Ένας ερυθρός δράκων θροϊζει, κομίζοντας τους ανέμους του ολέθρου.
Οι λαμπροί ιππείς κείνται νεκροί εκεί που σπάζουν οι ορμητικές λόγχες.
Και εντός των στοιχειωμένων ορών οι χαμένοι ζοφεροί θεοί ξυπνούν.
Νεκρά χέρια ψηλαφούν στις σκιές, τα άστρα ξεθωριάζουν με τρόμο.
Διότι είναι η Ώρα του Δράκοντος, ο θρίαμβος του Φόβου και της Νυκτός». (Ρόμπερτ Ε. Χάουαρντ, Η Ώρα του Δράκοντος, Προοίμιο).
Η Άπω Ανατολή είναι αναμφισβητήτως η περιοχή της Γής με τους περισσοτέρους μύθους, θρύλους και μαρτυρίες περί δρακόντων.Εκεί ...
1.ΟΙ ΔΡΑΚΟΝΤΟΓΟΝΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ
-Ο Κινέζος ιστορικός των 2ου-1ου αιώνων π.Χ. Σούμα Τσιέν (ο οποίος αποτελεί την σημαντικότερη διασωζομένη πηγή για την αρχαία Κίνα) αναφέρει ότι ο πρώτος, ημιμυθικός αυτοκράτωρ της Κίνας, Φάο-Ξί (ή Φού-Ξί)-ο οποίος βασίλευσε κατά τον 29ο αιώνα π.Χ.-ήσαν ημιερπετόμορφος: «Ο Τάϊ-Χάο (=Μέγας Λαμπρός) ή Φάο-Ξί, ο οποίος είχε το επώνυμο Φένγκ (=Άνεμος), εκτοπίζοντας τον Σούι-Τζιέν (=Γεννήτωρ του πυρός), διαδέχθηκε τον Ουρανό στην βασιλεία (της Κίνας).Η μήτηρ του, η οποία ονομαζόταν Χούα-Ξού, τον είχε γεννήσει στο Τσένγκ-τσί, αφού είχε βαδίσει εντός της πατημασιάς ενός γίγαντος πλησίον της Λίμνης της Βροντής.Είχε δε ο Φάο-Ξί σώμα όφεως, κεφαλή ανδρός και αρετή σοφού…».(Καταγραφές του Μεγάλου Ιστορικού Προοίμιο, 1).
Επίσης, ο Σούμα Τσιέν αναφέρει ότι ο Φάο-Ξί είχε και δράκοντες αξιωματούχους: «Κατόπιν ενός δρακοντείου οιωνού (εμφανίσεως δράκοντος) ο Φάο-Ξί ενέταξε στους αξιωματούχους του δράκοντες, οι οποίοι επονομάσθηκαν δράκοντες-αρχηγοί…». (Καταγραφές του Μεγάλου Ιστορικού Προοίμιο, 1).
Η ημιερπετική μορφή του Φάο-Ξί και το ότι δεν αναφέρεται ποιός ήταν ο πατήρ του δείχνουν ότι η μήτηρ του τον γέννησε αφού διασταυρώθηκε με κάποιον δρακοντοειδή-προφανώς δια της αναμίξεως δρακοντείου με ανθρώπινο γενετικό υλικό, μέσω κάποιας εξελιγμένης γενετικής τεχνικής.Ακριβώς δε λόγω της ημιδρακοντείου καταγωγής του ο Φάο-Ξί συμπεριέλαβε στους αξιωματούχους του δράκοντες-όχι δηλαδή θηρία δράκοντες, αλλά δρακοντοειδείς-οι οποίοι, όπως υποδηλώνει η επωνυμία τους δράκοντες-αρχηγοί, ήσαν οι ανώτατοι αξιωματούχοι και σύμβουλοι του Φάο-Ξί.
-Ο Σούμα Τσιέν αναφέρει ότι ήταν ημιερπετόμορφος και ο διάδοχος του Φάο-Ξί, Νού-Κούα: «Ο Νού-Κούα, επίσης με το επώνυμο Φένγκ, είχε σώμα όφεως, κεφαλή ανδρός και αρετή αγίου ανδρός…».(Καταγραφές του Μεγάλου Ιστορικού Προοίμιο, 1).Για τον Νού-Κούα λοιπόν ισχύουν όσα προαναφέρθηκαν περί του προκατόχου του: Ήταν και αυτός ημιερπετόμορφος επειδή προερχόταν από την διασταύρωση κάποιου δρακοντοειδούς με έναν εκ των γονέων του-χωρίς όμως να γνωρίζουμε με ποιόν, αφού ο Σούμα Σιέν δεν αναφέρει ούτε τον πατέρα του του, ούτε την μητέρα του.
