Ζιμπάμπουε γίναμε;

Με μεγάλο καημό και θλίψη γράφω σήμερα τις παρακάτω λίγες σειρές.
Παρακολούθησα αυτές τις μέρες ένα σεμινάριο στο εξωτερικό. Όχι πολύ μακριά. Στη γειτονική μας Βουλγαρία. Η αλήθεια είναι πως πήγαινα με κάποιες προκαταλήψεις. Λοιπόν σας προτείνω μια βόλτα μέχρι τη Σόφια και τη Φιλιππούπολη.
Η εικόνα που είχα για τη Βουλγαρία και τους Βουλγάρους αποδείχτηκε ελλιπέστατη και ψευδής.

Βέβαια το να περάσεις από ένα οικονομοπολιτικό σύστημα – που είχε ριζώσει για τα καλά εφτά περίπου δεκαετίες με όλα τα στραβά του και τα καλά- σε ένα άλλο καινούριο, γι αυτούς ήταν ένα σοκ μα και σοβαρή υπόθεση. Έπρεπε να αλλάξουν όλα ριζικά.


Και τότε υπήρχε η άρχουσα τάξη –η νομενκλατούρα- μα και σήμερα με διαφορετικό πρόσωπο. Πασχίζουν, προσπαθούν για δημοκρατία!


Μεγάλες προσπάθειες γίνονται για να αναπτυχθεί αυτή η χώρα και τα καταφέρνει μια χαρά!


Ο ρυθμός ανάπτυξης πολύ μεγάλος .Ένα απέραντο εργοτάξιο.


Όμως αυτό που είναι οφθαλμοφανές και που μου έδωσε μεγάλη χαρά μα και ζήλεια, είναι η παιδεία των ανθρώπων. Η κουλτούρα τους. Άνθρωποι ευγενέστατοι, χαμογελαστοί, έτοιμοι να σε εξυπηρετήσουν!


Πόλεις καθαρές, φροντισμένες, χαίρεσαι να τις βλέπεις.


Όταν νύχτα αποφάσισα να βγω για μια βόλτα, δεν ξέρω αλλά ένιωθα τόσο ασφαλής που κυριολεκτικά δεν το πίστευα. Σε κάθε τετράγωνο αστυνομικοί να προσέχουν το παραμικρό για να νιώθεις σιγουριά και ασφάλεια, έτοιμοι να επέμβουν και να βοηθήσουν. Δε φοβήθηκα ούτε στιγμή. . Αμέσως η σύγκριση αναπόφευκτη με την Αθήνα του πολιτισμού και της κατάντιας της…


Στο σεμινάριο συνάντησα κι έναν φίλο Έλληνα που ζει πολλά χρόνια στην Αγγλία. Στο διάλειμμα πιάσαμε κουβέντα και σε κάποια στιγμή με ρωτάει: «Τι γίνεται στην Πατρίδα, πώς πάμε; Ακούω και βλέπω πολλά, αλλά θέλω και μια γνώμη από πρώτο χέρι.».


Έχοντας κατά νου όλα τα παραπάνω του απάντησα με μια φράση: «Άστα Νίκο, Ουγκάντα γίναμε!».


Και τότε ήρθε το τούβλο στο κεφάλι μου! Ακριβώς δίπλα μας , ένας μουσικός έγχρωμος, με σοβαρό και επιτιμητικό ύφος, που δεν επιδέχονταν αντίκρουση, μου απαντάει σε άπταιστα ελληνικά:


« Φίλε μου σε παρακαλώ πολύ να μη βρίζεις τη χώρα μου!!!».


Έσκυψα το κεφάλι, έπεσαν τα μούτρα μου, ζήτησα συγνώμη…


Ο Νίκος απάντησε απλά με ένα ωχ!


Έτσι λοιπόν καταντήσαμε τη χώρα μας. Χειρότερη κι απ’ την Ουγκάντα!

danaos

πηγη
Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.