Για αυτό θα ανατρέξουμε λίγο στην Αρχαιότητα και στους Κλασσικούς χρόνους για να γνωρίσουμε την σχέση που έχουν , το Χρήμα, η Τοκογλυφία, οι Τραπεζίτες και οι Τράπεζες διότι και ηπρώτη σχέση τους είναι να οδηγήσουν κάποιον σε ...Χρεοκοπία και με καθοριστικό άξονα τους, τους Τραπεζίτες. Και όμως...αν και οι Τραπεζίτες που σαν βασικό εργαλείο τους έχουν τηνΤοκογλυφία δημιουργούν ανατροπές εμπόριο, κάνει διασπάσεις στα εμπορεύματα και διατίθενται σε μισή αξία , καταστρέφει όλους σχεδόν τους τεχνίτες που δανείζονται , χτυπάει κάτω από την μέση με πολύ ευγένεια, φέρνει έλλειψη και πείνα, και προκαλεί την καταστροφή και σύγχυση. Και δημιουργεί κινδύνους ρευστότητας στην αγορά με αποτέλεσμα να οδηγήσει τις τράπεζες στο αντίθετο αποτέλεσμα, δηλαδή, στο να μην χορηγούν δάνεια και να δημιουργείτε το επίπεδο υπάρξεως σκανδαλών. Τότε όλοι προσπαθούν να ενισχύσουν τις δυνατότητες των κρατικών αξιωματούχων για προληπτικούς ελέγχους. Και σαν παράδειγμα θα αναφερθούμε σε ορισμένα από τα μεγαλύτερα των σκανδάλων του χρηματοπιστωτικού τομέα που συγκλόνισαν την Αμερική το 2009.
Ενώ προτρέπουμε τους επισκέπτες – αναγνώστες να μελετήσουν με την δέουσα σοβαρότητα κάνοντας ΚΛΙΚ στο άρθρο του ΑΥΓ του 2009 ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ - ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ. Ξένη δημοσίευση.
Σε συνέχεια σας παρουσιάζουμε ορισμένα, των μεγαλύτερων σκανδάλων του χρηματοπιστωτικού τομέα που συγκλόνισαν την Αμερική το 2009:
- Το μεγαλύτερο σκάνδαλο του 2009 που απασχόλησε πιο πολύ τους βασικούς τίτλους εφημερίδων και δελτίων ήταν η απίστευτη πυραμίδα ύψους 65 δις δολαρίων του Μπέρναρ Μάντοφ. Η απάτη ήρθε στο φως το 2008 και τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου ο Μάντοφ καταδικάστηκε σε 150 χρόνια φυλάκιση,
- Ο δισεκατομμυριούχος Ρατζ Ρατζαράτναμ με καταγωγή από τη Σρι Λάνκα ήταν ο πιο εξέχων από τα 20 άτομα που επιβαρύνθηκαν με κατηγορίες για τη μεγαλύτερη περίπτωση απάτης hedge fund με βάση εσωτερική πληροφόρηση που έχει καταγραφεί στην Αμερική. Ένα ορκωτό δικαστήριο κατηγόρησε τον ιδρυτή του fund Galleon ότι χρησιμοποίησεδίκτυο στελεχών της εταιρίας που διέθεταν εσωτερική πληροφόρηση για να συγκεντρώσει πληροφορίες που του απέδωσαν παράνομα κέρδη ύψους 20 εκατομμυρίων δολαρίων στο διάστημα 2006-2009. Ο Ρατζαράτναμ δήλωσε στο δικαστήριο αθώος.
- Τον Ιούνιο ο δισεκατομμυριούχος του Τέξας Άλεν Στάνφορντ παραπέμφθηκε με την κατηγορία ότι έστησε πυραμίδα ύψους 7 δις δολαρίων βασισμένη σε πλαστές βεβαιώσεις καταθέσεων που εξέδιδε η offshore τράπεζα του με έδρα την Αντίγκουα της Καραϊβικής. Ο ίδιος δήλωσε αθώος.
