Στην αρχαιότητα η λέξη Δαίμων ήταν, ίσως, η πιο ευσεβής λέξη

Στην αρχαιότητα η λέξη Δαίμων ήταν, ίσως, η πιο ευσεβής λέξη

Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται έντονα το φαινόμενο της επικοινωνίας των ανθρώπων με άλλες οντότητες από διαφορετικές διαστάσεις και συχνότητες. Είναι άτομα που κατά την διάρκεια του ύπνου η του ξύπνιου τους, λαμβάνουν πληροφορίες για διάφορα θέματα από αιθερικες υπάρξεις. Ταυτόχρονα... διανύουμε τις τελευταίες αποφράδες μέρες της παλιάς εποχής και μπαίνουμε σε μία νέα εποχή αναγέννησης που θα κυριαρχεί το πνεύμα και εξέλιξη. ¨Λογικό είναι¨ ... θα σκεφτεί κάνεις, αφού η πνευματικότητα και η ενεργοποίηση των ανθρώπων βρίσκεται σε αύξουσα πορεία, άρα να δικαιολογείται και ένας τόσο μεγάλος αριθμός ¨ενδιάμεσων¨ μεταξύ του ορατού μας κόσμου και του αοράτου.

Είναι όμως όλες οι επικοινωνίες αληθινές?

Τι συμβαίνει με όλο αυτό το ¨ουράνιο συφερτο¨?

Εχουν όλες οι οντότητες ανιδιοτελείς προθέσεις?

Εμείς θα κάνουμε μία πιο σοβαρή προσέγγιση του θέματος με οδηγό τα αρχαία κείμενα των πρώτων μυημένων που άφησαν σε εμάς παρακαταθήκη για να προσέχουμε που ¨βαδίζουμε¨. συγκεκριμένα θα ασχοληθούμε με τα κείμενα ενός αρχαίου μύστη, του ιαμβλιχου και τις άποψής του περί ουράνιων δαιμόνων, θεοτήτων και επικλήσεων, τι σχέση πρέπει να έχει η ψυχή με όλα αυτά και ποσό προσεκτική πρέπει να είναι προσεγγίζοντας τόσο σοβαρά θέματα…..θα δείτε ποσό επίκαιρο είναι... και ο κάθε ένας ας βγάλει τα συμπέρασμα του….

«…Γάρ αληθώς άρτι ελέγομεν περί των ειδώλων και των κακών δαιμόνων των υποκρινομένων την των θεών και των αγαθών δαιμόνων παρουσία, πολύ δήπου τι καταφαίνεται εντεύθεν επιρρέον το κακοποιόν φύλον, περί ο συμβαίνειν φιλέι η τοιάδε εναντίωσεις. Δίκαιον μέν γάρ άξιοι είναι τον θεραπεύοντα, διότι υποκρίνεται είναι οίον το θείον γένος. Υπηρετεί δε προς τα άδικα, διότι πέφυκεν είναι πονηρού».

ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ ¨ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΙΓΥΠΤΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ¨ κεφ. 7.

Απόδοση:

« Επειδή είναι αληθές αυτό που είπαμε πιο πάνω σχετικά με τα είδωλα και τους κακούς δαίμονες, ότι προσποιούνται την παρουσία των θεών και των αγαθών δαιμόνων, ακόμη περισσότερο εδώ φαίνεται να απορρέει ένα κακοποιό φύλο που συμβαίνει να αγαπά αυτή την εναντίωση. Διότι ένας κακός δαίμονας αξιώνει από τον θεραπευτή του να είναι δίκαιος, επειδή προσποιείται πως είναι από το θείο γένος, αλλά υπηρετεί τα άδικα και είναι πονηρός από την φύση».

