Ο Όμηρος εις την ραψωδία λ της Οδυσσείας (Νέκυια), όπου περιγράφει την κάθοδο του Οδυσσέως εις τον Άδη, αναφέρεται εις έναν μυστηριώδη λαό, πλησίον του Άδη: «Το πλοίο έφθασε εις τα πέρατα του βαθυρρόου Ωκεανού.Εκεί δε είναι ο δήμος και η πόλη των Κιμμερίων ανδρών, οι οποίοι είναι κεκαλυμμένοι με αέρα και νεφέλη. Πότε αυτούς δεν τους βλέπουν οι ακτίνες του φαέθοντος ηλίου, ούτε όταν ανεβαίνει προς τον αστερόεντα ουρανό, ούτε όταν από τα ύψη του ουρανού τρέπεται προς την γαία, αλλά ολέθρια νύκτα σκεπάζει τους δειλούς βροτούς» (Ομήρου Οδύσσεια Λ.13-19).Αμέσως μετά τους Κιμμερίους, αναφέρεται ότι, ο Οδυσσεύς έφθασε εις τον Άδη. Και εις τα Αργοναυτικά των Ορφικών, κατά την περιγραφή της επιστροφής των Αργοναυτών από την Κολχίδα, αναφέρονται οι μυστηριώδεις Κιμμέριοι: «Έπειτα δέ, οδηγούντες το ταχύ πλοίο φθάνουμε εις τους Κιμμερίους, οι οποίοι είναι οι μόνοι στερημένοι της αίγλης του πυριδρόμου ηλίου» (Αργοναυτικά Ορφικών, 1126-1128).Αμέσως μετά τους Κιμμερίους τα Αργοναυτικά περιγράφουν περιοχές του Άδη: Τον κρυερό Αχέροντα, τις άρρηκτες πύλες του Άδη, τον δήμο ονείρων. Κατά τον Ησύχιο, το όνομα Κιμμέριος ετυμολογείται από το κάμμερος ή κέμμερος=αχλύς, ομίχλη.Οι Κιμμέριοι λοιπόν είναι οι ομιχλώδεις, ζοφώδεις, σκοτεινοί, και το όνομά τους δηλώνει ακριβώς τα αναφερόμένα παρά της Οδυσσείας και των Αργοναυτικών ότι, στερούνται παντελώς του ηλιακού φωτός. Επίσης, το όνομα Κιμμέριος σχετίζεται ετυμολογικώς και με το χειμέριος=χειμερινός, αφού η πύλη της χώρας των Κιμμερίων, ευρίσκεται εις τις παγωμένες Αρκτικές περιοχές, όπου επικρατούν συνθήκες αιωνίου χειμώνος και όπου κατά την εποχή του χειμώνος, η νύκτα διαρκεί συνεχώς, φθάνοντας τους έξι συνεχείς μήνες εις τον Βόρειο Πόλο.
Οι Κιμμέριοι δύνανται να ερμηνευθούν και ως «νεφελώδεις» που σχετίζεται με τους σατανικού «νεφελίμ» της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά και με το «Νεφελχάϊμ», την ονομασία του σκοτεινού, υποχθονίου κόσμου των νεκρών εις την Σκανδιναβική μυθολογία. Η αιτία που οι Κιμμέριοι στερούνται παντελώς του ηλιακού φωτός, είναι ότι, ευρίσκονται εις την είσοδο του Άδη, του υποχθονίου κόσμου των νεκρών. Δηλαδή, οι Κιμμέριοι είναι υποχθόνια όντα, αφού εις την επιφάνεια της χθονός πάντα φθάνει το ηλιακό φως. Ο υποχθόνιος κόσμος του Άδου έχει διάφορες εισόδους εις την επιφάνεια της χθονός και προφανώς τόσο ο Οδυσσεύς, όσο και οι Αργοναύτες έφθασαν εις κάποια υποχθόνια πύλη, όπου ήσαν οι υποχθόνιοι Κιμμέριοι. Κατά