Eμείς είμαστε η κυβέρνηση γιατί εμείς τους ψηφίζουμε και τους αναθέτουμε την εξουσία να αποφασίζουν και να πράττουν για μας, ότι εμείς τους έχουμε διορίσει κι ότι είναι υπάλληλοι μας και άρα, ότι εμείς μπορούμε να τους απολύσουμε και να τους καταργήσουμε, ότι εμείς στην ουσία έχουμε την εξουσία κι όχι εκείνοι όπως λάθος μας έχουν κάνει να πιστεύουμε.
Η αλήθεια είναι ότι ο λαός έχει την εξουσία να προσλαμβάνει και να απολύει όποιον δεν του κάνει και έχει τη δύναμη να το κάνει πράξη.
Αντιδράμε, διαμαρτυρόμαστε, φωνάζουμε, διεκδικούμε τα αυτονόητα, όταν το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι, να τα εφαρμόσουμε.
Να κάνουμε πράξη δηλαδή όσα με τόσο πάθος διατυμπανίζουμε.
Η μόνη διαμαρτυρία που έχει νόημα και άξια είναι η δήλωση στάσης, θέσης και τρόπου ζωής.
Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμη μας ως λαός και να το δηλώσουμε έμπρακτα με την στάση μας.
Μια μεγάλη μερίδα κόσμου που έλαβε μέρος στις διαμαρτυρίες ήταν εκεί για να ζητήσει περισσότερα χρήματα, δουλειά από την κυβέρνηση που ο ίδιος είχε εκλέξει, αναγνωρίζοντάς την ακόμα ως δική του, προσδοκώντας να εισακουστεί.
Έμοιαζε και μοιάζει με επαιτεία να ζητάς να σου δοθεί το αυτονόητο, σχεδόν να παρακαλάς γι αυτό που πραγματικά δικαιούσαι και σου ανήκει.
Ο περισσότερος κόσμος που κατέβηκε στους δρόμους όλο αυτόν τον καιρό κινήθηκε με αυτό το σκεπτικό, κινήθηκε για να απαιτήσει να τον λάβουν υπ’ όψη τους κι όχι για να τους απολύσει.
Μια μικρότερη μερίδα κόσμου ήταν εκεί γιατί πραγματικά τους είχε απολύσει και τους γνωστοποιούσε την απόφαση του.
Και μια ακόμα μικρότερη μερίδα κόσμου τους έχει απολύσει από καιρό και ζει και κινείται σε μια άλλη πραγματικότητα χωρίς αυτούς και δημιουργεί ήδη τον κόσμο της επόμενης μέρας, της νέας εποχής.
Ήταν αυτή η μερίδα που τους ανάγκασε να παραιτηθούν για κάποιες ώρες. Ήταν οι αποφασισμένοι και όχι απλώς οι αγανακτισμένοι.
Αν ήταν περισσότεροι, η πλειοψηφία του λαού, σήμερα η κυβέρνηση αυτή θα ήταν παρελθόν.
Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι ο λαός χρειάζεται χρόνο ακόμα για να συνειδητοποιήσει ακριβώς την κατάσταση και να πιστέψει ότι μπορεί αυτή η κατάσταση να αλλάξει, μόνο αν ο ίδιος αλλάξει, γιατί ο καθένας από μας είναι μέρος της πραγματικότητας και του κόσμου που έχουμε δημιουργήσει.
Γι αυτό χρειάζεται…
α) να αναλάβει την ευθύνη της κατάστασης και της πραγματικότητας, γιατί μόνο αναλαμβάνοντας την ευθύνη του μεριδίου που μας αναλογεί ο καθένας ατομικά αλλά και συλλογικά όλοι μαζί μπορούμε να διεκδικήσουμε την αλλαγή.
β) να πάρουμε την απόφαση, αφού ουσιαστικά τους καταργήσουμε μέσα μας, να τους απολύσουμε από τις θέσεις που τους δώσαμε και να πάψουμε να ζητάμε κάτι από αυτούς που μας πρόδωσαν, ώστε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε μπροστά και να ανοίξουμε νέους δρόμους.
γ) να πιστέψουμε ότι πραγματικά δεν τους χρειαζόμαστε, ότι δεν έχουν να μας προσφέρουν τίποτα, δεν έχουν να μας δώσουν τίποτα, αντίθετα μας τα παίρνουν όλα, μας κλέβουν καθημερινά, είτε στερώντας μας την εργασία, τα χρήματα, είτε κλέβοντας μας την ενέργεια επειδή ασχολιόμαστε μαζί τους.
