Μνήµη Καραµανλή

Του Γιώργου Λακόπουλου

Οι γενιές της µεταπολίτευσης µεγάλωσαν µε αντικαραµανλική ψυχολογία. Η αριστερή ανάγνωση της πολιτικής αλλαγής του 1974 δεν επέτρεπε να πιστωθεί στον Κωνσταντίνο Καραµανλή η αποκατάσταση της δηµοκρατίας – διά της σωφροσύνης. Ορισµένοι προτιµούσαν κρεµάλες στο Σύνταγµα. Η φράση «τι µπρόκολα, τι λάχανα» του Χαρίλαου Φλωράκη, η καθυστερηµένη επιστροφήτου Ανδρέα Παπανδρέου και ο προδικτατορικός αντικαραµανλισµός του Κέντρου, οι µνήµες από τη σκληρή οκταετία του ιδρυτή της ΕΡΕ – µε τη δολοφονία του Λαµπράκη και την εκλογική καρικατούρα του 1961, την ινκόγκνιτο υπερορία του – καθώς και η σιωπή του στη χουντική επταετία εξανέµισαν νωρίς το 54% που πήρε το 1974 και έπεσε στο 41% το 1977. Ετσι προεξοφλήθηκε η συντριβή του από το ΠΑΣΟΚ το 1981, αν δεν µεσολαβούσε η περιπετειώδης µετακίνησή του στην Προεδρία της ∆ηµοκρατίας. Εκεί παίχτηκαν νέα επεισόδια που κατέληξαν στην 9η Μαρτίου 1985.


Εντέλει ο Καραµανλής έκλεισε τον πολιτικό βίο του µε τον τρόπο που ήθελε ο ίδιος, όπως προκύπτει από τον εγωκεντρισµό που διαπνέει τους τόµους των αποµνηµονευµάτων του. Τώρα έγινε και άγαλµα στην πόλη που προτιµούσε, παρά τις τοπικές µικροψυχίες για τη χωροθέτηση.

Ολοι γνωρίζουν ότι ο Κωνσταντίνος Καραµανλής είχε πάντα την αγωνία και τη φροντίδα της υστεροφηµίας του. Στην ούγια αυτής της επιδίωξης υπήρχε ο τίτλος του Εθνάρχη. Τον επιδίωξε και εν ζωή, γνωρίζοντας ότι εθνάρχη σε καθιστά η αναγνώριση των αντιπάλων, όχι η υµνολογία των οπαδών. Ο ιστορικός του µέλλοντος µάλλον θα καταλήξει ότι αυτός ο τίτλος τού είναι αχρείαστος: για να µείνει στην Ιστορία, αρκεί η ένταξη της χώρας στην κοινοτική Ευρώπη. Για δύο λόγους. Πρώτα, γιατί εκείνη την περίοδο η ΕΟΚ δεν ήταν τίποτε περισσότερο από µια τελωνειακή ένωση. Και µετά, γιατί πέτυχε την ένταξη της Ελλάδας κόντρα στη βούληση του λαού της. Αν είχε προχωρήσει απερίσκεπτα σε δηµοψήφισµα, θα βλέπαµε σήµερα τις Βρυξέλλες µε τα κιάλια. Αυτό και µόνο το επίτευγµα τον αναγορεύει σε πολιτικό που ωφέλησε τον τόπο περισσότερο από κάθε άλλον της γενιάς του. Και απέδειξε πόσο δίκιο είχε ο Ανατόλ Φρανς όταν έλεγε: «Αν µερικά εκατοµµύρια άνθρωποι πουν µια ανοησία, δεν παύει να είναι ανοησία». 
Από ΤΑΝΕΑ

Ελληνα ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα. Μοιραστείτε αυτή την ανάρτηση