Ιερή Γεωγραφία

Η Ιερή Γεωγραφία και ο Βασιλιάς των Μονοπατιών

«Η Γη δεν είναι ένα νεκρό άψυχο σώμα, αλλά κατοικείται από ένα πνεύμα που είναι η ζωή της και η ψυχή της. Όλα τα πράγματα της Δημιουργίας, ακόμη και τα ορυκτά, παίρνουν τη δύναμή τους από το πνεύμα της Γης. Αυτό το πνεύμα είναι ζωή, τρέφεται από τα άστρα, και τρέφει όλα τα ζωντανά πράγματα που προφυλάσσει στη μήτρα του. Από το πνεύμα που δέχεται από ψηλά, η Γη κλωσάει τα ορυκτά στη μήτρα της όπως η μητέρα το αγέννητο παιδί της. Αυτό το πνεύμα κατασκευάζει τα βουνά σαν κατοικίες, ταξιδεύει με το νερό και τον άνεμο, χαράζει τους τόπους, μορφοποιεί τα πάντα, κι οι τόποι μιλούν τη γλώσσα του. Αν δεν βλέπεις γύρω σου αυτό το πνεύμα, δεν βλέπεις τίποτε» Basilius Valentinus

Στους παλιότερους πολιτισμούς, η χαμένη για μάς γνώση των ενεργειών της γης, διδασκόταν και εφαρμόζονταν ως «Ιερή Γεωγραφία»

Όχι μόνο με την μελέτη, αλλά και με την απλή καθημερινή παρατήρηση, μπορούμε να καταλάβουμε ότι υπάρχουν τόποι που είναι πιο ιδιαίτεροι από τους άλλους. Ανάλογα με το τί νιώθει ή τί ξέρει ο καθένας, άλλοι τους ονομάζουν τόπους δύναμης, άλλοι ενεργειακά κέντρα, ιερούς τόπους, στοιχειωμένους, νεραϊδότοπους, πύλες, τόπους των θαυμάτων, κομβικά σημεία, μαγικούς τόπους, ή απλώς όμορφα ή παράξενα μέρη.

Ένας εκπληκτικά μεγάλος αριθμός «μεταφυσικών» ή παράξενων εμπειριών, έχουν συμβεί σε τέτοιους ιδιαίτερους τόπους. Πολλές φορές εκεί υπάρχουν κάποια ξεχωριστά σημάδια, ή κάποια κατασκευάσματα, όπως πέτρινοι κύκλοι, αινιγματικές στήλες και αρχαίοι ναοί, ιδιόμορφα δάση ή πηγές, φυσικές ή αρχιτεκτονικές παραδοξότητες, μνημεία, τεχνητοί λοφίσκοι, εκκλησίες και τόποι λατρείας, ή έστω κατά γενική ομολογία έχουν μιά «ιδιαίτερα παράξενη ατμόσφαιρα».

Πολλοί από τους επισκέπτες τους νιώθουν ανεξήγητα όμορφα, και άλλοι ανεξήγητα άβολα. Άλλοι λένε ότι νιώθουν την φυσική παρουσία μιας παράξενης δύναμης, που δεν μπορούν να την δουν ή να την αναγνωρίσουν, αλλά τους επηρεάζει με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Κάποιοι νιώθουν τον εαυτό τους να υψώνεται, ή να «βγαίνουν από το σώμα τους», να πέφτουν σε ένα είδος έκστασης. Ο ύπνος εκεί μπορεί να συνοδεύεται από έντονα και σημαντικά όνειρα και ο νους είναι ανοιχτός στα πεδία της έμπνευσης.

Πολλοί επισκέπτες τέτοιων τοποθεσιών βλέπουν οράματα, ή κατακλύζονται από ένα πρωτόγνωρο δέος. Άλλοι βιώνουν θαύματα, γίνονται μάρτυρες ανεξήγητων φαινομένων, παίρνουν μηνύματα ή έχουν παράξενες συναντήσεις. Άλλοι πηγαίνουν εκεί για να προσευχηθούν, να πάρουν δύναμη, να καταθέσουν την θλίψη τους ή την χαρά τους, να ζητήσουν την ικανοποίηση των επιθυμιών τους. Και άλλοι πηγαίνουν απλά εξαιτίας μιας έντονης περιέργειας ή μιας ασυνήθιστης διάθεσης που τους δημιουργεί το μέρος.

Γεωλόγοι, στατιστικοί, μηχανικοί, αρχιτέκτονες, ραβδοσκόποι, ιερείς, μοναχοί, ερευνητές UFO, φυσικοί, ψυχολόγοι, εξερευνητές, διαισθητικοί, ποιητές, συγγραφείς, αρχαιολόγοι, και όλων των ειδών οι παράξενοι άνθρωποι, για όλων των ειδών τους παράξενους λόγους, έχουν προσπαθήσει να βρουν εξηγήσεις για όλα αυτά – και ανά τους αιώνες πολλοί απ’ αυτούς έχουν καταλήξει σε πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα.

Πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι αυτοί οι «ιδιαίτεροι» τόποι βρίσκονται πάνω σε κανάλια ροής μιας γεωφυσικής δύναμης. Υποψιάζονται ότι οι άνθρωποι της αρχαιότητας, είχαν τρόπους να νιώθουν μιά παλλόμενη ενέργεια να ρέει στην γη – κι έτσι έφτιαχναν τα μνημεία τους στα σημεία που αυτή η ενέργεια ήταν ισχυρότερη, για να την χειριστούν ή για να την συγκεντρώσουν. Υπάρχουν πλήρη συστήματα γνώσης διαφόρων πολιτισμών – ίσως το πιό γνωστό είναι το κινέζικο Feng Sui – που περιγράφουν ένα κοσμικό δίκτυο ενέργειας το οποίο περιτυλίγει το σύμπαν, την Γη, αλλά και το ανθρώπινο σώμα.