Μέσα από την συνειδητοποίηση θα απελευθερωθούμε από την σκλαβιά της εξουσίας που μας κάνει μικρούς κι αδύναμους, ανυπεράσπιστους και φοβισμένους και θα βαδίσουμε ελεύθεροι και πραγματικά ανεξάρτητοι στο δρόμο της νέας εποχής.
δ) Νέα εποχή έναντι νέας τάξης πραγμάτων.
Μια εποχή τελειώνει κι αρχίζει μια άλλη. Ο παλιός τρόπος πεθαίνει για να γεννηθεί ένας νέος. Ο κόσμος όπως τον ξέραμε αλλάζει, η ενέργεια στον πλανήτη αλλάζει, για να γίνει η αποκατάσταση των δυσαρμονιών και των ανισοτήτων που έχουν δημιουργηθεί κι έχουν οδηγήσει στο αδιέξοδο που βιώνουμε, και θα συνεχιστεί μέχρι να γίνει κατανοητό απ ‘όλους, όσους τουλάχιστον έχουν την δυνατότητα να το αντιληφθούν και να αλλάξουν. Όσοι έχουν τη δυνατότητα να συγχρονιστούν στο πνεύμα της νέας της εποχής, της ενότητας, της αγάπης, της αλληλεγγύης, της ειρήνης και της αποκατάστασης της αρμονίας στη γη.
Η κρίση λαμβάνει χώρα και συμβαίνει σε όλα τα επίπεδα, μας αλλάζει εσωτερικά και εξωτερικά και μας καλεί να λάβουμε συγκεκριμένη θέση και στάση, μας καλεί να είμαστε ακέραιοι, καθαροί, διάφανοι, αγγελιοφόροι και υπηρέτες της νέας εποχής.
Κάτι το οποίο γνωρίζουν οι ισχυροί της γης και προσπαθούν να ανατρέψουν τρομοκρατώντας τον κόσμο με τα όπλα του φόβου, του έλεγχου και της εξουσίας, κρατώντας δέσμιες τις συνειδήσεις και το πνεύμα σε χαμηλά επίπεδα προσπαθώντας να καθυστερήσουν την αφύπνιση που οι ίδιοι φοβούνται γιατί θα σημάνει το τέλος της ύπαρξης τους και της κυριαρχίας τους στη γη, που θεωρούν κτήμα και ιδιοκτησία τους και σκλάβους τους όσους κατοικούν πάνω σ’ αυτήν.
ε) Αλλαγή του τρόπου σκέψης.
Αυτή η νοοτροπία και ο τρόπος σκέψης, που έχει επικρατήσει στον πλανήτη, ο νόμος της ζούγκλας ότι το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, το δίκαιο του ισχυρότερου που επικρατεί γενικά έναντι των αδυνατών, είναι ένα σκεπτικό που οδηγεί στην καταστροφή της ζωής και δημιουργεί το αδιέξοδο που βιώνουμε αυτή την εποχή της κρίσης.
Το σκεπτικό του να “ έχω” περισσότερο παρά να “ είμαι”, η κυριαρχία της δύναμης του “ εγώ” της ύλης έναντι της ψυχής, συναντάται όχι μόνο στους ισχυρούς αλλά και σε όσους τους υπηρετούν κι έχουν πιστέψει “ ότι έτσι είναι τα πράγματα και δεν αλλάζουν”.
Υιοθετώντας το ίδιο σκεπτικό, είτε γιατί βολεύονται ακόμα με δουλειά και χρήματα είτε γιατί βρίσκονται σε ύπνωση, η οποία τους κάνει να νιώθουν ότι είναι ανήμποροι ν’ αντιδράσουν, νιώθουν μικρά και άβουλα στρατιωτάκια μπροστά στην επίθεση των σοκ που δέχονται καθημερινά και τους καθηλώνουν στην όποια κίνηση τους που γίνεται με ιδιαίτερη δυσκολία αυτή την εποχή λόγω των βαρών που κουβαλάει ο καθένας, των ένοχων και των άχρηστων πραγμάτων που έχει συσσωρεύσει μέσα του και γύρω του.