--Στο Κινεζικό χρονικό του 3ου αιώνος π.Χ. Χρονικά των Μπαμπού (κεφάλαιο 2, σελίς 112) αναφέρεται ότι ο ημιμυθικός Κινέζος αυτοκράτωρ. Γιάο-ο οποίος βασίλευσε κατά τους 24ο-23ο αιώνες π.Χ.- ήταν υιός ενός ερυθρού δράκοντος, έχοντας γεννηθεί ως εξής: Μετά την ενηλικίωσή της η μήτηρ του Γιάο, Τσίνγκ-Τού, έβλεπε να την ακολουθή συνεχώς ένας ερυθρός δράκων.Ένα πρωί δε αυτός ο δράκων την πλησίασε έχοντας γραμμένη στην ράχη του την εξής επιγραφή: «Έχεις και εσύ (ο δράκων) την προστασία του Ουρανού».Και τότε σκοτείνιασε και άρχισε να φυσά πανταχόθεν, ενώ ο δράκων άγγιξε την Τσίνγκ-Τού και την κατέστησε έγκυο.Και μετά από 14 (!) μήνες κυοφορίας αυτή γέννησε στο Τάν-λίνγκ, απ’αυτόν τον δράκοντα, τον Γιάο.
Ταύτα επιβεβαιώνονται από δύο αρχαίες Κινεζικές στήλες: Μία του 175 π.Χ., στην οποία αναφέρεται, «Η Τσίνγκ-Τού συνουσιάσθηκε με έναν ερυθρό δράκοντας και γέννησε (απ’αυτόν) τον Γί-Γιάο», και την στήλη Λίνγκ-τάϊ στο Τσένγκ-γιάνγκ, στην οποία αναφέρεται: «Αφού η Τσίνγκ-Τού περιφέρθηκε κοιτάζοντας τριγύρω στις όχθες του Κιτρίνου ποταμού, γέννησε, έχοντας συλλάβει από έναν ερυθρό δράκοντα, τον Γιάο».
Ο εν λόγω ερυθρός δράκων ήταν προφανώς ένας ερυθρός δρακοντοειδής που διασταυρώθηκε με την μητέρα του Γιάο μέσω κάποιας εξελιγμένης γενετικής τεχνικής.Ακριβώς δε λόγω της κατά το ήμισυ μη ανθρώπινης καταγωγής του Γιάο η κυοφορία του διήρκησε πέντε μήνες περισσότερο από την μέση ανθρώπινη κυοφορία.
-Ο Σούμα Τσιέν αναφέρει ότι ο Κινέζος αυτοκράτωρ Καό-Τσού-ο οποίος βασίλευσε από το 202 π.Χ. έως το 195 π.Χ. και ίδρυσε την δυναστεία των Χάν, την σημαντικότερη αυτοκρατορική δυναστεία της αρχαίας Κίνας-ήταν υιός ενός δράκοντος, έχοντας γεννηθεί κατά παρόμοιο τρόπο με τον Γιάο:
«Ο Κάο-Τσού καταγόταν από το χωριό Τσούνγκ-γιάνγκ της περιφέρειας Φένγκ της επαρχίας Πέϊ και το επώνυμό του ήταν Λιού.Μία ημέρα η Πρεσβυτέρα Κυρία Λιού, ενώ κοιμόταν στις όχθες μίας λίμνης, ονειρεύθηκε ότι συνουσιασθηκε με έναν θεό. Και τότε έπεσαν βροντές και κεραυνοί και σκοτείνιασε.Όταν δε ο Πρεσβύτερος Κύριος Λιού έφθασε εκεί αναζητώντας την σύζυγό του, είδε άνωθεν αυτής έναν κιάο (φολιδωτό δράκοντα).Έπειτα δε, αυτή έμεινε έγκυος (από την συνεύρεσή της με τον εν λόγω δράκοντα), και τελικά γέννησε τον Κάο-Τσού.
Ο Κάο-Τσού είχε προεξέχουσα μύτη, δρακόντειο μέτωπο, ωραία γένεια στα μάγουλα και το πηγούνι του και 72 μαύρες κρεατοελιές στον αριστερό μηρό του…». (Καταγραφές του Μεγάλου Ιστορικού, 8.1).