Διάφορα κομβικά σημεία αυτού του δικτύου βρίσκονται σε συγκεκριμένες τοποθεσίες που οι περισσότερες απ’ αυτές έχουν χαρακτηριστεί «ιερές». Το ίδιο ισχύει και για το ανθρώπινο σώμα. Η παρουσία του σώματος σε ένα απ’ αυτά τα κομβικά μέρη, μπορεί να προκαλέσει διάφορες θετικές ή αρνητικές αναταραχές σ’ αυτό. Οι σημερινοί διάσημοι χριστιανικοί ναοί στους γνωστούς θρησκευτικούς τόπους θεραπείας άλλωστε, είναι όλοι χτισμένοι πάνω στα ερείπια αρχαιότερων «ειδωλολατρικών» ναών, σημάδι ότι οι ιδιότητες του τόπου ήταν από πάντα γνωστές.

Οι κόμβοι αυτοί, μπορούν να γίνουν «υποσταθμοί ενέργειας» μέσω ενός«ενισχυτή», που συνήθως είναι ένα «ιερό κτίσμα», αλλά πολλές φορές και ένα φυσικό σημάδι του τόπου. Η «ενίσχυση» μπορεί να επιτευχθεί και μέσω κάποιων τεχνοτροπιών – που πολλοί βιάστηκαν να τις χαρακτηρίσουν μαγικές, με αποτέλεσμα το θέμα να αποτελεί μιά από τις χαρακτηριστικές «απαγορευμένες γνώσεις»

Στις διάφορες ποιοτικές ενέργειες αυτού του «ενεργειακού δικτύου», έχουν δοθεί κατά καιρούς διάφορες ονομασίες:

Τελλουρικά Ρεύματα, Γραμμές Λέυ, Γραμμές Χάρτμαν, Ενεργειακοί Μεσημβρινοί, Ροή Δύναμης Βριλ, Κανάλια Δύναμης, Κοσμικό Δίκτυο, Απόρροιες του Αετού, Γεωδυναμικά Φορτία, Εστίες Τέσλα, Ιστός της Μεγάλης Αράχνης, Εστίες Συγκέντρωσης, Δυνητικό Πλέγμα, Ενεργειακός Χάρτης. Όλα αυτά μοιάζουν να μιλούν για το ίδιο πράγμα – και συνδέονται σχεδόν απόλυτα μεταξύ τους ως ερμηνείες.

Αν υπάρχουν ολόκληρα γεωγραφικά σημεία που αποτελούν σημαντικούς γεωδαιτικούς τόπους, είναι βέβαιο πως η Ελλάδα είναι από τους πιο σπουδαίους. Πρόκειται για ένα μεγάλο ενεργειακό κέντρο που συμπίπτει να έχει και μιά σημαντική γεωπολιτική θέση. Ο Ελληνικός χώρος είναι γεμάτος από ιδιαίτερα μέρη, τα οποία χαρακτηρίζονται από πάρα πολλές αντιστοιχίες, ενώ είναι γνωστό ότι οι ιεροί τόποι της (Αρχαίοι Ελληνικοί, Ελληνιστικοί και Χριστιανικοί) έχουν μιά πολύ ιδιαίτερη ποιότητα. Άλλωστε ο μύθος λέει – και πολλοί ερευνητές το επιβεβαιώνουν – ότι στην Ελλάδα εντοπίζεται «το κέντρο του κόσμου», μιά δοξασία που τοποθετεί στο προσκήνιο τους Δελφούς. Το ιερό κέντρο: ο “ομφαλός του κόσμου”.

Ο Πλούταρχος μας διηγείται τον αρχικό μύθο:

Ο Δίας έστειλε δυο αετούς από τις “δύο άκρες της Γης” και εκεί που οι πορείες τους συναντήθηκαν, ήταν το κέντρο του κόσμου: οι Δελφοί. Αυτός είναι και ο λόγος που οι αρχαϊκές προσθέσεις πάνω στις πέτρες-ομφαλούς συνήθως έχουν δύο πουλιά που κοιτούν σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Η πέτρα-ομφαλός των Δελφών (υπάρχει ακόμη μία στην Δήλο, αλλά και αλλού) βρίσκεται σήμερα στο μουσείο των Δελφών και κανείς μέχρι τώρα δεν έχει εξηγήσει ικανοποιητικά το περίτεχνο διακοσμητικό πλέγμα της.

Το πλέγμα αυτό έχει μιά μεγάλη ομοιότητα με τα βουδιστικά «Βάτζρα» τους κεραυνούς ενέργειας που περικυκλώνουν τα ιερά μέρη. Εξάλλου πολλοί διακεκριμένοι μελετητές υποστηρίζουν ότι το πλέγμα αυτό πάνω στην πέτρα, συμβολίζει το γήινο ενεργειακό δίκτυο. Οι Δελφοί χαρακτηρίζονται σε όλα τα αρχαία κείμενα ως ο ομφαλός του κόσμου, κι αυτή είναι η μόνη πέτρα-ομφαλός που έχει βρεθεί εκεί. Ίσως η πέτρα αυτή, εκεί που ήταν τοποθετημένη αρχικά, να ήταν το ακριβές σημείο του «ομφαλού του κόσμου» και ίσως θα έπρεπε να προβληματιστούμε που δεν βρίσκεται στην θέση της, αλλά σε ένα ράφι του μουσείου.

Το Μαντείο της Δωδώνης είναι το αρχαιότερο Ελληνικό Μαντείο.

Σύμφωνα με τις θεωρίες περί των ενεργειακών ρευμάτων που διατρέχουν τον πλανήτη, η Δωδώνη είναι ένας από τους πιό σημαντικούς γεωμαγνητικούς κόμβους της Ευρώπης. Ο «Δίαυλος» του συνδέει με απόλυτο συσχετισμό, την Δωδώνη, τους Δελφούς, τον Παρθενώνα και την Δήλο. Βρίσκεται ακριβώς στην ίδια ευθεία με αυτά τα σημεία. Αυτή η γραμμή, και όσα άλλα μέρη μπορούν να ειδωθούν ως σημεία επάνω της σε έναν λεπτομερή χάρτη, είναι μιά ισχυρότατη ενεργειακή σύνδεση που επηρεάζει έντονα όλα τα σημεία που την αποτελούν.