- Ενοχλημένη από την απόρριψη ενός διακανονισμού ύψους 33 εκατομμυρίων δολαρίων με την Bank of America από ομοσπονδιακό δικαστή, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς ζήτησε τον Οκτώβριο ακροαματική διαδικασία επί των ισχυρισμών της ότι η τράπεζα εξαπάτησε τους μετόχους της σε σχέση με τα μπόνους ύψους 3,6 δις δολαρίων που πλήρωσε στα στελέχητης Merill Lynch πριν την συγχώνευση των δύο εταιριών στις 1 Ιανουαρίου 2009. Ο δικαστής Τζεντ Ράκοφ εξέφρασε την ανησυχία του για το ότι η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς δεν ζήτησε από την τράπεζα να αποκαλύψει τα ονόματα των στελεχών και των νομικών που είχαν τον έλεγχο του ζητήματος των μπόνους.
- Τον Ιούνιο η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς απήγγειλε κατηγορίες κατά του Άντζελο Μοτζίλο, πρώην διευθύνοντος συμβούλου του οργανισμού παροχής στεγαστικών δανείωνCountrywide Financial και δύο ακόμη πρώην στελεχών του, για απάτη η οποία αφορούσε την παραπλάνηση επενδυτών σχετικά με την ποιότητα των δανείων της εταιρείας. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονταν και επικίνδυνα στεγαστικά δάνεια υψηλού κινδύνου και στεγαστικά κυμαινόμενου επιτοκίου ύψους δεκάδων δις δολαρίων.
- Το Νοέμβριο δύο πρώην διαχειριστές της hedge funds της Bear Sterns κρίθηκαν αθώοι κατηγοριών για απάτη στην πρώτη μεγάλη εισαγγελική δίωξη που προέκυψε από την κατάρρευση μιας μεγάλης χρηματοπιστωτικής εταιρείας. Ο Ραλφ Τσιόφι και ο Μάθιου Τάνιν διαχειρίζονταν δύο funds που αποτελούνταν κυρίως από τιτλοποιημένα στεγαστικά δάνεια. Όταν τα funds κατέρρευσαν το 2007 οι επενδυτές έχασαν 1,6 δις δολάρια. Παρά την αθώωση των δύο στελεχών, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς ανακοίνωσε ότι προτίθεται να συνεχίσει τη δίωξη με το αστικό μέρος της υπόθεσης
Αφού λοιπόν μελετήσαμε τα πιο πάνω σας πληροφορηθούμε για το τι γινόταν στην Αρχαιότητα και στους Κλασσικούς χρόνους σε θέματα που την σχέση που έχουν , το Χρήμα , η Τοκογλυφία, οιΤραπεζίτες και οι Τράπεζες κλπ .
ΧΡΗΜΑ, ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΑ, ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ, ΤΡΑΠΕΖΕΣ κλπ.
στην Αρχαιότητα και στους Κλασσικούς χρόνους
Τώρα θα ανατρέξουμε λίγο στην Αρχαιότητα και στους Κλασσικούς χρόνους για να γνωρίσουν όλοι οι Έλληνες, Κύπριοι και Απόδημοι αδελφοί μας τα πιο κάτω στοιχεία :
Η Τοκογλυφία έγινε ένα πρόβλημα στην αρχαία Ελλάδα λίγο μετά την εισαγωγή των κερμάτων. Πριν από τη διαδεδομένη χρήση των κερμάτων που ο γεωργός θα δανειστεί διάφορα εμπορεύματα θα πάει σε εργοστάσιο καλλιέργειες του και θα επιστρέψει το δάνειο με τη συγκομιδή. Όταν εισήχθησαν κέρματα ο γεωργός αναγκάστηκε να δανειστεί χρήματα για να αγοράσει προμήθειες. Τα προϊόντα που έχουν μεγάλη ζήτηση και υψηλές τιμές στη φύτευση σεζόν. Κατά την περίοδο της συγκομιδής των προϊόντων ήταν άφθονα και σε χαμηλές τιμές. Οι αγρότεςδεν θα μπορούσαν να εξοφλήσει τα δάνεια. Έχασαν τις εκμεταλλεύσεις τους και την ιδιοκτησία της γης άρχισε να συγκεντρώνεται στα χέρια των ελίτ, ή ολιγαρχίας. Οι αγρότες έχουν υποβληθεί σε δουλεία.
Γύρω στο 600 π.Χ., ο Σόλων εισήγαγε την ιδέα Σεισάχθεια, Που σημαίνει αποτίναξη βαρών ή χρεών . Ο Σόλων ακύρωσε τις συμβάσεις του χρέους, επέστρεψε γεωργική γη σε αγρότες, έκρινε ότι η δουλεία δεν μπορούσε πλέον να χρησιμοποιηθούν για την εκτέλεση των συμβάσεων του χρέους, καθώς και τον καθορισμό ελάχιστων τιμών για τα γεωργικά προϊόντα. Ο Σόλων δεν θέτει όριο για τα επιτόκια, αλλά οι μεταρρυθμίσεις του φάνηκε να κρατήσει υπό έλεγχο τοκογλυφίας.