την Οδύσσεια η περιοχή αυτή ήταν εις τα πέρατα του βαθυρρόου Ωκεανού. Από την όλη περιγραφή του πλου του Οδυσσέως είναι σαφές ότι, έγινε εις τον Βόρειο (Β. Ατλαντικό και Αρκτικό) Ωκεανό και επομένως κάπου εκεί ήταν και η πύλη από όπου εισήλθε εις τον Άδη. Και από τα Αργοναυτικά των Ορφικών επιβεβαιώνεται ότι, οι Κιμμέριοι ευρίσκοντο εις κάποια υποχθόνια πύλη του Βορείου ωκεανού: Οι Αργοναύτες έφθασαν εις την χώρα των Κιμμερίων, μετά την φυγή τους από την Κολχίδα, ως εξής: Πρώτα διέσχισαν τις Σκυθικές περιοχές, δηλαδή την σημερινή Ρωσία περνώντας από διαφόρους λαούς: Σκύθες, Γελωνούς, Σαυρομάτες, Αριμασπούς, Πακτούς Αρκτείους κ.λ.π.Τελικά, η Αργώ «έπεσε εις τον Ωκεανό, τον οποίον οι Υπερβόρεοι μέροπες καλούν Κρόνιο πόντο και νεκρά θάλασσα» (Αργοναυτικά Ορφικών, 1084).Η Υπερβόρεια νεκρή θάλασσα εις την οποία έφθασαν οι Αργοναύτες διασχίζοντες την Ρωσία, είναι σαφώς ο παγωμένος Αρκτικός ωκεανός. Κατόπιν, οι Αργοναύτες έφθασαν εις «Ελίκης και Τηθύος έσχατον ύδωρ» (Αργοναυτικά Ορφικών, 1109).Η Ελίκη=ελισσομένη, είναι ονομασία των αστερισμών της Μεγάλης και Μικρής Άρκτου, που ελίσσονται πέριξ του Βορείου Πόλου. Επομένως, οι Αργοναύτες έφθασαν εις τον Βόρειο Πόλο, όπου είναι το έσχατο ύδωρ και τα πέρατα του βαθυρρόου ωκεανού, δηλαδή το τέλος του Αρκτικού ωκεανού. Εις την συνέχεια, οι Αργοναύτες έφθασαν εις τους ευδαίμονες Μακροβίους, οι οποίοι ζούσαν επί εκατομμύρια έτη, με συνεχή νεότητα και απόλυτη ευδαιμονία: «Αλλά αφού ήλθε η έκτη φωτίζουσα τους ανθρώπους αυγή, φθάσαμε εις το εύπορο και πλούσιο έθνος των Μακροβίων, οι οποίοι ζούν επί πολλούς ενιαυτούς, ήτοι δώδεκα χιλιάδες, αποτελουμένους από εκατονταετείς μήνες με πανσέληνο, όντες έξωθεν πάντων των κακών. Και αφού εκπληρώσουν το πεπρωμένο του βίου τους, με γλυκύ ύπνο λαμβάνουν το τέλος του θανάτου. Δεν τους ενδιαφέρουν λοιπόν ο βίος και τα έργα των ανθρώπων, καθώς ανάμεσα εις χλοερούς λειμώνες τρέφονται με γλυκιά τροφή, πίνοντες θείο ποτό, κάτω από θεία δροσιά και λαμπρύνοντες πάντες την αγαπητή συνομηλικία.Και πάντα έχουν εις τα πρόσωπά τους μειλίχια γαλήνη, και τα παιδιά και οι γονείς, επειδή γνωρίζουν εις τις φρένες και τον νού τους, να πράττουν τα δίκαια και να λέγουν τα συνετά» (Αργοναυτικά Ορφικών, 1111-1123). Οι Μακρόβιοι είναι ο μυστηριώδης και μακάριος λαός των Υπερβορέων, εις τον οποίο πήγαινε συχνά ο Θεός Απόλλων και δια τούτο έχει και την προσωνυμία Υπερβόρεος. Δια την αιωνία και υπεράνθρωπη ευδαιμονία των Υπερβορέων αναφέρει πολύ παραστατικά και ο θείος ποιητής Πίνδαρος εις τον δέκατο Πυθιόνικό του: 29-30:«…Ούτε με πλοίο πηγαίνοντας, ούτε πεζός, μπορείς να εύρης την θαυμαστή οδό δια τον αγώνα (τόπο συγκεντρώσεως) των Υπερβορέων…». 