Η λατρεία του ιερού θηλυκού
Στην ιστορία της θρησκευτικότητας, από τις απαρχές της έως σήμερα, μία από τις πιο έντονες εκφάνσεις της ήταν και είναι η λατρεία του ιερού θηλυκού.
Πρόκειται για μία πτυχή θρησκευτικής έκφρασης όπου ο πιστός, συνειδητά ή ασυνείδητα, αποδίδει λατρεία και σεβασμό σε ένα αρχετυπικό σύμβολο, εκείνο της μητέρας, της “anima”, της μεγάλης θεάς η οποία στην υπόστασή της ενσωματώνει τα στοιχεία και τις αξίες της δημιουργίας, της γονιμότητας, της δεκτικότητας αλλά και επιπλέον, εκείνη της επιστροφής στη «μήτρα», στην προγενέθλια κατάσταση (regressus ad uterum) ως ενθύμηση της ένωσης με την πηγή αλλά και των καθαρών αξιών και ιδεωδών που πρέπει να υιοθετούμε.
Πρέπει να σημειωθεί πως οι απαρχές της θρησκευτικότητας, υπό μορφήν οργανωμένων θρησκειών ενσωμάτωναν ξεκάθαρα ένα μητριαρχικό μοντέλο, τη μεγάλη μητέρα-θεά που πάντοτε είχε καθολική και κυριαρχική συμμετοχή στα κοσμικά δρώμενα. Κυριολεκτικά δεν υπάρχει λατρευτική έκφραση επί της Γης που να μην ενσωματώνει στα στοιχεία της, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό τη λατρεία του ιερού θηλυκού.
Κατά κύριο λόγο, η λατρεία του ιερού θηλυκού εκφράστηκε κατά την αρχαιότητα μέσα από διάφορα παγανιστικά κινήματα και συνεχίζεται έως σήμερα μέσω του νεοπαγανισμού. Σημαντική μεταστροφή (αλλά με παράλληλη πορεία) από την καθολική λατρεία του ιερού θηλυκού παρατηρήθηκε σχεδόν μεμονωμένα στις τρεις αβρααμικές θρησκείες. Αρχικά ως ιουδαϊσμός και στη συνέχεια υπό τις απόρροιες αυτού (χριστιανισμός και μωαμεθανισμός), η λατρεία του ιερού θηλυκού αντικαταστάθηκε από ένα πατριαρχικό θεϊστικό μοντέλο ως παράγοντα ασφάλειας, δύναμης αλλά και επιβολής, έκδηλα πλαισιωμένο από πολλαπλά θέσφατα.
Σημαντικός παράγοντας στη λατρεία του ιερού θηλυκού υπήρξε ο συσχετισμός με διάφορες θεαινές (Ίσιδα, Αστάρτη, Αθώρ, Κυβέλη, Δήμητρα, Άρτεμις, Γαία κλπ.) και με θρησκευτικά πρότυπα όπως η Σοφία των Γνωστικών που αποτελεί Θεϊκή εκπόρευση. Επίσης, ξεχωριστό μέσο έκφρασης της λατρείας του ιερού θηλυκού είναι και ο συμβολισμός που προώθησε και διέδωσε τη λατρεία αυτή. Συγκεκριμένα, η σελήνη (μήνη) σε διάφορες φάσεις της, η παρθένος που γεννά τον υιό της, η βρεφοκρατούσα (αρχικά ως Ίσιδα και αργότερα ως παρθένος Μαρία), το κρίνο, το πηγάδι, η γη εν ευφορία, οι πηγές, το δισκοπότηρο, το όστρακο, το ρόδο, διάφορα σκεύη, το κατωφερές τρίγωνο κ.α., αποτελούν ξεκάθαρους συμβολισμούς της λατρείας του ιερού θηλυκού που απαντάται σε κάθε λατρευτικό τόπο ανά την υφήλιο.
Ίσιδα και Όρος, παρθένος Μαρία και Ιησούς. Η απόλυτη ταύτιση στον συμβολισμό του ιερού θηλυκού αλλά και άλλο ένα δάνειο της χριστιανικής θεματικής τέχνης από την αρχαιότητα…
Επίσης, συγκεκριμένες τελετές (πχ γονιμότητας κλπ) έχουν σκοπό να υμνήσουν το ιερό θηλυκό, ενώ υπάρχουν και κάποια ειδικά σύμβολα ή παραστάσεις που μέσω αλληγοριών παραπέμπουν σε αυτή τη λατρεία. Για παράδειγμα στην τέχνη του εραλδισμού, υπάρχει το βασιλικό κρίνο (“fleur-de-lis”) που συνιστά άμεση αντιστοίχηση με το γυναικείο μόριο.
Ο συμβολισμός του fleur-de-lis είναι προφανής…
Στην αρχιτεκτονική, η τεχνοτροπία των γοτθικών ναών με τις μακρόστενες αψίδες τους συμβολίζουν σχηματικά τη μήτρα, ενώ το εσωτερικό του ναού θεωρείται ως ιερός χώρος αυτής (μέρος όπου γεννάται η ζωή και η θρησκευτικότητα. Παρακάτω δίνεται ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα συμβολισμού του ιερού θηλυκού από το εσωτερικό του καθεδρικού ναού της Notre-Dame στη Reims της Γαλλίας:
Παράλληλα, κεκρυμμένα στοιχεία αυτής της λατρείας θα συναντήσουμε σε διάφορους πίνακες ζωγραφικής όπως το «μυστικό δείπνο» του Leonardo da Vinci, όπου ο διάσημος ζωγράφος εισήγαγε μία θηλυκή φιγούρα δίπλα από τον Ιησού, ενώ η θέση μεταξύ τους σχηματίζει το “V” ως “ιερό δισκοπότηρο” και σύμβολο του γυναικείου μορίου:
Λεπτομέρεια από το “Μυστικό δείπνο” του Leonardo da Vinci που αποδίδει τον συμβολισμό του ιερού θηλυκού
Φυσικά, υπάρχουν πολλά ακόμα έργα τέχνης όπου αποδίδεται εν κρυπτώ λατρεία στο ιερό θηλυκό, όπως στα έργα του Sandro Botticelli και κυρίως στη «γέννηση της Αφροδίτης» και την «Άνοιξη».
Η γέννηση της Αφροδίτης του Sandro Botticelli (ακόμη και το όστρακο εξυπηρετεί τον σκοπό του εν λόγω συμβολισμού…)
Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε πως από τον μεσαίωνα και μετά, δημιουργήθηκαν ξεχωριστά εσωτερικά τάγματα που ακόμα και σήμερα λατρεύουν συμπληρωματικά ή κύρια και πάντα εν κρυπτώ το ιερό θηλυκό ως Εύα του παραδείσου, Ίσιδα, Μαγδαληνή, Μαριάμ κλπ.
Παρατηρούμε πως άλλοτε έκδηλα και άλλοτε υπό μορφήν συμβολισμών, κατέστη εφικτό να εισαχθεί με επιτυχία και να διατηρηθεί ανέπαφη ανά τους αιώνες η αξία της λατρείας του ιερού θηλυκού, μίας λατρευτικής έκφανσης που αν μη τι άλλο είναι σε όλους μας απολύτως οικεία, καθώς συμβολίζει τη δημιουργία, την αρχετυπική σχέση μας με τη μητέρα μας, ενώ επίσης αποτελεί και την πρώτη μορφή και έκφραση επικοινωνίας του ανθρώπου…
Ελληνα ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα. Μοιραστείτε αυτή την ανάρτηση
Social Plugin