Παρακάτω δε, ο Σούμα Σιέν αποκαλεί τον Κάο-Τσού υιό «του Ερυθρού Θεού», πράγμα που υποδηλώνει ότι ο δράκων πατήρ εκείνου ήταν ερυθρός.Ήταν, δηλαδή, ένας ερυθρός δρακοντοειδής που διασταυρώθηκε με την μητέρα του Κάο-Τσού μέσω κάποιας εξελιγμένης γενετικής τεχνικής.Ακριβώς δε λόγω της ημιδρακοντείου καταγωγής του ο Κάο-Τσού, αν και γενικά ανθρωπόμορφος, είχε δρακόντειο μέτωπο, ενώ και η προεξέχουσα μύτη του πιθανώς αποτελούσε γενετικό κατάλοιπο του ρύγχους του δρακοντοειδούς πατρός του.Οι 72 μαύρες κρεατοελιές δε που είχε ο Κάο-Τσού στον αριστερό μηρό του πιθανώς συμβόλιζαν-εν είδει γενετικού εμβλήματος-τους 72 βδελυρούς εσωχθόνιους βασιλείς (βλέπε στον βίο του αγίου Ανδρέα του Σαλού), των οποίων προϊσταντανται βεβαίως οι δρακοντοειδείς ηγεμόνες του Κάτω Κόσμου.
Εκ των ανωτέρω λοιπόν αποδεικνύεται ότι οι δρακοντοειδείς εμφύτευσαν τον βδελυρό γόνο τους στις αυτοκρατορικές δυναστείες της Κίνας.Ακριβώς δια τούτο, ο δράκων αποτελούσε πάντα το επίσημο αυτοκρατορικό έβλημα της Κίνας.Περί τούτου δε ο Αμερικανός συγγραφεύς του 19ου αιώνος Ιούστος Ντούλιτλ- αναφερόμενος στους Μαντσού, την τελευταία αυτοκρατορική δυναστεία της Κίνας-
γράφει χαρακτηριστικά:
«Ο πεντάχηλος δράκων είναι έμβλημα της αυτοκρατορικής εξουσίας (της Κίνας), και ο λαός (της Κίνας) μπόρεί να χρησιμοποιή ή να φτάχνη απεικονίσεις του μόνο με ειδική άδεια του αυτοκράτορος.Μερικοί δε θεωρούν ότι, αφού ο αυτοκράτωρ είναι η προσωποποίησις της αυτοκρατορίας και ο πεντάχηλος δράκων η προσωποίησις του αυτοκράτορος, ο (πεντάχηλος) δράκων μπορεί να θεωρείται ορθώς ο εθνικός θυρεός της Κίνας.Άλλοι δε αποκαλούν αυτόν προστάτη θεό-προστάτιδα θεότητα της αυτοκρατορίας.
Ο αυτοκράτωρ ιδιοποιείται την χρήση του πραγματικού δράκοντος, ήτοι αυτού που έχει πέντε χηλές εις έκαστο των τεσσάρων ποδιών του: Το επίσημο ένδυμά του έχει κεντητή παράσταση δράκοντος.Ο θρόνος του αποκαλείται “η έδρα του δράκοντος”.Η κλίνη του είναι “η κλίνη του δράκοντος”.Η όψις του είναι “το πρόσωπο του δράκοντος”.Οι οφθαλμοί του είναι “οι οφθαλμοί του δράκοντος”.Η γενειάς του είναι “η γενειάς του δράκοντος”.Η γραφίς δια της οποίας γράφει αποκαλείται “η γραφίς του δράκοντος”.Και το σώμα του είναι “το σώμα του δράκοντος”…».(Η Κοινωνική Ζωή των Κινέζων, σελίδες 290-291).
Στο Βιετναμέζικο χρονικό του 15ου αιώνος Πλήρη Χρονικά των Βιέτ αναφερεται ότι ο δευτερότοκος υιός του Κινέζου αυτοκράτορος. Μίνγκ (ο οποίος βασίλευσε κατά τον 29ο αιώνα π.Χ.), Κίγχ Ντουόνγκ Βουόνγκ-ο οποίος είχε ορισθεί από τον πατέρα του βασιλεύς της χώρας Ξίχ Κουί (η οποία περιλάμβανε τα σημερινά βόρειο Βιετνάμ και νοτιοανατολική.Κίνα μέχρι το Γιουνάν και την μεγάλη λίμνη Ντόνγκ Ντίγχ)-νυμφεύθηκε την θυγατέρα του άρχοντος της Ντόνγκ Ντίγχ και γέννησε με αυτή έναν υιό: «Ο βασιλεύς (ο Κίγχ Ντουόνγκ Βουόνγκ) νυμφεύθηκε την Θάν Λόνγκ (=Θεία Δράκαινα), θυγατέρα του Ντόνγκ Ντίγχ Κουάν (=Άρχων της Ντόνγκ Ντίγχ), και γέννησε με αυτή τον Λάκ Λόνγκ Κουάν (=Δράκων Άρχων των Λάκ)».(Πλήρη Χρονικά των Βιέτ, 1β).
