Γιασπασάν, ρε Αννούλα, ντερμπεντέρισσα!
Να χαρώ εγώ, που λέμε κι εμείς αγραμμάτοι, καθότι περίσσεψε το βροχόνερο και τρέχει από τα λούκια… Αλλά, ’ντάξει, μέσα είσαι… Σου είπανε τ’ αφεντικά, πες αυτήνα την παπαριά να δούμε πως θα τσιμπήσουνε οι γοβιοί και άσε μετά σε ’μας τα υποδέλοιπα που ξέρουμε καλύτερα από τους άλλοι πόσο τυρί βάζουνε στον τενεκέ και πόση σαλαμούρα. Πήρες, λοιπόν, κι εσύ φόρα και την αμόλησες κι όπου κάτσει. Και πολύ φίνα ξηγήθηκες, για την πάρτη σου βέβαια, καθότι που να την δεις αυτήν τη μόστρα στο χωριό σου, που δε σε γνώριζε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας σου…
Πήρες, εδώ που τα λέμε, κι ας μείνει μεταξύ μας, και πολύ ψηλά το επιτροπιλίκι… Ποιο επιτροπιλίκι, δηλαδή, γιατί περί σκέτο κοροϊδιλίκι πρόκειται, καθότι άλλοι είναι εκείνοι που μαζεύουν το μπεζαχτά και βάζουν κάτι νεροκουβαλητάδες σαν κι εσένα να πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν το κουμάντο… Αλλά που να πιάσει εσένα το ντουλαπάκι του μυαλού σου ότι όλοι οι αψηλοί και οι λουσάτοι γουστάρουνε να ’χουν το παιδί για τα θελήματα για να το στέλνουν στο ψιλικατζίδικο για κουβαρίστρες και για να σπάνε και πλακίτσα μαζί του, άμα λάχει να πούμε… Σου λένε, λοιπόν, οι κουμανταδόροι, ρε μια και τα φέραμε τα λαμόγια τους Έλληνες μέχρις εδώ και ψοφάνε για λάιφ στάιλ και Μαίρη Σκόρδου από Κολωνάκι μέχρι Τρίκαλο, δε βάζουμε και τη δικιά μας να μπουμπουνίσει μια μπαταριά για να δούμε σε ποιο κλαδί θα κάτσει η καρδερίνα;
Κι ευτυχώς, γι αυτούς, που βρίσκονται κάτι κορίτσια με πιάνο και καλούς τρόπους σαν κι εσένα για κάνουν οι ανθρώποι τη δουλειά τους και μια ζωή ν’ αλωνίζουνε. Καθότι κυρά Άννα, κάτι Σέρβους, κάτι Αλβανούς, κάτι Ρουμάνους, κάτι Αφγανούς, κάτι μαύρους, τους μανικουλάρουνε ότι ώρα τους γουστάρει. Άντε, όμως, να ξαπλώσεις πλάτη στο καναβάτσο έναν Πλάτωνα, έναν τον Αριστοτέλη, έναν Επίκουρο, έναν Θουκυδίδη… Τον Μαρξ και τον Έγγελς, ’ντάξει, τους φάγαμε και τώρα τους χωνεύουμε κι άντε τώρα και μια γιούρια στον ταβλά με τα κουλούρια να καθαρίζουμε και με το Ελληναριό, καθότι αυτά τα καθίκια οι Έλληνες είναι σε θέση να γεννήσουν κανέναν καινούργιο μακαντάση και να φέρουν τα πάνω κάτω και να πάει στράφι το ιδρωτάρι που ρίξαμε για να φέρουμε τον κόσμο στα ζύγια του.