Οι θέσεις της Αθήνας, των Δελφών, της Ολυμπίας, διαγράφουν ένα τέλειο ισοσκελές τρίγωνο.

Κάτι τέτοιο συμβαίνει με πάρα πολλά ιερά κέντρα της Ελλάδας και του κόσμου. Η χρησιμότητα τέτοιων παρατηρήσεων σχετικά με ανάλογα τρίγωνα, είναι ότι αν κάποιος ενώσει τα σημεία πάνω στον χάρτη σχεδιάζοντας ένα τρίγωνο, μπορεί εύκολα να εντοπίσει το ακριβές κέντρο του τριγώνου πάνω στον χάρτη. Το σημείο που θα προκύψει, θα είναι η γεωγραφική τοποθεσία που συγκεντρώνει γεωδαιτικά την δύναμη και των τριών κέντρων, ένας τόπος πολύ ιδιόμορφης δύναμης που είναι σχεδόν πάντα μυστικός, αλλά κάποιες φορές συμβαίνουν τόσα πολλά παράξενα πράγματα σε τέτοια σημεία, που είναι αδύνατον να μην γίνουν γνωστά.

Για να πάρετε μιά ιδέα, αναλογιστείτε τί μπορεί να συμβαίνει στο κέντρο του «Τριγώνου των Βερμούδων».

Σύμφωνα με τις πρωτοποριακές εργασίες του Έλληνα ερευνητή και συγγραφέα Θεοφάνη Μανιά, η γεωγραφική θέση των πόλεων, των ιερών και των μνημείων της αρχαίας Ελλάδας, δεν είναι τυχαία, αλλά σχεδιάστηκε με βάση έναν γεωμετρικό-γεωδαιτικό προγραμματισμό, όπως προκύπτει από αμέτρητες ενδείξεις, κυρίως μέσα από την συγκριτική μελέτη των μεταξύ τους κατ’ ευθείαν αποστάσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Θ. Μανιάς υποστηρίζει ότι οι θέσεις αυτών των τόπων και των μνημείων τους, προβαλλόμενοι σε ένα γεωειδές πλέγμα και συνδεόμενοι με νοητές γραμμές, σχηματίζουν τριγωνομετρικά και κυκλικά γεωδαιτικά δίκτυα διαφόρων τύπων, που στηρίζονται σε αριθμητικές, γεωμετρικές και αρμονικές αναλογίες.

Ο χαρτογραφικός όγκος που έχει παρουσιάσει ο Μανιάς, είναι γεμάτος από ενδιαφέρουσες επισημάνσεις, όπως για παράδειγμα χάρτες που αφορούν το γεωδαιτικό κέντρο των Δελφών και τους γεωμετρικούς συσχετισμούς του με άλλα κέντρα του Ελληνικού χώρου και όχι μόνο. Οι Δελφοί απέχουν εξίσου από Αθήνα και Ολυμπία, σχηματίζοντας ένα ισοσκελές τρίγωνο 660 σταδίων. Από Ελευσίνα και Ιωλκό απέχουν ακριβώς 550 στάδια. Επίσης σχηματίζεται ισόπλευρο τρίγωνο μεταξύ Δελφών, Σμύρνης και Ιδαίου Άντρου Κρήτης. Ένα πολύ εντυπωσιακό οκτάκτινο αστέρι απόλυτης αρμονίας, με κέντρο τον Παρθενώνα, σχηματίζεται στον χάρτη από την γεωδαιτική σύνδεση Παρθενώνα-Πνύκας-Θησείου-Ολυμπείου.

Το πρώτο όνομα που έχει καταγραφεί για τον βράχο της Ακροπόλεως ήταν «Κεκροπία».

Το όνομα προέρχεται από τον μυθικό βασιλιά Κέκροπα, που λένε ότι ήταν «ο πρώτος βασιλιάς που έμεινε πάνω στην κορυφή του». Αυτός ο βασιλιάς ήταν μισός άνθρωπος και μισός φίδι και είχε γεννηθεί μέσα από το ίδιο το έδαφος της Αττικής. Ήταν πολύ σοφός και δίδαξε στους ανθρώπους πώς να φτιάχνουν τις πολιτείες τους και πού να θάβουν τους νεκρούς τους. Όλα αυτά – και πολλά άλλα παρόμοια περί φιδιών – μας παραπέμπουν στο Ιερό Φίδι, το κυρίαρχο παγκόσμιο σύμβολο των γήινων ενεργειακών ρευμάτων, αλλά ακόμη και αυτών του ανθρώπινου σώματος, αφού η «Κουνταλίνι» συμβολίζεται σαν ένα φίδι που διατρέχει την σπονδυλική στήλη.

Επίσης είναι γνωστό ότι η επιλογή της θέσης μιας πολιτείας, σχετίζεται με τα γεωδαιτικά σημεία του τόπου. Το άγαλμα της Αθηνάς, που θεωρείται η προστάτιδα της Ακρόπολης, έχει στα πόδια της ένα μεγάλο φίδι που ξετυλίγεται από την ασπίδα της. Αυτό είναι το ιερό φίδι, ο Εριχθόνιος, άλλο ένα στοιχείο που συνηγορεί στις ερμηνείες του ιερού συμβόλου του φιδιού. Συχνά οι πέτρες-ομφαλοί τυλίγονται από ένα φίδι. Το φίδι είναι το σύμβολο της ροής της ενέργειας.