Περαιτέρω δε, τα Πλήρη Χρονικά των Βιέτ αναφέρονται συνοπτικά στον Λάκ Λόνγκ Κουάν: «Ο Λάκ Λόνγκ Κουάν, ο οποίος είχε το προσωπικό όνομα Σούνγκ Λάμ, ήταν υιός του Κίγχ Ντουόνγκ Βουόνγκ.Αυτός ο βασιλεύς νυμφεύθηκε την Άου Κό, θυγατέρα του (Κινέζου) αυτοκράτορος Λάϊ, και γέννησε με αυτή εκατό υιούς, οι οποίοι έγιναν οι γενάρχες του έθνους των Βιέτ (των πρωτο-Βιετναμέζων).Μία ημέρα όμως ο βασιλεύς είπε στην Άου Κό: “Εγώ ανήκω στο γένος των δρακόντων, ενώ εσύ στο ορεινό γένος.Το ύδωρ λοιπόν (το οποίο αντιστοιχεί στο γένος των δρακόντων) δεν μπορεί να αναμιχθή με το πύρ (το οποίο αντιστοιχεί στο ορεινό γένος), και είναι αδύνατον να ταιριάξουμε μεταξύ μας”΄Κατόπιν τούτου λοιπόν, οι δύο σύζυγοι αποχωρίσθηκαν ο ένας τον άλλον, και οι πενήντα εκ των υιών τους ακολούθησαν την μητέρα τους πίσω στα όρη (στο ορεινό βόρειο Βιετνάμ), ενώ οι άλλοι πενήντα υιοί ακολούθησαν τον πατέρα τους πίσω στην νότια περιοχή (στο νότιο Βιετνάμ).Ο πρεσβύτερος δε εκ των υιών τους (ο οποίος ήταν μεταξύ αυτών που ακολούθησαν την Άου Κό) έλαβε από τον πατέρα του το (δυναστικό) όνομα Χούνγκ Βουόνγκ και τον διαδέχθηκε στον θρόνο (της Ξίχ Κουί)». (Πλήρη Χρονικά των Βιέτ, 2α).
Και περαιτέρω τα Πλήρη Χρονικά των Βιέτ αναφέρουν (3α) ότι ο Χούνγκ Βουόνγκ εγκατέστησε την πρωτεύουσά του στην περιοχή Θόνγκ Τσάου του βορείου Βιετνάμ, μετονόμασε το βασίλειό του Βάν Λάνγκ και το διαίρεσε εις 15 επαρχίες.Αυτό λοιπόν ήταν το πρώτο Βιετναμέζικο κράτος, το οποίο κυβερνήθηκε επί αρκετό καιρό από το γένος του Χούνγκ Βουόνγκ, την δυναστεία των Χούνγκ.
Τα ανωτέρω αποτελούν την ιστορίζουσα εκδοχή περί των απαρχών του Βιετνάμ, ενώ άλλες σχετικές Βιετναμέζικες παραδόσεις είναι λίγο διαφορετικές και αποκαλυπτικότερες, αναφέροντας μεταξύ άλλων τα εξής:
-Ότι ο Ντόνγκ Ντίγχ Κουάν ήταν ο δράκων-βασιλεύς της λίμνης Ντόνγκ Ντίγχ και ότι ο Κίγχ Ντουόνγκ Βουόνγκ είχε το χάρισμα να ταξιδεύη υποβρυχίως και συνάντησε την Θάν Λόνγκ εντός της λίμνης της.Κατά την Κινεζική και Βιετναμεζική μυθολογία δε, οι δράκοντες-βασιλείς είναι ισχυροί νοήμονες δράκοντες-ήτοι δρακοντοειδείς αρχηγοί-που ζούν εις θάλασσες ή λίμνες και τις εξουσιάζουν, ενώ οι ανώτεροι εξ αυτών είναι οι τέσσερεις πανίσχυροι δράκοντες-βασιλείς των τεσσάρων σημείων του ορίζοντος (βορρά, νότου, ανατολής, δύσεως).Επομένως, ο Ντόνγκ Ντίγχ Κουάν και η Θάν Λόνγκ ήσαν δρακοντοειδείς, και ο υιός της δεύτερης, Λάκ Λόνγκ Κουάν, ημιδρακοντοειδής.Δια τούτο δε, στα ονόματα της δεύτερης και του τρίτου περιλαμβάνεται η Κινεζική και Βιετναμέζικη λέξις λόνγκ, η οποία σημαίνει δράκων. Προφανώς λοιπόν, ο Λάκ Λόνγκ Κουάν γεννήθηκε από τους γονείς του μέσω κάποιας εξελιγμένης γενετικής τεχνικής διασταυρώσεως δρακοντείου με ανθρώπινο γενετικό υλικό.Αυτή δε η ημιδρακόντειος καταγωγή του επιβεβαιώνεται από την δήλωσή του στην Άου-Κό ότι ανήκε στο γένος των δρακόντων.
