Πως να κάνετε το νερό σας “Ζωντανό Νερό” (Βίντεο)

Πως να κάνετε το νερό σας “Ζωντανό Νερό” (Βίντεο)

Άρθρο του Joseph Mercola

Πώς αλλοιώνεται το νερό;

Το νερό είναι απαραίτητο για τη ζωή και ο περισσότερος κόσμος υποθέτει ότι είναι καθαρό από τη στιγμή που δεν το προμηθεύεται από κάποια μολυσμένη πηγή. Με ποιό τρόπο όμως μπορεί να αλλοιωθεί το νερό;

Αν έχετε στο σπίτι σας σύστημα φιλτραρίσματος νερού, ίσως να μην σας περνά από το μυαλό ότι το νερό μπορεί να μολυνθεί μετά από κάποιο χρονικό διάστημα διότι η δεξαμενή συγκράτησης χρειάζεται καθάρισμα.

Αν δεν καθαρίζετε τακτικά τη δεξαμενή συγκράτησης του φίλτρου αντίστροφης όσμωσης, είναι πιθανό αυτό να οδηγήσει σε μικροβιακή ανάπτυξη και φυσικα όταν ανοίγετε τη βρύση το νερό δεν θα είναι καθαρό.

Ο δρ Kellogg Schwab, διευθυντής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς, σημειώνει σε ένα πρόσφατο άρθρο του στο αμερικανικό περιοδικό «Time» ότι παράγοντες όπως η θερμοκρασία περιβάλλοντος και η έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία ή / και τα χείλη σας μπορεί να εισάγουν μικροοργανισμούς σε ένα ποτήρι νερό ή ένα μπουκάλι σε περίπτωση που παραμείνουν έξω για παρατεταμένη χρονική περίοδο. Αυτοί οι μικροοργανισμοί είναι πιθανό στη συνέχεια να αναπτυχθούν με τις κατάλληλες συνθήκες.

Η επαναχρησιμοποίηση πλαστικών μπουκαλιών νερού έχει επίσης κινδύνους, όπως αναφέρθηκε σε άρθρο του περιοδικού «Huffington Post». Με λίγα λόγια, το νερό μπορεί να αλλοιωθεί αν δεν το αποθηκεύετε σωστά, επαναχρησιμοποιείτε βρώμικα μπουκάλια ή δεν καθαρίζετε τακτικά το σύστημα φιλτραρίσματος.

Γιατί δεν πρέπει να επαναχρησιμοποιείτε πλαστικά μπουκάλια νερού

Μια έκθεση του 2007 με τίτλο «Μύθοι για το εμφιαλωμένο νερό: ο διαχωρισμός του μύθου από την αλήθεια» που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Practical Gastroenterology» προειδοποιεί ότι η επαναχρησιμοποίηση των μπουκαλιών νερού που κυκλοφορούν στο εμπόριο δεν συνιστάται λόγω μικροβίων.

Τα μπουκάλια νερού φθείρονται ύστερα από επανειλημμένη χρήση κι αυτό οδηγεί στην ανάπτυξη βακτηρίων στις επιφανειακές ρωγμές στο εσωτερικό της φιάλης. Ο κίνδυνος αυτός μειώνεται αν πλένετε τη φιάλη πριν από κάθε χρήση με σαπούνι και ζεστό νερό. Αλλά ακόμα και με το πλύσιμο, υπάρχουν μικροσκοπικές κρυψώνες που επιτρέπουν στα βακτήρια να παραμείνουν.

Το πιο σημαντικό είναι ότι, αν και αμφισβητείται η ασφάλεια της χημικής ουσίας δισφαινόλη-Α (BPA), γνωρίζουμε πλέον ότι η BPA και οι φθαλικές ενώσεις εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους για την υγεία και ειδικά για τις έγκυες γυναίκες και τα παιδιά.

Το 1930 ανακαλύφτηκε ότι η BPA είναι μια ένωση που μιμείται τα οιστρόγονα. Εκείνη την εποχή, χρησιμοποιήθηκε ως τεχνητό οιστρογόνο με σκοπό να παχύνουν περισσότερο τα πουλερικά και τα βοοειδή αλλά και ως τρόπος αντικατάστασης των οιστρογόνων στις γυναίκες.

