Στις ανατολικές πλαγιές του Παρνασσού και σε εποχές που η μνήμη
του ανθρώπου χάνεται στην αχλή του χρόνου, εκεί όπου και η... σημερινή
περιοχή των Δελφών, άγνωστο πως και γιατί οι προγονοί των σημερινών
Ελλήνων έκτισαν μαντείο και ιερά, ονομαστά σε όλη τη γη που κατά καιρούς
ονομαζότανυθώ, Όμφη, στα οποία λατρεύτηκαν ο Ουρανός η Γαία, ο Ζεύς και
ο Απόλλωνας.Η παράδοση αναφέρει ότι το -9650 μετά τον μεγάλο κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, οι άνθρωποι για να σωθούν ανέβηκαν στο βουνό. Σταμάτησαν στο σημείο όπου άκουγαν τα ουρλιαχτά των λύκων.
Την περιοχή αυτή θεώρησαν ασφαλή από τα νερά και σε ανάμνηση της σωτηρίας τους, έκτισαν την πόλη Λυκόρεια..(Λύκος + ρεία = Αμεριμνησία που προσήλθε από τους Λύκους. Σήμερα τα αρχαιότερα ευρήματα της περιοχής χρονολογούνται στο --7000. Αν σκεφτούμε ότι οι Δελφοί γνώρισαν την ανελέητη δήωση και πυρπόληση από κάποιους ανθρωπόμορφους μαυροφορεμένους, που κουβαλούσαν μαζί τους τον θάνατο και τις κατάρες του θεού της ασιατικής ερήμου και ούρλιαζαν, «Ες έδαφος φέρειν» (Γκρεμίστε τα-ισοπεδώστε τα), ή «Θεοδόσιος η Ρομφαία του θεού», ή «θάνατο στους εχθρούς του Ισραήλ», γκρέμιζαν τα ιερά, έσπαζαν τα αγάλματα, και έκαιγαν ότι στεκόταν όρθιο ώστε να μη θυμίζει το παρελθόν, ασφαλώς θαβρίσκαμε και παλαιότερα ευρήματα που θα φώτιζαν το απώτερο παρελθόν της ιστορίας μας.
Η
αρχαία Ελληνική θρησκεία δεν ήταν δογματική, δεν συστηματοποιούσε ούτε
κωδικοποιούσε τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και το σημαντικότερο όλων
ποτέ δεν περιφρόνησε το θρησκευτικό πιστεύω άλλων λαών. Όλα αυτά γιατί
οι Έλληνες δεν παρουσίαζαν την θρησκεία τους σαν έκφραση τελειότητας και
έργο θεού. Δεν δεχόταν για τους θεούς ότι μπορούν να διαπράξουν κακές
και άδικες πράξεις. Η ηθική δεν ήταν θεμελιωμένη στη θρησκεία αλλά στην
λογική και τον αυτοσεβασμό του ατόμου. Δεν πίστευαν πως όταν τιμάς τον
θεό έπρεπε να αξιώνεις την εύνοια του. Αυτό εξασφαλιζόταν μόνο με τον
ηθικό και ενάρετο βίο του ατόμου.
Ο σεβασμός και η τιμή προς το θείο αποτελούσε εσωτερική υποχρέωση, που
εκδηλωνόταν σαν έκφραση της αγάπης προς τον δημιουργό και το έργο του. Η
ελληνική θεουργία εξύψωνε τον άνθρωπο στην υπέρτατη θρησκευτική
συγκίνηση, σε αντίθεση με το χριστιανικό δόγμα που στοχεύει στην
καταπίεση και τον έλεγχο του πιστού και πολεμά με μίσος κάθε τι που
διαφωνεί μαζί του, ενώ δεν παύει να αυτοδιαφημίζεται σαν θρησκεία
αγάπης, που εξοντώνει όμως τους αντιπάλους της. Οι Δελφοί ήταν τόπος
πανίερος για τους Έλληνες. εκεί συντελούσαν μια ιερή μυσταγωγία μεταξύ
προσκυνητή και θειου. Στον χώρο αυτό κυριαρχούσε η μορφή του «Κραταιού
Άρχοντα του Φωτός, Απόλλωνα».
