Οι σιωπηλές μάχες είναι οι πιο δύσκολες. Βρισκόμαστε εδώ από το πρωί μέχρι το βράδυ αντιμέτωποι με τους εαυτούς μας... Μέσα από τον πόνο γεννιέται ο καινούριος άνθρωπος.

Οι πρώην συνδικαλιστές είχαν όλοι μεγάλα αξιώματα στην κυβέρνηση της Νέας Πορείας. Όποιος τόλμησε να τους κατηγορήσει δημόσια για ανάμειξη στις ταραχές, το πλήρωσε ακριβά και περιθωριοποιήθηκε. Βαριές ποινές εισέπραξαν και όσοι δημοσιογράφοι τόλμησαν αργότερα να εκφράσουν έστω και κεκαλυμμένα τη συμπάθεια τους στους «μαύρους» και τη «Μάχη». Η νέα «αντιτρομοκρατική» και «αντιφασιστική» νομοθεσία, δεν αστειευόταν. Δεν σήκωνε το σύστημα συκοφαντίες και αποκλίσεις από την επίσημη γραμμή ούτε επέτρεπε σε κανέναν να το διαβάλλει.

Με διάφορα προσχήματα και δύο δολοφονίες εκδοτών, που φυσικά δεν εξιχνιάστηκαν, όλα τα έντυπα που δεν στήριζαν τη Νέα Πορεία έκλεισαν. Όσοι πνευματικοί άνθρωποι ύψωσαν φωνή διαμαρτυρίας αντιδρώντας στα τεκταινόμενα και τη δημιουργία ολοκληρωτικού κράτους, χαρακτηρίστηκαν «νέοι αντιδραστικοί», «νεοσυντηρητικοί» και «νεοφασίστες», ενώ δέχθηκαν επιθέσεις από ομάδες «αγανακτισμένων πολιτών» και περιθωριοποιήθηκαν από τους μεγάλους εκδοτικούς οίκους και τα μέσα επικοινωνίας. Το σύστημα φρόντιζε την εικόνα του ως κόρη οφθαλμού και χρησιμοποιούσε όλα τα μέσα για να την προστατεύσει. Την ίδια ώρα, ήλεγχε ολοκληρωτικά το λόγο και την παραγωγή σκέψης. Εκείνος, λόγιος, θυμόταν από τα γραπτά του Φώτη Κόντογλου:
«Η ψευτιά και ο πνευματικός εκφυλισμός απλώνεται μέρα με την ημέρα απάνω στους Έλληνες και τους παραμορφώνει. .. Θέλετε να επιβάλετε στον κόσμο ένα πνευματικό εσπεράντο, που να καταργήσει κάθε ζωντανή ουσία και έκφραση...»

Οι πρώην συνδικαλιστές μιλούσαν συνεχώς για δημοκρατία, όταν όμως ήρθαν στην εξουσία, απέδειξαν πόσο εχθρικοί ήταν στην έννοια της λαϊκής ετυμηγορίας και κυριαρχίας. Δεν προσέφυγαν ούτε μια φορά, έστω συμβουλευτικά, στις κάλπες, ακόμα και όταν οι αποφάσεις τους δίχασαν την κοινωνία, προκαλώντας αναταράξεις. Η λέξη δημοψήφισμα ήταν απαγορευμένη στις συνάξεις της Νέας Πορείας.

«Η κυρα-Μαρία δεν μπορεί να αποφασίζει για ζητήματα μείζονος σημασίας», έλεγαν τα στελέχη της Νέας Πορείας. Ένας κακώς εννοούμενος ελιτισμός αλλά και η αλαζονεία είχαν εμπεδωθεί για τα καλά! Τα στελέχη της κυβέρνησης, ως νέοι αυτόκλητοι φωταδιστές, τόνιζαν δημοσίως ότι «η κοινωνική ανάπλαση δεν επιτυγχάνεται μόνο με συναίνεση». Ο ολοκληρωτισμός, έστω και κεκαλυμμένος, ήταν εδώ, με «προοδευτικό» προσωπείο και επικαλούμενος συνεχώς τη δημοκρατία, την οποία συστηματικά όμως υπονόμευε και κακοποιούσε. Εκείνος θυμόταν έναν στίχο του Οδυσσέα Ελύτη:

«Κι ούτε μια μέρα, μια στιγμή στον τόπο αυτόν που να μη γίνεται άδικο και φονικό κανένα...»