Εν τω μεταξύ, στη Ρώμη υπήρχε μια παρόμοια κατάσταση. Δηλαδή τους αγρότες που έπεφταν στα χρέη. Στην Ρώμη καθορίζουν όρια για τα επιτόκια δεν αλλάζουν τους νόμους σχετικά με το χρέος. Απομακρυσμένες επαρχίες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν γελοία τοκογλυφία, και η κακή επίδραση του χρέους συχνά οδηγεί περισσότερο ή λιγότερο τον δανειολήπτηως να γίνει δούλος. Ιούλιος Καίσαρας υιοθέτησε τελικά την νομοθεσία του Σόλωνα, και το 88 π.Χ., τα επιτόκια είχαν καθοριστεί σε κατ 'ανώτατο όριο του 12%, αλλά από τότε η μεσαία τάξη ρωμαϊκή είχε καταστραφεί. Τελικά, ο Ιουστινιανός βάζει ποσοστά που καθορίζονται στο 6% και 8% για το εμπορικά δάνεια.
Ο Αριστοτέλης διατύπωσε αυτό που θεωρείται μια κλασική περίπτωση τοκογλυφίας. Για τον Αριστοτέλη νοείται τοκογλυφία να είναι αμαρτία, διότι ήταν ένα είδος κλοπής. Αριστοτέλης εξήγησε γιατί ήταν επίσης μια αμαρτία ενάντια στη φύση. Χρήμα είναι στείρα και σύμφωνα με το Αριστοτέλειο δεν υπάρχει από τη φύση αλλά από το νόμο. Επειδή τοκογλυφία χρήματα δυνάμεις να αναπαράγονται περισσότερα χρήματα ήταν μια διαστροφή της φυσικής διαδικασίας της αναπαραγωγής, διότι μόνο φυσικό οργανισμοί μπορούν να παράγουν . Αριστοτέλης χρησιμοποιείται η λέξη tokos να καθορίσει τοκογλυφίας, αλλά η λέξη σήμαινε επίσης απογόνους, ή τη γέννηση. Τοκογλυφία συνδέθηκε με τη σεξουαλική διαστροφή. Αριστοτέληςυποστήριξε ότι τα χρήματα είναι ένα κατάστημα της αξίας. Αποτελεί ένα αγαθό ή υπηρεσία που παράγεται. Χρήματα, και αυτή η ίδια δεν παράγει τίποτα αξίας. Τοκογλυφία επιτρέπει σε κάποιον να αποκτήσει πλούτο όταν δεν εργάζεται αυτό.
Λαμβάνοντας την ιδέα ένα βήμα παραπέρα, η τοκογλύφος δεν μπορεί να έχει νόμιμο δικαίωμα σε κανένα τμήμα της εργασίας του δανειολήπτη, δεν παραδίδει ορισμένο μέρος της περιουσίας του τελευταίου προς τον δανειολήπτη ως αποζημίωση για τις υπηρεσίες που λήφθηκαν. Αυτό ήταν το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι αγρότες στην αρχαία Αθήνα. Οι αγρότες που όλες οι εργασίες για την εργασία τους τομείς, αλλά τηρείται κανένας από τους καρπούς της εργασίας τους. Οι όροι που βρέθηκαν στην αρχαία Αθήνα δεν είναι τόσο διαφορετική από σήμερα. Επιχειρηματίες δίνουν τον αγώνα υπό το βάρος του χρέους, θυσιάζοντας τα κέρδη να πληρώσουν οι τραπεζίτες, αποδυνάμωση των ίδιων των οικογενειών τους για τον εμπλουτισμό τους τραπεζίτες. Εάν ο επαγγελματίας αποτύχει, θα αποτύχει. Αν ο τραπεζίτης αποτύχει, τότε ο επαγγελματίας πρέπει να τρέξει να τον ξεμπλέξει διότι κρατά γη .