41-46:«…Ούτε οι νόσοι, ούτε το ολέθριο γήρας, επικρατούν εις την ιερά γενεά. Ζούν χωρίς πόνους και μάχες, αποφεύγοντες την υπέρδικο Νέμεσιν. Κάποτε, με καρδιά πνέουσα θάρρος έφθασε εις τον όμιλο των μακαρίων ανδρών ο παίς της Δανάης (Περσεύς), καθώς τον οδηγούσε η Αθηνά…». Επίσης, ο Πίνδαρος αναφέρει εις τον τρίτο Ολυμπιόνικό του ότι, και ο θείος Ηρακλής έφθασε εις την χώρα των Υπερβορέων, από όπου έφερε εις την Ολυμπία τον κότινο (αγριελιά) δια του οποίου στεφανώνονταν οι Ολυμπιονίκες: 14-17:«…Και θα βάλει πέριξ της κόμης του, τον στέφανο της γλαυκοχρώμου ελαίας, την οποία κάποτε έφερε από την σκιερά πηγή του Ίστρου ο Αμφιτρυωνιάδης (Ηρακλής), ως κάλλιστο μνήμα των Ολυμπίων άθλων, αφού έπεισε με λόγο τον θεράποντα του Απόλλωνος δήμο των Υπερβορέων…». 25-33:«…Και τότε ο θυμός του (θυμοειδής ψυχή) τον ώθησε να πορευθή εις την Ιστρία γή.Εκεί, τον δέχθηκε η ιπποδαμάστρια θυγατέρα της Λητούς, όταν αυτός ήλθε από τις ράχες και τους πολυστρόφους μυχούς της Αρκαδίας, τότε που εξαναγκασμένος από τον πατέρα του να εκτελέσε τις παραγγελίες του Ευρυσθέως, ήθελε να φέρη την χρυσοκέρατη θηλυκή έλαφο, την οποία κάποτε αφιέρωσε εις την Ορθωσία (Αρτέμιδα) η νύμφη Ταϋγέτη.Αναζητών αυτήν, είδε εκείνη την χθόνα όπισθεν των πνοών του ψυχρού Βορέα Σταθείς εκεί, θαύμαζε τα δένδρα και είχε τον γλυκύ πόθο, να τα φυτεύση εις το τέρμα του δωδεκαστρόφου δρόμου των ίππων». Ο Ηρακλής μετέβη πάλι εις την χώρα των Υπερβορέων δια να φέρη τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων, όπως μας πληροφορεί ο Απολλόδωρος (Βιβλιοθήκη, 5.11): «Και αφού ετέλεσε τους άθλους εις οκτώ έτη και έναν μήνα, επειδή ο Ευρυσθεύς δεν δέχθηκε τους άθλους των βοσκημάτων του Αυγείου και της Λερναίας (ύδρας), του όρισε ως ενδέκατο άθλο, να φέρη τα χρυσά μήλα από τις Εσπερίδες.Αυτά δεν ήσαν εις την Λιβύη, όπως είπαν κάποιοι, αλλά επί του Άτλαντος εις τους Υπερβορέους…». Πολύ σημαντικές πληροφορίες δια τους Υπερβορέους αναφέρει και ο ιστορικός Διόδωρος ο Σικελιώτης, στηριζόμενος κυρίως εις τον φιλόσοφο Εκαταίο Αβδηρίτη, ο οποίος έζησε την εποχή των Διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου και συνέγραψε βιβλίο περί των Υπερβορέων: «Εμείς δέ αφού θεωρήσαμε άξια συγγραφής τα προς