Ο Απόλλωνας Φοίβος είναι η κεντρική ενσαρκωμένη ακτίνα του Όλου Φωτός,
που σηματοδοτεί την αναγέννηση του ανθρωπίνου πνεύματος, μετά τα
σκοτάδια που έφερε στο ανθρώπινο μυαλό ο τρόμος του μεγάλου κατακλυσμού.
Είναι ο μοναδικός ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΟΣ ΘΕΟΣ (όχι ημίθεος) από θνητή γυναίκα και
τον πατέρα θεών και ανθρώπων, Δία. Είναι η θεϊκή οντότητα που
χρησιμοποιούνταν σαν σύνδεσμος των ανθρώπων με το ουράνιο και το θείο,
των θνητών με τους αθανάτους. Είναι ο ελεήμων θεός που εξασφαλίζει την
σωτηρία και των καθαρμό της ανθρώπινης ψυχής από τους ρύπους των
εγκλημάτων ώστε να αποφύγει την καταδίωξη των Ερινυών. Θεράπευε τις
ανθρώπινες ψυχές που υπέφεραν από την καταπάτηση του ηθικού νόμου. Έδινε
άφεση αμαρτιών χωρίς να οργίζεται με τους ενόχους και τους παραβάτες
του ηθικού νόμου, λύτρωνε τις ψυχές από τα λάθη, τα πάθη, τις κακίες και
τα ανομήματα μέχρι την τελική εξιλέωση. Δεχόταν με συγκατάβαση την
μεταμέλεια, έθετε υπό την προστασία του τον αμαρτωλό και μεριμνούσε για
την σωτηρία του από τον αδέκαστο και αυστηρό τιμωρό Δία, για αυτό ο
Απόλλωνας ονομαζόταν, ΣΩΤΗΡ, Λυτρωτής, Ανορθωτής, Ευσπλαχνικός και
Ανεξίκακος.
Ο Κραταιός Ήλιος θεός ήταν η παρηγοριά και η καταφυγή των πονεμένων,
δυστυχισμένων και μετανοούντων αμαρτωλών που ζητούσαν την συγχώρεση του.
Ο μετανοιωμένος ικέτης επικαλούνταν τον θεό, για να του προσφέρει την
κάθαρση από το ανόμημα του και παρακαλούσε να τον δεχτεί υπό την σκέπη
του με εύνοια, μέχρι την αποκάθαρση του. Ο ικέτης που πήγαινε στους
Δελφούς παρουσιαζόταν στον ιεροφάντη του ναού στον οποίο εξομολογούνταν
τους λόγους που τον έφεραν στο ιερό του θεού και τι έγκλημα είχε
διαπράξει.
Ο ιεροφάντης αφού άκουγε τον επισκέπτη ικέτη, τον συμβούλευε τι έπρεπε
να πράξει και του πρότεινε τον τρόπο εξιλέωσης του. Ακλουθούσε το άναμμα
της ιερής δάδας (σημερινό κερί), έκαιγε λιβάνι μπροστά το άγαλμα του
θεού, κατόπιν γινόταν σωματικός καθαρμός και ακρεοφαγία (νηστεία), για
όσο διάστημα καθοριζόταν, μέχρι την στιγμή που συμμετείχε των μυστηρίων,
τρώγοντας ψωμί και πίνοντας κρασί (μετάληψη το λέμε σήμερα). Ο
ιεροφάντης άγγιζε το κεφάλι του μετανοιωμένου με κλαδάκι από την ιερή
δάφνη των Δελφών, για να διώξει τους ρύπους της ψυχής του.
Από τη στιγμή αυτή και μετά είχε την προστασία του Απόλλωνα. Στη
συνέχεια ο ικέτης με ελευθέρα βούληση, γινόταν για όσο διάστημα
επιθυμούσε, υπηρέτης των ιερών, μέχρι να αισθανθεί εξιλεωμένος και
έτοιμος να ενταχθεί στην κοινωνία πάλι αγνός, ήρεμος, λυτρωμένος και
καθαρός.
Όριζε την ημέρα της αναχώρησης του και εξαγνισμένος πλέον, άναβε την
ιερή δάδα και έκαιγε λιβάνι μπροστά στο άγαλμα του θεού και αφού έδενε
στα μαλλιά του κλαδάκια από την ιερή δάφνη επέστρεφε και πάλι στην
προηγούμενη ζωή του. (Στη σημερινή θρησκεία η δάφνη χρησιμοποιείτε σε
ανάμνηση των βαΐων με τα οποία κατά την χριστιανική παράδοση υποδέχτηκαν
το Χριστό στα Ιεροσόλυμα).
