Η αυτοκρατορία του Φόβου

Στην σύγχρονη εποχή, συμβαίνουν γεγονότα των οποίων οι αιτίες δεν γίνονται αντιληπτές με την πρώτη ματιά. Μόνο συνωμοσιολογικές θεωρίες έχουν αναπτυχθεί για την 11η Σεπτεμβρίου. Ίσως εκεί μηδενίστηκε ο χρόνος και ξεκίνησε μια νέα εποχή. Μια εποχή όπου ο τρόμος, οι γεωπολιτικές αλλαγές, οι στρατιωτικές παρεμβάσεις και η οικονομική κρίση πήραν πλανητικές διαστάσεις.

Ναι, έτσι εισήλθαμε στην εποχή της Παγκοσμιοποίησης. Η αναδιανομή του πλούτου έγινε εξυπηρετώντας τους ισχυρούς, ενώ ο Φόβος είναι το όπλο μαζικής καταστροφής, συνειδήσεων και ελπίδας.

Οι κοινωνίες των πολιτών που έκριναν την Εξουσία και το όλο Σύστημα που την διατηρεί, δέχθηκαν επίθεση, από όλες τις τεχνικές γνώσεις του Συστήματος. Έπρεπε να σταματήσουν να ζητούν δικαιώματα και να διεκδικούν ελευθερίες.

Έτσι, κυρίως μέσω του προσχήματος της τρομοκρατίας, οι πολίτες δέχθηκαν να παραχωρήσουν ελευθερίες στον βωμό την “εθνικής ασφάλειας”. Βέβαια για να το δεχθούν αυτό, έπρεπε ένα παρατεταμένο κλίμα απειλής να διατηρείται. Σε συνδυασμό βέβαια με την πλύση εγκεφάλου των media και την φίμωση των “αντιφρονούντων”.
Ο φόβος και η ανασφάλεια σκότωσαν την κριτική σκέψη. Βέβαια, όσο κι αν τα ΜΜΕ παπαγάλιζαν τα διάφορα τεχνάσματα ως αλήθειες, οι μάζες σταδιακά κατάλαβαν το παιχνίδι που παίζεται πίσω από τις πλάτες τους.

Πλέον οι προσομοιώσεις πραγματικότητας που κατασκευάζουν τα ΜΜΕ προπορεύονται του αληθινού κόσμου. Η καλπάζουσα αστικοποίηση και η βιομηχανοποίηση κάθε τομέα ζωής, οδήγησαν στην χρηματοποίηση ολόκληρης της κοινωνίας. Αυτό σημαίνει ότι ολόκληρη η ζωή πλέον αξιολογείται με όρους της οικονομίας και του χρήματος. Οι κώδικες και τα μοντέλα που δημιουργούνται δεν έχουν ως στόχο την βελτίωση της ποιότητας ζωής, αλλά την λειτουργικότητα του Συστήματος. Όλα είναι οροθετημένα, ακόμη και οι φυσικοί χώροι.

Η συνωμοσιολογία της παράνοιας έχει μπει για τα καλά στο παιχνίδι, στοχεύοντας τις δημοκρατικές κατακτήσεις. Κυρίως η ακροδεξιά καλλιεργεί σενάρια φόβου και τρέλας, εμπλέκοντας τον σιωνισμό, τον “μασονικό δάκτυλο”, την “Νέα Παγκόσμια Τάξη”, γέροντες της εκκλησίας, εξωγήινους, Ιλλουμινάτοι, κομμουνιστές και όποιον άλλο βρίσκεται εύκαιρος για να δέσει το γλυκό. Οι θεωρίες της παράνοιας αυξάνονται όταν υπάρχει αδιαφάνεια στο πολιτικό τοπίο.

Το πρόβλημα είναι ότι μια ολόκληρη κοινωνία έχει εθιστεί σε σενάρια ακραία και μη, ιστορίες και στην κουλτούρα του παράλογου. Η λογική θεωρείται “βαρετή” και η επιχειρηματολογία αχρείαστη. Η κοσμοθέαση με τρόπο που διαχωρίζει “καλούς” και “κακούς” εύκολα συντηρεί την ανασφάλεια για το αύριο, σε σημείο να δημιουργείται μια συλλογική αντιληπτική παθολογία.
Οι αχυράνθρωποι μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι ευκολότερο να σταθούν και να οδηγήσουν τις μάζες εκεί που θέλουν. Η κοινωνία εθίστηκε στην απαξίωση της πολιτικής ως τρόπου αλλαγής, στην βία, στο χαζοκούτι, στην επίδειξη, στην εργασιομανία και στον καταναλωτισμό, παρεκκλίνοντας από τον φυσικό τρόπο ζωής. Το ζαλισμένο κοπάδι είναι ευάλωτο στον ίδιο τον εθισμό και μεγαλύτερη απόδειξη δεν θα μπορούσε παρά να είναι η αύξηση των εξαρτήσεων κάθε μορφής, πέρα από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά.

Η αναφορά στην αρχή του κειμένου για την 11η του Σεπτεμβρίου του 2001 δεν ήταν απλή αναφορά. Ήταν η αρχή της παγκοσμιοποίησης του πολέμου. Της κατάρρευσης των ιδεολογιών και της επικράτησης των στοιχηματικών πρακτικών του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Της εμφάνισης του εχθρού “εξ’ Ανατολάς” που στρατιωτικοποίησε έντονα την Ευρώπη. Τότε ήταν που φάνηκε η τερατώδης συσσώρευση κεφαλαίου στον “ανεπτυγμένο” καπιταλισμό. Στις αναπτυγμένες χώρες το δημογραφικό πρόβλημα επισημάνθηκε, ενώ οι πιο διορατικοί διέκριναν την μελλοντική κατάρρευση των συστημάτων πρόνοιας.

Το νέο εργαλείο που χρησιμοποίησε το Κεφάλαιο, ήταν η τεχνική της προσομοίωσης. Το χρήμα αντιμετωπίστηκε ως επιστήμη, που διέπεται από νόμους όπως γίνεται πχ στην Φυσική. Και μετά δεν ήταν δύσκολο να εφευρεθούν σε όλους τους τομείς “καταστάσεις έκτακτης ανάγκης”. Η εξοικείωση με αυτό και με τους μαζικούς θανάτους βοήθησε στο να διαχειριστούν οι ελίτ ακόμη και τις κρίσεις που οι ίδιες παρήγαγαν. Η πρόοδος της τεχνολογίας εξυπηρετεί έναν υποψήφιο δικτάτορα στο να δημιουργήσει ένα δίκτυο από “αυτιά” και “μάτια”, επιβάλλοντας μια πραγματικότητα χωρίς να χρειάζεται να εμπιστευτεί ρουφιάνους.

Ειδικά στην εποχή που η τεχνολογία εξυψώθηκε ήταν ακόμη πιο εύκολο στο να αντιστραφούν οι ανθρώπινες αξίες. Οι ελίτ δούλεψαν πολύ πάνω σε αυτό, ώστε ο σύγχρονος πολίτης να έχει την διαρκή τάση για αυτοτιμωρία. Οι τεχνικές χειραγώγησης του πλήθους έχουν αυξηθεί με τεχνολογικά και ψυχολογικά μέσα. Αν μείνουμε πρόβατα, το σφαγείο είναι κοντά.

Strange Journal

ΠΗΓΗ