-Ότι η Άου Κό γέννησε από τον Λάκ Λόνγκ Κουάν όχι εκατό υιούς, αλλά έναν σάκο με εκατό αυγά, από τα οποία, μετά από 6-7 ημέρες, εξήλθαν οι εκατό υιοί τους, και ότι αυτοί αναπτύχθηκαν με παράδοξο τρόπο, ταχύτατα και χωρίς να χρειάζονται θηλασμό και τάϊσμα.Ταύτα υποδηλώνουν ότι αυτά τα εκ πατρός δρακοντογόνα παιδιά γεννήθηκαν μέσω κάποιας εξελιγμένης γενετικής τεχνικής των δρακοντοειδών.(Άλλωστε, η ωοτοκία και η παρεμφερής της ωοζωοτικία είναι οι δύο μέθοδοι αναπαραγωγής των ερπετών).
.-Και ότι, όταν ο Λάκ Λόνγκ Κουάν χώρισε με την Άου Κό, μετοίκησε μαζί με τους πενήντα εκ των υιών τους όχι στο νότιο Βιετνάμ, αλλά εντός της Νοτίου Σινικής θαλάσσης.Δηλαδή, επέστρεψε, μαζί με αυτούς τους πενήντα υιούς του, στον υποβρύχιο κόσμο των δρακοντοειδών ανιόντων του.
Εξ όλων των ανωτέρω λοιπόν αποδεικνύεται ότι η δυναστεία των Χούνγκ ήταν δρακοντογόνος.Ειδικά δε από την αναφορά των Πλήρων Χρονικών των Βιέτ ότι οι εκατό υιοί του Λάκ Λόνγκ Κουάν και της Άου Κό «έγιναν οι γενάρχες του έθνους των Βιέτ», συμπεραίνουμε ότι αυτοί διέσπειραν τον δρακόντειο γόνο τους στους Βιέτ, καθιστώντας τους ένα εν μέρει δρακοντογόνο έθνος.Ακριβώς δια ταύτα, ο δράκων αποτελούσε πάντα το επίσημο βασιλικό έμβλημα του Βιετνάμ, ενώ αποτελεί μέχρι και σήμερα βασικό σύμβολο του Βιετναμέζικου έθνους.Ακόμη δε και ο τελευταίος εθνικός θυρεός του προ-κομμουνιστικού Βιετνάμ, αυτός του Νοτίου Βιετνάμ (1955-1975), είχε δρακόντειο παράσταση: Έναν βαδίζοντα κυανό δράκοντα Απω-ανατολικού τύπου-ήτοι τετράποδα, άπτερο και με μακρόστενο και πριονωτό σώμα (Βλέπε: http://en.wikipedia.org/wiki/Vietnamese_dragon).
Ο Κινέζος διπλωμάτης Ζού Νταγκουάν, ο οποίος το 1296-1297 ταξίδεψε στην πόλη Άνγκορ, πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας των Χμέρ (η οποία περιλάμβανε μέγα μέρος της Ινδοκίνας, με πυρήνα της την Καμπότζη), κατέγραψε τον εξής αποκαλυπτικό θρύλο περί των βασιλέων αυτής:
«Στα ανάκτορα (των βασιλέων των Χμέρ) υπάρχει ένας χρυσός πύργος, στην κορυφή του οποίου ευρίσκεται ένας κοιτών του βασιλέως.Οι ιθαγενείς (οι κάτοικοι της Καμπότζης) λέγουν ότι εις αυτόν τον κοιτώνα κατοικεί το πνεύμα ενός εννεακεφάλου όφεως, το οποίο είναι ο κύριος όλης της γής του βασιλείου.Αυτό το πνεύμα εμφανίζεται κάθε νύκτα με την μορφή ωραίας γυναικός, και ο βασιλεύς πρέπει να κοιμάται με αυτή κατά το πρώτο μέρος της νυκτός.Εάν δε κάποια νύκτα αυτή η γυναίκα δεν εμφανισθή, τούτο σημαίνει ότι επίκειται ο θάνατος του βασιλέως.Και αν ο βασιλεύς παραλείψη έστω και για μία νύκτα να κοιμηθή με αυτή,.τότε η χώρα θα εκτεθή σύντομα εις κινδυνο».
