Ποιός είναι ο εχθρός μας;

Ποιός είναι ο εχθρός μας;

Ποιος είναι λοιπόν ο εχθρός μας; Και η απάντηση είναι εμείς οι ίδιοι, οι πλεονέκτες, οι αδαείς. Εμείς που πράττουμε ανάλογα με τα μικροσυμφέροντα και ανταγωνιστικά. Εμείς που έχουμε μολύνει τη Γη, έχουμε καταστρέψει τον πλανήτη, εμείς που ξεκινήσαμε τους πολέμους και εμείς που πρέπει να τιμωρηθούμε.

Το φταίξιμο πέφτει όλο στο Εμείς και στους απλούς ανθρώπους που δεν είμαστε τίποτα άλλο παρά ένα βίαιο ζώο. Αυτό το βίαιο ζώο ακολουθώντας τις επιταγές της σύγχρονης φιλοσοφίας χειραγωγείται και καταστρέφει τον πλανήτη.

Αν λοιπόν ο απλός άνθρωπος δέχεται όλες αυτές τις κατηγορίες για τη βία και την άγνοιά του τότε τι να πει κανείς για τους δήθεν εκλεπτυσμένους και μορφωμένους γαλαζοαίματους οι οποίοι μολύνουν ανελέητα και ευτελίζουν την τροφή, τον αέρα και το νερό με σκοπό, να μην μπορούν πια να είναι αυτά τα ζωτικά κύρια χαρακτηριστικά του πλανήτη;

Οι παράλογες μέθοδοι εκμετάλλευσης που εφαρμόζουν οδηγούν τον πλανήτη σε καταστροφή. Ποιος άνθρωπος αν είχε υπό τον έλεγχό του την υποδομή, την έρευνα και την τεχνολογία δεν θα είχε φροντίσει για το μέλλον του και την εξέλιξη του, υπό αυτές τις συνθήκες;

Άρα θα έπρεπε μέχρι τώρα είτε να είχαν γεμίσει αποικίες στο εσωτερικό της γης ή να είχαν δημιουργήσει καινούργιες εκτός Γης. Αν ένας απλός άνθρωπος παρατηρήσει τι γίνεται γύρω του και χρησιμοποιήσει την απλή λογική και αντίληψή του και κοιτάξει όλα αυτά τα Ιδρύματα και τους θεσμούς που ισχυρίζονται ότι υπάρχουν για εμάς, τότε η «αγέλη των Μαϊμούδων» θα πρέπει να αρχίσει να ανησυχεί γιατί τα πράγματα είναι εντελώς παράλογα και καθόλου ανθρωποκεντρικά.

Ποιο είναι το δυσκολότερο πράγμα; Αυτό που μοιάζει το απλούστερο: Το να δεις με τα μάτια σου όσα βρίσκονται μπροστά στα μάτια σου! Αν θες να τραβήξεις την προσοχή του κόσμου σε κάτι, απαγόρευσέ το και πότισέ το στην ενοχική απόλαυση μιας μυστικής ελευθεριότητας.

Αν πάλι θες να κρύψεις κάτι απ τον κόσμο, ρίχτω μπροστά στα μάτια του και δεν θα καταλάβει από που του ‘ρθε.

Ίσως, οι απαγορεύσεις και τα ταμπού που δημιουργήθηκαν ανά τους αιώνες απ τα εκάστοτε ιερατεία, να μην σκόπευαν στα αλήθεια να προστατέψουν τον άνθρωπο από κάποιους πολύ πραγματικούς κινδύνους, αλλά αντίθετα να τον σπρώξουν στην πλάνη μιας πλασματικής ελευθερίας, εντυπωμένης κυρίως στις αισθήσεις του.

Στην ψυχολογία της μάζας, οι απαγορεύσεις οδήγησαν σε παραβάσεις, οι παραβάσεις σε καταχρήσεις και αυτές στα ενοχικά συμπλέγματα μιας ολόκληρης μασκαρεμένης κοινωνίας. Θέλει τρομερή προσοχή και πειθαρχία, όταν τραβάς το κάλυμμα της γνώσης ειδικά αν αφεθείς στον ίλιγγο του κενού που διεγείρει τις αισθήσεις!

TERRAPAPERS.COM

ΠΗΓΗ