυθαγόρας αντίθετα με ότι γράφουν πολλοί, έγραψε πολλά συγγράμματα, όμως επειδή και στους αρχαίους θρησκόληπτους, δεν άρεσαν αυτά πού έγραφε, αλλά ούτε και στους νεώτερους χριστιανούς συνέφερε, τα έκαψαν αυτοί, όπου και αν τα βρήκανε, με συνέπεια σήμερα να ισχυρίζονται παρόμοιοι άνθρωποι θρησκόληπτοι, ότι ο Πυθαγόρας δεν έγραψε τίποτα.

Όμως

και από την Ελληνική διάλεκτο τον αρχαιότατων Αχαιών, όπου «αριθμός» σημαίνει «Κομμάτι από συγκολλημένο υλικό δεν είναι αυτό το στοιχείο», (αλλά απόλυτο και σωστό υλικό πού μαζί με άλλα κάνει σύνολα «Αριθμών»), συμπεραίνουμε ότι, ο Πυθαγόρας δίδαξε σαν την αρχή του παντός την ΜΟΝΑΔΑ και τα «Τέλεια σύνολα». Επίσης από την θεωρία του Πυθαγόρα της «Μετεμψύχωσης και Μετενσάρκωσης πνεύματος» σε απογόνους συγγενείς, βγαίνει σαν τεκμηρίωση, ότι εκτιμούσε αφάνταστα την οικογένεια, σέβονταν τα τέκνα οικογενείας του σαν προγόνους του αλλά και σαν απογόνους του εαυτού του και αγαπούσε αφάνταστα την φυλή του στην οποία αναγεννιόνταν σαν σύνολο, οι άνθρωποί του. Επίσης θεωρούσε ότι τα τέκνα καθενός είτε από επίσημο γάμο προέρχονταν, είτε από παλλακίδα έπρεπε να έχουν τα αυτά δικαιώματα σαν αναγεννημένοι απόγονοι και πρέσβευε να καταργηθεί η κατώτερη θέση της παλλακίδας, πράγμα που δεν άρεσε στους φασιστοειδείς πολιτικούς της εποχής του.

Έμβλημα του Πυθαγόρα και κατά επέκταση των πυθαγορείων ήταν όπως και παραπάνω γράφτηκε η «ΙΣΟΣΚΕΛΗ ΠΕΝΤΑΛΦΑ» των Ελλήνων Αχαιών κτιστών, την οποία έχουμε και εμείς σαν ΕΜΒΛΗΜΑ της πρώτης σελίδας μας, θεωρώντας τους εαυτούς μας συνεχιστές του έργου του Πυθαγόρα και των μαθητών του και ως προς την πίστη στην «Μετεμψύχωση και Μετενσάρκωση πνεύματος» σε απογόνους συγγενείς, αλλά και σαν ΤΙΜΗ που πρέπει να αποδίδομε στην ΥΛΙΚΗ σοφία της ΦΥΣΕΩΣ που θαυμάζουμε και πιστεύομε.

Η "ΙΣΟΣΚΕΛΗ ΠΕΝΤΑΛΦΑ", ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΤΩΝ ΑΧΑΙΩΝ ΚΤΙΣΤΩΝ.


Η "ισοσκελή πεντάλφα" ήταν το "ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΣ" εργαλείο των αρχαιότατων Ελλήνων Αχαιών κτιστών. Την «ισοσκελή Πεντάλφα» κατασκεύαζαν οι Έλληνες Αχαιοί με πέντε ΙΣΟΜΗΚΗ καδρόνια περίπου 30 πόντους, τα οποία στις άκρες τους είχαν γωνιάσει με γωνία 18΄μοιρών. Μετά ένωναν στις άκρες τα ΙΣΟΜΗΚΗ, πέντε καδρόνια και σχημάτιζαν έτσι την «Ισόπλευρη Πεντάλφα», σαν εργαλείο κτιστών. Με την "Πεντάλφα" σαν εργαλείο είχαν οι Έλληνες κτίστες (τέκτονες στην Αχαϊκή), όλες τις χρειαζούμενες γωνίες, σε μοίρες. Είχαν την 36΄ μοίρες γωνία στις εξωτερικές γωνίες της "Πεντάλφα", η οποία γωνία 36΄ μοιρών, πολλαπλασιαζόμενη με το 10 έκανε τις 360΄ μοίρες ενός Κύκλου ή αντίθετα μοίραζε τον κύκλο σε 10 ΙΣΑ τμήματα μοιρών, των 36΄ μοιρών το καθένα.

Με την "Πεντάλφα" σαν εργαλείο είχαν οι Έλληνες κτίστες  την 72΄ μοιρών γωνία, στις "χιαστές" εσωτερικές (η οποία 72΄ μοίρες γωνία ήταν και της κορυφής των πυραμίδων). Με την "Πεντάλφα" σαν εργαλείο είχαν οι Έλληνες κτίστες  την 108΄ μοίρες γωνία στις χιαστές εξωτερικές, (όπου 108΄ μοίρες είναι η γωνία στέγης του Παρθενώνα και του «θησαυρού των Αθηναίων στους Δελφούς», όπως και το μισό αυτής 108/2=54΄ μοίρες γωνία είναι η οριζόντια γωνία εδάφους προς την πλευρά των πυραμίδων).