στ) Το σύστημα είμαστε εμείς.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο και μ’ αυτό το σκεπτικό σε γενικές γραμμές, δημιουργείται μια αλυσίδα από τον μεγαλύτερο έως τον μικρότερο, από τον πλουσιότερο έως τον φτωχότερο, από τον δυνατότερο έως τον πιο αδύναμο, απ’ άκρη σ’ άκρη στον πλανήτη, μια αλυσίδα που ενώνει τα “ εγώ” των ανθρώπων και φτιάχνει μια πλατφόρμα με σαθρά θεμέλια όπου εκεί πάνω χτίζουν όνειρα και τις ζωές τους οι άνθρωποι της γης, που έχουν επιτρέψει κι έχουν παραδώσει τον έλεγχο τους σε κάποιους “ ειδικούς -ηγέτες-αρχηγούς- τσοπάνηδες”, των κοπαδιών που οι ίδιοι αποτελούν γιατί έχουν πειστεί για την αδυναμία τους και την ελλειμματική τους φύση ως ατελή όντα που δέχονται τελικά τον θάνατο και την καταστροφή ως τη μέγιστη αρχή και όχι τη γέννηση και την εξέλιξη.
Ένα σύστημα που έχει ανάγει τους φόβους, την καταστολή, τον έλεγχο, τον θάνατο, ως υπέρτατες άξιες και μάχεται κιόλας με νύχια και με δόντια για να τις διατηρήσει.
Η δική μας αδυναμία επιτρέπει σ’ αυτό το σύστημα, σ’ αυτόν τον τρόπο ζωής να υπάρχει.
Η αποδοχή του θανάτου ως τελεσίδικου γεγονός της ύπαρξης κι όχι ως μια μετάβαση που είναι πραγματικά έδωσε στην ανθρωπότητα μια οπτική περιορισμένη, με ορίζοντες αρχής και τέλους κι όχι μιας οπτικής συνεχόμενης κι εξελισσόμενης, διαρκούς κι αιώνιας που αφορά τελικά κι αναγνωρίζεται από τις ψυχές των ανθρώπων κι όχι από την ύλη τους που είναι το “ εγώ” το οποίο επικρατεί αυτή τη στιγμή κι έχει δημιουργήσει το σύστημα το οποίο ζούμε.
ζ) Απελευθέρωση ψυχών.
Ψυχή έναντι ύλης, αόρατο έναντι ορατού, η αιώνια πάλη, η αιώνια αναμέτρηση λαμβάνει χώρα τώρα, αυτή την εποχή της κρίσης καλούμαστε να αποκτήσουμε, να διευρύνουμε, να ανοίξουμε χώρο για να εκδηλωθεί, να φανερωθεί η ενέργεια της ψυχής μας.
Εμπιστοσύνη ψυχική, εσωτερική, θεϊκής πνοής κι ενέργειας συμπαντικής, ενδυνάμωση και αποδοχή του αόρατου κόσμου, όσων δεν βλέπουμε ορατά, αλλά αντιλαμβανόμαστε μέσω των αισθήσεων της καρδιάς και του νου μας, μέσω της διαίσθησης και της ενόρασής μας μέσω του πνεύματός μας, που μας συνδέει με το σύμπαν, με την αλήθεια της ζωής, με την πηγή μας, με την αληθινή μας ύπαρξη, με το πριν μας και το αιώνιο σώμα μας, το σώμα της ανάστασης του Ιησού, την μια και μοναδική μας ύπαρξη που θα μας οδηγήσει στην μετάβαση της νέας εποχής, ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ του πλανήτη και της ανθρωπότητας γενικότερα, μεταφέροντας το πνεύμα και την ενέργεια της αγάπης στη γη δημιουργώντας μια ζωή σε νέες πιο διευρυμένες διαστάσεις με μεγαλύτερα όρια όπου θα χωρούν,
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Η ΕΝΟΤΗΤΑ (ΑΓΑΠΗ)
Η ΕΙΡΗΝΗ
Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Η ΑΛΗΘΕΙΑ
Αυτές είναι βασικές ιδιότητες της ψυχής που μόνο οι απελευθερωμένες ψυχές γνωρίζουν λόγω του υψηλού τους πνεύματος και μπορούν να πράξουν σ’ αυτές τις αρχές μόνο κι εφόσον είναι σε σύνδεση κι ενωμένες με την αρχική τους πηγή ύπαρξης κι όχι αποκομμένες κι αποδυναμωμένες απ’ αυτήν.
ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΝ
Η ΥΛΗ ΜΕ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ,
Η ΨΥΧΗ ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ,
Ο ΝΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ
και να πράξουν πλέον ως ένα ενιαίο κι αδιαίρετο σύνολο δημιουργώντας μια νέα πραγματικότητα με νέα δεδομένα όπου όλοι θα χωράνε κι όλοι θα έχουν τη θέση τους σε αρμονία με τη φύση και το σύμπαν κι όπως οι συμπαντικοί νόμοι και η τάξη έχει ορίσει.
Πηγή
Social Plugin