Παρ’ τους τη γλώσσα, τη σκέψη δηλαδή και τη συνείδηση, κι ας τους να χαζεύουν σαν χάνοι στα ράφια των υπερμπακάλικων και να βλεφαριάζουν στο κουτί τις τσίτσιδες, τον μπιγκ μπράδερ και τη σμολ σίστερ…
Που θα πάει, άντε τριάντα, το πολύ σαράντα χρόνια και μετά καθαρίζουμε μια και καλή με τη « σκλαβιά του ελληνικού πνεύματος » που είπε κι έναν δικός τους και τον κάνανε πλατεία και εμπορικό κέντρο. Το ωραίο είναι που μας τη βγήκες και φιλέλληνας από πάνω, κυρά Άννα, για να μας βγάλεις, λέει , απ’ τη δύσκολη θέση εις την οποία θα περιέλθουμε όταν δε θα μπορούμε ν’ αγοράσουμε τρία κιλά λακέρδα και δυο κιλά βερίκοκα επειδής, λέει, δε θα μιλάμε απταίστως την Αγγλική άνευ διδασκάλου. Για κοιτάχτε , ρε παιδιά, τι τσάκωσε ο εκσυγχρονισμένος εγκέφαλος της κυρά Άννας κι εμείς τα κορόιδα μείναμε στο « λύκος διώκει αμνόν, ο δ’ αμνός εις ναόν καταφεύγει… »
Έχεις δίκιο, κυρά Άννα, από αύριο πλακώνομαι στο how do you do και στο your mind and a pound and the painter’s brush…
Kι επειδής ανθίζομαι ότι τα αγγλικά σου, δια τα οποία κόπτεσαι, δεν είναι και τόσο σόι, μεταφράζω: Τα μυαλά σου και μια λύρα και του μπογιατζή ο κόπανος…
Τὸ παραπάνω ἔλαβα ἀπὸ τὸν φίλο Ἀνδρέα πρὸ χθές. Εἶπα νὰ τὸ ἀγνοήσω, ἀλλὰ δὲν πάει… Τέτοιος Χάρρυ… Σπανιότατος καὶ ἐπικαιρότατος!Να χαρώ εγώ, που λέμε κι εμείς αγραμμάτοι, καθότι περίσσεψε το βροχόνερο και τρέχει από τα λούκια… Αλλά, ’ντάξει, μέσα είσαι… Σου είπανε τ’ αφεντικά, πες αυτήνα την παπαριά να δούμε πως θα τσιμπήσουνε οι γοβιοί και άσε μετά σε ’μας τα υποδέλοιπα που ξέρουμε καλύτερα από τους άλλοι πόσο τυρί βάζουνε στον τενεκέ και πόση σαλαμούρα. Πήρες, λοιπόν, κι εσύ φόρα και την αμόλησες κι όπου κάτσει. Και πολύ φίνα ξηγήθηκες, για την πάρτη σου βέβαια, καθότι που να την δεις αυτήν τη μόστρα στο χωριό σου, που δε σε γνώριζε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας σου…
Πήρες, εδώ που τα λέμε, κι ας μείνει μεταξύ μας, και πολύ ψηλά το επιτροπιλίκι… Ποιο επιτροπιλίκι, δηλαδή, γιατί περί σκέτο κοροϊδιλίκι πρόκειται, καθότι άλλοι είναι εκείνοι που μαζεύουν το μπεζαχτά και βάζουν κάτι νεροκουβαλητάδες σαν κι εσένα να πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν το κουμάντο… Αλλά που να πιάσει εσένα το ντουλαπάκι του μυαλού σου ότι όλοι οι αψηλοί και οι λουσάτοι γουστάρουνε να ’χουν το παιδί για τα θελήματα για να το στέλνουν στο ψιλικατζίδικο για κουβαρίστρες και για να σπάνε και πλακίτσα μαζί του, άμα λάχει να πούμε… Σου λένε, λοιπόν, οι κουμανταδόροι, ρε μια και τα φέραμε τα λαμόγια τους Έλληνες μέχρις εδώ και ψοφάνε για λάιφ στάιλ και Μαίρη Σκόρδου από Κολωνάκι μέχρι Τρίκαλο, δε βάζουμε και τη δικιά μας να μπουμπουνίσει μια μπαταριά για να δούμε σε ποιο κλαδί θα κάτσει η καρδερίνα;
Κι ευτυχώς, γι αυτούς, που βρίσκονται κάτι κορίτσια με πιάνο και καλούς τρόπους σαν κι εσένα για κάνουν οι ανθρώποι τη δουλειά τους και μια ζωή ν’ αλωνίζουνε. Καθότι κυρά Άννα, κάτι Σέρβους, κάτι Αλβανούς, κάτι Ρουμάνους, κάτι Αφγανούς, κάτι μαύρους, τους μανικουλάρουνε ότι ώρα τους γουστάρει. Άντε, όμως, να ξαπλώσεις πλάτη στο καναβάτσο έναν Πλάτωνα, έναν τον Αριστοτέλη, έναν Επίκουρο, έναν Θουκυδίδη… Τον Μαρξ και τον Έγγελς, ’ντάξει, τους φάγαμε και τώρα τους χωνεύουμε κι άντε τώρα και μια γιούρια στον ταβλά με τα κουλούρια να καθαρίζουμε και με το Ελληναριό, καθότι αυτά τα καθίκια οι Έλληνες είναι σε θέση να γεννήσουν κανέναν καινούργιο μακαντάση και να φέρουν τα πάνω κάτω και να πάει στράφι το ιδρωτάρι που ρίξαμε για να φέρουμε τον κόσμο στα ζύγια του.
