Τέλειωσε κι αυτή η ιστορία με την οριοθέτηση της ΑΟΖ, στο επίμαχο σημείο του Καστελόριζου, εκεί όπου η Τουρκία αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία.
Βέβαια, ο παραπλανητικός λόγος των πολιτικών μπορεί να επιτρέψει κατ’ αρχάς άλλη ερμηνεία στο ευρύ κοινό, που έμαθε ότι το «ναι» είναι ναι και το «όχι» όχι. Δεν γνωρίζω αν ο κ. Τσίπρας κατόρθωσε να προσαρμόσει τον λόγο του μ’ αυτόν των διπλωματών, ή αν ο λογογράφος του έχει αυτήν ιδιότητα. Γεγονός είναι ότι θέλησε να μας παρουσιάσει την μη οριοθέτηση των ΑΟΖ Αιγύπτου - Κύπρου - Ελλάδας, ως θετικό γεγονός, ενώ πρόκειται για μια σαφή υποχώρηση στις τουρκικές απαιτήσεις.
Αφού εξέφρασε την εκτίμησή του ότι η Ελλάδα, η Κύπρος και η Αίγυπτος αποτελούν πυλώνες ασφάλειας σε μία ευρύτερα αποσταθεροποιημένη περιοχή, μετά την ολοκλήρωση της τριμερούς διάσκεψης Κορυφής στην Λευκωσία, πρόσθεσε για το θέμα των ΑΟΖ, ότι «υπήρξε συμφωνία να προχωρήσει η οριοθέτηση των μεταξύ τους θαλασσίων ζωνών».
Είναι γνωστό ότι η πλειονότητα του κοινού παρακολουθεί μόνον τις πρώτες γραμμές από είδηση που δεν το ενδιαφέρει άμεσα. Πολλοί επομένως θα μείνουν με την εντύπωση ότι επιτέλους αυτό το χρονίζον ζήτημα βαίνει προς την λύση του. Το πολύ-πολύ να πουν ότι είναι σαν να ξανακούουν τις δηλώσεις του κ. Ευ. Βενιζέλου, πριν από 1,5 χρόνο περίπου. Θα προσέθεταν ίσως την ευχή, ότι αυτήν την φορά να προχωρήσει η υπόθεση, και να μη μείνουμε μόνον στο να μετρούμε τα θαλασσοπούλια έξω από το Καστελόριζο.
Ο κ. Τσίπρας αποκάλυψε την αλήθεια στην δεύτερη παράγραφο. Ότι η οριοθέτηση των ΑΟΖ μεταξύ των τριών κρατών, θα γίνει «όπου αυτό δεν απαιτεί την συνεννόηση και συνεργασία τρίτων χωρών, με σεβασμό στο διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας». Η τρίτη χώρα με την οποία πρέπει να συνεννοηθούμε είναι φυσικά η Τουρκία. Όπερ σημαίνει, ότι, ή πρέπει να της δώσουμε ακόμη μια φορά αυτό που ζητάει, δηλαδή εκχώρηση δικού μας κυριαρχικού χώρου, ή να παραμείνει το ζήτημα όπως και αυτό της επέκτασης των 12 μιλίων. Και οι δύο περιπτώσεις είναι φυσικά σε βάρος μας.
Ο καθορισμός των ΑΟΖ μεταξύ των τριών κρατών, σε μη διεκδικήσουμε νερά, δεν χρειάζονται πολύχρονες συζητήσεις, ούτε ιδιαίτερες ικανότητες από πλευράς των διαπραγματευτών. Ένα μόνο σημείο διαφωνίας υπάρχει με την Αίγυπτο, με την επικάλυψη ενός Οικοπέδου κοντά στην Κύπρο, για το οποίο επί πολλά χρόνια συζητούν Επιτροπές των δύο χωρών (αμείβονται τα μέλη τους;), αλλά μπορεί η διαφορά να εξομαλυνθεί, συμφώνως προς τα διεθνή ειωθότα, του καθορισμού της μέσης γραμμής. Δεν έχει επομένως πρόθεση η Αίγυπτος να οξύνει τα πράγματα με την Τουρκία (ή εμείς δεν το ζητήσαμε;), παρόλο που οι εκατέρωθεν πράξεις και δηλώσεις δείχνουν ρήξη των σχέσεών τους, αν και η Τουρκία έριξε προ 10ημέρου πολύ νερό στο κρασί της και ζητά μόνον αποφυλάκιση του Μόρσι.
Μία ελπίδα έχω -πολύ αχνή- να υπάρχει μυστική συμφωνία και να ανακοινωθεί, όταν έρθει η ώρα των υπογραφών, προκειμένου να αποφευχθεί από τώρα η ένταση στην περιοχή. Καταθέτω αυτήν την εκδοχή, αν και δεν την πολυπιστεύω, απλώς ως υπόθεση εργασίας. Τα υπόλοιπα που είπε επ’ αυτού ο κ. Τσίπρας, ούτε ο ίδιος τα πιστεύει, αλλ’ αποτελούν -επιτρέψτε την έκφραση- την «σάλτσα» για να χωνέψουμε αμάσητη την τροφή που μας προσφέρει η κυβέρνηση. Είπε ότι «από την διαδικασία αυτή δεν θα υπάρξει όφελος μόνο για τις τρεις χώρες αλλά θα είναι πρόκληση και για τις άλλες χώρες της περιοχής για συνεργασία και οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών τους επί τη βάσει πάντα των αρχών του διεθνούς δικαίου». Το οποίο διεθνές δίκαιο η Τουρκία εφαρμόζει κατά τα συμφέροντά της, και ως εκ τούτου θα διασκεδάζει με αυτήν την αποστροφή.
Οι αναγνώστες της Voria.gr είχαν ενημερωθεί από την πρώτη στιγμή που ο κ. Σαμαράς είχε ανακοινώσει οριοθέτηση της ΑΟΖ μας. Εξηγήσαμε αμέσως ότι δεν έχουν καμιά βάση αυτά που εξήγγειλε, πολλώ μάλλον όταν μας διαβεβαίωσε ότι θα οριοθετήσουμε ΑΟΖ και με… την Μάλτα. Ούτε στοιχειώδη γνώση της γεωγραφίας δεν είχε ο λογογράφος του.
ΑΟΖ, λοιπόν, τέλος. Ούτε με την Λιβύη που σπαράσσεται, δεν μπορέσαμε να το πετύχουμε.
Ο Μακεδών
ΠΗΓΗ
Social Plugin