Η επιφάνεια της γης, βρίθει από όλων των ειδών τις μαγνητικές δυνάμεις, που επηρεάζονται όπως οι παλίρροιες τα ουράνια σώματα, ειδικά από την Σελήνη. Αλλά αυτές οι δυνάμεις δεν είναι απλά μαγνητικές ή ηλεκτρικές. Το πιο σπουδαίο σε σχέση μ’ αυτές είναι ότι μπορούν να αλληλεπιδράσουν με τον ανθρώπινο νου. Αλλά και ο νους μπορεί να τις επηρεάσει, έτσι ώστε να «καταγράψουν» ισχυρά συναισθήματα (και αυτή η καταγραφή μερικές φορές είναι αυτό που λέμε «στοίχειωμα»). Είναι βέβαιο ότι οι αρχαίοι γνώριζαν τα μυστικά αυτών των δυνάμεων της Γης καθώς και πώς να τις μεταχειρίζονται.

Πολλές κατασκευές τους, όπως οι όρθιες πέτρες (τα μενίρ, τα ντολμέν και τα συναφή μονολιθικά μνημεία) εξυπηρετούσαν δύο σκοπούς: να καναλιζάρουν την δύναμη και να λειτουργούν ως εκροές της. Μπορούν να συγκριθούν με τις βελόνες πάνω στα σημεία βελονισμού στο ανθρώπινο σώμα, που χρησιμεύουν στο να ερεθίζουν και να κατευθύνουν, να μπλοκάρουν και να απελευθερώνουν τις ζωτικές ενέργειες και την ροή τους.

Τέτοιες φυσικές μορφές (όπως λόφοι, τούμπες ή βράχια) ή τεχνητές κατασκευές (όπως οι κολόνες των ναών) έκαναν διαθέσιμη την ενέργεια στα ανθρώπινα όντα και ίσως να δρούσαν ακόμη και ως ενισχυτές. Πολλά αρχιτεκτονικά μυστικά, κρύβουν πίσω τους αυτές τις αλήθειες. Το μεγάλο μυστικό σε σχέση μ’ αυτό, ήταν ο εντοπισμός της προέλευσης του εσωτερικού ρυθμού της παντοδύναμης αυτής ροής.

Ο παλμός αυτός, που δονεί όλον τον κόσμο, είναι ανάλογος με αυτόν της ζωτικής ενέργειας που δονεί το ανθρώπινο σώμα. Το φίδι είναι κουλουριασμένο στην βάση της «σπονδυλικής στήλης» και όταν αφυπνισθεί, ανελίσσεται περνώντας και ανοίγοντας τα ενεργειακά κέντρα του ανθρώπινου (και όχι μόνο) οικοδομήματος.

Όπου υπάρχει μέρος στο οποίο γίνονται προσευχές και συγκεντρωμένες επιθυμίες κατευθυνόμενες προς αυτό, σχηματίζεται ένας ηλεκτρικός στρόβιλος που συγκεντρώνει στον εαυτό του μιά δύναμη. Αυτή η δύναμη μπορεί να γίνεται αισθητή και να χρησιμοποιηθεί από τον άνθρωπο. Ακόμη, πολλές από τις πέτρες και τα πηγάδια που βρίσκονται πάνω στα «κομβικά» σημεία, έχουν έντονες θεραπευτικές ιδιότητες.

Οι κυνηγοί-Λέυ και οι ραβδοσκόποι υποστηρίζουν ότι οι ενεργειακές γραμμές στις τοποθεσίες – που τις ονομάζουν γραμμές Λέυ – μπορούν να προκαλέσουν έντονη ζαλάδα και αποπροσανατολισμό, αλλά και ευφορία και αναζωογόνηση, και λένε ότι αυτό εξαρτάται απόλυτα από το αν ο ανιχνευτής αντιδρά «αρνητικά» ή «θετικά» με το μέρος. Δηλαδή, αν είναι φορτισμένος με την ίδια ποιότητα ενέργειας που κυριαρχεί στην τοποθεσία.

Ο ερευνητής και ραβδοσκόπος – από τους πρωτοπόρους του θέματος – Γκαίη Άντεργουντ, υποστήριζε ότι οι δύο μεγαλύτεροι στρόβιλοι γεωδαιτικών γραμμών στην Ευρώπη, από τους οποίους περνούν σπειροειδώς οι περισσότερες ενεργειακές γραμμές που διατρέχουν την ήπειρο, είναι το Στόουνχεντζ και οι Δελφοί. Το Στόουχνεντζ είναι χαρακτηριστικός “αρνητικός” πόλος που δημιουργήθηκε από Δρυίδες της Λατρείας της Σελήνης (Neolithic Priests of the Moon Cult) – και οι Δελφοί είναι χαρακτηριστικός “θετικός” πόλος που δημιουργήθηκε σύμφωνα με τις γνώσεις του Ελληνικού Ιερατείου και σχετίζεται με τον Ήλιο.

Ο λόγιος περιηγητής και αρχαιοδίφης Τζων Μίτσελ, γράφει χαρακτηριστικά στο βιβλίο του “The Flying Saucer Vision”

«Οι τέλειες ευθείες γραμμές που οδηγούν στις Ελληνικές πολιτείες, συνδέονται άμεσα με τα Λέυς της Βρετανίας. Μάλιστα, και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει μιά χαρακτηριστική σύνδεση με το όνομα του Ερμή, που είναι γνωστός στους Αιγυπτίους ως Θώθ, στους Κέλτες και στους Γαλάτες ως Τουτάτες. Το όνομα του διασώζεται σε άπειρους λόφους με τοπωνύμια “Τοτ” και σε λόφους με τοπωνύμια “Τουτ” στη Γαλλία»

Ο Ερμής είναι ο θεός των μονοπατιών, της επικοινωνίας και των μυστικών.

Η γνώση και η χρήση των αρνητικών και θετικών δυνάμεων των κοσμικών ενεργειών, φημολογείται στην Μυστική Παράδοση ότι είναι η πιο σημαντική γνώση του κόσμου: η απόλυτη κυριαρχία των ρευμάτων. Ο κυρίαρχος αυτής της δύναμης θα είναι ένας «Άρχων των Μονοπατιών». Τα μονοπάτια, σαν αμέτρητοι ομφάλιοι λώροι, πρέπει να οδηγούν στον Ομφαλό, στο κεντρικό σημείο ελέγχου: έναν Τελλουρικό Ομφαλό.