Εκείνος, τα θυμόταν όλα αυτά με πόνο. Δεν πίστευε πως είχε καταντήσει έτσι η πατρίδα του, σε τι ατραπούς την είχαν οδηγήσει τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Πώς όμως εκείνος είχε οδηγηθεί σε τέτοιο ψυχολογικό αδιέξοδο; Τα βράδια, λίγο πριν πλαγιάσει στο υπήνεμο σημείο που είχε καταλάβει κάτω από τη γέφυρα, το μυαλό του γύριζε άτακτα από δω κι από κει και τότε πλημμύριζε από μια απογοήτευση. Όλοι και όλα γύρω του τον είχαν οδηγήσει στην απόσυρση από την κοινωνία, σε μια φυγή από την πραγματικότητα και τον πόνο.

Ευτυχώς, εκεί που ήταν, είχε εν μέρει χάσει την επαφή με την κοινωνική πραγματικότητα αλλά και την επικαιρότητα, που τον μάτωνε όλο και περισσότερο, λίγο καιρό πριν εγκαταλείψει τη Νέα Πόλη. Όμως, βαθιά μέσα του φώλιαζε η ελπίδα. Οι στίχοι του Βρετανού φιλέλληνα ποιητή Πέρσι Σέλεϊ, έρχονταν συχνά στο μυαλό του:

«Αν γίνει ερείπια η Ελλάς
ξανά θα μαζευτούν μαζί
όλα τα μέλη απ' την αρχή και
θ' απαρτίσουνε τρανή
χώρα πιο θεία και ιερή
με ήχο Αμφιωνικό σε κάποια
ράχη υψηλή
πάνω απ' του Χρόνου την
κενή, ξεθυμασμένη απειλή...

Οι νεκροί μας θα γίνουνε της
φθοράς τους η σπορά,
όσοι γλύτωσαν δικοί μας της
περφάνειας τους στοιχειά,
όνειρο τα βάσανα μας κι η
παλιά τουςσυμφορά-
μα η δική τους ατιμία μένει
δίχως λησμονιά!...

Μέσ'από τοίχους και τα δεσμά
της φυλακής που μας κρατεί
κι η νεκρωμένη πριν Ελλάς
έχει κι αυτή αναστηθεί!»
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ

«Οι σιωπηλές μάχες είναι οι πιο δύσκολες. Βρισκόμαστε εδώ από το πρωί μέχρι το βράδυ αντιμέτωποι με τους εαυτούς μας... Μέσα από τον πόνο γεννιέται ο καινούριος άνθρωπος. Αποδέξου τη δοκιμασία. Αυτός ο οποίος δέχεται από το Θεό ένα ρόλο δέχεται επίσης το θάρρος για να τον πραγματοποιήσει. Χάρη σε Αυτόν η ζωή σου θα σου εμφανιστεί ξαφνικά σε όλη της την καθαρότητα»
Ήλπιζε. Δεν ενέδιδε όμως στον πειρασμό της επιστροφής. «Αποφάσισα να κρατηθώ μακριά και αυτό κάνω τώρα, τίποτα παραπάνω», σκεπτόταν, όσο κι αν αντιλαμβανόταν βαθιά μέσα του ότι η ζωή που είχε επιλέξει τα τελευταία χρόνια, δεν είχε την παραμικρή λογική. Δεν αντιλαμβανόταν πάνω στο θυμό του ότι του είχε ανατεθεί αποστολή, ότι η απόσυρση του δεν γινόταν ανεκτή από τον Θεό και από τη φυσική τάξη των πραγμάτων. Αισθανόταν όμως παρόλα αυτά ώρες ώρες περίεργα. Στο μυαλό του ο Κάλβος έστρωνε με τους στίχους του το χαλί για αυτό που θα ακολουθούσε:
«... όσον είναι
τυφλή και σκληρότερα
η τυραννίς, τοσούτον
ταχυτέρως ανοίγονται
σωτήριοι θύραι»

Η ώρα της αλήθειας, της έγερσης, του αγώνα, της χαράς και της δημιουργίας, ήταν κοντά, πολύ κοντά.

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Νίκου Χιδίρογλου
Όχι Στην Παλιά Πόλη
http://pistos788.blogspot.gr/





....Οι διαχειριστές του katohika.gr διατηρούν το δικαίωμα τροποποίησης ή διαγραφής σχολίων που περιέχουν υβριστικούς – προσβλητικούς χαρακτηρισμούς.



Απαγορεύεται η δημοσίευση συκοφαντικών ή υβριστικών σχολίων.Σε περίπτωση εντοπισμού τέτοιων μηνυμάτων θα ακολουθεί διαγραφή