Πολλές φορές έχει τύχει να συζητήσω με φίλους για παλιές διαφημίσεις, σειρές και σποτάκια στην τηλεόραση. Μου κάνει μεγάλη εντύπωση πως μετά απο τόσα χρόνια οι περισσότεροι μπορούν να θυμηθούν σλόγκαν και μελωδίες, ακόμα και απο διαφημίσεις της δεκαετίας του ’80 και αρχές ’90. Κάτι που πολλοί έχουν ξεχάσει....
ή δεν το είχαν παρατηρήσει ποτέ, είναι πως παλιότερα πριν απο κάθε διαφήμιση εμφανιζόταν για 1 δευτερόλεπτο το σήμα της διαφημιστικής εταιρείας. Παρ’ ότι ήταν κάτι τόσο γρήγορο και ασήμαντο, πολλοί μπορούν ακόμα να θυμηθούν «το μπλε βελάκι», «το τόξο», και εκείνο το άσπρο σήμα σε μπλε φόντο που μοιάζει με S. Για δείτε τα παρακάτω σήματα, σας θυμίζουν κάτι?…
Τα σήματα αυτά στις εισαγωγές των διαφημίσεων κάποια στιγμή καταργήθηκαν, όπως και παρόμοια γρήγορα σποτάκια που εμφανιζόντουσαν στον κινηματογράφο για 1-2 δευτερόλεπτα πριν το break, και έδειχναν το σήμα της Coca-cola και παρόμοια προϊόντα, με αποτέλεσμα να παρατηρηθεί αύξηση της κατανάλωσης των συγκεκριμένων προϊόντων στο διάλειμμα της ταινίας. Λένε πως απαγορεύτηκαν για αυτόν ακριβώς τον λόγο, επειδή περνούσαν υποσυνείδητα μηνύματα στον θεατή. Ρίχνοντας μια ματιά στον νόμο για τα ΜΜΕ δεν εντόπισα κάποιον περιορισμό στη διάρκεια ενός μηνύματος, πέρα απο αυτό: «Η διαφήμιση δεν πρέπει να χρησιμοποιεί τεχνικές που απευθύνονται στο υποσυνείδητο. Απαγορεύεται η συγκεκαλυμμένη διαφήμιση». Σύμφωνα με την ψυχολογία οι εικόνες που προβάλλονται για τόσο σύντομο χρονικό διάστημα είναι υποσυνείδητα μηνύματα, οπότε φαντάζομαι οτι ο νόμος αυτός το καλύπτει. Επίσης ο νόμος είναι του ’95, και αν υπολογίσουμε οτι κάπου εκεί σταμάτησαν αυτά τα σποτάκια, μάλλον γι αυτό τον λόγο καταργήθηκαν. Έχω ακούσει όμως και απο φίλο διαφημιστή μια άλλη άποψη, πως δεν πρόκειται για απαγόρευση απο τον νόμο, αλλά καταργήθηκαν για οικονομικούς λόγους, αφού ακόμα και αυτό το 1 δευτερόλεπτο μειώνει αισθητά το κόστος της διαφήμισης. Αυτές τις λεπτομέρειες όμως ας τις αφήσουμε στους ειδικούς.
Δυστυχώς η τηλεόραση πλέον έχει φτάσει σε άλλο επίπεδο. Δεν μπαίνουν καν στον κόπο να περάσουν με τρόπο τα μηνύματα, αλλά κάνουν στεγνή και ξεκάθαρη πλύση εγκεφάλου. Αναρωτιέμαι, αυτή η διαφήμιση που βλέπουμε εδώ και χρόνια, η οποία φωνάζει «Έντεκα οχτώ ογδόντα! Ογδόντα! Ογδόντα! Ογδόντα!!!», δεν πρόκειται για πλύση εγκεφάλου? Δεν προσπαθεί να σου χώσει βαθιά μες το κεφάλι τον αριθμό ώστε να είναι το πρώτο πράγμα που θα σκεφτείς όταν σηκώσεις το τηλέφωνο για να πάρεις σε πληροφορίες καταλόγου? Δεν απευθύνεται στο υποσυνείδητο? Και δεν ισχύει σε αυτές τις περιπτώσεις ο νόμος περί υποσυνείδητων μηνυμάτων που ανέφερα παραπάνω?…
Τα προβλήματα που προκαλούν οι διαφημίσεις δεν είναι μόνο στον καταναλωτισμό, στην αποχαύνωση, στον έλεγχο της μάζας και σε άλλα κοινωνικά θέματα που όλοι γνωρίζουμε και έχουμε συζητήσει χιλιάδες φορές. Είναι και θέμα ψυχικής υγείας, παρ’ όλο που οι επιπτώσεις του καθημερινού βομβαρδισμού με διαφημίσεις στην ψυχολογία μας δεν είναι εύκολα εμφανείς. Ευτυχώς εδώ και πολύ καιρό έχω κλείσει την τηλεόραση και δεν βλέπω ποτέ μου. Και αν θέλω κάποια σειρά, την βλέπω την άλλη μέρα μέσω internet χωρίς διακοπές για διαφημίσεις. Πραγματικά έχει καθαρίσει το κεφάλι μου, και είναι διαφορά που την αισθάνομαι. Σας προτείνω να το κάνετε κι εσείς.