Είναι θεμιτό να σκεφτούμε κάτι ενδιαφέρον όπως είναι το κέρδος μόνο όταν αυτό είναι η συμμετοχή στα κέρδη εκείνου που προσφέρει , αλλά όταν δεν υπάρχει καμία συμμετοχή στην παραγωγή, όταν θα χρηματοδοτεί μόνο την τρέχουσα κατανάλωση, είναι πλούτος που δεν εργάζεται, πλουτίζουν τότε διότι δεν προσθέτουν τίποτα χρήσιμο για την κοινωνία. Πράγματι τότεαυτοί που πλουτίζουν από το την εκμετάλλευση της κοινωνίας δεν είναι καλύτεροι από ένα παράσιτο ή μια καρκίνο.
Ο ποιητής Δάντης θα ληφθεί αργότερα ότι η ένωση ένα βήμα παραπέρα, η διάθεση αυτών που έχουν διαπράξει αμαρτίες εις βάρος της φύσης, σοδομιστές, βλάσφημοι, και usurers, στο ίδιο μεταφυσικό επίπεδο - το έβδομο κύκλο της κόλασης.
Θρησκευτικοί ηγέτες είχαν καταγγείλει ήδη τοκογλυφία ως αμαρτία.
Άγιος Θωμάς Ακινάτης ήταν ένας από τους μελετητές εκκλησία γνωστός ως σχολαστικός (1100 -1500 μ.Χ.), που δημιούργησε τη μελέτη των οικονομικών, και κύριο μέλημά τους ήταν τοκογλυφία. Άγιος Θωμάς, όπως αναφέρει ο Αριστοτέλης λέγοντας ότι «για να ζήσουν από την τοκογλυφία είναι εξαιρετικά αφύσικο». Ο Άγιος Θωμάς Ακινάτης υποστήριξε λειτουργία χρήματα είναι η μέτρηση των καρπών της οικονομικής δραστηριότητας - είναι ένα μέσο συναλλαγών. Τα χρήματα είναι ένα μέτρο των πραγμάτων που πωλούνται - είναι ένα κατάστημα της αξίας. Αλλά τα χρήματα, και αυτή η ίδια, δεν δημιουργούν τους καρπούς της οικονομικής δραστηριότητας. Το χρήμα δεν είναι το ίδιο εμπόρευμα που μπορεί να πωληθεί. Ακινάτης ουσιαστικά είπε ότι τα χρήματά σας, από τη στιγμή που τα δαπανάται έχουν εξαντληθεί. Ακινάτης υποστήριξε ότι ήταν ηθικά λάθος για κάποιον να πουλήσει ένα κέικ, χρέωση για το κέικ, και στη συνέχεια χρεώνουν ξανά για το άτομο να φάει πραγματικά το κέικ. Αυτό ήταν διπλή τιμολόγηση ή κλοπής. Ακινάτης υποστήριξε επίσης ότι η τοκογλυφία ήταν μια μέθοδος πώλησης χρόνου- την επιστροφή της τοκογλυφίας, πρέπει να καταβληθεί με την ενέργεια και το χρόνο του δανειολήπτη. Αλλά ο χρόνος ανήκε μόνο στο Θεό, έτσι δεν ήταν μόνο τοκογλυφία ένα είδος κλοπής.
Δανεισμός σε τόκους για την εγγυημένη απόδοση, που δεν υπάρχει κίνδυνος και δεν εργάζονται την αμαρτία, αλλά αυτό, συμφωνήθηκε επίσης ότι αν ο δανειστής κοινού στα κέρδη και τον κίνδυνο, το δάνειο ήταν νόμιμο. Αυτό ήταν η ιδέα μιας κοινής επιχείρησης, η οποία εξακολουθεί να είναι αποδεκτή σήμερα σε ισλαμική τραπεζική. Εμπόριο, με τους κινδύνους και τα οφέλη, δεν ήταν αμαρτία. Πάροδο του χρόνου έγινε αποδεκτό να χρεώνουν για τις απώλειες, επειδή ο δανειολήπτης χρησιμοποιούσε χρήματα. Η διαφορά μεταξύ του ποσού του δανείου και το κέρδος του πιστωτικού φορέα θα μπορούσαν να έχουν γίνει, κατηγορήθηκε ως ενδιαφέρον - αν θα μπορούσε να αποδειχθεί ότι υπήρξε μια χαμένη ευκαιρία για να βγάλουν λεφτά. Συμβάσεις που περιλαμβάνονται επίσης υπερημερίας.
