Του Γιώργου Κράλογλου
Αυτή είναι η πραγματικότητα ανεξάρτητα από το πώς μας την σερβίρουν οι συντεχνίες του ΠΑΣΟΚ. Οι «καπετάνιοι» του ΠΑΣΟΚ με τα απειλητικά μηνύματα προς τους «συντρόφους» τους υπουργούς και βουλευτές ότι «θα χυθεί αίμα». Οι προνομιούχοι υποψήφιοι κομματικοί πολιτικοί που αντιδρούν γιατί απλώς έχασαν το δρόμο για την εξουσία. Το δρόμο που πρόλαβαν άλλοι σύντροφοί τους στην ΠΑΣΚΕ και στην ΔΑΚΕ. Γιατί είναι λάθος να νομίζουμε ότι επικρατεί διαφορετική νοοτροπία στους «χτισμένους» εκπροσώπους των συντεχνιών που ελέγχει η Νέα Δημοκρατία ή το ΚΚΕ.
Απλώς η ΔΑΚΕ ουδέποτε είχε την «πολιτική τεχνική» του ΠΑΣΟΚ. Και ακόμη δεν είχε την τύχη της ΠΑΣΚΕ με τις κυβερνήσεις 25 ετών ΠΑΣΟΚ στα 35 χρόνια από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.
Είναι δύσκολο λοιπόν για τις συντεχνίες των ΔΕΚΟ στις οποίες υποκλίθηκαν (κυριολεκτικά) κυβερνήσεις επί κυβερνήσεων, υπουργοί επί υπουργών, Διοικήσεις επί Διοικήσεων των ΔΕΚΟ (συμπεριλαμβανομένων και κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας) να μην έχουν τώρα λόγο.
Κυρίως δε να μην έχουν μέλλον στην πολιτική σκηνή.
Είναι δύσκολο να μείνουν στην άκρη οι επαγγελματίες συνδικαλιστές μετά από τόσα προσκυνήματα των πολιτικών.
Ας μην ξεχνάμε ποιος πραγματικά διοικούσε τον ΟΤΕ μέχρι να αλλάξει χέρια. Ποιος διοικεί εδώ και 30 χρόνια την ΔΕΗ. Ποιος διοικούσε πάντα τα ΕΛΠΕ σε όλες τις προηγούμενες κρατικές μορφές τους. Ποιος έκανε κουμάντο στην Εμπορική (πριν πουληθεί), ποιος κάνει ακόμη κουμάντο στον ΟΛΠ, στην ΕΥΔΑΠ και ποιος ανεβοκατέβαζε διοικήσεις στην πρώην Ολυμπιακή. Ας θυμηθούμε ακόμη την επιβράβευση με πολιτικούς θώκους των συντεχνιών του ΠΑΣΟΚ στις μεταφορές που ξεβράκωσαν τους υποψήφιους αγοραστές λεωφορείων και μαζί μ αυτούς και την πολιτική του Κ. Μητσοτάκη το 1993. Τις κόντρες των συντεχνιών των κρατικών Τραπεζών και την τελική διαδρομή τραπεζικών συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ. Τις κόντρες εκπαιδευτικών και καθηγητών σε όλους τους χώρους και όλο το φάσμα της παιδείας.
Όλα αυτά τα χρόνια το τιμόνι κρατούσαν και το κρατούν ακόμη (σε όλες σχεδόν τις ΔΕΚΟ) οι ελεγχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ συνδικαλιστές. Τα ίδια και στην ΓΣΕΕΕ όπου εκεί οι πολιτικές θέσεις και οι πολιτικές αντιπαραθέσεις ξεκινούσαν από σήριαλ και έφθαναν μέχρι σκηνές θρίλερ.
Αυτές τις συντεχνιακές προδιαγραφές αντέγραψε και η Νέα Δημοκρατία αλλά απλώς δεν κατάφερε να ελέγξει για τόσα πολλά χρόνια και τόσο βαθιά τον συνδικαλισμό όπως το ΠΑΣΟΚ. Άλλη διαφορά δεν υπάρχει.
Τώρα όμως οι πολιτικές συνταγές των «συμφώνων στήριξης και μη επιθέσεων» με τις συντεχνίες δεν μπορούν να τηρηθούν για δύο σημαντικότατους λόγους. Πρώτον γιατί η οικονομική διαχείριση του τόπου πέρασε ήδη στα χέρια των δανειστών μας μέσω του μνημονίου που δεν είναι τίποτε άλλο από ένα σύμφωνο νέων δανείων που πρέπει να τηρηθεί όπως το οποιοδήποτε Τραπεζικό δάνειο. Δεύτερον γιατί αν τελικά υπάρξει γενική πολιτική λύση, από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για το οικονομικό μας πρόβλημα όπως και το παρόμοιο πρόβλημα των άλλων χωρών (πράγμα που πρέπει να ευχόμαστε γιατί διαφορετικά μας περιμένει χαράδρα χωρίς τέλος) η οικονομική διακυβέρνηση της Ελλάδας θα περάσει στα χέρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης για δεκαετίες.
Τότε ούτε για μνημόνιο θα μιλάμε, ούτε για διαχείριση της κρίσης από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Τότε θα γίνει αυτό που προέβλεπαν πάντα όσοι ακτινογραφούσαν την πραγματική θέση της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ότι η Ελλάδα θα γίνει μια μικρή Νομαρχία της Ευρώπης αφού ως φτωχή χώρα με πλούσιους κατοίκους... είναι αδύνατον να ορθώσει ανάστημα.
Και αυτή την φτωχή χώρα με τα δανεικά αναζητούν οι συντεχνίες που δεν θέλουν να καταλάβουν ότι το μνημόνιο δεν είναι πολιτική απόφαση της κυβέρνησης αλλά διέξοδο στα αδιέξοδα της χώρας. Η αλλαγή της νοοτροπίας του κρατισμού δεν είναι «συντροφικό μαχαίρωμα» αλλά εκτέλεση εντολών από τους δανειστές.
Αν όμως κάτι αποτελεί πρόκληση του «αντάρτικου» των σπλάχνων του ΠΑΣΟΚ είναι η επιμονή στα ξεπερασμένα συνθήματα περί των αρχών του σοσιαλισμού... Στα ξεδιάντροπα συνθήματα για την δήθεν προστασία του Έλληνα καταναλωτή ρεύματος, καυσίμου, νερού, και του φτωχού επιβάτη. Τον καταναλωτή και τον επιβάτη που μέχρι σήμερα τον έγδυσαν για να εξασφαλίσουν τα προνόμιά τους. Τον καταναλωτή και τον επιβάτη που ενώ η κυβέρνηση δεν μπορεί να τον κοιτάξει στα μάτια, οι συντεχνίες τον θέλουν ακόμη μαζί τους στον αγώνα για τα κεκτημένα. Δηλαδή τους μισθούς και τα επιδόματα που τα εξασφάλιζαν με μια υπογραφή των Διοικήσεών τους που έμπαινε μόνο με ένα τηλεφώνημα από το κόμμα. Τηλεφώνημα που είχε ως αφετηρία το γραφείο του κομματικού συνδικαλιστή.
george.kraloglou@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
Ελληνα ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα. Μοιραστείτε αυτή την ανάρτηση
Social Plugin