Γιατί είσαι εδώ; Ποιος είσαι πραγματικά και τι ήρθες να κάνεις;

Σύνθημα της σύγχρονης δυτικής κοινωνίας είναι το «βαριέμαι» και «η ζωή μου είναι φρικτά ανιαρή», το οποίο δυστυχώς ακούς από πολλά νέα παιδιά. Οι άνθρωποι των πόλεων έχουν «ελεύθερο χρόνο» να βαριούνται, να ρουτινιάζουν, να έχουν «χόμπι» και να ασχολούνται με τους άλλους. Φθείρονται και πεθαίνουν μέσα τους, χωρίς να το αντιλαμβάνονται, ενώ εξωτερικά μοιάζουν λαμπεροί και ψεύτικοι με τη βοήθεια της συνεχώς αναπτυσσόμενης βιομηχανίας του φόβου, που όμως δεν καταφέρνει να κρύψει, κάτω από το λαμπρό περιτύλιγμα, την απουσία ουσιαστικού περιεχομένου

Γιατί είσαι εδώ; Ποιος είσαι πραγματικά και τι ήρθες να κάνεις; Όσο σπρώχνεις αυτά τα ερωτήματα στο πίσω μέρος του μυαλού σου – για όποιο λόγο θεωρείς σημαντικό – η ζωή σου δεν αποκτά νόημα και σκοπό, μέχρι να διεκδικήσεις συνειδητά να βρεις τις απαντήσεις.

Δεν υπάρχουν εγγυήσεις στη ζωή, όσο κι αν επιδιώκεις να τις έχεις. Αυτές οι «εξασφαλίσεις», που με τόσο κόπο και μόχθο έχεις αποκτήσει), σε όλα τα επίπεδα (νοητικό – συναισθηματικό – υλικό) θα σου αφαιρούνται αναπόφευκτα μία – μία, μέχρι να καταλάβεις ότι δεν βρίσκεσαι εδώ για να είσαι ασφαλής. Αν έχεις επενδύσει σε οτιδήποτε ή οποιονδήποτε έξω από τον εαυτό σου, θα πονάς και θα παλεύεις σε μια προσπάθεια να συγκρατείσαι σε ό,τι έχεις προσκολληθεί. Δεν υπάρχουν οι απαντήσεις έξω από τον εαυτό σου και τίποτα δεν είναι ικανό να γεμίσει αυτό το εσωτερικό κενό παρά μόνο να το κρύβει προσωρινά, κάνοντας τον πόνο ολοένα και μεγαλύτερο.

Μην ψάχνεις όμως τέτοιες απαντήσεις ή οποιαδήποτε αλήθεια στον τρόπο που έχεις εκπαιδευτεί να σκέφτεσαι και να αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου και τον κόσμο γύρω σου. Αυτός ο τρόπος σκέψης (το μάτριξ του νου), βρίσκεται εκεί ΑΚΡΙΒΩΣ για να σου αποκρύπτει την αλήθεια, να σου δείχνει το μέρος παρουσιάζοντάς το ως όλον, να σε διχάζει, να σε διασπά και να σε αποπλανά. Σκοπός επετεύχθη! Συμβιβάζεσαι, σταματάς να κάνεις ερωτήσεις πιστεύοντας είτε ότι έχεις βρει τις απαντήσεις, είτε νομίζοντας ότι δεν υπάρχουν. Βρίσκεσαι καθηλωμένος στα δεσμά που ο ίδιος αποδέχεσαι και διατηρείς, ενισχύοντάς τα.

Δεν υπάρχει τίποτα που μπορείς να κάνεις, να διαβάσεις, να ακούσεις, να δεις που θα σου δώσει απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα που καίνε την καρδιά σου, αν δεν αλλάξεις τον τρόπο που έχεις εκπαιδευτεί να σκέφτεσαι. Δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να βρεις και να δοκιμάσεις, που θα έχει διάρκεια, νόημα και ουσία, όντας παγιδευμένος σε αυτό το μάτριξ του νου. Όσο κι αν θέλεις να πιστεύεις ότι είσαι ελεύθερα σκεπτόμενος άνθρωπος με επιλογή στη δράση σου, στην πραγματικότητα αντιδράς μηχανικά, ακολουθείς (υποσυνείδητες) προσταγές και δεν ελέγχεις τίποτα, περισσότερο απ’ όλα τον εαυτό σου.

Για να ανακαλύψεις γιατί είσαι εδώ, πρέπει να ανακαλύψεις ποιος είσαι. Αν πιστεύεις ότι είσαι οι σκέψεις σου, δεν ξέρεις ποιος είσαι. Αν πιστεύεις ότι είσαι το παρελθόν σου, δεν ξέρεις ποιος είσαι. Αν πιστεύεις ότι είσαι η προσωπικότητά σου με τα «ελαττώματα» και τα «προτερήματά» της, και πάλι δεν ξέρεις ποιος είσαι. Αν προσπαθείς να ελέγξεις τη συμπεριφορά σου και τις πράξεις σου, είσαι καλά εκπαιδευμένο πρόβατο της κοινωνίας. Αν προσπαθείς να ελέγξεις τα συναισθήματά σου είσαι καταπιεσμένος δούλος της ηθικής, διχασμένος και δυστυχισμένος. Αν προσπαθείς να ελέγξεις τη σκέψη σου, διεξάγεις άσκοπους εσωτερικούς πολέμους τους οποίους ενίοτε προβάλλεις εξωτερικά, χωρίς να αναλαμβάνεις την ευθύνη για τη συμμετοχή σου.