Παρ’ τους τη γλώσσα, τη σκέψη δηλαδή και τη συνείδηση, κι ας τους να χαζεύουν σαν χάνοι στα ράφια των υπερμπακάλικων και να βλεφαριάζουν στο κουτί τις τσίτσιδες, τον μπιγκ μπράδερ και τη σμολ σίστερ…
Που θα πάει, άντε τριάντα, το πολύ σαράντα χρόνια και μετά καθαρίζουμε μια και καλή με τη « σκλαβιά του ελληνικού πνεύματος » που είπε κι έναν δικός τους και τον κάνανε πλατεία και εμπορικό κέντρο. Το ωραίο είναι που μας τη βγήκες και φιλέλληνας από πάνω, κυρά Άννα, για να μας βγάλεις, λέει , απ’ τη δύσκολη θέση εις την οποία θα περιέλθουμε όταν δε θα μπορούμε ν’ αγοράσουμε τρία κιλά λακέρδα και δυο κιλά βερίκοκα επειδής, λέει, δε θα μιλάμε απταίστως την Αγγλική άνευ διδασκάλου. Για κοιτάχτε , ρε παιδιά, τι τσάκωσε ο εκσυγχρονισμένος εγκέφαλος της κυρά Άννας κι εμείς τα κορόιδα μείναμε στο « λύκος διώκει αμνόν, ο δ’ αμνός εις ναόν καταφεύγει… »
Έχεις δίκιο, κυρά Άννα, από αύριο πλακώνομαι στο how do you do και στο your mind and a pound and the painter’s brush…
Kι επειδής ανθίζομαι ότι τα αγγλικά σου, δια τα οποία κόπτεσαι, δεν είναι και τόσο σόι, μεταφράζω: Τα μυαλά σου και μια λύρα και του μπογιατζή ο κόπανος…
Νὰ εἶναι καλὰ ὁ ἄνθρωπος… Τὰ λέει ἐδῶ καὶ εἴκοσι χρόνια, ἀλλὰ ποιός τὸ ἀκούει; Κι ὅσοι τὸν ἀκοῦν, πέφτουν κάτω ἀπὸ τὰ γέλια… Ποῦ νὰ καταλάβουν πὼς γιὰ αὐτοὺς τὰ λέει… Ἀλλὰ εἴπαμε… Γιὰ νὰ καταλάβῃ κάποιος, πρέπει νὰ μπορῇ… Καὶ γιὰ νὰ μπορῇ, πρέπει νὰ τὸ ἔχῃ.. Ἐὰν δὲν τὸ ἔχῃ, τί συζητᾶμε;
Φιλονόη.
(Βάζω σύνδεσμο στὴν σελίδα τοῦ Χάρρυ διότι δὲν γνωρίζω ἐὰν ἔχει δημοσιευθεῖ στὸ διαδίκτυο τὸ συγκεκριμένο ἄρθρο.)
http://filonohpontou.wordpress.com/ Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.
Social Plugin