Ο μυημένος στην ¨θεουργία¨ Ιάμβλιχος, μας λέει κάτι πολύ σημαντικό…πρέπει να προσέχουμε αυτούς που έρχονται σαν αγαθοί Θεοί η αγαθοί δαίμονες* διότι υπάρχουν κακοποιά φυλά δαιμόνων που μπορεί να εμφανιστούν σαν ¨αγαθοί¨ και μάλιστα να ζητήσουν από τον θεραπευτή (ενδιάμεσο) να είναι και αυτός δίκαιος για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του, άλλα να υπηρετεί το άδικο και το κακό γιατί είναι πονηρός (ο δαίμονας) από την φύση του. Συνεπώς ότι εμφανίζεσαι σαν φωτεινό ον και μιλάει με λογία αγάπης, ακόμη και όταν κάνει θεραπείες και θαύματα δεν είναι απαραίτητα φωτεινό και αγαθό, γιαυτό πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Ουσιαστικά (στα κείμενα του) δεν κατακρίνει την επικοινωνία και την προστασία της ψυχής από ανώτερες οντότητες άλλα επισημαίνει την προσοχή αυτού που επικαλείται τα διάφορα ονόματα οντοτήτων η θεοτήτων να είναι απολυτά σίγουρος πριν προβεί σε τέτοιες ¨επικλητικες πράξεις¨

*Στην αρχαιότητα η λέξη Δαίμων (αρσ. και θηλ.) ήταν, ίσως, η πιο ευσεβής λέξη. Παράγεται από το ρήμα ¨δαίω¨ που σημαίνει: ¨μοιράζω στον καθένα την τύχη του¨. Αν και συνυπήρχε με τη λέξη Θεός, εντούτοις, ο δαίμων αναφερόταν στην απρόσωπη και απροσδιόριστη δύναμη, ενώ ο θεός στην ανθρωπόμορφη θεϊκή οντότητα. Η έννοια του δαίμονος ισοδυναμούσε με την Μοίρα, την Ειμαρμένη . Επίσης, στη λέξη Δαίμονα απέδιδαν την έννοια του φύλακα αγγέλου «κατά φύλακα δαίμονα». Απ' εδώ και η λέξη ευδαιμονία (ευτυχία), προσδιόριζε τον έχοντα την εύνοια του Δαίμονος.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ…

«…Ούτος δη ουν ο δαίμων έστηκεν εν παραδείγμασί προ του και ψυχάς κατιέναι είς γένεσιν. Όν επειδάν έληται η ψυχή ηγέμονα, ευθύς εφέστηκεν ο δαίμων αποπληρωτής των βίων της ψυ΄χης εις το σώμα τε κατιόυσαν αύτην συνδεί προς το σώμα και το κοινόν ζώον αυτής επιτροπεύει ζωήν τε την ιδίαν της ψυχής αυτός κατευθύνει και όσα λογιζομεθα αυτού τας αρχάς ημίν ενδιδοντος διανοούμεθα πράττομεν τε τοιάυτα οία αν αύτος ημίν επί νουν άγη και μέχρι τοσούτου κυβέρνα τους ανθρώπους έως αν διά της ιερατικής θεουργίας θεόν έφορον επιστήσωμεν και ηγεμόνα της ψυχής. Τότε γάρ ή υποχωρεί τώ κρείττονι ή παραδίδωσι την επιστασίαν ή υποτάττεται ως συντελείν εις αυτόν, ή άλλον τινά τρόπον υπηρετεί αυτώ ως επαρχόντι».

ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ ¨ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΙΓΥΠΤΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ¨ κεφ. 21.