Η εν λόγω γυναίκα-όφις ήταν αναμφισβητήτως ένας θηλυκός νάγκα (νάγκι).Οι νάγκας δε είναι μία φυλή νοημόνων ερπετοειδών όντων που αναφέρουν οι παραδόσεις των Ινδιών και της Νοτιοανατολικής Ασίας.Κατ’αυτές τις παραδόσεις, οι νάγκας έχουν τις εξής μορφές, χαρακτηριστικά και συνήθειες: Άλλοτε είναι αμιγή ερπετά-συνήθως πελώριοι όφεις ή οφιοειδείς δράκοντες-και άλλοτε ανθρωπο-ερπετικά υβρίδια-συνήθως όντα ανθρωπόμορφα στο άνω μέρος τους και οφιόμορφα ή δρακοντόμορφα στο κάτω.Άλλοτε κατοικούν εις θάλασσες, λίμνες και ποταμούς, άλλοτε στο εσωτερικό της Γής και άλλοτε εις άλλους πλανήτες.Άλλοτε είναι αγαθά, άλλοτε ουδέτερα και άλλοτε μοχθηρά.Και συχνά έχουν υπερφυσικές ιδιότητες και δυνάμεις-όπως αθανασία, τεράστια δύναμη, ικανότητα μεταμορφώσεως κ.λ.π.-λόγω των οποίων λατρεύονται μέχρι και σήμερα εις αρκετά μέρη των Ινδιών και της Νοτιοανατολικής Ασίας ως θεοί.Είναι δε βέβαιο ότι οι νάγκας ταυτίζονται με τους δρακοντοειδείς και λοιπούς ερπετοειδείς, ενώ οι αρχηγοί αυτών ταυτίζονται με τους δράκοντες-βασιλείς της Κινεζικής και Βιετναμεζική μυθολογίας.
Η εν λόγω νάγκι κατέχει κεντρική θέση στον εθνογενετικό μύθο της Καμπότζης, όπου αναφέρεται ως Νέανγκ Νέακ (=Νάγκα Κόρη) ή Nέανγκ Σόμα (=Kόρη της Σελήνης), θυγάτηρ του βασιλέων των νάγκας, Ναγκαράγια (=Βασιλεύς των νάγκας), και ιδρύτρια του Καμποτζιανού βασιλείου και της πρώτης δυναστείας του.Η κύρια δε εκδοχή αυτού του μύθου, η οποία περιλαμβάνεται στα βασιλικά χρονικά της Καμπότζης, έχει συνοπτικά ως εξής:
Το 543 π.Χ., μερικούς μήνες πρό του θανάτου του, ο Βούδας έφθασε στην νοτιοανατολική Ασιατική νήσο Κούκ Θλόκ (=Χώρα των δένδρων θλόκ), όπου προφήτευσε ότι ένα τρακουότ (είδος σαύρας) που ζούσε εκεί, πλησίον ενός θλόκ, θα αναγεννιόταν ως υιός ενός βασιλέως του βορειοδυτικού Ινδικού κράτους της Ιντραπράστα και αργότερα θα ίδρυε ένα νέο βασίλειο στην Κούκ Θλόκ.Και το έτος 1 της Βουδιστικής εποχής (η οποία αρχίζει από τον θάνατο του Βούδα) ο τότε βασιλεύς των Τσάμ (λαού που κατείχε το σημερινό νότιο και κεντρικό Βιετνάμ), αφού ναύαγησε ανατολικά της Κούκ Θλόκ και διεσώθη εις αυτή, την προσάρτησε στο βασίλειό του.
Το 100 μ.Β. (το 443 π.Χ.) ο βασιλεύς της Ιντραπράστα, Αντιτιαβάμσα (ή Ατιτσαβόνγκ), όρισε τους υιούς του αντιβασιλείς της επικράτειάς του, παραχωρώντας στον τέταρτο εξ αυτών, Πρέαχ Θάονγκ (ο οποίος εις άλλες εκδοχές του εν λόγω μύθου αναφέρεται ως Καουντίνια), την αντιβασιλεία του νοτίου μέρους του βασιλείου.Αργότερα όμως, ο Πρέαχ Θάονγκ επέδειξε ανυπακοή πρός τον πατέρα του, και δια τούτο εκείνος τον εξόρισε, μαζί με τους οπαδούς του, από την Ιντραπράστα.Τότε λοιπόν, οι εξόριστοι μετέβησαν στην Κούκ Θλόκ, όπου ο Πρέαχ Θάονγκ νίκησε τον τότε βασιλέα τον Τσάμ, απέσπασε την νήσο απ’αυτόν και έγινε βασιλεύς της.