την Αρκτική κείμενα μέρη της Ασίας, δεν νομίζουμε ότι, είναι άσχετο να αναφερθούμε εις τα μυθολογούμενα περί των Υπερβορέων. Από αυτούς λοιπόν που έχουν συγγράψει τις παλαιές μυθολογίες, ο Εκαταίος (ο Αβδηρίτης) και κάποιοι άλλοι λένε ότι, εις τους αντίπερα της Κελτικής τόπους κατά τον ωκεανό υπάρχει νήσος όχι μικροτέρα της Σικελίας. Αυτή μέν ευρίσκεται προς την Αρκτική, κατοικείται δέ υπό των ονομαζομένων Υπερβορέων, επειδή κείτονται πολύ μακριά από την βορεία πνοή (των ανέμων).Αυτή δέ είναι εύφορη και παράγει τα πάντα και επίσης, επειδή έχει εξαιρετικά εύκρατο κλίμα, παράγει καρπούς δύο φορές κατʼ έτος. Μυθολογούν δέ ότι, εις αυτή γεννήθηκε η Λητώ. Και δια τούτο αυτοί τιμούν τον Απόλλωνα περισσότερο από τους άλλους θεούς. Είναι δε αυτοί σαν ιερείς του Απόλλωνος, αφού καθημερινά υμνούν συνεχώς τούτο τον θεό με ωδές και τον τιμούν εξαιρετικά. Υπάρχει δέ εις την νήσο μεγαλοπρεπές τέμενος του Απόλλωνος και αξιόλογος ναός σφαιροειδούς σχήματος, κοσμημένος με πολλά αναθήματα. Υπάρχει και ιερά πόλις τούτου του θεού, της οποίας οι περισσότεροι κάτοικοι είναι κιθαριστές και κιθαρίζοντες συνεχώς, ψάλλουν ύμνους προς τον θεό, επαινώντες τις πράξεις του. Έχουν δέ οι Υπερβόρεοι κάποια ιδιαιτέρα διάλεκτο και διάκεινται οικειότατα προς τους Έλληνες και ιδίως προς τους Αθηναίους και τους Δηλίους, έχοντες παραλάβει εκ παλαιών χρόνων αυτή την εύνοια. Και μυθολογούν ότι, κάποιοι Έλληνες επεσκέφθησαν τους Υπερβορέους και κατέλιπαν πολυτελή αναθήματα, επιγεγραμμένα με Ελληνικά γράμματα. Ωσαύτως δέ και ο Υπερβόρεος Άβαρις κατήλθε παλαιά εις την Ελλάδα, δια να ανανεώση την προς τους Δηλίους εύνοια και συγγένεια. Και λένε ότι, η σελήνη φαίνεται εξ αυτής της νήσου να απέχη παντελώς ολίγον εκ της γής και να έχη κάποιες φανερές γεώδεις εξοχές. Λέγεται δέ ότι και ο θεός έρχεται εις την νήσο κάθε δεκαεννέα έτη, εις τα οποία συντελούνται οι αποκαταστάσεις (επιστροφές εις τις ίδιες θέσεις) των άστρων. Και δια τούτο ο δεκαεννεατής χρόνος ονομάζεται υπό των Ελλήνων ενιαυτός του Μέτωνος. Κατά δέ αυτή την επιφάνεια, ο θεός κιθαρίζει και χορεύει συνεχώς τις νύκτες, από την εαρινή ισημερία έως την ανατολή των Πλειάδων, τερπόμενος με τις επιτυχίες του. Βασιλεύουν δέ εις αυτή την πόλη και άρχουν του τεμένους οι ονομαζόμενοι Βορεάδες, καθώς είναι απόγονοι του Βορέου, και πάντα διαδέχονται κατά γένος τα αξιώματα» (Ιστορική Βιβλιοθήκη, Β.47). Σημαντικές πληροφορίες δια τους Υπερβορέους μας δίδει και ο Ηρόδοτος