ή δεν το είχαν παρατηρήσει ποτέ, είναι πως παλιότερα πριν απο κάθε διαφήμιση εμφανιζόταν για 1 δευτερόλεπτο το σήμα της διαφημιστικής εταιρείας. Παρ’ ότι ήταν κάτι τόσο γρήγορο και ασήμαντο, πολλοί μπορούν ακόμα να θυμηθούν «το μπλε βελάκι», «το τόξο», και εκείνο το άσπρο σήμα σε μπλε φόντο που μοιάζει με S. Για δείτε τα παρακάτω σήματα, σας θυμίζουν κάτι?…
Τα σήματα αυτά στις εισαγωγές των διαφημίσεων κάποια στιγμή καταργήθηκαν, όπως και παρόμοια γρήγορα σποτάκια που εμφανιζόντουσαν στον κινηματογράφο για 1-2 δευτερόλεπτα πριν το break, και έδειχναν το σήμα της Coca-cola και παρόμοια προϊόντα, με αποτέλεσμα να παρατηρηθεί αύξηση της κατανάλωσης των συγκεκριμένων προϊόντων στο διάλειμμα της ταινίας. Λένε πως απαγορεύτηκαν για αυτόν ακριβώς τον λόγο, επειδή περνούσαν υποσυνείδητα μηνύματα στον θεατή. Ρίχνοντας μια ματιά στον νόμο για τα ΜΜΕ δεν εντόπισα κάποιον περιορισμό στη διάρκεια ενός μηνύματος, πέρα απο αυτό: «Η διαφήμιση δεν πρέπει να χρησιμοποιεί τεχνικές που απευθύνονται στο υποσυνείδητο. Απαγορεύεται η συγκεκαλυμμένη διαφήμιση». Σύμφωνα με την ψυχολογία οι εικόνες που προβάλλονται για τόσο σύντομο χρονικό διάστημα είναι υποσυνείδητα μηνύματα, οπότε φαντάζομαι οτι ο νόμος αυτός το καλύπτει. Επίσης ο νόμος είναι του ’95, και αν υπολογίσουμε οτι κάπου εκεί σταμάτησαν αυτά τα σποτάκια, μάλλον γι αυτό τον λόγο καταργήθηκαν. Έχω ακούσει όμως και απο φίλο διαφημιστή μια άλλη άποψη, πως δεν πρόκειται για απαγόρευση απο τον νόμο, αλλά καταργήθηκαν για οικονομικούς λόγους, αφού ακόμα και αυτό το 1 δευτερόλεπτο μειώνει αισθητά το κόστος της διαφήμισης. Αυτές τις λεπτομέρειες όμως ας τις αφήσουμε στους ειδικούς.
Τα προβλήματα που προκαλούν οι διαφημίσεις δεν είναι μόνο στον καταναλωτισμό, στην αποχαύνωση, στον έλεγχο της μάζας και σε άλλα κοινωνικά θέματα που όλοι γνωρίζουμε και έχουμε συζητήσει χιλιάδες φορές. Είναι και θέμα ψυχικής υγείας, παρ’ όλο που οι επιπτώσεις του καθημερινού βομβαρδισμού με διαφημίσεις στην ψυχολογία μας δεν είναι εύκολα εμφανείς. Ευτυχώς εδώ και πολύ καιρό έχω κλείσει την τηλεόραση και δεν βλέπω ποτέ μου. Και αν θέλω κάποια σειρά, την βλέπω την άλλη μέρα μέσω internet χωρίς διακοπές για διαφημίσεις. Πραγματικά έχει καθαρίσει το κεφάλι μου, και είναι διαφορά που την αισθάνομαι. Σας προτείνω να το κάνετε κι εσείς.
Social Plugin