ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ

Εκεί στην Βορειοανατολική Πύλη, την μοναδική ανοιχτή Πύλη, λίγο πριν φύγουν οι Θεοί και μείνουν μόνοι τους οι άνθρωποι, ειπώθηκε μια Σκληρή Αλήθεια, πως η Μοίρα των Ανθρώπων είναι ο Θάνατος και η Μοίρα των Θεών είναι η Λήθη…
Εκείνος ο Θεός χαμογέλασε γιατί ήξερε, το πανάρχαιο Δώρο ήταν ακόμα μέσα στο κουτί του, χαιρέκακα άπλωσε την Θεϊκή πνοή του και το άνοιξε, παραμέρισε όλες τις Συμφορές και άφησε να
βγει η Κρυφή Ελπίδα….

Ήταν τόσο Κρυφή που ούτε οι αγνές ψυχές των παιδιών δεν μπορούσαν να την διακρίνουν. Οι δύο Θεοί που έμειναν πίσω για πρώτη φορά δάκρυσαν… τα δάκρυα αυτά δεν ήταν βάλσαμο αλλά ουρλιαχτό στα αυτιά της Κρυφής που την έκαναν να φύγει φοβισμένη… μια ερώτηση βγήκε από το στόμα του Γιου Θεού – τι έκανες Πατέρα; Η Θεά αδερφή του έφυγε πνίγοντας ένα λυγμό και άφησε τους δύο άνδρες μόνους, Πατέρα και Γιο….

Εκείνος ξαναρώτησε …
- Τι έκανες Πατέρα;
- Αυτό που έπρεπε, απάντησε ειρωνικά ο Πατέρας Θεός, τι νόμιζες δεν θα άφηνα καμιά παρακαταθήκη?? Δες πόσοι Πόλεμοι θα ξεκινήσουν για την Κρυφή, δες πόσες Μάνες θα μείνουν χωρίς Γιους, δες πόσες Γυναίκες θα μείνουν μόνες
- Πατέρα κάπου τελειώνει και κάπου αρχίζει η Αλήθεια, αλλά την Ελπίδα γιατί την έκρυψες?

Τα χρόνια περνούσαν ο Γιος Θεός που έμεινε εδώ έβλεπε τον ένα Πόλεμο μετά τον άλλο και όλα αυτά για την Κρυφή….
Ο ίδιος άλλοτε σαν απλός στρατιώτης και άλλοτε μέσα από την καθοδήγηση Στρατηγών πάλευε και πάλευε για να βρεθεί η Κρυφή, είχε ορκιστεί πως δεν θα φύγει από εδώ αν δεν την έβρισκε, πρώτα θα την έδινε στον Κόσμο του στα Αδέρφια του και μετά θα αποσυρόταν…
Ένα πρωί εκεί που περπατούσε στα ιερά χώματα της Αρκαδίας ένας μικρός Λευκός Λύκος βγήκε μπροστά του, του χαμογέλασε και τον πήρε στα χέρια του … και τότε ο μικρός Λευκός του είπε…

- Ξέρω τι ψάχνεις !!!
- Ξέρεις ?
- Ναι ξέρω!!!
- Τι είναι αυτό?
- Ψάχνεις ένα ψέμα, αυτό που θες δεν είναι υπαρκτό, είναι ψέμα η Ελπίδα είναι πάντα Μια, δεν είναι ποτέ Κρυφή….
- Ποιος είσαι εσύ που μου τα λες αυτά, ρώτησε ο Γιος Θεος…
- Είμαι Εσύ…

Και τότε ναι το κατάλαβε, όντως ένα ψέμα έψαχνε….
Όπως Τότε έτσι και Τώρα… αυτό ζητάμε μια ψεύτικη Κρυφή Ελπίδα, πολεμάμε χωρίς Λογισμό και περιμένουμε πάντα να σωθούμε από τον Απομηχανής Θεό, ΟΧΙ χίλιες Φορές ΟΧΙ. Τα όπλα του παρελθόντος είναι οι Μνήμες για τον Πόλεμο της Σύγχρονης Εποχής που θα γίνουν Ερινύες για τους Διώκτες σου….

Έχεις τώρα την Ζωή σου στα χέρια σου Γίνε ο Νέος Λεωνίδας στις Δικές σου Θερμοπύλες…
Γίνε ο Νέος Μέγας Αλέξανδρος στα Εδώ Γαυγάμηλα …
Πάρε το Δόρυ της Θέλησης στα Νέα σου Χέρια και ο Γιος Θεός θα είναι Δίπλα σου και θα Πολεμήσετε Μαζί…
Δώσε τον Όρκο που έδωσα και Εγώ… Δεν παραδινόμαστε αν δεν φέρουμε την Πραγματική Ελπίδα ….

ΠΕΣ το και ξαναπέστο να ακουστεί σε όλο το Σύμπαν ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ, Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ, Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΝΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ…
Γίνε Μαζί μου Φάλαγγα και μην Φοβάσαι Τίποτα… Απέναντι δεν Υπάρχει Τίποτα Μόνο Η Ελπίδα… Η Πραγματική…
Φώναξε Μαζί μου Ήλιε μου Ζωοδότη Είμαι και Πάλι ΕΔΩ….
Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε!!

Γράφει: Κάλια & Λάδικος.

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