Στην Ιταλία, η οικογένεια των Μεδίκων έκανε κατασκευή μεγάλων και ισχυρών τραπεζών. Που δεν χρεώνουν τόκους επί των δανείων, αλλά δεχόντουσαν δώρα από τους πελάτες τους. Δεν ήταν πλέον τοκογλυφία, θα ήταν ενδιαφέρον. Τοκογλυφία ήταν αμαρτωλός, το ενδιαφέρον ήταν ένας καλοήθης δώρο.
Το βασικό ερώτημα των φιλοσόφων και των οικονομολόγων στις αρχές πραγματικά βραστά κάτω, «Τι είναι χρήμα;» χρήματα έχει πάρει διάφορες μορφές και σχήματα: δηλαδήκέρματα, αλάτι, ράβδοι, κοχύλια, γούνες, φτερά, ζάντες, καρύδες, το χαρτί, χάντρες, πλαστικό , και ψηφιακές ενδείξεις - όλα έχουν χρησιμοποιηθεί ως χρήμα. Το χρήμα είναι κάτι που οι άνθρωποι θα αποδεχθούν με αντάλλαγμα αγαθών ή υπηρεσιών, με την πεποίθηση ότι μπορεί να στραφεί σε αυτή την ανταλλαγή, τώρα ή αργότερα, για άλλα αγαθά ή υπηρεσίες.
Τα χρήματα είναι ένα μέσο συναλλαγών. Τα χρήματα είναι ένα μέτρο της αξίας. Αγαθά και υπηρεσίες που παράγονται από τους ανθρώπους. Χρήματα δεν παράγουν αγαθά και υπηρεσίες. Τοκογλυφία είναι ένα σύστημα για να χρησιμοποιήσει τα χρήματα για να δημιουργήσει περισσότερα χρήματα, αλλά αυτό δεν δημιουργεί αγαθών, υπηρεσιών, ή οτιδήποτε της αξίας. Ως εκ τούτου, η τοκογλυφία κλέβει μέρος της αξίας από τους ανθρώπους που έκανε την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών. Τοκογλυφίας κλέβει από το μέλλον για να πληρώσει για την κρίση.
Η Πρώτη Τράπεζα καταθέσεων και εκπτώσεων ήταν η Τράπεζα της Βενετίας. Η τράπεζα ξεκίνησε τη σύνδεσή της με τη Δημοκρατία της Βενετία το 1171. Αποτέλεσμα τόσο της Τράπεζας και της Δημοκρατίας ήταν η κατάρρευση το 1797. Της Δημοκρατίας ήταν φτωχή μετά τον πόλεμο με τον αυτοκράτορα της Ελλάδας. Η Δημοκρατία ανάγκασε τους πολίτες να κάνουν ένα δάνειο για το κράτος. Σε αντάλλαγμα, ήταν και οι πολίτες απόθεμα στην τράπεζα. Διαθέσιμο στην τράπεζα ήταν ένα δάνειο για την κατάσταση σε τέσσερα τοις εκατό ετησίως. Τελικά, ήταν όλες οι πληρωμές για τα πάντα χειρίζεται την τράπεζα, εγγράφονται ως πιστώσεις από τη Βουλή των Επιτροπών. Η τράπεζα που εκδίδεται πιστώσεις που υποστηρίζεται από καθαρό δουκάτα χρυσό, ο οποίος αντικατέστησε άλλα νομίσματα χρυσά και ασημένια. Οι τραπεζικές πιστώσεις ήταν βολικές και εύκολες στη χρήση. Η τράπεζα ζήτησε και έλαβε πριμοδότηση για τις πιστώσεις. Πιστώσεις δεν αξίζουν περισσότερο από χρυσό. Την πριμοδότηση που συλλέγονται δεν προσθέτουν αξία στις παραγωγικές της ενετικής οικονομίας , αυτό ακριβώς που οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Βενετία ξεκίνησε ως μια καθαρή δημοκρατική δημοκρατία, με εκλογή ενός ηγέτη που έπαιρνε αποφάσεις και το Συμβούλιονα εκπροσωπεί τους πολίτες. Αλλά όπως η τράπεζα αυξήθηκε, το ίδιο έκανε η συμμετοχή της τράπεζας στην κυβέρνηση. Δημοκρατία έδωσε τη θέση της συμβούλια που αντιπροσώπευε η τράπεζα. Εκπρόσωπος της κυβέρνησης έγινε λιγότερο, συρρικνώνεται σε ένα Συμβούλιο των Δέκα, τότε δικαστήριο τριών. Στη διάρκεια μιας περιόδου των 600 ετών, ο πλούτος της Βενετίας ήταν συγκεντρωτική και δημοκρατία ξεθωριάσει.