εις το τέταρτο βιβλίο (Μελπομένη) των Ιστοριών του, αν και αμφισβητεί την ύπαρξη τους: Δ.32: «…Αλλά και ο Ησίοδος έχει αναφέρει περί των Υπερβορέων, καθώς και ο Όμηρος εις τους Επιγόνους, αν όντως ο ΄Ομηρος εποίησε αυτό το έπος». Δ.33: «…Την πρώτη φορά, οι Υπερβόρεοι έστειλαν δύο κόρες, δια να φέρουν τις ιερές προσφορές, οι οποίες, όπως αναφέρουν οι Δήλιοι, ονομάζονταν Υπερόχη και Λαοδίκη. Μαζί με αυτές, οι Υπερβόρεοι έστειλαν προς ασφάλεια πέντε αστούς άνδρες ως συνοδούς τους, αυτούς που τώρα καλούν Περφερέες και έχουν μεγάλες τιμές εις την Δήλο…». Δ.35: «Αυτοί οι ίδιοι (οι Δήλιοι) λέγουν ότι και η Άργη και Ώπις, οι οποίες ήσαν Υπερβόρεες παρθένοι, αφού επορεύθησαν διαμέσου των ιδίων ανθρώπων, έφθασαν εις την Δήλο ακόμη πιο πρίν από την Υπερόχη και Λαοδίκη. Λέγουν ότι, αυτές μέν έφθασαν δια να φέρουν τον φόρο που έταξαν εις την Ειλειθυία δια τον ταχύ τοκετό, η δέ Άργη και η Ώπις ήλθαν μαζί με τις θεές και αυτοί έχουν αποδώσει και άλλες τιμές προς την Άργη και την Ώπιν…». Δ.36: «Και αυτά μέν ας ειπωθούν περί των Υπερβορέων. Διότι δεν αναφέρω τα λεγόμενα περί του Αβάριος, δια τον οποίον λέγουν ότι, ήταν Υπερβόρεος και ότι, ένα βέλος τον περιέφερε εις όλη την γή, χωρίς αυτός να τρώη τίποτα. Αν δέ υπάρχουν κάποιοι υπερβόρειοι άνθρωποι, υπάρχουν και άλλοι υπερνότιοι…». Πολύ σημαντικές πληροφορίες δια τους Υπερβορέους μας παρέχει και ο περιηγητής Παυσανίας, ο οποίος είχε συλλέξει πολλές πανάρχαιες γνώσεις: «Λέγουν ότι, ο κότινος μεταφέρθηκε εις τους Έλληνες υπό του Ηρακλέους, από την γή των Υπερβορέων, οι οποίοι είναι άνθρωποι που κατοικούν υπέρ τον άνεμο Βορέα. Πρώτος μέν ο Λύκιος Ωλήν, εις ύμνο που εποίησε προς την Αχαιία, ανέφερε ότι, η Αχαιία έφθασε εις την Δήλο εκ τούτων των Υπερβορέων. Έπειτα δέ, ο Μελάνωπος ο Κυμαίος εις την ωδή του προς την Ώπιν και την Εκαέργη ανέφερε ότι και αυτές έφθασαν εις την Δήλο εκ των Υπερβορέων, ακόμη πρότερον της Αχαιίας. Ο Αριστέας δε ο Προκοννήσιος μνημόνευσε και αυτός τους Υπερβορέους, ο οποίος ίσως είχε πληροφορηθεί κάτι περισσότερο περί αυτών παρά των Ισσηδόνων, εις τους οποίους είχε φθάσει, όπως λέει εις τα έπη του…» (Ελλάδος Περιήγησις, Α΄Ηλειακών, 7.7-9). «Η Βοιώ δέ, επιχωρία γυναίκα η οποία εποίησε ύμνο προς τους Δελφούς, ανέφερε ότι, κατασκευάσθηκε το μαντείο δια τον θεό από τον Ωλήνα και άλλους αφιχθέντες εκ των Υπερβορέων και ότι, τούτος μάντευσε πρώτος και έψαλε πρώτος το εξάμετρο. Η Βοιώ δε συνέθεσε τα εξής: “Πράγματι, εδώ ίδρυσαν