"Σε κάποια χώρα γίνονται εκλογές. Η καταμέτρηση των ψήφων στην πρωτεύουσα αναδεικνύει πρώτη δύναμη το λευκό με ποσοστό περίπου 70%. Oι εκλογές επαναλαμβάνονται την επόμενη Κυριακή και το λευκό ξεπερνά το 80%. Μπροστά στο διαφαινόμενο κενό εξουσίας, τα δύο μεγάλα κόμματα, ο κρατικός μηχανισμός και οι δημόσιες υπηρεσίες εγκαταλείπουν την πόλη, καταστρώνοντας αστυνομικά σχέδια για να ανακαλύψουν τον υποκινητή. Μια έκπληξη όμως περιμένει τους κρατούντες: ο πληθυσμός της πόλης αφυπνίζεται, «φωτίζεται» και ανακαλύπτει από την αρχή τις αξίες της αλληλεγγύης, της προσωπικής ευθύνης, της αλληλοβοήθειας. Το Κράτος όμως δεν έχει πει ακόμα την τελευταία λέξη. Ένα απαισιόδοξο βιβλίο; «Δεν είμαι εγώ απαισιόδοξος. Eίναι ο κόσμος απαίσιος», ισχυρίζεται ο Ζοζέ Σαραμάγκου, που με το νέο αυτό μυθιστόρημά του, που κινείται στον αντίποδα του μυθιστορήματός του Περί τυφλότητος, γνώρισε και πάλι μεγάλη επιτυχία σε όλο τον κόσμο."
Ο Ζοζέ Σαραμάγκου υπήρξε μια ιδιάζουσα περίπτωση στην παγκόσμια λογοτεχνία. Αυτοδίδακτος και όμως ένας από τους πιο γνωστούς και πολυδιαβασμένους συγγραφείς της εποχής μας. Γιος και εγγονός ακτημόνων αγροτών, παρακολούθησε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, την οποία για οικονομικούς λόγους δεν μπόρεσε να συνεχίσει.
Αναγκάστηκε από μικρός να εργαστεί, αλλάζοντας πολλά επαγγέλματα. Κάθε απόγευμα όμως πήγαινε στη δανειστική βιβλιοθήκη της πόλης του και χανόταν ώρες διαβάζοντας βιβλία της επιλογής του. Στο «Περί Φωτίσεως» ο αναγνώστης έρχεται αντιμέτωπος με την ίδια του τη ζωή. Αν ένα βιβλίο μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, σίγουρα ο Σαραμάγκου έκανε την αρχή, εστιάζοντας στο βασικότερο πρόβλημα της εποχής μας, στην απουσία ικανών πολιτικών ηγετών, στη διαφθορά της εξουσίας και στην επιτακτική ανάγκη ν’αναλάβουν άμεσα πλέον οι ίδιοι οι πολίτες ουσιαστικές πρωτοβουλίες. Ν’απαιτήσουν μια κοινωνία όπου όλοι θα έχουν ίσες ευκαιρίες και η δικαιοσύνη δε θα είναι μια ουτοπική έννοια, αλλά η άμεση συνειδητή πραγματικότητα.
Ο Ζοζέ Σαραμάγκου μέσα από τη γνωστή του ειρωνεία, καυστικότητα και σάτιρα, ξεδιπλώνει την εμπειρία της ζωής του, μας ανοίγει διάπλατα δρόμους. Μας ταρακανάει, θέλοντας να μας αφυπνίσει από την πνευματική τύφλωση και να μας «φωτίσει» με τον πλούτο της αλληλεγγύης, της απαίτησης μιας άλλης κοινωνίας αληθινά δημοκρατικής και δίκαιης. Γιατί τι αξία έχουν οι εκλογές, αν δε μπορούν ν' αλλάξουν προς το καλύτερο τη ζωή μιας πόλης και των κατοίκων της; Πόσο απαραίτητο είναι να απαιτήσουμε μια νέα πολιτική, η οποία θα εστιάζει στον άνθρωπο και στις αξίες του; Πόσο τελικά εθελοτυφλούμε όταν τα πάντα μας προειδοποιούν για την επικείμενη καταστροφή και όμως συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε τα ίδια πρόσωπα σαν μην συμβαίνει τίποτα;...
Η αληθινή αλλαγή θα έρθει όταν ο άνθρωπος θα αισθανθεί ξανά πολίτης, όταν θα νοιαστεί για την προσωπική του ευθύνη απέναντι στην κοινωνία και στον συνάνθρωπο. Τότε θα απαιτήσει και το σύστημα να αλλάξει από τα θεμέλια του.
Ζοζέ Σαραμάγκου
Social Plugin