Απόδοση:

«…Αυτός λοιπόν ο δαίμονας υπάρχει ως παράδειγμα πριν ακόμη οι ψυχές κατέλθουν στην δημιουργία. Και όταν η ψυχή πάρει το δαίμονα της ως οδηγό της, ο δαίμονας αμέσως την ελέγχει, συμπληρώνει τις ζωές της και τη δένει με το σώμα όταν κατέβει. Και κυβερνά το κοινό ζώο της ψυχής, κατευθύνει την ιδιαίτερη ζωή της και δίνει τις αρχές όλων των σκέψεων και της λογικής μας. Ακόμα, κάνουμε τέτοια πράγματα όπως αυτός τα εισηγείται στο νου μας και συνεχίζει και συνεχίζει να μας κυβερνά μέσω της ιερατικής θεουργίας, μέχρι να αποκτήσουμε ένα θεό ως επόπτη και αρχηγό ψυχής. Διότι, τότε ο δαίμονας είτε υποχωρεί μπροστά στην ανώτερη φύση είτε παραδίδει την εποπτεία, είτε υποτάσσεται σε αυτή, συνεισφέροντας στην διακυβέρνηση ή υπηρετώντας με κάποιο άλλο τρόπο ως έπαρχος.

Εδώ μας αναφέρει τον τρόπο που ελέγχεται η ψυχή από τις ανώτερες δυνάμεις, μία άλλη οντότητα (δαίμων) έχει υπό την εποπτεία της την ψυχή και την καθοδηγεί σε όλη την διάρκεια της ζωής της και σε όλες τις καταστάσεις. Είναι αυτό που λέμε ¨φύλακας άγγελος¨ η ¨ανώτερος εαυτός¨. Οι αρχαίοι γνώριζαν την ύπαρξη αυτής ανωτέρας παρουσίας και προσπαθούσαν μαζί της να ολοκληρώσουν την ένσαρκη αποστολή της ψυχής. Όμως εδώ μας λέει και κάτι άλλο πιο σημαντικό… μπορούμε να αποκτήσουμε ¨Θεό επόπτη¨ η αρχηγό ψυχής. Και τότε ο ¨δαίμονας¨ υποχωρεί μπροστά στην παρουσία της θεότητας η συνεισφέρει μαζί της για να συνεχίσει το έργο της επάνω στην ψυχή. Εδώ υπάρχει πιθανότητα να έχει κάποιος τον ανώτερο εαυτό του σαν προστάτη και ταυτόχρονα να έχει και κάποια άλλα η οντότητα που τον επιτηρεί, οι οποία λειτουργεί σαν φύλακας άγγελος.

Όμως είναι ¨ασφαλές¨ για την ψυχή να επικαλείται κάποια θεότητα- οντότητα χωρίς να ξέρει τον τρόπο που θα το κάνει και χωρίς να γνωρίζει τις αληθινές προθέσεις της οντότητας…?

Με πιο τρόπο θα μπορούσε να γίνει αυτό χωρίς να κινδυνέψει η ψυχή…?

«…περί τον ιδίον δαίμονα, της μεν ως προς δύο της δε ως προς τρείς ποιουμένης την θεραπείαν. Αυτήν δ΄εστί πάσα διημαρτημένη…» «…είς μεν ούν έστι καθ΄έκαστον ημών ο οίκειος προστάτης δαίμων, κοινόν δε η τον αυτόν ανθρώπων ου δεί αυτόν υπολαμβάνειν ούδ΄αύ κοινόν μεν ιδίως δε εκάστω συνόντα…»

«…Διά τι ούν κοινή κλήσει καλείται υπό πάντων; Ότι καθ΄ένα τον κύριον θεόν των δαιμόνων η κλήσις αυτών γίγνεται, ος εξ αρχής τε αφώρισε τους ιδίους δαίμονας εκάστοις και δη και εν ταις ιερουργούς αναφαίνει κατά την ιδίαν βούλησιν τους ιδίους εκάστοις…»

ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ ¨ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΙΓΥΠΤΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ¨ κεφ. 23.