αλάθητο χρηστήριο οι παίδες των Υπερβορέων, ο Παγασός και ο θείος Αγυιεύς”. Απαριθμούσα δέ και άλλους Υπερβορέους, εις το τέλος του ύμνου αναφέρει τον Ωλήνα: “Και ο Ωλήν, ο οποίος έγινε ο πρώτος προφήτης του Φοίβου και πρώτος συνέθεσε άσμα αρχαίων επών”…» (Ελλαδος Περιήγησις, Φωκικά, 5.7-8). Εκ του συνδυασμού των ανωτέρω αποσπασμάτων συνάγονται ορισμένα σημαντικά συμπεράσματα δια τον μυστηριώδη λαό των Υπερβορέων: 1.Αφού δεν μπορεί να φθάσει κάποιος εις αυτούς, δια ξηράς ή θαλάσσης, είναι προφανές ότι, η χώρα τους δεν ευρίσκεται επί της χθονός μας. Τούτο αποδεικνύεται και από τις αναφορές ότι, η χώρα των Υπερβορέων είναι πολύ έυφορη και με εύκρατο κλίμα, καθώς και ότι, εκεί από εκεί έφερε εις τον Ολυμπία ο Ηρακλής τον κότινο. Βεβαίως, δεν υπάρχει εις τις απώτατες αρκτικές περιοχές εύφορη νήσος με φυτά, αλλά αντιθέτως αιώνιο ψύχος και παντελής έλλειψις φυτών. Επίσης, αφού από την εαρινή ισημερία έως την ανατολή των Πλειάδων (τον μήνα Μάϊο) δεν υπάρχει καθόλου νύκτα εις τον απώτατο Βορρά, αλλά αντιθέτως διαρκής ημέρα, είναι αδύνατον να είναι εκεί η χώρα, όπου ο Απόλλων κιθαρίζει και χορεύει συνεχώς τις νύκτες κατʼ αυτό το χρονικό διάστημα. Τα ανωτέρω ενισχύονται και από την ετυμολογία της λέξεως Υπερβόρεος, που σημαίνει ο άνωθεν του Βορέου. Το όνομα Βορέας σημαίνει ο θεός Βορέας, ο βόρειος άνεμος, καθώς και το βόρειο σημείο του ορίζοντος, ενώ προέρχεται εκ ρίζας που σημαίνει βράχος, όρος, εκ της οποίας προέρχεται και η λέξις υπερβόριος=ο πέραν των ορέων. Επομένως, είναι σαφές ότι, η μακαρία χώρα των Υπερβορέων είναι ουρανία και δια τούτο θεωρούταν ότι, είχε γενηθεί εις αυτή η θεά Λητώ. Δεν μπορούμε να εντοπίσουμε ακριβώς την ουρανία θέση της χώρας των Υπερβορέων, αλλά αφού αυτοί είναι αφιερωμένοι εις τον θεό Απόλλωνα, πιθανώς η χώρα τους ευρίσκεται εις το τριπλό αστρικό σύστημα του Σειρίου, το οποίο αποτελεί την αστρική έκφανση του θεού Απόλλωνος. 2.Οι Υπερβόρεοι έχουν υπεράνθρωπη φύση, αφού δεν προσβάλλονται από νόσους και γήρας, αλλά αντιθέτως ζουν δια τεράστιο χρονικό διάστημα. Ενδεικτική της αιωνίου ευδαιμονίας των Υπερβορέων είναι και η αρχαία Ελληνική έκφρασις τύχη υπερβόρεος=ασυνήθης ευτυχία. Βάσει της ανωτέρω αναφοράς των Αργοναυτικών τω Ορφικών ότι, οι Υπερβόρεοι ζουν επί 12.000 ενιαυτούς, που έχουν εκατονταετείς μήνες, συμπεραίνουμε ότι, η διάρκεια ζωής των Υπερβορέων είναι 12.000 ενιαυτοί επί 12 μήνες έκαστος ενιαυτός, επί 100 έτη έκαστος μήνας, δηλαδή 14.400.000 