Όλες αυτές οι ιερουργίες ονομάστηκαν ειδωλολατρία από το Ελληνοκτόνο
δόγμα, αν και πήρε όλα τα λατρευτικά και τυπικά του στοιχεία αυτούσια,
για τη δική του θρησκεία. Τι κι αν ο Κραταιός Ήλιος – Απόλλωνας έχασε
τον θρόνο του από τους ανθρώπους της παρακμής και του τίποτα. Τι κι αν
ασέβησε πάνω στα ιερά του ο μαυροφορεμένος συρφετός των χαλαστάδων. Τι
κι αν τον είπαν είδωλο και τον αντικατέστησαν με τον εγκληματία Γιαχβέ
του ασιατισμού και του μισανθρωπισμού. Τι κι αν γκρέμισαν και έσπασαν τα
αφθάστου κάλλους αγάλματα του. Τι κι αν ο χριστιανικός σκοταδισμός
σκέπασε την πατρίδα του. Ο Φοίβος δεν μνησικάκησε. Επέστρεψε στην
γενέτειρα του όχι μόνο σαν ελεήμονας θεός αλλά και σαν τιμωρός των ιερών
παραμυθολόγων, για να εξαγνίσει τις ψυχές των Ελλήνων και να φωτίσει το
πνεύμα τους.
Από τα πανάρχαια χρόνια στους Δελφούς συνέβαιναν ανεξήγητα φαινόμενα,
που μόνο οι Ιεροφάντες, οι Μύστες και οι Πυθίες μπορούσαν να εξηγήσουν.
Εξελίσσονταν υπερφυσικές καταστάσεις, που κατέστησαν τους Δελφούς
γνωστούς σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο και την Πυθία αλάθητη στους
χρησμούς, την οποία αργότερα γελοιοποίησε το χριστιανικό ιερατείο με τα
συκοφαντικά του μυθεύματα. Και σήμερα τα ουράνια και μυστηριώδη
φαινόμενα επαναλαμβάνονται, μόνο που οι Έλληνες τα αγνοούν, ή τα θεωρούν
σατανικά, αφού έγιναν καλοί χριστιανοί και δεν πρέπει να διαφωνούν με
την απόφαση του ιερατείου.
Οι Δελφοί είναι το κέντρο της γης που συνδέει τον πλανήτη μας με το
σύμπαν, είναι ο ενεργειακός χώρος που χρησιμοποιούν οι ουράνιοι προγονοί
μας κατά την κάθοδο τους στην Γη στην εποχή μας. Όποιος επισκεφτεί τους
Δελφούς σήμερα θα αισθανθεί και πάλι την ιερή παρουσία τους σε ένα
καθαρά προσωπικό θεϊκό αντάμωμα, που συνοδεύεται από πλήθος υπερφυσικών
φαινομένων. Παρατίθενται φωτογραφίες που υποστηρίζουν τα γραφόμενα μου
και έχουν τραβηχτεί σε διαφορετικές ημερομηνίες και από διαφορετικά
άτομα, στην Κασταλία πηγή των Δελφών.
(Φωτογραφία
1) Έχει παρθεί κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο (21/22 Δεκ.2002 και ώρα
00.15) από μια παρέα από το Αγρίνιο μέσα στο χάσμα της Κασταλίας πηγής
των Δελφών, με φωτογραφική μηχανή συμβατικής τεχνολογίας. Το φως που
πέφτει από το φωτεινό αντικείμενο πάνω από το σκούρο κυκλικό σώμα,
αναλύεται σταχρώματα της ίριδας και μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ήταν
διαφανές ή υπερβολικής στιλπνότητας αφού λειτούργησε σαν πρίσμα και
ανέλυσε το φως. Από εξέταση της φωτογραφίας σε φασματογράφο, προέκυψε η
ύπαρξη βηρυλλίου στο σώμα.
