Ad Code

Responsive Advertisement

Κρούσμα λεϊσμανίασης… σε άνθρωπο!


«Μία ίωση θα είναι, που θα κάνει τον κύκλο της και θα περάσει», πίστεψε ο οικογενειάρχης Δημήτρης Σαρρής, που διαμένει με την οικογένειά του στην περιοχή των Βασιλειών και διατηρεί υπαίθριο μανάβικο. Όμως ο πυρετός, αντί να πέσει, δυνάμωνε διαρκώς. Χρειάστηκε να νοσηλευτεί για 35 ολόκληρες μέρες στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου με πολύ υψηλό πυρετό, για να διαπιστωθεί τελικά ότι η περιπέτειά του ξεκίνησε από το τσίμπημα μιας σκνίπας!

Δεν ήταν όμως μία συνηθισμένη σκνίπα, αφού μάλλον είχε πρώτα τσιμπήσει ένα σκύλο που έπασχε από λεϊσμανίαση! Μετά από χρόνια, νέο κρούσμα λεϊσμανίασης σε... άνθρωπο σημειώθηκε στην Κρήτη και αυτή τη φορά, στις Βασιλειές, που ως περιοχή "υποφέρει" από τα αδέσποτα. Έχει όμως και φιλόζωους κατοίκους, που είτε για λόγους συντροφιάς είτε για λόγους φύλαξης, έχουν στο χώρο τους, σε αυλές αλλά και μέσα στο σπίτι, σκύλους που, όσο και αν τους φροντίζουν, ο κίνδυνος καραδοκεί ανά πάσα στιγμή.

Η περιπέτεια

Ο Δημήτρης Σαρρής, που διατηρεί υπαίθριο μανάβικο στη λεωφόρο Εθνικής Αντίστασης των Βασιλειών, χρειάστηκε να νοσηλευτεί 35 ημέρες στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου με ιδιαίτερα υψηλό πυρετό, μέχρι να αποδειχτεί στα εργαστήρια των γιατρών πως η ασθένειά του ήταν η λεϊσμανίασή και για την καταπολέμησή της χρειάστηκε να δημιουργηθεί ένα ισχυρό και συγκεκριμένο μείγμα αντιβιοτικών, το μόνο που κατάφερε να "σκοτώσει" το βακτήριο, για να γλιτώσει ο άνθρωπος αυτός.

Όπως αποκαλύπτει ο ίδιος μιλώντας στη "Νέα Κρήτη", «ανησυχήσαμε οικογενειακώς όταν είδαμε ότι ο πυρετός δε σταματούσε. Μας έλεγαν πως επρόκειτο για πνευμονία. Ότι επρόκειτο για κάποια ίωση σοβαρή. Και γενικά δεν μπορούσε να πάει το μυαλό μας πως όλα ξεκινούσαν μετά το τσίμπημα μιας σκνίπας. Όταν πια σοβάρεψαν τα πράγματα, πήγα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο, όπου και μου έκαναν εισαγωγή, αλλά, αφού πρώτα και εκεί μου έλεγαν αρχικά πως ήταν μία απλή ίωση».

Στα 39,5 ο πυρετός

Στο σημείο αυτό, ο Δημήτρης Σαρρής μας λέει ότι ο πυρετός ήταν διαρκώς γύρω στα 39 με 39,5. «Και φανταστείτε ότι αυτός ο πυρετός ήταν χωρίς να πέφτει για περισσότερες από 30 μέρες. Αρχές του Μάρτη ξεκίνησε η περιπέτειά μου αυτή και κράτησε συνολικά επί 35 μέρες. Στην αρχή ένας γιατρός που επισκέφτηκα έξω μού έκανε διάγνωση για πνευμονία. Πήρα την αντιβίωση, δεν έκανε κάτι. Πήρα στη συνέχεια πιο ισχυρή αντιβίωση. Και αφού πήγα στο νοσοκομείο, μου έκαναν εξετάσεις και μου είπαν ότι πρόκειται για μία απλή ίωση. Αλλά, μετά που ξαναπήγα, γιατί ο πυρετός δεν έπεφτε, μου έκαναν εισαγωγή και μου πήραν μυελό των οστών. Από την εξέταση εκείνη φάνηκε πως ήταν λεϊσμανίαση».

Οι γιατροί τότε ενημέρωσαν τον Δημήτρη Σαρρή πως είχε αρρωστήσει από λεϊσμανίαση, που του τη μετέφερε μια μολυσμένη σκνίπα. Ωστόσο, είχε πρηστεί το συκώτι του, είχε μεγάλη απώλεια βάρους και είχαν "τρελαθεί" και οι τιμές στο αίμα του. Το αποτέλεσμα ήταν πραγματικά να φοβηθεί πολύ, ανησυχώντας για τα χειρότερα... Ο ίδιος μάλιστα σχολίασε το πάθημά του, λέγοντάς μας πόσο άτυχος στάθηκε στη συγκεκριμένη περίπτωση, αφού μέσα στην παγωνιά του Μαρτίου βρέθηκε μία σκνίπα, που κι αυτή να είναι μολυσμένη και να τύχει να τον τσιμπήσει.