Μετά από κάποιον χρόνο, μία ημέρα κατά την οποία ο Πρέαχ Θάονγκ ευρισκόταν εις μία ακτή της Κούκ Θλόκ, η πλημμυρίς επήλθε νωρίτερα του αναμενομένου, με αποτέλεσμα ο βασιλεύς να παγιδευθή εις μία αμμονησίδα και να αναγκασθή να διανυκτερεύση εις αυτή.Εκείνη την νύκτα, ήλθε εκεί από τον Κάτω Κόσμο, μεταμορφωμένη εις πανέμορφη γυναίκα, η θυγάτηρ του Ναγκαράγια (η Νέανγκ Νέακ), για να παίξη στην αμμουδιά.Μόλις δε ο Πρέαχ Θάονγκ αντίκρυσε αυτή, την ερωτεύθηκε κεραυνοβόλα και της ζήτησε να γίνη σύζυγός του.Εκείνη δε συμφώνησε, και ούτως ο Πρέαχ Θάονγκ την ακολούθησε στον υποχθόνιο κόσμο της, όπου, με την συγκατάθεση του πατρός της, την νυμφεύθηκε.Μετά δε την γαμήλια τελετή, ο Ναγκαράγια, κατάπιε μέγα μέρος των θαλασσίων υδάτων που περιέβαλλαν την Κούκ Θλόκ-καθιστώντας την ούτως ηπειρωτική χώρας και μεγαλώνοντάς την κατά πολύ-έκτισε μία βασιλική πρωτεύουσα για τον γαμπρό του και μετονόμασε την χώρα του Καμπότζη.Και μετά από εννέα μήνες, η νάγκι σύζυγος του Πρέαχ Θάονγκ γέννησε απ’αυτόν μία θυγατέρα.
Το 500 μ.Β. (το 43 π.Χ.) ο τότε βασιλεύς των Τσάμ εισέβαλε στην Καμπότζη- επιδιώκοντας να ανακτήση αυτή την, κατά πολύ μεγαλωμένη πλέον, παλαιά κτήση των Τσάμ-αλλά ο Πράχ Θόνγκ τον νίκησε και τον απώθησε στην χώρα του.Μετά δε από κάποιον χρόνο, ο θεός Ίντρα (ο αντίστοιχος του Διός στο Ινδικό πάνθεο) συνευρέθη διαδοχικά με την θυγατέρα και την νάγκι σύζυγο του Πρέαχ Θάονγκ και κατέστησε αμφότερες εγκύους.Η δεύτερη δε γέννησε απ’αυτή την συνεύρεση έναν υιό, ο οποίος ονομάσθηκε Κετμεαλέα, και για τον οποίον έκτισε ένα ανάκτορο ο αρχιτέκτων του Ίντρα, Βισβακαρμάν, κατ’εντολή εκείνου.Και τελικά, το 600 μ.Β. (το 57 μ.Χ.) ο Πρέαχ Θάονγκ απεβίωσε, αφήνοντας την βασιλεία της Καμπότζης στον Κετμεαλέα.
Εξ όλων των ανωτέρω λοιπόν αποδεικνύεται ότι η πρώτη βασιλική δυναστεία της Καμπότζης ήταν δρακοντογόνος, έχοντας προέλθει από την Νέανγκ Νέακ, η οποία ανήκε στο ηγεμονικό γένος των δρακοντοειδών του Κάτω Κόσμου.Αυτή δε, ως ανωτάτη δρακοντοειδής, είχε υπερφυσικές ιδιότητες και δυνάμεις, μεταξύ των οποίων ικανότητα μεταμορφώσεως και τεράστια διάρκεια ζωής (όπως συνάγεται εκ του ότι εμφανιζόταν ακόμη, ως γυναίκα, κατά τα τέλη του 13ου αιώνος).Όσον αφορά δε τον σύζυγό της Πρέαχ Θάονγκ, η αναφορά της κυρίας εκδοχής του ανωτέρω μύθου ότι ήταν στην προηγούμενη ζωή του σαύρα υποδηλώνει ότι είχε εν μέρει ερπετοπειδή καταγωγή, προφανώς από την διασταύρωση κάποιου ανιόντος του με κάποιον νάγκα. Δια τούτο λοιπόν η Νέανγκ Νέακ τον δέχθηκε ως σύζυγό της, με την συγκατάθεση του πατρός της, και δια τούτο εκείνος έκανε τόσα γι’αυτόν.Οσον αφορά όμως τον Κετμεαλέα, το ότι η Νέανγκ Νέακ τον γέννησε από τον Ίντρα είναι σίγουρα ψευδές, αφού είναι αδύνατον να διασταυρώθηκε αυτός ο ουράνιος αγαθός θεός με μία υποχθόνια δρακοντοειδή: Το πιθανότερο είναι ότι η Νέανγκ Νέακ γέννησε τον Κετμεαλέα με τον Πρέαχ Θάονγκ, αλλά τον παρουσίασαν ως υιό του Ίντρα για να ενισχύσουν το κύρος τους πρός τους υπηκόους τους, ενώ η άλλη πιθανότης είναι ότι επινόησαν αυτό το ψεύδος οι ίδιοι οι συντάκτες των βασιλικών χρονικών της Καμπότζης, για να προσδώσουν θεία καταγωγή στους βασιλείς της χώρας.