Οι φθαλικές ενώσεις είναι μια άλλη ομάδα χημικών ουσιών που βρίσκονται στις πλαστικές φιάλες και που είναι επίσης γνωστό ότι δημιουργούν παρόμοιους κινδύνους για την υγεία. Στην πραγματικότητα αποτελούν μερικούς από τους πιο ισχυρούς ενδοκρινικούς διαταράκτες που έχουν ανακαλυφτεί μέχρι τώρα και συνδέονται με μια σειρά από αναπτυξιακά προβλήματα.

Κατά τη δεκαετία του 1940, οι εταιρείες Bayer και General Electric χρησιμοποίησαν BPA ώστε το πολυανθρακικό πλαστικό να γίνει πιο σκληρό και να κατασκευάσουν εποξική ρητίνη, ενώ οι φθαλικές ενώσεις κάνουν το πλαστικό πιο μαλακό. Γνωρίζουμε πλέον ότι η BPA και οι φθαλικές ενώσεις εκλύονται από τα πλαστικά δοχεία μολύνοντας οποιοδήποτε φαγητό ή ποτό περιέχουν.

Από αυτή την άποψη, συστήνεται η αποφυγή εμφιαλωμένου νερού. Αυτό, είναι πολύ πιο ανησυχητικό από το ζήτημα της δυνητικής μικροβιακής ανάπτυξης που παρουσιάζεται όταν το μπουκάλι αρχίζει να φθείρεται.

Το γυαλί αποτελεί μια από τις καλύτερες εναλλακτικές λύσεις

Το 2010, οι Καναδοί παραδέχτηκαν ότι η BPA είναι τοξική ουσία και απαγορεύτηκε στα μπιμπερό τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ. Ωστόσο, εξακολουθεί να επιτρέπεται στα πλαστικά μπουκάλια νερού κι άλλα πλαστικά δοχεία τροφίμων. Σε μια μελέτη που έγινε το 2011 βρέθηκε ότι τα περισσότερα πλαστικά προϊόντα εκλύουν ενδοκρινικούς διαταράκτες ακόμα κι αν φέρουν την ένδειξη ότι δεν περιέχουν BPA.

Το 70% των συνηθισμένων πλαστικών προϊόντων ήταν θετικό στην οιστρογονική δραστηριότητα και ο αριθμός αυτός αυξήθηκε σε 95% όταν τα προϊόντα χρησιμοποιήθηκαν σε συνθήκες όπως το πλύσιμο ή τον φούρνο μικροκυμάτων.

Επίσης, η θερμότητα και το φως του ήλιου μπορεί να επιταχύνει τη διάσπαση του πλαστικού. Γι’ αυτό τον λόγο, να αποφεύγετε την κατανάλωση νερού από μπουκάλια που πχ έχουν παραμείνει στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου σας για αρκετό χρονικό διάστημα.

Για να αποφύγετε την έκλυση χημικών τοξινών στο νερό σας, επιλέξτε γυαλί αντί για πλαστικό. Αν και αυτό το άρθρο επικεντρώνεται στο νερό, οι συμβουλές ισχύουν και για τα κονσερβοποιημένα τρόφιμα καθώς κι αυτά αποτελούν σημαντική πηγή έκθεσης στη BPA. Όποτε λοιπόν μπορείτε, επιλέξτε προϊόντα συσκευασμένα σε βάζα κι όχι σε κονσέρβες ή επιλέξτε φρέσκα τρόφιμα.

Οι κίνδυνοι από την επαναχρησιμοποίηση άπλυτων μπουκαλιών νερού

Όπως ήδη αναφέρθηκε, πρέπει να λάβετε υπόψη σας το ζήτημα των μικροβίων ανεξαρτήτως από το αν χρησιμοποιείτε γυάλινα ή πλαστικά μπουκάλια, αν και το πλαστικό είναι πιο πορώδες και συνεπώς πιο πιθανό να αναπτυχθούν βακτήρια. Στο άρθρο αναφέρονται τα εξής:

