Ο δρόμος για να διδαχθείς δεν είναι πάντα στρωμένος με ροδοπέταλα

Katohika Nea Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 10, 2014

Ο δρόμος για να διδαχθείς δεν είναι πάντα στρωμένος με ροδοπέταλα

Αν νομίζετε ότι αυτά τα παιδιά διασκεδάζουν κάνετε λάθος!

Ποια είναι η πιο δυσάρεστη ανάμνηση από τα σχολικά σας χρόνια;

Κάποιοι θα θυμηθούν έναν κακό καθηγητή και κάποιοι άλλοι μερικούς νταήδες συμμαθητές που είχαν βάλει σκοπό της ζωής τους να τους κάνουν την ζωή δύσκολη.

Οι περισσότεροι όμως θα αναφερθούν στο καθημερινό βάρβαρο πρωινό ξύπνημα και στην ατέλειωτη αναμονή στο κρύο για το λεωφορείο. Αν ανήκετε και εσείς στην τελευταία κατηγορία, μάλλον πρέπει να δείτε τις φωτογραφίες που ακολουθούν..

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή! Γνωρίζετε ότι υπάρχουν παιδιά σε όλο τον κόσμο, που καθημερινά διακινδυνεύουν τη ζωή τους για να πάνε σχολείο; Παιδιά που περπατούν πολλά χιλιόμετρα, ανεβαίνουν γέφυρες από σχοινιά και διασχίζουν απόκρημνα μονοπάτια; Είναι παιδιά που προσπαθούν να φτιάξουν ένα καλύτερο μέλλον σε περιοχές που το σχολείο δεν είναι δεδομένο αλλά πολυτέλεια.

Αυτό θα κάνει την αναμονή στη στάση του λεωφορείου να μοιάζει εύκολη. Είναι μια γέφυρα κοντά στο χωριό Batu Busuk στη Σουμάτρα, στην Ινδονησία, που χρησιμοποιούν παιδιά για να πάνε στο σχολείο.

Όταν η γέφυρα που οδηγεί στο χωριό Sanghiang Tanjung καταρρέει από τις πλημμύρες, τα παιδιά πάνε σχολείο κρατώντας ένα τεντωμένο σχοινί.

Η γέφυρα έχει μήκος 40 μέτρα ενώ τα βάσανα τους δεν σταματούν στο τέλος της. Ακολουθεί περπάτημα επτά μιλίων..

Υπάρχουν παιδιά στην Κολομβία που χρησιμοποιούν μια τροχαλία σε ένα τεντωμένο σχοινί, 430 μέτρα πάνω από το έδαφος, μόνο και μόνο για να πάνε στο σχολείο.

Υπάρχουν αμέτρητες χώρες σε όλο τον κόσμο, όπου τα παιδιά διακινδυνεύουν τη ζωή τους κάθε μέρα , μόνο και μόνο για να μάθουν. Αυτοί οι μαθητές από τις Φιλιππίνες ανεβαίνουν σε σαμπρέλες από λάστιχα αυτοκινήτων για να διασχίσουν ένα πλημμυρισμένο ποτάμι..