Οι φωτογραφίες 2και 6, έχουν τραβηχτεί το βράδυ της εαρινής ισημερίας
(21/22 Μαρτ. 2003 και ώρα 00.10 έως 02.30). Την νύχτα αυτή είχαν
συγκεντρωθεί μέσα στο χάσμα της Κασταλίας πηγής περίπου 40 άτομα,
προερχόμενα από διάφορα μέρη της Ελλάδος, περιμένοντας κάποιο μήνυμα,
ένα σημάδι από τις οντότητες που αυτοαποκαλούνται Ολύμπιοι*. Ήταν
διαφόρων τάξεων και μορφώσεως ακόμη και ανώτατης ακαδημαϊκής παιδείας,
με μόνο κοινό τους στοιχείο όπως με πληροφόρησαν αργότερα πολλοί από
αυτούς, την ανάγνωση των βιβλίων μου και την δυσπιστία τους στα
γραφόμενα μου. Οι φωτογραφίες έχουν ληφθεί και πάλι από φωτογραφική
μηχανή συμβατικής τεχνολογίας χωρίς φλας.
Η
μηχανή είχε στερεωθεί καλά πάνω σε τρίποδα, ώστε να μένει σταθερή για
όση ώρα θα έμενε ανοιχτό το διάφραγμα της, ώστε να επιτευχτεί η
φωτογράφηση μέσα στο σκοτάδι. Σύμφωνα με επώνυμες μαρτυρίες, η μηχανή
άλλαξε δυο φορές κατεύθυνση κατά 90ο σαν να την μετακινούσε ένα αόρατο
χέρι. Τελικά την άφησαν στην θέση που μετακινήθηκε μόνη της την δεύτερη
φορά. (φωτογραφία 2)
Ενώ υπήρχε σκοτάδι, οι κορυφές των Φαιδριάδων φωτίστηκαν από ένα φως
αγνώστου πηγής και φάνηκε σαν ημέρα. (Φωτογραφία 3) Και το φως αυτό
κατέβηκε μέχρι τον χώρο της Κασταλίας πηγής. Μέσα στον χώρο της πηγής
βρισκόταν όπως προανέφερα, σαράντα άτομα, και σύμφωνα με τις μαρτυρίες
τους ένοιωθαν περίεργα και ανεξήγητα συναισθήματα ενώ συνέβαιναν όλα
αυτά τα φαινόμενα…
Φωτογραφία
4)Παρατηρούνται ανεξήγητα φωτεινά φαινόμενα και κάτω στο έδαφος
φαίνονται δυο φωτεινές δέσμες. (φωτογραφία 5) Στο δεξιό κάτω μέρος της
φαίνετε να πυρπολείτε ο χώρος της Κασταλίας πηγής. Φωτογραφία 6)
Παρατηρούμε ένα φαντασμαγορικό, αινιγματικό και μυστηριώδες ενεργειακό
πλέγμα εμπρός και πάνω από την Κασταλία πηγή, ακριβώς πάνω από το σημείο
που αναβλύζει το νερό.
Οι φωτογραφίες που παραθέσαμε αποτελούν μαρτυρίες όλων αυτών που βιώσαν
δεκάδες άτομα από διαφορετικά μέρη της Ελλάδος και φανερώνουν την
ιερότητα του χώρου που γνώριζαν οι προγονοί μας και αγνοούν οι σημερινοί
Έλληνες. *Οι Ολύμπιοι είναι εξωγήινες οντότητες οι οποίες επικοινωνούν
με ανθρώπους σε διάφορα σημεία της Γης και όπως υποστηρίζουν σκοπός τους
είναι η προστασία του πλανήτη μας και γενικά του πλανητικού μας
συστήματος από καταστροφές που οφείλονται είτε σε ανθρώπινες ενέργειες
είτε σε εξωγενείς παράγοντες.
Ο
γνωστός συγγραφέας Γερ. Καλογεράκης στα βιβλία του παραθέτει πολλές
τέτοιες επικοινωνίες με τους Ολυμπίους, μέσα από τις οποίες δίδονται
απαντήσεις σε πάρα πολλά ερωτήματα που μας απασχολούν. Για τα
παρατηρηθέντα μέσα στην Κασταλία πηγή φαινόμενα ο συγγραφέας ζήτησε από
τις Οντότητες πληροφορίες και έλαβε τις κάτωθι απαντήσεις. Για
φωτογραφία 1«…ο Κραταιός Άρχων Φωτός Απόλλων και η Φοίβη Άρτεμις,
αφίχθησαν εις Γαιαν δια αντιμετώπισιν δευτέρας φάσεως του σχεδίου
«ΑΝΑΤΟΛΗ», που ετοιμάζουν οι γήινοι αποστάτες και ενίσχυσιν των ηλιακών
πεδίων του συμπαντικού έλικα της Γαίας, που ευρίσκεται εις τους Δελφούς.
