Ας το σκεφτούμε
Λοιπόν μια μέρα όπως όλες οι άλλες .
Τρέξιμο , άγχος , ευθύνες … Και κάθομαι τώρα ενα ήσυχο βράδυ στα ερημικά μου μέρη να σκεφτώ… Τελικά αξίζει να υπάρχει ο άνθρωπος ? Πραγματικά αξίζει το είδος μας ?
Και τα βάζω κάτω λοιπόν για να απαντήσω ο ίδιος στον εαυτό μου . Βλέπω λοιπόν σε κάποια γωνιά του διαδικτύου κάποιον στρατιώτη . Τι έκανε λοιπόν ο στρατιώτης ? Ήθελε να παίξει ποδόσφαιρο , με μία βασική διαφορά . Δεν είχε μπάλα …
Ωστόσο ο άνθρωπος μπορεί να χρησιμοποιήσει το μυαλό του ευρηματικά σωστά ?
Ε λοιπόν δεν ήθελε πολύ για να κόψει το κεφάλι ενός πεθαμένου αμάχου για να αρχίσει να επιδεικνύει το ταλέντο του στο σουτ .
Στην συνέχεια βέβαια ανοίγω την τηλεόραση και τι να δω? Μία διαφήμιση που μου δείχνει τι ωραίο άρωμα έβγαλε μία πολύ γνωστή εταιρία καλλυντικών και ξεχνιέμαι .
Μία πολύ όμορφη και ζουμερή γυναίκα περπατάει σαγηνευτικά αναδεικνύοντας τα κάλλη της ενώ ένας πολύ ξαφνικός αέρας σηκώνει το φόρεμα της . Το άρωμα χωρίς να το έχεις μυρίσει ποτέ σου έρχεται στην μύτη με μορφή ανάμνησης .
Είναι αυτό το αίσθημα που μια ανάμνηση αντίστοιχα σου ξυπνάει μυρωδιές . Το άρωμα αυτό λοιπόν πρέπει να έιναι πάρα πολύ όμορφο . Είναι εκέινο το άρωμα που σου φέρνει αυτή την ρίγη που ενώ αρχικά σε ανατριχιάζει λίγο , μετά σε ταξιδεύει σε άλλες εποχές και τόπους . Τελικά πως τα φέρνει το μυαλό .
Πριν μερικές γραμμές ανέφερα για κάποια αηδιαστικά γεγονότα που ωστόσο δεν μας μείναν στο μυαλό .
Αυτό που μας έμεινε και μας καθήλωσε ήταν προφανώς το άρωμα λόγο του ωραίου λεξιλογίου της παρουσίασης και του τονισμού των λέξεων.
Τελικά όμως μήπως έτσι μας μάθανε ? Μήπως τελικά έχουμε υποστεί αυτή την καταραμένη πλύση εγκεφάλου ? Μήπως το γεγονός πως οι λέξεις στην διαφήμιση τονίζονται επηρέασαν το πως σκεφτήκαμε ?
Ας το σκεφτούμε ….
Social Plugin