έτη! Την υπεράνθρωπη φύση των Υπερβορέων αποδεικνύει και η ανωτέρω αναφορά του Ηροδότου ότι, ο Άβαρις δεν έτρωγε καθόλου. Επίσης, οι υπεράνθρωποι Υπερβόρεοι είναι οικειότατοι και συγγενείς των Ελλήνων, χρησιμοποιούν κάποια ιδιαιτέρα (προφανώς Ελληνική) διάλεκτο και είναι ο ιερός λαός του Απόλλωνος, ενός εκ των μεγίστων θεών των Ελλήνων. Είναι λοιπόν προφανές ότι, οι Υπερβόρεοι είναι ένα ουράνιο Ελληνικό φύλο, αποτελούντες ένα επίλεκτο τμήμα του θείου και παν-συμπαντικού είδους των Ελ-λήνων.Δια τούτο και κατέχουν υπερεξελιγμένη τεχνολογία, όπως αποδεικνύει η αναφορά του Ηροδότου ότι, ο Άβαρις ταξίδευε εις όλη την γη με ένα ιπτάμενο βέλος, δηλαδή κάποιο εξελιγμένο ιπτάμενο σκάφος των Υπερβορέων. Επομένως, οι Υπερβόρεοι είναι οι αφιερωμένοι εις τον Απόλλωνα ουράνιοι Έλληνες και ούτως μπορούν κάλλιστα να αποκληθούν ανώτατοι θεράποντες του θεού Απόλλωνος ή Απολλωνία Φρουρά. 3.Ουδέποτε μπόρεσαν να ανέλθουν απλοί θνητοί εις την ουρανία χώρα των Υπερβορέων, αλλά έφθασαν μόνο ημίθεοι ήρωες, όπως οι Διογενείς Περσεύς και Ηρακλής και οι Αργοναύτες. Αντιθέτως, αρκετοί Υπερβόρεοι επεσκέφθησαν τους επιχθονίους συγγενείς τους εις την Ελλάδα, κατερχόμενοι εις την Δήλο και τους Δελφούς και ούτως καθίσταται προφανές ότι, οι δύο αυτές ιερές τοποθεσίες του θεού Απόλλωνος αποτελούν τις χθόνιες απολήξεις χωροχρονικών πυλών προς την ουρανία χώρα των Υπερβορέων. Επίσης, μία άλλη χωροχρονική πύλη προς την χώρα των Υπερβορέων ευρίσκεται πλησίον του Βορείου Πόλου, δια της οποίας έφθασαν εις τους Υπερβορέους οι Αργοναύτες. Πιθανώς, αυτή η πύλη σχετίζεται με τις ιδιόμορφη λειτουργία του χθονίου ηλεκτρομαγνητικού πεδίου εις τον Βόρειο Πόλο, αφού ηλεκτρομαγνητικά πεδία συγκεκριμένης φύσεως και διατάξεως έχουν την δυνατότητα να σχηματίζουν δίνες, οι οποίες με την σειρά τους ανοίγουν πύλες. 4.Τα ονόματα αρκετών εκ των Υπερβορέων, οι οποίοι κατήλθαν εις την Ελλάδα, δεν είναι καθόλου τυχαία, αλλά συμβολίζουν την ουρανία φύση τους και την άμεση σχέση τους με τον θεό Απόλλωνα: α.Το όνομα Άβαρις σημαίνει ο μη έχων βάρος και δηλώνει ότι, ο Άβαρις δεν δεσμευόταν από τις βαρυτικές δυνάμεις, τόσο λόγω του ιπταμένου σκάφους του, όσο και λόγω της ουρανίας και υπερανθρώπου φύσεώς του. β.Το όνομα Ωλήν αντιστοιχεί λεξαριθμικά εις τον αριθμό 888, ο οποίος είναι εκ των ιερών αριθμών του θεού Απόλλωνος, αφού συμβολίζει τόσο τις μουσικές οκτάβες του θεού της μουσικής Απόλλωνος, όσο και την αστρική οκτάβα που σχηματίζουν οι τροχιές του Σειρίου Α και του Σειρίου Β, εις το τριπλό αστρικό σύστημα του Σειρίου. γ.