Οι ευρεθέντες εις Κασταλίαν πηγήν ετέθησαν υπό προστασίαν και
ευεργετικήν ακτινοβόλησιν, δια αφύπνησιν πνεύματος αυτών και ανόδου τους
εις δεύτερον επίπεδον ηλιακής μυήσεως, προς ενεργοποίησιν ουδετέρας
υποφύσεως και νοητικήν επικοινωνία μεθ΄ υμών. Έρρωσθε».
Για
φωτογραφίες 2-6 «Η παρουσία Ελλανίων εις Κασταλίαν πηγή Δελφών, που
αναζητούσαν σημάδια της υπάρξεως μας, μας ικανοποίησε. Εμείς
δημιουργήσαμε της παραστάσεις των φωτογραφιών. Η αναζήτησις των Ελλανίων
ήταν αποτέλεσμα καθαρής καρδίας. Την στιγμήν που ευρίσκοντο μέσα στον
χώρο της πηγής εμείς είμεθα κάτωθεν της δεξιάς κορυφής των Φαιδριάδων
για να μη γίνει αισθητή η δική μας παρουσία. (αξιοσημείωτο είναι,
σημειώνει ο κος Καλογεράκης, πως όταν οι οντότητες ευρίσκονται εντός
χώρου, κάθε προσπάθεια προσέγγισης του είναι αδύνατη.
Έχω
βιώσει παρόμοιες καταστάσεις. Σημαίνει λοιπόν πως τα όντα επέτρεψαν την
προσέγγιση στα παραυρεθέντα άτομα γι’ αυτό και το επισημαίνουν στο
μήνυμα τους). Άπαντες οι παριστάμενοι ακτινοβολήθησαν δια ενεργοποίησιν
των αρχαιγόνων δυνάμεων των και προετοιμασίαν διαδικασίας ηλιακής
μυήσεως. Άπασες αι δυνάμεις που φυλάσσουν τον χώρο προέρχονται από την
Ανωτέρα Τάξη Συμμάχων του γαλαξία του Κενταύρου και Τοξότου (Απόλλων-
Άρτεμις) που ανήκουν στην 7ηνΑποστολήν. Άπαντα τα ενεργειακά φαινόμενα
που συνετελέσθησαν, αποσκοπούσαν εις την κάθαρσιν της πηγής με ιονισμόν
του ύδατος και την αναδιάταξιν των μορίων του, καθώς επίσης και
συντήρησιν κοσμικών δυνάμεων με τον καθαρμό του συμπαντικού έλικος της
Γαίας και προστασίαν του Ελλάνιου χώρου. Η δύναμις μεθ’ ημών. Έρρωσθε».
_________ ________________ ___________________
___________________ _____________________Πώς ήξεραν οι αρχαίοι πότε έπρεπε να πάνε στο Μαντείο των Δελφών αφού δεν είχαν κοινό ημερολόγιο;
Μία
ανακάλυψη που σχετίζεται με το Μαντείο των Δελφών και "δεν προβλήθηκε
όπως της άξιζε".
Το μυστήριο...
Σύμφωνα λοιπόν με ερευνητές του Τμήματος Αρχαιολογίας και Αρχαίας
Ιστορίας του Πανεπιστήμιου τou Leicester, είναι πιθανό ένα αίνιγμα 2.700
ετών να βρήκε την απάντησή του!