«Σε μια μελέτη του 2002, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Κάλγκαρι έλαβαν 76 δείγματα νερού από μπουκάλια μαθητών δημοτικού σχολείου. Μερικά από αυτά είχαν ξαναχρησιμοποιηθεί για μήνες χωρίς να πλυθούν. Διαπίστωσαν ότι σχεδόν τα δύο τρίτα των δειγμάτων είχαν βακτηριακό επίπεδο που υπερέβαινε το επιτρεπτό και το οποίο ήταν αποτέλεσμα της επίδρασης της βακτηριακής ανάπτυξης σε φιάλες που παρέμειναν σε θερμοκρασία δωματίου για παρατεταμένο χρονικό διάστημα. Η πιο πιθανή πηγή των εντερικών βακτηρίων που βρέθηκαν στις φιάλες νερού είναι τα χέρια των ίδιων των μαθητών. Το ανεπαρκές και ακατάλληλο πλύσιμο των χεριών μετά την τουαλέτα θα μπορούσε να οδηγήσει στην εμφάνιση κολοβακτηριοειδών μικροβίων μέσα στην τάξη».

Μια προηγούμενη έρευνα από το αμερικανικό κανάλι KLTV έδειξε επίσης ότι η επαναχρησιμοποίηση ενός μπουκαλιού νερού για μόλις 1 εβδομάδα οδηγεί στην ανάπτυξη βακτηρίων που μπορούν να προκαλέσουν ασθένειες. Ο δρ Richard Wallace δήλωσε στο KLTV:

«Κάναμε καλλιέργεια βακτηριδίων γύρω από το λαιμό και στο σημείο που οδηγεί στο εσωτερικό του στόματος. Υπήρχε μεγάλο ποσοστό βακτηρίων που θα μπορούσαν να δώσουν συμπτώματα σχεδόν όπως αυτά της τροφικής δηλητηρίασης (ναυτία, εμετός, διάρροια). Να θυμάστε ότι αυτές οι φιάλες και το νερό τους δεν είναι αποστειρωμένα. Μόλις πιείτε, ήδη τα μπουκάλια θεωρούνται μολυσμένα».

Καρδιαγγειακή νόσος

Πρόωρος τοκετός,

Xαμηλό βάρος νεογνού και προεκλαμψία

Υψηλότερος κίνδυνος καταγμάτων των οστών στα παιδιά

Διάφοροι τύποι καρκίνου

Νευροεκφυλιστικά νοσήματα

Αυξημένος κίνδυνος αιφνίδιου θανάτου

Νευροκινητικές ασθένειες

Οξεία ανεπάρκεια μαγνησίου και ασβεστίου.

Αδυναμία, κόπωση και μυϊκές κράμπες

Τα οφέλη από το καθαρό, ζωντανό νερό

Το 2011 και το 2013, πήρα συνέντευξη από τον δρ Gerald Pollack για μια πραγματικά πρωτοποριακή θεωρία του για τη δομή του νερού. Εκτός από καθηγητής Βιομηχανικής στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, είναι επίσης ιδρυτής και αρχισυντάκτης του επιστημονικού περιοδικού «Water» και έχει δημοσιεύσει πολλά επιστημονικά άρθρα για το συγκεκριμένο θέμα. Επίσης, έχει λάβει σημαντικά βραβεία από το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας. Πιστεύει ότι το καθαρό, ζωντανό νερό έχει διαφορετική χημική δομή, της οποίας ο τύπος δεν είναι H2O αλλά H3O2.

Το βιβλίο του με τίτλο «Η τέταρτη φάση του νερού: πέρα από το στερεό, το υγρό και τον ατμό» (The Fourth Phase of Water: Beyond Solid, Liquid, and Vapor), είναι μια πρωτοφανής σύλληψη που είναι εύκολο να κατανοηθεί. Η τέταρτη φάση του νερού είναι, με λίγα λόγια, το ζωντανό νερό. Αναφέρεται ως νερό EZ (exclusion zone) και διαθέτει αρνητικό φορτίο. Αυτό το νερό μπορεί να διατηρήσει ενέργεια όπως μια μπαταρία και να την μεταφέρει. Τα κύτταρά μας αποτελούνται κυρίως από νερό EZ (με υψηλά δομημένη διάταξη) και ως εκ τούτου κι αυτά λειτουργούν σαν μικρές μπαταρίες μέσα στο σώμα μας.