Το όνομα Αγυιεύς προέρχεται εκ της λέξεως αγυιά=οδός και σημαίνει ο των οδών, ενώ αποτελούσε και επωνυμία του Απόλλωνος, ως φύλακος των οδών. Το όνομα αυτό δηλώνει τις χωροχρονικές οδούς, οι οποίες συνδέουν την χώρα των Υπερβορέων με τον πλανήτη μας δ.Το όνομα Παγασός σχετίζεται με την πόλη Παγασές, που ήταν το κέντρο της λατρείας του Απόλλωνος εις την Θεσσαλία. ε.Το όνομα Άργη σημαίνει η λαμπρά, καθώς προέρχεται εκ της λέξεως αργής=λευκός,λαμπρός, απαστράπτων.Η Άργη ονομαζόταν και Εκαέργη, που σημαίνει η μακρόθεν ενεργούσα, ενώ ο Απόλλων αποκαλούταν και εκάεργος Αμέσως, μετά τους Υπερβορέους, οι Αργοναύτες έφθασαν εις τους ζοφώδεις Κιμμερίους. Προφανώς, εγγύς του Βορείου Πόλου, εκτός από την θετική πύλη προς τον ουράνιο κόσμο των Υπερβορέων, υπάρχει και μία άλλη αρνητική, ενεργειακή ή γεωφυσική πύλη, η οποία οδηγεί εις τον σκοτεινό υποχθόνιο κόσμο και πλησίον αυτής κατοικούσαν οι υποχθόνιοι Κιμμέριοι. Πράγματι, πλήθος μαρτυρίων και στοιχείων της θεωρίας περί της «κούφιας ή κοίλης γης» επιβεβαιώνουν ότι, υπάρχει ένας τεράστιος δίαυλος επικοινωνίας του επιχθονίου και υποχθονίου κόσμου, εγγύς του Βορείου Πόλου, από όπου ανήρχοντο και συνεχίζουν να ανέρχονται εις τον κόσμο μας υποχθόνια όντα, μεταξύ των οποίων και ο λαός των Κιμμερίων. Ενδεικτικά αναφέρονται κατωτέρω τα εξής στοιχεία: α.Ο δορυφόρος ESSA-7 έλαβε εις τις 23 Νοεμβρίου του 1968 μία φωτογραφία της περιοχής του Βορείου Πόλου χωρίς σύννεφα, εις την οποία απεικονίζεται μία οπή τεραστίων διαστάσεων. Αν και υπάρχει έντονη διαφωνία δια την ερμηνεία αυτής της φωτογραφίας, η ύπαρξίς της και μόνο θέτει αρκετά ερωτήματα. β.Το 1908, ο Αμερικανός συγγραφεύς Γουίλις Τζώρτζ Έμερσον εξέδοσε το βιβλίο του «Ο Καπνώδης Θεός», εις το οποίο κατέγραψε την διήγηση του Νορβηγού αλιέως Όλαφ Γιάνσεν, ο οποίος δήλωνε ότι, διαμέσου μίας τεραστίας οπής εις τον Αρκτικό ωκεανό έφθασε εις ένα υποχθόνιο, κατοικημένο κόσμο. γ.Ο Χίτλερ και πολλά ανώτατα στελέχη των Ναζί πίστευαν ακράδαντα εις την ύπαρξη ενός υποχθονίου, κατοικημένου κόσμου, του οποίου ο δίαυλος επικοινωνίας με τον επιχθόνιο κόσμο ευρίσκεται πλησίον του Βορείου Πόλου. Πρός αναζήτηση αυτού του διαύλου επικοινωνίας, η Aμπχερνέμπε (Διεύθυνση Ιστορικών Αναζητήσεων) των Ές-Ές είχε οργανώσει εξερευνητική αποστολή εις τον Αρκτικό ωκεανό.
Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.
Social Plugin