Το μυστήριο γύρω από το Μαντείο των Δελφών, ήταν το εξής: πώς κατάφερναν
οι αρχαίοι από όλη την Ελλάδα - συχνά και από τη Μεσόγειο-, να
μαζεύονται από παντού μία συγκεκριμένη ημερομηνία στο Μαντείο, αφού δεν
υπήρχε κάποιο κοινό ημερολόγιο για όλες τις περιoxές;
Αρχικά οι χρησμοί της Πυθίας δίνονταν μόνο μια φορά το χρόνο, στις 7 του
Βυσίου μήνα, δηλαδή στις 7 Φεβρουαρίου. Αργότερα, το Μαντείο άρχισε να
χρησμοδοτεί στις 7 κάθε μήνα εκτός από τους τρεις του χειμώνα (Νοέμβριο,
Δεκέμβριο, Ιανουάριο) αφού -σύμφωνα με τον μύθο- ο Απόλλωνας έφευγε
τότε από τους Δελφούς και πήγαινε στους Υπερβορείους.
Και η πιθανή λύση του!
Οι ερευνητές του Leicester, σκέφτηκαν πως ένας τρόπος υπήρχε να
γνωρίζουν οι άνθρωποι από όλη την αρχαία Ελλάδα την ακριβή ημέρα που το
Μαντείο χρησμοδοτούσε: να παρακολουθούν την κίνηση κάποιων άστρων στον
ουρανό. Αφού μελέτησαν δεκάδες αρχαία χειρόγραφα, παρατήρησαν ότι ο
αστερισμός του Δελφινιού αναδυόταν στον ανατολικό ορίζοντα στα τέλη
Δεκεμβρίου με αρχές Ιανουαρίου, ακριβώς δηλαδή την περίοδο που πολλές
πόλεις έκαναν τελετές και θυσίες στον Δελφίνιο Απόλλωνα.
Το περίεργο ήταν ότι αυτούς τους μήνες το Μαντείο δεν χρησμοδοτούσε-
όπως θα περίμενε κανείς αν ίσχυε ότι οι άνθρωποι συνδίαζαν τις θυσίες
στον Απόλλωνα με τους χρησμούς της Πυθίας. Τι ήταν λοιπόν εκείνο που
έκανε τους αρχαίους από την Ελλάδα και τη Μεσόγειο να επισκέπτονται τους
Δελφούς, έναν μήνα μετά από τις τελετές αυτές;
Η λύση στο μυστήριο ήρθε όταν οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι ψηλοί
βράχοι που υψώνονται στην περιοχή των Δελφών καθυστερούν την ανατολή των
άστρων του Δελφινιού κατά ένα μήνα. Δηλαδή εκείνοι που ήθελαν να
συμβουλευτούν τον Απόλλωνα, έφταναν στους Δελφούς από διάφορα μέρη και
παρατηρούσαν τον ουρανό, μέχρι να δουν τον αστερισμό του Δελφινιού να
εμφανίζεται στον ανατολικό ορίζοντα. Αυτό γινόταν με καθυστέρηση ενός
μηνός από ότι στις πεδινές περιοχές, άρα στις αρχές Φεβρουαρίου!
Συμβαίνει άραγε και σήμερα;
Και αν αναρωτιέστε κατά πόσο θα μπορούσαμε σήμερα να παρατηρήσουμε το
αντίστοιχο φαινόμενο στον ουρανό, η απάντηση έρχεται και πάλι από το
Πανεπιστήμιο του Leicester. " Το μεγάλο πρόβλημα είναι η φωτορύπανση που
υπάρχει πλέον σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Αν ο ουρανός στους Δελφούς
είναι αρκετά σκοτεινός, ίσως να είστε τυχεροί και να δείτε το "Δελφίνι"
να αναδύεται όχι όμως στις αρχές Φεβρουαρίου όπως στην αρχαιότητα αλλά
μάλλον έναν μήνα μετά".
ΕΔΩ Η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ :http://www.innovations-report.de/html/berichte/physik_astronomie/bericht-49251.htmlΤΟ ΕΙΔΑΜΕ:http://kykeon.ning.com/forum/topics/2937592:Topic:143821?xg_source=activity
ΕΡΕΥΝΩ ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ
....Οι διαχειριστές του katohika.gr διατηρούν το δικαίωμα τροποποίησης ή διαγραφής σχολίων που περιέχουν υβριστικούς – προσβλητικούς χαρακτηρισμούς.
Απαγορεύεται η δημοσίευση συκοφαντικών ή υβριστικών σχολίων.Σε περίπτωση εντοπισμού τέτοιων μηνυμάτων θα ακολουθεί διαγραφή
Social Plugin