«Σπάνιες περιπτώσεις»

Όπως εξηγεί στη "Νέα Κρήτη" και ο γνωστός κτηνίατρος Μανόλης Σουρανάκης, πρόκειται για σπάνια κρούσματα να προσβληθεί άνθρωπος από λεϊσμανίαση, που ως ασθένεια θερίζει τα σκυλιά και ιδιαίτερα τα αδέσποτα που είναι απροστάτευτα. «Είναι βέβαια γνωστή ζωοανθρωπονόσος από παλιά η λεϊσμανίαση. Αλλά είναι σπάνιο να προσβληθεί άνθρωπος. Φανταστείτε ότι το 25% των σκυλιών είναι "θετικά" στην Ελλάδα, δηλαδή έχουμε πάνω από 100.000 "θετικά" στην Ελλάδα κάθε χρόνο, αλλά ετησίως αρρωσταίνουν γύρω στους 50 κατά μέσο όρο άνθρωποι. Αυτό σημαίνει ότι η λοίμωξη στους ανθρώπους είναι σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα».

Στο σημείο αυτό, ο κ. Σουρανάκης δίνει απάντηση στο ερώτημα γιατί αρρωσταίνουν τόσο πολύ οι σκύλοι και δεν αρρωσταίνουν οι άνθρωποι. «Υπάρχουν δύο απαντήσεις, ουσιαστικά. Η μία είναι ότι το είδος των σκνιπών που έχουμε στην Ελλάδα αρέσκονται να τσιμπάνε το σκύλο και όχι τον άνθρωπο. Άρα σπανίως πάνε να φάνε αίμα ανθρώπου. Και η δεύτερη εξήγηση είναι ότι λειτουργεί διαφορετικά το αμυντικό σύστημα του ανθρώπου απ' ό,τι του σκύλου. Αλλά και για τους σκύλους τους ίδιους, αυτούς καθαυτούς, εξαρτάται το είδος της ανοσίας το οποίο αναπτύσσεται. Διότι, λογικά, ένας σκύλος σε όλη του τη ζωή αποκλείεται να μη μολυνθεί από μια μολυσμένη σκνίπα. Αλλά δεν αρρωσταίνουν όλοι οι σκύλοι».

Αλλά ξεκαθαρίζει ο κ. Σουρανάκης ότι συνήθως λεϊσμανίαση παθαίνουν οι άνθρωποι που στη δεδομένη χρονική στιγμή τσιμπήματος από τη μολυσμένη σκνίπα ήταν πεσμένο το ανοσοποιητικό τους σύστημα, είτε επειδή ήταν ήδη άρρωστοι από κάποια ίωση, είτε επειδή κάνουν θεραπείες για χρόνιες παθήσεις. Όμως, όπως αποδεικνύεται πλέον στην πράξη, αυτό δεν είναι απόλυτο.

«Κατά την άποψη τη δική μου, δεν έχει ψαχτεί όσο θα έπρεπε το θέμα της μόλυνσης των ανθρώπων», λέει ο Ηρακλειώτης κτηνίατρος, που καταλήγει λέγοντας ότι η μόλυνση μεταφέρεται αποκλειστικά και μόνο από συγκεκριμένη σκνίπα, που αφού τσιμπήσει το σκύλο (σπανιότατα και γάτα) που είχε το πρωτόζωο, το λαμβάνει, το επεξεργάζεται στον οργανισμό του και το μετατρέπει σε μορφή, που μολύνει και τον οργανισμό του ανθρώπου.

Σύμφωνα με μελέτη του ΚΕΕΛΠΝΟ, η υψηλότερη μέση ετήσια δηλούμενη επίπτωση της νόσου στην Κρήτη καταγράφηκε την πενταετία 2005-2009 και συγκεκριμένα καταγράφηκαν 8 κρούσματα από τα 55 που είχαν καταγραφεί σε πανελλαδικό επίπεδο.

Να γίνουν προσπάθειες για το θέμα των αδέσποτων και......Πρέπει να αρχίσουν ψεκασμοί στις Βασιλειές

Το ζητούμενο είναι τώρα, μετά την αποκάλυψη της υπόθεσης από τη "Νέα Κρήτη", να αρχίσουν ψεκασμοί στις Βασιλειές κατά των κουνουπιών και των σκνιπών, ενώ καλό θα είναι να ενταθούν και οι προσπάθειες αντιμετώπισης του φαινομένου των αδέσποτων, που τόσο στην περιοχή αυτή όσο και σε άλλες περιοχές της Κρήτης αποτελούν κυριολεκτικά μάστιγα. Και βέβαια, οι ιδιοκτήτες των σκυλιών και των γατών θα πρέπει να χρησιμοποιούν όλα τα μέσα που προβλέπονται για την προστασία των ζώων τους, για να συμβάλλουν ο καθένας από τη δικιά του πλευρά στην προστασία της δημόσιας υγείας.

Χριστόφορος Παπαδάκης

ΠΗΓΗ