Δεν είναι ο κόσμος και οι άλλοι αποκομμένοι από σένα και δεν ανακαλύπτεις γιατί είσαι εδώ όταν αποσύρεσαι ή αποφεύγεις να ζήσεις «για να βρεις τον εαυτό σου». Αντίστοιχα, δεν καταλαβαίνεις ποτέ τον κόσμο και τους άλλους, αν δεν κατανοείς τον εαυτό σου. Ανακαλύπτεις ποιος είσαι και γιατί είσαι εδώ, ακριβώς εκεί που βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή, σε οποιεσδήποτε συνθήκες (και όχι στις «ιδανικές» που περιμένεις), με ό,τι έχεις ή δεν έχεις, γιατί αυτά ακριβώς χρειάζεσαι για το ταξίδι σου προς τον εαυτό σου.

Ίσως έχεις πιστέψει – στην προσπάθειά σου να βρεις τον εαυτό σου – ότι πρέπει «να πατάξεις» το εγώ σου, μόνο για να διαπιστώσεις, ότι όσο περισσότερο επιχειρείς να το κάνεις, τόσο ισχυρότερο γίνεται. Έτσι παγιδεύεσαι στην κριτική, την ενοχή, τη δυστυχία και στην επανάληψη. Όλες αυτές οι απόπειρες που το ίδιο σύστημα (που δημιούργησε το πρόβλημα) σου προτείνει, ουσιαστικά ενισχύουν και τρέφουν το εγώ, ό,τι κι αν διακηρύττουν ή υποστηρίζουν.

Πάντα η αλήθεια είναι απλή και ολοφάνερα μπροστά μας όμως ο εκπαιδευμένος νους την θεωρεί δύσκολη, ψάχνοντας στην πολυπλοκότητα και στην απόσταση.

Αν ακόμα δεν είσαι έτοιμος να παραδεχτείς ότι είσαι μηχανή, δεν είσαι έτοιμος να ελευθερωθείς από την πλάνη στην οποία βρίσκεσαι. Δεν φτάνει να το λες και να το διαπιστώνεις με ορισμούς και μεγάλες διατυπώσεις. Δεν φτάνει να το «ξέρεις» αλλά να μην γνωρίζεις το πώς και να μην επιλέγεις να κάνεις κάτι για αυτό. Η θεωρία από την πράξη διαφέρει όπως διαφέρει το να παρακολουθείς από το περιθώριο ή να τολμάς να ζεις. Το πρώτο είναι ασφαλές αλλά ψεύτικο, Το δεύτερο είναι ριψοκίνδυνο αλλά αληθινό.

Δεν μπορείς να ανακαλύψεις ποιος είσαι μέχρι να διαπιστώσεις ότι αυτό που έχεις πιστέψει ότι είσαι δεν είναι αληθινό. Δεν μπορείς να ανακαλύψεις την αλήθεια μέχρι να δεις το ψέμα που έχεις πιστέψει ως αλήθεια. Δεν γίνεται να δεις αυτό που είναι αόρατο απλά γιατί η υφιστάμενη θέασή σου αποκλείει οτιδήποτε δεν ταιριάζει με το ψεύτικο δημιούργημα (όνειρο, ολόγραμμα) που θέλεις να διατηρείς ως αληθινό. Πρέπει να είσαι πρόθυμος και έτοιμος να γκρεμίσεις το παλιό για να αναδυθεί το καινούργιο.

Φοβάσαι το γκρέμισμα, φοβάσαι το άγνωστο, φοβάσαι το κενό. Από παιδί έχεις εκπαιδευτεί ότι «πρέπει να ξέρεις». Αξιολογείσαι πάνω σε αυτό που ξέρεις, γίνεσαι αποδεκτός βάσει όσων ξέρεις, έχεις πιστέψει ότι πρέπει να ξέρεις. Δεν τολμάς να μην ξέρεις, να ρωτάς, να αμφισβητείς. Αυτές είναι ξεχασμένες λειτουργίες και πόνεσες πολύ για να αναγκαστείς να τις ξεχάσεις. Όλη η εκπαίδευσή σου βασίστηκε στο να σε απομακρύνει από την αλήθεια σου, να σε διχάσει από τον εαυτό σου και να προγραμματίσει τον τρόπο σκέψης σου, ώστε ποτέ να μη διεκδικείς την ελευθερία σου, κι ας είναι δικαίωμα σου, ας είναι η φυσική κατάσταση ύπαρξής σου.

Μπορείς να αλλάξεις τα πάντα αν αλλάξεις τον τρόπο που σκέφτεσαι. Μπορείς να προσφέρεις σε αυτούς που αγαπάς μόνο αν αλλάξεις τον τρόπο που σκέφτεσαι. Μπορείς να εκφράσεις την μοναδικότητά σου και να βρεις το νόημα στη ζωή σου μόνο αν αλλάξεις τον τρόπο που σκέφτεσαι. Το μόνο εμπόδιο που έχεις είναι ο ίδιος ο προγραμματισμός σου. Ο μόνος εχθρός που χρειάζεται να αντιμετωπίσεις (αλλά δεν βλέπεις) βρίσκεται μέσα σου και είναι ο ίδιος ο προγραμματισμένος νους σου. Μην «παίζεις» όμως με τα εργαλεία του, ξέρει να τα χρησιμοποιεί με μαεστρία. Μην «παίζεις» στο γήπεδό του, θα αποδειχτεί ικανότερος και ισχυρότερος από σένα. Μάθε τις πρακτικές του, γνώρισε τους τρόπους του, παρατήρησε τους χειρισμούς του. Τότε δεν θα σε απειλεί, δεν θα έχεις τίποτα να φοβάσαι, θα είσαι ελεύθερος γιατί θα έχεις επιλογή.

ΠΗΓΗ