Τοποθετείστε στον Τελλουρικό Ομφαλό τον πιο ισχυρό άξονα. Κατέχοντας αυτόν τον «σταθμό» έχετε τον τρόπο να προβλέπετε τις βροχές, τις ανομβρίες, να εξαπολύετε τυφώνες, παλίρροιες, σεισμούς, να τσακίζετε στην κυριολεξία χώρες ολόκληρες, να υψώνετε δάση και βουνά, να καταποντίζετε νησιά.

Κατευθύνεις το σωστό φορτίο ενέργειας μέσα από τα κανάλια ροής που έχεις εντοπίσει, φέρνεις σε «οργασμό» τα σπλάχνα της Γης – και την αναγκάζεις με τις ανάλογες συγκεντρώσεις να κάνει σε ένα λεπτό αυτό που θα έκανε σε χιλιάδες ή εκατομμύρια χρόνια. Δημιουργείς σ’ όλη την κοιλάδα του Νείλου κοιτάσματα διαμαντιών, ή γεμίζεις όλο το Αιγαίο με πετρέλαιο.

Θα είναι σαν να μετασχηματίζεις όλη την Γη σ’ έναν τεράστιο «Οργονικό Θάλαμο».

Ο Βίλχελμ Ράιχ, ήξερε πολλά πράγματα για αυτά, και τα πειράματα του με την Οργόνη και τις πυραμίδες Οργόνης που κατασκεύαζε από οργανικά υλικά, πρέπει να ξεπέρασαν κάποιο «επίπεδο ασφαλείας»… Προσπάθησαν να τον σταματήσουν, κατέληξε στην φυλακή, εξοστρακίστηκε από τις «επιστημονικές» κοινότητες και πέθανε – δολοφονήθηκε στην φυλκή. Έχοντας την εποπτεία πάνω σ’ έναν τέτοιο ενεργειακό χάρτη, μπορείς να κατασκευάσεις ένα δίκτυο από σταθμούς αναμετάδοσης, που μεταβιβάζουν την ισχύ και την κατεύθυνση των ροών, την ένταση και τις διαθέσεις των ρευμάτων. Αυτό σχεδίαζε ο Νίκολα Τέσλα.

Η ανθρωπότητα θα άλλαζε ολοκληρωτικά, αλλά ο Τέσλα είχε παρόμοια τύχη με τον Ράιχ – και μέχρι σήμερα κανένας «επίσημος» δεν μνημονεύει τις εργασίες τους.

Ένα προσχέδιο για έναν τέτοιο χάρτη εμφανίστηκε σε διάφορες περιορισμένες εκδόσεις μέχρι τα τέλη του 16ου αιώνα, στο σύγγραμμα Somnium Scipionis (Σκιπίωνος Ενύπνιον) του Μακρόβιου, το οποίο αποτελεί ένα από τα βασικά “απαγορευμένα” βιβλία.

Ο γνωστός μυστικιστής Ελιφάς Λεβί (ψευδώνυμο του αβά Αλφόνς Λουί Κονστάνς) έλεγε ότι η γνώση των παλιρροιών και των παγκόσμιων ρευμάτων αποτελεί το μυστικό της ανθρώπινης παντοδυναμίας.

Λοιπόν, το μυστικό δεν βρίσκεται μόνο στην απόκτηση του παγκόσμιου χάρτη, αλλά και στην γνώση του καθοριστικού σημείου, του Ομφαλού, του «Umbilicus Telluris», του «Κέντρου του Κόσμου», της απόλυτης και φυσικής πηγής της Εξουσίας. Εκεί απ’ όπου μπορεί να κυβερνά τα πάντα ο Βασιλιάς των Μονοπατιών. Κατά την γνώμη μου, οι επισημάνσεις αυτές, αποτελούν τις βασικές αρχές της Γεωπολιτικής, όπως ξεκίνησε ως επιστήμη από τον γερμανό στρατηγό Καρλ Χάουσχόφερ, δάσκαλο του Αδόλφου Χίτλερ.

Είναι σίγουρο ότι, τουλάχιστον κατά το παρελθόν, υπήρχαν μέρη-χάρτες, που περιέγραφαν μέσω του κατασκευαστικού τους κώδικα, μιά «προέκταση» της γνωστής γεωγραφίας. Κτίσματα και μέρη που μπορούσαν να διαβαστούν σαν βιβλία. Δεν είμαστε πιά σε θέση να διαβάσουμε τα μέρη. Αυτό κατά την γνώμη μου πρέπει να είναι το μεγάλο μυστικό που έχει χαθεί, σε σχέση με την Ιερή Γεωγραφία.

Ένας μικρο-μακροκοσμικός χάρτης, με αμέτρητες μυστικές αντιστοιχίες μεταξύ τόπων και μεταξύ κατασκευαστικών ιδεών, περιγράφεται στο σπανιότατο έργο του Ρόμπερτ Φλούντ Utriusque Cosmi Historia (Η Ιστορία του Ενός εκ των Δύο Κόσμων). Ακόμη ένα έργο που δεν είναι πουθενά διαθέσιμο για τα μάτια των ανεξάρτητων μελετητών.

Ένα άλλο έργο που μπορεί να κρύβει τρομερά κλειδιά για όλα αυτά τα πράγματα, είναι το αινιγματικό Mundus Symbolicus (Συμβολικός Κόσμος) του Πιτσινέλι, για το οποίο ξέρουμε ότι περιέχει πάρα πολλές αναφορές στις ελληνικές τοποθεσίες και στους αρχαίους μας ναούς. Θα πρέπει να το χαρακτηρίσουμε σαν μιά από τις μεγάλες ατυχίες, που αυτό το έργο βρίσκεται κλειδαμπαρωμένο στις φημισμένες υπόγειες βιβλιοθήκες του Βατικανού.