Απόδοση:

«…σχετικά με τον προσωπικό δαίμονα κάποιοι κάνουν τελετουργίες καλώντας δυο και κάποιοι άλλοι τρείς δαίμονες. Όλο αυτό είναι λάθος! «…υπάρχει λοιπόν στον καθένα μας ένας προσωπικός δαίμονας που μας προστατεύει αλλά δεν είναι σωστό να σκεφτούμε ότι αυτός ο δαίμονας είναι κοινός σε όλους τους ανθρώπους ούτε πως είναι κοινός, αλλά ότι είναι ιδιαίτερα παρόν σε κάθε άτομο ξεχωριστά.

«… Γιατί όμως ο προσωπικός δαίμονας καλείται από όλους τους ανθρώπους με τρόπο κοινό; Διότι η κλήση του επιτυγχάνεται μέσω ενός θεού που είναι κύριος των δαιμόνων που εξαρχής καθόρισε στον κάθε ένα τον προσωπικό του δαίμονα και τον αποκαλύπτει στις θεουργίες συμφωνά με την δική του βούληση…»

Είναι λάθος συμφωνά με τον ιαμβλιχο να καλεί η ψυχή ταυτοχροναπολλους προστάτες ενώ έχει ήδη τον δικό της φύλακα. από την άλλη αναφέρει (στα κείμενα του) ότι αν η ψυχή επιθυμήσει να έχει παραπάνω από έναν φύλακα – οδηγό, τότε σίγουρα χρειάζεται προσοχή ποίον θα ζητήσει (για προστασία) ώστε να σιγουρέψει πρώτα ότι αυτή η οντότητα είναι αγαθή και οι προθέσεις τις αληθινές ( άγγελοι, αρχάγγελοι, άγιοι, Θεοί, η οντότητες που τους μιμούνται). Αυτό επιτυγχάνεται μέσα από την σωστή θεουργία και όχι από πρόχειρες και ανόητες επικλήσεις. Άραγε το γνωρίζουν τούτο, όλοι αυτοί που επικαλούνται τους νέο - εισαχθείς αγγέλους για προστασία και βοήθεια?

Είναι σίγουροι για τις προθέσεις των επικαλουμένων αγγέλων…?!

Η εποχή που ζούμε είναι πολύ περίεργη και ύποπτη, χρήζει ιδιαίτερης προσοχής σε ότι ακούμε και βλέπουμε. Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι ένα μεγάλο ποσοστό των εμφανιζομένων αγγέλων και φωτεινών υπάρξεων που ενδιαφέρονται (?) για την εξέλιξη μας, είναι απομιμήσεις κάποιων άλλων υπάρξεων, η εμφανίζονται με άλλες μορφές (νέων αγγέλων) που υπηρετούν (υποτίθεται) το κάλο. Είναι πολύ σημαντικό για όσους ασχολούνται με τέτοια θέματα να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί γιατί εδώ παίζεται ένας ¨τρομερός πόλεμος¨ με λάφυρο την ίδια την ψυχή!!!.

Κάποιοι έχουν μετατρέψει την θεϊκή επικοινωνία σε παιχνιδάκι που ανά πάσα ώρα και στιγμή έχουν ότι πληροφορία Θέλουν! Αυτό δεν είναι θεϊκή επικοινωνία (θεουργία), είναι πλάνη και ψέμα. Οι αληθινές ουρανογνωμες οντότητες είναι πανάγαθες και λειτουργούν με ανιδιοτέλεια και αγάπη. Δεν υπόκεινται στους γήινους κανόνες, ούτε έχουν τον ανθρωπινό τρόπο σκέψεις και πάνω από όλα είναι πάνσοφες. Αυτές οι θεϊκές υπάρξεις επικοινωνούν μονοοταν το επιλέξουν οι ίδιες, με άτομα που είναι καθαρά και αμόλυντα, που απέχουν από το ψέμα και την εκμετάλλευση, που δεν διαρρέουν τα άρρητα ούτε πλανεύουν τους αμύητους και πάνω από όλα με αυτούς που γνωρίζουν την «θεουργία»!

Άναξ Αυτόν

ΠΗΓΗ