Αυτό είναι που κάνει το πόσιμο δομημένο νερό τόσο σημαντικό, καθώς αυτό το είδος νερού χρειάζονται τα κύτταρα για τη βέλτιστη λειτουργία τους. Ίσως έχετε ήδη ακούσει για το «δομημένο νερό». Πολλοί είναι σκεπτικοί και ορισμένοι δεν πιστεύουν καν ότι υπάρχει, πόσο μάλλον ότι έχει κάποια αξία. Είναι όμως σημαντικό όταν προσπαθούμε να βρούμε νερό υψηλής ποιότητας. Οι διαδικασίες φιλτραρίσματος που χρησιμοποιούνται για τον καθαρισμό του πόσιμου νερού συχνά το αποδομούν, οπότε το ερώτημα είναι κατά πόσον ή όχι πρέπει να γίνεται αποκατάσταση της δομής του. Ο δρ Pollack εξηγεί την ιδέα του στην παρακάτω διάλεξη:

Πώς φτιάχνεται το δομημένο, ζωντανό νερό

Ο δρ Pollack πιστεύει ότι, αν καταφέρετε να πίνετε δομημένο νερό, θα ωφεληθεί η υγεία σας. Με ποιό τρόπο όμως μπορείτε να το επιτύχετε αυτό; Το νερό αποκτά τη διατεταγμένη δομή του από την ενέργεια που λαμβάνει από το περιβάλλον υπό τη μορφή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, συμπεριλαμβανομένου του ηλιακού φωτός και της θερμότητας. Το ορατό φάσμα του φωτός, η υπεριώδης ακτινοβολία (UV) και το εγγύς υπέρυθρο δημιουργεί τη διάταξη του νερού. Ωστόσο, για πρακτικούς λόγους, για να επαναφέρετε τη δομή του νερό μόνοι σας μπορείτε να ακολουθήσετε τα επόμενα 2 βήματα:

1. Καταψύξτε το νερό περίπου στους 4 βαθμούς Κελσίου.

2. Ανακατέψτε το με ένα κουτάλι σε ένα κυκλικό βάζο μέχρι να δημιουργηθεί μια δίνη.

Ο δρ Pollack διερευνά την πιθανότητα το δομημένο νερό (EZ) να είναι ένα ενδιάμεσο στάδιο μεταξύ του νερού και του πάγου. Είναι πιθανό η πραγματική δομή του EZ να βρίσκεται πιο κοντά στον πάγο, γεγονός που θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί η ψύξη βοηθά την αναδιοργάνωσή του. Επίσης, η δίνη επαναφέρει τη δομή στο νερό, επειδή το ανακάτεμα δημιουργεί φυσαλίδες που βρίσκονται μέσα στη δίνη. Σύμφωνα με τον δρ Pollack, αν αυτές οι φυσαλίδες περιέχουν δομημένο νερό, τότε ο στροβιλισμός αποτελεί έναν πολύ ισχυρό τρόπο για την αποκατάσταση της δομής του. Το νερό μπορεί επίσης να αποκτήσει ξανά τη δομή του αν διαπεραστεί από ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά χρειάζεται ακόμη αρκετή έρευνα μέχρι να καθοριστεί η ακριβής τάση που απαιτείται για να υπάρξει αποτέλεσμα.

Εκτός από την ψύξη και τη δίνη, μπορείτε να βρείτε ζωντανό νερό σε φυσικές πηγές. Αυτό το νερό συνήθως βρίσκεται στην ουδέτερη περιοχή ρΗ, η οποία είναι και η προτιμότερη. Ιδανικά, χρησιμοποιήστε γυάλινα δοχεία. Προσέξτε να μην σπάσουν κατά τη διάρκεια της μεταφοράς και μην τα αφήνετε στο αυτοκίνητο όπου η έκθεση στο φως και τη θερμότητα μπορεί να οδηγήσουν σε μικροβιακή μόλυνση. Το νερό της βροχής είναι επίσης δομημένο κι αυτός είναι ο λόγος που οι χλοοτάπητες δείχνουν πολύ καλύτεροι μετά από τη βροχή παρά από το πότισμα με το λάστιχο. Ωστόσο, εξαιτίας της ρύπανσης, δεν συνιστάται να πίνετε νερό βροχής.

ΠΗΓΗ