Το σύστημα και η τιμωρία

Share
Καθώς η ελληνική οικονομία βυθίζεται στην ύφεση το κόστος το πληρώνουν όλοι και κυρίως οι ευπαθέστερες κοινωνικές ομάδες: οι συνταξιούχοι, οι χαμηλόμισθοι, οι απολυμένοι και φυσικά οι νέοι. Διαβάστε περισσότερα


Ιδιαίτερα οι νέοι αντιμετωπίζουν κλειστές πόρτες και ένα ζοφερό μέλλον. Η ύφεση μετατρέπεται σταδιακά σε κοινωνική κρίση και αυτό θα εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους. Πολλοί θα υποφέρουν από κατάθλιψη και ορισμένοι θα εκδηλώσουν βίαιη συμπεριφορά. Το πολιτικό σύστημα και όλοι οι θεσμοί θα κλονιστούν επικίνδυνα και η βία θα αυξηθεί. Το χειρότερο δε, είναι ότι θα αυξηθεί το μέρος του πληθυσμού που θα ανέχεται και ενδεχομένως θα επικροτεί τη βίαιη συμπεριφορά όσων νιώθουν ότι αδικούνται. Γιατί όμως υπάρχει αυτή η αίσθηση της αδικίας; Διότι δεν υπάρχει τιμωρία των ενόχων. Κοινή πεποίθηση είναι ότι οι πολιτικοί φέρουν το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης και ότι «στο κόλπο» είναι αναμεμειγμένοι οι τραπεζίτες, οι επιχειρηματίες, οι δικαστές, ο Τύπος και όλοι όσοι συμμετέχουν στη διαχείριση της εξουσίας στην Ελλάδα, καθώς αυτοί εκπροσωπούν «το σύστημα».
Για να μειωθεί η αίσθηση της αδικίας και η οργή αλλά κυρίως για να μη διαλυθεί εντελώς η κοινωνική συνοχή, η κυβέρνηση αλλά και «το σύστημα» πρέπει να αναζητήσουν τους πραγματικούς ενόχους για την κατάσταση και να τους τιμωρήσει.
Η κραυγή «δώστε πίσω τα κλεμμένα» δεν αφορά στην κυριολεξία μόνον αυτούς που έκλεψαν, αλλά και όλους όσοι ωφελήθηκαν από την κακοδιοίκηση και την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος. Αφορά, δηλαδή, τους πολύ υψηλά αμειβόμενους τραπεζίτες που εισέπρατταν τεράστια μπόνους- δυσανάλογα μεγάλα για την ελληνική πραγματικότητα- και τώρα «τραβάνε το χαλί κάτω από τα πόδια» των επιχειρήσεων και των δανειοληπτών, τους μεγαλογιατρούς που δεν έκοβαν αποδείξεις και εισέπρατταν φακελάκια, τους μεγαλοδικηγόρους που «τηλεδίκαζαν», τους δημοσιογράφους-τηλεοπτικούς σταρ που δεν αποκάλυψαν τη σαπίλα του συστήματος και αμείβονταν με κολοσσιαίους μισθούς από τα κανάλια, τους δικαστές που δεν επενέβησαν, τους συνδικαλιστές που δεν προστάτευσαν «το ποίμνιό τους» και εισέπρατταν μη εργαζόμενοι.
Oλοι αυτοί βρίσκονται στο στόχαστρο της κοινωνίας και ο μόνος τρόπος για να γλιτώσουν από την οργή του λαού είναι να κάνουν σωστά τη δουλειά τους και να «μαζευτούν». Δυστυχώς αυτό δεν έχει γίνει αντιληπτό, ακόμη και οι περισσότεροι θεωρούν ότι μπορούν να συνεχίσουν να ζουν όπως ζούσαν πριν από την κρίση. Δεν αντιλαμβάνονται τη μεγάλη κοινωνική αλλαγή που φέρνει αυτή η κρίση. Ο πολιτικός κόσμος οφείλει να αντιληφθεί πρώτος την κατάσταση και να κατευθύνει και «το σύστημα». Αν δεν το κάνει, το κόστος για την ελληνική κοινωνία θα είναι τεράστιο.
http://www.tovima.gr