Μιά πολύ μεγάλη κατασκευή πάνω σ’ όλες αυτές τις ιδέες, οραματίστηκε κάποτε ο σοφός Σόλομον Ντε Κάους. Πρόκειται για την κατασκευή ενός θαυμαστού κήπου, που στήθηκε σε ένα από τα “ιερά” σημεία της περιοχής της Χαϊδελβέργης. Η αρχιτεκτονική του και η μαγική του αξία είναι ανυπολόγιστη. Οι «Κρεμαστοί Κήποι» που οραματίστηκε ο Ντε Κάους για την Χαϊδελβέργη, θα έμπαιναν σε εφαρμογή για λογαριασμό του αυτοκράτορα Φρειδερίκου του 5ου. Απεικόνιζαν τον Μακρόκοσμο (στον δικό μας Μικρόκοσμο).

Κάθε άποψη του Κήπου αναπαράγει ένα μυστήριο της Αλχημικής Τέχνης. Οι Κήποι του Ντε Κάους αποτελούνταν από πολλά επίπεδα, που όλα μαζί σχημάτιζαν έναν πολυεπίπεδο υπερΚήπο, απίστευτης ομορφιάς. Κάθε πλάτωμα, όταν το έβλεπες καθώς προχωρούσες, θα φανέρωνε χάρη στην προοπτική του μερικές εικόνες, αλλά όταν το ξανάβλεπες από το παραπάνω πλάτωμα θα έκανε νέες αποκαλύψεις στο μάτι σου, αντίθετες ίσως από τις πρώτες – κι έτσι κάθε βαθμίδα εκείνης της κλίμακας θα μιλούσε την ίδια στιγμή δύο διαφορετικές «γλώσσες». Ήταν ένας κήπος μέσα σε κήπους, που ο καθένας τους θα περιέγραφε τον εαυτό του στον παρατηρητή, ανάλογα με την θέση που αυτός θα έστεκε.

Όλος ο Κήπος – μιά πολυσύνθετη «μακέτα» ενός μεγαλύτερου αόρατου «οικοδομήματος» – μπορεί να διαβαστεί σαν βιβλίο, σαν μήνυμα ή σαν ξόρκι. Ο Ντε Κάους είχε γράψει σε μιά επιστολή του στον Φρειδερίκο: «Αν ξέρατε, θα μπορούσατε να προφέρετε χαμηλόφωνα τις λέξεις που υπαγορεύει ο Κήπος και θα γινόσασταν ικανός να καθοδηγήσετε μιά από τις αναρίθμητες δυνάμεις του υποσελήνιου κόσμου. Ο Κήπος είναι ένα πολυσύνθετο όργανο για την κυριαρχία του κόσμου»

Μιά παρόμοια κατασκευή, που κρύβει επιμελημένα πολλά μυστικά, έχουμε και στην Ελλάδα, στην Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για τους περίφημους «Κήπους του Πασσά» στην «Άνω Πόλη»

Κοιτώ τον πέτρινο χάρτη του κόσμου: την Ακρόπολη των Αθηνών, το κεντρικό ενεργειακό κέντρο της Αθήνας. Τα κτίσματα του Παρθενώνα είναι γεμάτα από γεωμετρικά παράδοξα – και αυτό είναι που τα κάνει τόσο ιδιαίτερα απέναντι σε όλα τα άλλα μνημεία του κόσμου. Τα μυστικά της Ακρόπολης σχετίζονται με την Ιερή Γεωμετρία, της οποίας τις γνώσεις δυστυχώς μάλλον τις έχουμε χάσει στο πέρασμα των αιώνων. Ολόκληρη η Ακρόπολη είναι ένας γεωμετρικός κώδικας που κρυπτογραφεί τα μυστικά του σύμπαντος. Τα μυστικά της σχετίζονται – εκτός των άλλων – με τους αστερισμούς, και η απίστευτη αρχιτεκτονική της είναι δομημένη σύμφωνα με τις θέσεις των άστρων.

Για παράδειγμα, η είσοδος του Παρθενώνα είναι προσανατολισμένη προς την ανατολή του Σείριου. Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι η αρχιτεκτονική του Παρθενώνα παίζει με τις γραμμές. Καμιά γραμμή, ούτε από τις οριζόντιες ούτε από τις κάθετες, δεν είναι απόλυτα ίσια, δεν είναι απόλυτη ευθεία. Όλες έχουν μιά ανεπαίσθητη καμπυλότητα, έτσι ώστε να δημιουργείται η εντύπωση ότι ο τεράστιος αυτός ναός είναι ανάλαφρος και έχει μιά τάση να υψωθεί προς τον ουρανό.

Σε διάφορα σημεία του βράχου της Ακρόπολης, σχηματίζονται πρόσωπα-προτομές, αλλά είναι ορατά μόνο από συγκεκριμένες οπτικές γωνίες. Κάποιοι μιλούν για μυστικά κανάλια προφορικής γνώσης, που διέσωζαν το μυστικό των προσώπων του ιερού βράχου από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα. Οι ίδιοι συνδέουν τα “πρόσωπα” με κάποιο ιδιότυπο μήνυμα ή ιστορία που πρέπει να κρύβουν και πιστεύουν ότι πρέπει να αναζητήσουμε και συγκεκριμένο αριθμό απ’ αυτά: δώδεκα.

Τα μυστικά πρόσωπα που περικυκλώνουν τον βράχο που στέμμα του έχει τον Παρθενώνα, σαν ένας πέτρινος χορός κρυμμένος από τα μάτια αλλά ταυτόχρονα ολοφάνερος, κοιτούν στον ουρανό ή σε συγκεκριμένους προσανατολισμούς στην πόλη. Άλλωστε, σύμφωνα με κάποιες ενδιαφέρουσες ιστορίες, ακόμη κι ο αληθινός Παρθενώνας είναι μυστικός και υπόγειος, μέσα στον βράχο της ακρόπολης, κι αυτός της επιφάνειας δεν είναι παρά ο αρχιτεκτονικός αντικατοπτρισμός του.