Θεολόγοι παρέμεινε αντίθετη με την τοκογλυφία, αλλά και δίκαιο εμπόριο να αποκλειστεί. Τοκογλυφία ήταν αποδεκτή, όταν το δάνειο έγινε με καλές προθέσεις. Ποιος καθορίζεται καλές προθέσεις; Ήταν αριστερά γενικά στα άτομα να αποφασίσουν αν οι προθέσεις και οι ενέργειες τους ήταν αμαρτωλές . Ακόμα υπήρχαν όρια.
Το 1571, Αγγλία ένα μέγιστο επιτόκιο του 10%, χαρακτηρισμένα Μια πράξη τοκογλυφίας, Ο στόχος ήταν να μειωθεί η εκμετάλλευση μέρος της τοκογλυφίας, καθιστώντας νομικά. Αγγλία είχε ήδη καθορίσει ορισμένα όρια για τοκογλυφία στη Magna Carta.
Το 1624, το Κοινοβούλιο ενέκρινε το Πράξη τοκογλυφίας και μείωσε το μέγιστο ποσοστό στο 8% ετησίως. Αυτό βέβαια οδήγησε σε κοσμική συζήτηση για τον κρατικό έλεγχο σε θέματα συνείδησης, αλλά με τα επιτόκια μειώνονται.
Το 1689, William και Mary άρχισαν την βασιλείας τους στο Βασιλείο της Αγγλίας, αλλά μέσα από ένα δάνειο ύψους 1.200.000 λίρες στερλίνες. Το δάνειο δεν επρόκειτο να επιστραφει, αλλά το ενδιαφέρον σε ποσοστό οκτώ τοις εκατό ανά έτος έπρεπε να καταβληθεί για πάντα. Το δάνειο που δημιούργησε η Τράπεζα της Αγγλίας και η Τράπεζα έχει στην κατοχή των επηρεασμό πορτοφόλι στο βασίλειο από την εποχή εκείνη. Η Τράπεζα με τη σειρά του χρηματοδοτείται της αυτοκρατορίας, αλλά πάντα με κάποιο κόστος. Στις αρχές του 21st αιώνα, οιΒρετανοί ήταν ακόμα προς την εξόφληση των χρεών από το Ναπολεόντειων Πολέμων. Η δημιουργία της Τράπεζας της Αγγλίας εφόσον κατάσταση κυρώσεις νομιμότητα τοκογλυφία. Παρά το γεγονός ότι αυξήθηκε τοκογλυφία να γίνει δεκτή, θα ήταν ακόμη καταγγελθεί. Σαίξπηρ χλεύασε το τοκογλύφο Shylock στο Έμπορος της Βενετίας.
Στην Ολλανδία καθορίζεται ότι τραπεζίτες ήσαν ελεεινοί : «τραπεζίτες είχαν αποκλεισθεί από κοινωνία με διάταγμα του 1581» και έχουν ενταχθεί σε ένα κατάλογο των άλλων σκιερό επαγγελμάτων (ενεχυροδανειστήρια, ηθοποιούς, ζογκλέρ, ακροβάτες, και οίκων ανοχής φύλακες) ότι ήταν αποκλείονται από τη λήψη της χάρης του Θεού. Ενώ στους συζύγους τουςεπετράπη να συμμετάσχουν Μυστικού Δείπνου του Κυρίου, αλλά μόνο υπό την προϋπόθεση ότι θα δηλώσει δημοσίως την αποστροφή τους για το επάγγελμα του συζύγου τους! Οι οικογένειές τους επιτρεπόταν μόνο να ενταχθούν κοινωνία μετά από ένα δημόσιο επάγγελμα με αποστροφή για που ασχολούνται σε χρήμα.