Επίσης με την "Πεντάλφα" σαν εργαλείο είχαν τις 180΄ μοίρες στις ευθείες. Επίσης είχαν στην "Πεντάλφα" την "Χρυσή τομή (τέλεια αναλογία κατασκευής αντικειμένου)" των καλλιτεχνημάτων, των σωμάτων των ζώων και των φυτών της ΦΥΣΕΩΣ, στον λόγο τομής σε μια από της πλευρές του, όπως τέμνεται από τις άλλες, από αρχή και τέλος ΑΔ/ΑΓ=φ=ΑΓ/ΑΒ=φ, κτλ (της Πυθαγόρειας σχολής, τα πέντε δάκτυλα, τα πέντε σχίσματα νεύρων σε φύλα).


Με την "Πεντάλφα" σαν εργαλείο είχαν οι Έλληνες κτίστες (τέκτονες) με ένα σχοινί και βαρίδι, στην κορυφή μίας εξωτερικής γωνίας, την γνώση της "οριζόντιας ευθείας", την γνώση της "καθέτου ευθείας στην οριζόντιο ευθεία" και την γνώση των 90΄ μοιρών στις γωνίες των κτισμάτων τους, όταν η ευθεία του σχοινιού του βαριδιού, από την άνω εξωτερική γωνία της «ΠΕΝΤΑΛΦΑ» έτεμνε την κορυφή της κατώτερης εσωτερικής γωνίας της «ΠΕΝΤΑΛΦΑ». Με την "Πεντάλφα" ,οι Έλληνες είχαν την γνώση, ότι ο τείχος κτίζεται κάθετος προς την γη. Αυτό συνέβαινε όταν ακουμπούσαν τις επόμενες γωνίες της "Πεντάλφα", από αυτήν του βαριδιού, στον τοίχο, τότε η ευθεία του βαριδιού, σε σωστή κτίση τοίχου, είναι παράλληλη της εξωτερικής πλευράς της "ΠΕΝΤΑΛΦΑΣ". Αργότερα οι αμόρφωτοι θρησκόληπτοι απαγόρευσαν την "Πεντ΄ΑΛΦΑ" και οι κτίστες τώρα χρησιμοποιούν ένα υποπροϊόν αυτής, το "ΑΛΦΑ΄δι".

Η "ΙΣΟΣΚΕΛΗ ΠΕΝΤΑΛΦΑ", Η "ΧΡΥΣΗ ΤΟΜΗ Φ" ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΝΤΑΠΛΕΥΡΟ ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ, ΣΑΝ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ ΜΕΤΡΗΣΗΣ ΧΡΟΝΟΥ, ΕΠΙΦΑΝΕΙΩΝ.

Οι φιλόσοφοι μαθητές του Πυθαγόρα όπως γράψαμε παραπάνω, αλλά και ο Ευκλείδης μελέτησαν την ΠΕΝΤΑΛΦΑ των κτιστών Αχαιών Ελλήνων και βρήκαν την 72΄ μοίρες γωνία στις χιαστές (γωνία πυραμίδων κορυφής), την 108΄ μοίρες γωνία (108/2=54΄ γωνία πυραμίδων πλευρών-οριζόντιας, γης), που η ΠΕΝΤΑΛΦΑ έβγαζε στο λόγο διαιρέσεως ολων των ισοσκελών πλευρών της, την "χρυσή τομή".  Αργότερα την χρυσή τομή την χρησιμοποίησε και ο Φειδίας και από το αρχικό γράμμα αυτού και προς Τιμή του «η χρυσή τομή» των Αχαιών Ελλήνων κτιστών με την ΠΕΝΤΑΛΦΑ, ονομάσθηκε με το γράμμα «Φ» διεθνώς. Ο Φειδίας με γνώμονα την «χρυσή τομή» των Αχαιών Ελλήνων κτιστών της ΠΕΝΤΑΛΦΑ, έκτισε τον Παρθενώνα και την στέγη αυτού έκανε με την γωνία 108΄μοιρών της ΠΕΝΤΑΛΦΑ, καθώς και τον «θησαυρό των Αθηναίων» στους Δελφούς έκανε με την ίδια γωνία στέγης των 108΄μοιρών της ΠΕΝΤΑΛΦΑ.