Όσον αφορά δε το ότι η Κούκ Θλόκ ήταν νήσος και έγινε ηπειρωτική χώρα αφού ο Ναγκαράγια κατάπιε μέγα μέρος μέρος των θαλασσίων υδάτων που την περιέβαλλαν, είναι καταφανώς μύθευμα, διότι και η Καμπότζη δεν ήταν ποτέ νήσος και είναι αδύνατον να έγινε ηπειρωτική χώρα κατά τέτοιον τρόπο.Ωστόσο, αυτή η αναφορά υποδηλώνει ότι οι δρακοντοειδείς μεγάλωσαν την έκταση της Καμπότζης αποστραγγίζοντας, μέσω της υψηλής τεχνολογίας τους, μέρος των πέριξ της θαλασσίων υδάτων.Προφανώς δε, έπραξαν τούτο για να καταστούν δημοφιλείς στους κατοίκους της Καμπότζης και να στερεωθή ούτως η εξουσία της Νέανγκ Νέακ και του Πρέαχ Θάονγκ.Έκτοτε λοιπόν, έθεσαν υπό τον έλεγχό τους την Καμπότζη, η οποία κατά τον Μεσαίωνα εξελίχθηκε στην ισχυρή αυτοκρατορία των Χμέρ.
Μία από τις κυριότερες μεθόδους των δρακοντοειδών για να διατηρούν τον έλεγχό τους επί της Καμπότζης ήταν το να συνευρίσκεται κάθε νύκτα η Νέανγκ Νέακ- εκμεταλλευομένη την ωραία γυναικεία μορφή που λάμβανε-με τους εκάστοτε βασιλείς της Καμπότζης.Τούτο αποτελούσε αυστηρά υποχρέωση των Καμποτζιανών βασιλέων, και αν κάποιος εξ αυτών τολμούσε να την παραμελήση, έστω και για μία νύκτα, οι δρακοντοειδείς θα προκαλούσαν συμφορά στο βασίλειο.Ούτως λοιπόν η Νέανγκ Νέακ έδειχνε στους βασιλείς και τον λαό της Καμπότζης ότι ήταν η ανωτάτη κυρίαρχος τους.Και προφανώς, απ’αυτές τις συνευρέσεις της γεννούσε ανθρωπο-ερπετικά υβρίδια, τα οποία τίθονταν στην υπηρεσία της άρχουσας τάξεως των δρακοντοειδών.
Το μέχρι πότε συνεχίσθηκε αυτή η μέθοδος μας είναι άγνωστο, αλλά το πιθανότερο είναι ότι διήρκησε τουλάχιστον μέχρι το τέλος της αυτοκρατορίας των Χμέρ το 1431. Πάντως, η επιρροή των δρακοντοειδών στην Καμπότζη διατηρήθηκε, και ακριβώς δια τούτο υπάρχουν μέχρι και σήμερα εις αυτή πάμπολλες απεικονίσεις νάγκας.Το κέντρο δε αυτών των απεικονίσεων είναι το Άνγκορ Βάτ της Άνγκορ, το τεράστιο συγκρότημα Ινδουιστικών ναών που κτίσθηκε κατά το πρώτο ήμισυ του 12ου αιώνος από τον Χμέρ βασιλέα Σουρυαβαρμάν Β΄: Είναι, ουσιαστικά, ο ναός των νάγκας, στην πρωτεύουσα του βασιλείου των νάγκας.(Βλέπε: http://www.google.gr/search?q=angkor+wa ... 60&bih=646)[/b]
πηγη
thesecretrealtruth.blogspot.com
....Οι διαχειριστές του katohika.gr διατηρούν το δικαίωμα τροποποίησης ή διαγραφής σχολίων που περιέχουν υβριστικούς – προσβλητικούς χαρακτηρισμούς.
Απαγορεύεται η δημοσίευση συκοφαντικών ή υβριστικών σχολίων.Σε περίπτωση εντοπισμού τέτοιων μηνυμάτων θα ακολουθεί διαγραφή
Social Plugin