Το βασικό μυστικό πίσω από όλα αυτά

Εχει να κάνει με μια συνδυασμένη συστηματική ανάλυση που θα προσπαθήσει να συσχετίσει: τα κανάλια των γεωμαγνητικών δυνάμεων και των «Τελλουρικών Ρευμάτων», με τα συστήματα στοών που είναι από κάτω τους, με τα «στρατηγικά» στρατιωτικά, πολιτικά, αρχαιολογικά, θρησκευτικά σημεία που βρίσκονται πάνω στους κόμβους που δημιουργούν τα «αιθερικά» και «υποχθόνια» αυτά κανάλια, με τους λεγόμενους «τόπους δύναμης», με σπήλαια που βρίσκονται εκεί, με κωδικά σημάδια θρησκευτικού-μυστικιστικού ή «τοπογραφικού» χαρακτήρα που βρίσκονται εκεί, με τις παραδόσεις της περιοχής, με τα τοπωνυμία της περιοχής, με τα μέρη που συμβαίνουν πολλά παράξενα φαινόμενα κάθε είδους, με τις εμφανίσεις παράξενων όντων σε τέτοια μέρη, με μέρη που βλέπει κάποιος επίμονα στα όνειρα του.

Με οποιαδήποτε πράγματα γράφονται στα αρχαία κείμενα για αυτά τα μέρη, με οτιδήποτε έχει γραφτεί από περιηγητές, ερευνητές, επιστήμονες ακόμη και λογοτέχνες – όλων των εποχών – γι’ αυτά τα μέρη, με τις στατιστικές θανάτων, φόνων ή ατυχημάτων που συμβαίνουν σ’ αυτά τα μέρη, με ορυχεία ή μεταλλεία που υπάρχουν σ’ αυτά τα μέρη, με λεπτομερείς παλιούς χάρτες της γεωγραφικής υπηρεσίας γι’ αυτά τα μέρη, με παλιούς χάρτες που έχουν τα παλιά τοπωνύμια αυτών των τόπων που δεν χρησιμοποιούνται πια, με την παρουσία κεραιών ή ραντάρ σ’ αυτά τα μέρη, με την συμπεριφορά των ζώων σ’ αυτά τα μέρη, με φωτογραφίες αυτών των τόπων σε φωτοευαίσθητα φιλμς και σε ειδικά φιλμς όλων των τύπων, με τις ηχογραφήσεις που θα κάνει ένα κασετόφωνο που θα εγκαταλειφθεί για πολλές ώρες την νύχτα σ’ αυτά τα μέρη, με τους αστρονομικούς και αστρολογικούς συσχετισμούς που ανιχνεύονται κατ’ αντιστοιχία στον ουρανό απ’ αυτά τα μέρη, και πάνω απ’ όλα: μ’ αυτό που η διαίσθηση, η έμπνευση και η φαντασία σας υποδεικνύει γι’ αυτά τα μέρη.

Κάποιος πρέπει να θυμάται πάντα: Ότι είναι πάνω είναι και κάτω. Ότι είναι μέσα είναι και έξω. Ότι είναι κρυφό είναι και φανερό.

Από την άλλη, η ίδια η γεωγραφία τις περισσότερες φορές σκιαγραφείται σύμφωνα με την οπτική και την εποπτεία του κάθε όντος. Τα ίδια τα όντα που κατοικούν μέσα στη γεωγραφία του κόσμου, κινούνται σύμφωνα με μία μυστική γεωγραφία που δεν συμπεριλαμβάνεται στους χάρτες. Τα πουλιά, τα έντομα και τα ζώα, κινούνται και μεταναστεύουν πάνω σε συγκεκριμένες γραμμές, ακολουθούν συγκεκριμένους αόρατους δρόμους και έχουν μια αντίληψη της γεωγραφίας τελείως άγνωστη για εμάς.

Οι μέλισσες, όταν τις απομακρύνουμε από τις κυψέλες τους και τις ελευθερώσουμε σε κάποια απόσταση απ’ αυτές, στην αρχή περιγράφουν κάποιους διστακτικούς κύκλους στον αέρα, και μετά, σαν να συντονίζονται με κάποιο αόρατο ρεύμα, στοιχίζονται σε μία σειρά και επιστρέφουν στο σπίτι. Τα ταχυδρομικά περιστέρια, αν τα απομακρύνουμε από το σπίτι τους, βρίσκουν τον δρόμο της επιστροφής ακόμη και με δεμένα τα μάτια. Τα σμήνη των πουλιών διαλέγουν σημεία στη γεωγραφία πάνω από τα οποία διαγράφουν –ταυτόχρονα όλα μαζί– έμμονους κύκλους, σαν να έχουν εγκλωβιστεί σε μια αόρατη γεωγραφική δίνη.

Τα περισσότερα ζώα δεν πλησιάζουν στα μεγαλιθικά μνημεία, όπου κι αν βρίσκονται αυτά. Τα σκυλιά, ακόμη και μέσα στις πόλεις, κινούνται σύμφωνα με αόρατα σύνορα των περιοχών, όπου διαγράφονται τα πεδία επιρροής και «ιδιοκτησίας» των άλλων σκυλιών, και ανάμεσα σε αυτά τα πεδία υπάρχουν αόρατοι ελεύθεροι διάδρομοι όπου η κυκλοφορία επιτρέπεται ελεύθερα για τον ξένο.

Τα κουνούπια εξερευνούν κανονικά τον τόπο, ανακαλύπτουν τις εισόδους στοών και ζουν σε ημι-νάρκωση κατά χιλιάδες μέσα στις υπόγειες στοές: πολλές φορές για να ανακαλύψεις την είσοδο μιας στοάς στην ύπαιθρο, δεν έχεις παρά να ακολουθήσεις ένα σμήνος μεγάλων κουνουπιών μέχρι να σε οδηγήσει εκεί.