Δημόσια, καλλιτεχνικές, φιλοσοφικές, πολιτικές, οικονομικές τάσεις το ίδιο και της αντιπολίτευσης για την τοκογλυφία, δεν θα μπορούσε να σταθεί μέχρι τη νέα, πιο ισχυρή μορφή της τοκογλυφίας που δημιουργήθηκε από το σύστημα κεντρικών τραπεζών. Οι Κεντρικές Τράπεζες εργάστηκαν για την αρχή της κλασματικής στα αποθεματικά, ένα παλιό κόλπο που αντλήθηκε από τις μεθόδους της χρυσοχοΐας και των ανταλλακτηρίων. Τα ανταλλακτηρία κατέχουν συχνά χρυσό ή άλλα μέταλλα, όπως καταθέσεις, έναντι αμοιβής, και τα έσοδα έκδοσης ή σημειώσεις σε χαρτί. Οι σημειώσεις έγιναν δεκτές για πολλές εμπορικές συναλλαγές. Η μέθοδος των ανταλλακτηρίων και χρυσοχοΐας γρήγορα ανακάλυψε ότι θα μπορούσε να κάνει δάνεια βασίζονται σε καταθέσεις και τα δάνεια που έγιναν με τη μορφή σημειώσεων χαρτί. Θα καταλάβει ότι θα μπορούσε να εκδώσει περισσότερες σημειώσεις χαρτί από τις πραγματικές καταθέσεις σε χρυσό ως απόθεμα, δεδομένου ότι ήταν απίθανο ότι όλες οι καταθέτες θα ζήτηση χρυσού τους ταυτόχρονα. Οι σημειώσεις που εκδίδονται με βάση αποθέματα χρυσού ακόμη και αν δεν υπήρχε αρκετό χρυσό για να υποστηρίξουν πλήρως τις σημειώσεις. Αυτό ήταν η δημιουργία χρήματος εκ του μηδενός.
Αυτό ήταν μια άλλη μορφή της τοκογλυφίας, ταχύτερη και πιο ισχυρή. Η τοκογλύφος / κεντρική τράπεζα θα μπορούσε να λάβει σε 10 δολάρια ΗΠΑ σε καταθέσεις σε χρυσό και το θέμα 100 δολάρια δολάρια σε δάνεια υπό μορφή σημειώσεων χαρτί. Σημειώστε ότι η τοκογλύφο / κεντρική τράπεζα που χρησιμοποιούνται καταθέσει χρήματα άλλων ανθρώπων να δημιουργήσουν δάνεια. Αν υποτεθεί ότι το 10% επιτόκιο, οι τόκοι που χρεώνονται για $ 100 θα είναι 10 δολάρια ΗΠΑ. Η τοκογλύφος / κεντρική τράπεζα άρχισε με $ 10 και εισπράττονται κατά 10 δολάρια το ενδιαφέρον. Το πραγματικό επιτόκιο ήταν 100%.
Τώρα ήταν 100 δολάρια δολάρια στις σημειώσεις χαρτί που κυκλοφορούν μέσω της οικονομίας, δεν είναι μόνο $ 10 στο χρυσό - περισσότερα δολάρια, αλλά την ίδια ποσότητα των προϊόντων που θα μπορούσαν να αγοραστούν - το αποτέλεσμα ήταν αναπόφευκτο: ο πληθωρισμός. Ακόμη και ο συνετός πολίτης , ο οποίος αποφεύγεται δανεισμό ή πίστωση, τώρα καταβάλλεται υψηλότερη τιμή, λόγω των κλασματικών δανεισμού αποθεματικού . Ο δανειζόμενος όφειλε να επιστρέψει 110 δολάρια δολάρια, πράγμα που σημαίνει ότι έπρεπε να αυξήσει την παραγωγή του κατά 10% μόνο για να επιστρέψει την αρχή . Ακόμα και τότε, κάθε κέρδος πάνω από την αρχή και το ενδιαφέρον άξιζε λιγότερο επειδή κάθε δολάριο είχε υποτιμηθεί από τον πληθωρισμό. Ο επιχειρηματίας αναγκάστηκε να αυξήσει την παραγωγή του.
Αυτό είναι το βασικό σχέδιο για κεντρικών τραπεζών. Το σχέδιο είναι κατ 'ουσίαν αμετάβλητη κατά τα τελευταία εννέα αιώνες. Όλες οι κυβερνήσεις έχουν την εγγενή δυνατότητα να δημιουργήσουν το δικό τους νόμισμα. Ένα από τα μεγάλα αναπάντητα ερωτήματα της τα τελευταία χίλια χρόνια είναι: γιατί η κόλαση χρειαζόμαστε κεντρικές τράπεζες ενεργούν ως μεσάζοντες για τη δημιουργία καινούργιου νομίσματος ;
http://anti-ntp.blogspot.com/2011/06/blog-post_231.html#more
Social Plugin