Επί πλέον η ΠΕΝΤΑΛΦΑ το ιερό σχήμα του Πυθαγόρα, με ένωση των κορυφών της από πέντε ευθείες έκανε το ΙΣΟΠΛΕΥΡΟ πεντάγωνο, πού σαν πολύεδρο κάνει το ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ των Θεών, των αρχαίων Ελλήνων σαν την μεγαλύτερη τελειότητα. Όταν στις γωνίες των πολυέδρων συναντάται, ο αυτός αριθμός γωνιών πλευρών, τότε ονομάζονταν από τους Αχαιούς Έλληνες «Ιερά σχήματα Πυθαγορείων» και εμπεριέχουν εντός τους, ολους τους αριθμούς που έχουν σχέση με το χρόνο, με την ύλη, την ζωή, και τους νόμους της φυσεως και αυτά είναι μονο πέντε. Αργότερα οι χριστιανοί τα ονόμασαν «Πλατωνικά», διότι δεν άρεσαν που ο Πυθαγόρας δίδασκε την «Μετεμψύχωση και Μετενσάρκωση σε συγγενείς» και τα ονόμασαν «κοσμικά, σύμπαντος, ουράνια» ή «Αρχιμήδου».

Επιπλέον από το ισόπλευρο ΠΕΝΤΑΠΛΕΥΡΟ (πεντάλφα)- ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ (θεών) βγαίνουν οι « 12 ΜΗΝΕΣ (δώδεκα πλευρές)».
Επιπλέον από το ισόπλευρο ΠΕΝΤΑΠΛΕΥΡΟ (πεντάλφα)- ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ (θεών) βγαίνουν οι «30 ΗΜΕΡΕΣ του μήνα (30 αιχμές δωδεκάεδρου)».
Επιπλέον από το ισόπλευρο ΠΕΝΤΑΠΛΕΥΡΟ (πεντάλφα)- ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ (θεών) βγαίνει το «ΕΤΟΣ των Αχαιών Ελλήνων (12 μήνες επί 30 ημέρες κάθε μήνα των αρχαίων Ελλήνων, συν τις εορτές της ΦΩΤΙΑΣ πού ήταν 5 ημέρες και κάθε Ολυμπιάδα 6 ημέρες = 365 ή 366 ημέρες).
Επιπλέον από το ισόπλευρο ΠΕΝΤΑΠΛΕΥΡΟ (πεντάλφα)- ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ (θεών) βγαίνουν οι 12 ΏΡΕΣ της ημέρας (12 έδρες) και νύχτας (12 έδρες) και σαν δυαδικό πολύεδρο οι 24 ΩΡΕΣ ημερονυχτίου.
Επιπλέον από το ισόπλευρο ΠΕΝΤΑΠΛΕΥΡΟ (πεντάλφα)- ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ (θεών) βγαίνουν τα λεπτά της ώρας (5 πλευρές επί 12 έδρες ίσον 60΄ λεπτά).
Επιπλέον από το ισόπλευρο ΠΕΝΤΑΠΛΕΥΡΟ (πεντάλφα)- ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ (θεών) βγαίνουν τα δευτερόλεπτα (5 πλευρές επί 12 έδρες ίσον 60΄ λεπτά επί τον εαυτό τους 3600΄΄, όπου μας δίνουν σε δέκατα, τις μοίρες του Κύκλου 360,0΄ και ΠΑΛΙ.
Επιπλέον από το ισόπλευρο ΠΕΝΤΑΠΛΕΥΡΟ (πεντάλφα)- ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ (θεών) βγαίνουν οι «τρεις διαστάσεις υλικών (συνάντηση τριών πλευρών σε κάθε κορυφή).
Επιπλέον από το ισόπλευρο ΠΕΝΤΑΠΛΕΥΡΟ (πεντάλφα)- ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ (θεών) βγαίνουν και τα «20 αμινοξέα (γωνίες)» που παράγουν την ζωή (φυτών και ζώων).
Επιπλέον το ισόπλευρο ΠΕΝΤΑΠΛΕΥΡΟ (πεντάλφα)- ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ (θεών), είναι το ΤΕΛΕΙΟ ισοσκελή πολύπλευρο που εμπεριέχεται σε ΣΦΑΙΡΑ (σχήμα τελειότητας, διαστήματος, γης) και η επιφάνεια σφαίρας περνά από ΟΛΕΣ τις γωνίες και ακουμπά ΟΛΕΣ τις πλευρές του.
Επιπλέον το ισόπλευρο ΠΕΝΤΑΠΛΕΥΡΟ (πεντάλφα)- ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ (θεών), είναι σε ΔΥΑΔΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ με το ισόπλευρο εικοσάεδρο, ενώ το ισόπλευρο εξάεδρο είναι σε δυαδικό σύστημα με το ισόπλευρο οκτάεδρο και το ισόπλευρο τετράεδρο είναι σε δυαδικό σύστημα με τον εαυτό του.

ΠΗΓΗ

apocalypsejohn





....Οι διαχειριστές του katohika.gr διατηρούν το δικαίωμα τροποποίησης ή διαγραφής σχολίων που περιέχουν υβριστικούς – προσβλητικούς χαρακτηρισμούς.



Απαγορεύεται η δημοσίευση συκοφαντικών ή υβριστικών σχολίων.Σε περίπτωση εντοπισμού τέτοιων μηνυμάτων θα ακολουθεί διαγραφή