Οι κωνικοί λοφίσκοι που κατασκευάζουν τα μυρμήγκια ακολουθώντας συγκεκριμένα παγκόσμια στερεότυπα στην κατασκευή τους, είναι διατεταγμένοι με ειδικές ευθυγραμμίσεις στη μικρο-γεωγραφία των μυρμηγκιών, με τον ίδιο τρόπο (και το ίδιο σχήμα) που είναι ευθυγραμμισμένες οι «τούμπες» και οι αρχαίοι τεχνητοί λόφοι στις εξοχές της Ευρώπης, από την Ελλάδα μέχρι τη Βρετανία.

Ο Νοτιοαφρικανός φυσιοδίφης E. P. Marais, ανακάλυψε ότι οι λοφίσκοι των λευκών μυρμηγκιών της Αφρικής, τεράστιοι τεχνητοί μυρμηγκόλοφοι που έχουν ύψος όσο αυτό ενός ανθρώπου, περιέχουν έναν «εγκέφαλο», μία «καρδιά», «πεπτικό» και «κυκλοφορικό» σύστημα, και εξασκούν όλες τις ίδιες ικανότητες με ένα ανθρώπινο σώμα, εκτός από την μετακίνηση. Οι μυρμηγκόλοφοι είναι κανονικοί οργανισμοί!

Ο ίδιος ο άνθρωπος αποτελεί το ακριβές διάμεσο μέγεθος ανάμεσα στις διαστάσεις του ήλιου και αυτές του ατόμου. Το ίδιο το μικροκοσμικό άτομο είναι η αναπαράσταση ενός ηλιακού συστήματος. Ο ίδιος ο άνθρωπος αποτελείται από το εξωτερικό του σώμα ή περίβλημα, από το εσωτερικό του σώματός του (τη σύνθεση των κρυφών εσωτερικών του οργάνων), και από το πνεύμα του. Κατ’ αντιστοιχία με την επιφάνεια της εξωτερικής γης, την εσωτερική γη, και την πνευματική γη (τον παράλληλο κόσμο των πνευμάτων). Όπως και στον άνθρωπο, έτσι και στη γη, τα τρία αυτά πεδία, εξωτερικό, εσωτερικό και πνευματικό, επικοινωνούν και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, με διόδους που οδηγούν από το ένα στο άλλο και με κυκλοφορία.

Ο ίδιος ο άνθρωπος είναι μια αναπαράσταση της Γης, της Κούφιας Γης, της πνευματικής Γης, αντίστοιχα.

Υπάρχουν τόποι και κατασκευές στη Γη, φυσικές και τεχνητές, που αναπαριστούν τον ζωδιακό κύκλο ή συγκεκριμένα αστρικά συστήματα, και έτσι βρίσκονται σε ένα είδος πνευματικής σύνδεσης με αυτά.

«Ό,τι είναι πάνω είναι και κάτω».

Που είναι τελικά ο μικρόκοσμος και που ο μακρόκοσμος;

Εμείς οι ίδιοι είμαστε ο μακρόκοσμος ενός μικρόκοσμου, και ταυτόχρονα είμαστε ο μικρόκοσμος ενός μακρόκοσμου. Το ίδιο και ο κόσμος μας. Το ίδιο φαίνεται να ισχύει στο άπειρο, στη διαδρομή προς τα κάτω, προς το μικρό, και στη διαδρομή προς τα πάνω, στο μακρό. Τα πρόσημα συνεχώς αλλάζουν. Τα ορόσημα συνεχώς αλλάζουν.

Το μέσα μετατρέπεται σε έξω, το έξω σε μέσα, και έπειτα πάλι το ίδιο, στο άπειρο.

Δεν μπορούμε να εξερευνήσουμε αυτήν την αέναη κλίμακα, είμαστε δεσμευμένοι από τη δική μας οπτική και παρατήρηση, δεν μπορούμε να κατακτήσουμε το πλήρες και ύστατο «πανόραμα», το όραμα των οραμάτων, το όραμα του παντός.

Αυτός που σκέφτεται αυτή τη στιγμή, αυτός που γράφει και διαβάζει, είναι το πνεύμα του σώματός μας. Ο Θεός είναι το πνεύμα του Σύμπαντος.

Σύμπαν: Συν-Παν, τα πάντα συν, τα πάντα και κάτι παραπάνω από τα πάντα.

Ο ίδιος ο κόσμος πάνω στον οποίον κάνουμε αυτές τις σκέψεις και ταξιδεύουμε μαζί του στο χάος, δεν είναι παρά ένας κόκκος σκόνης, ένας μικροσκοπικός κόκκος άμμου στην ατέρμονη αμμουδιά του σύμπαντος, και αυτός ο κόκκος άμμου φιλοξενεί άπειρους κόκκους άμμου στις αμμουδιές των θαλασσών του, άπειρους κόκκους σκόνης που ταξιδεύουν στον αέρα του.

Όταν κοιτάμε στο τηλεσκόπιο και όταν κοιτάμε στο μικροσκόπιο, δεν υπάρχει καμία ουσιαστική διαφορά. Είμαστε μεγάβια για τα μικρόβια, είμαστε μικρόβια για τα μεγάβια. (Μικρόβιο: αυτό που έχει μικρό βίο. Μεγάβιο: αυτό που έχει μεγάλο βίο). Είμαστε γίγαντες για τους νάνους, είμαστε νάνοι για τους γίγαντες, οι γίγαντες είναι νάνοι μπροστά στους τιτάνες. Οι νάνοι είναι τιτάνες για τα μυρμήγκια, τα μυρμήγκια είναι τιτάνες για τα μικρόβια.

Κόσμοι μέσα σε κόσμους μέσα σε κόσμους μέσα σε κόσμους.

ΠΗΓΗ