Η ιδιότητα του μέλους. Εγκλωβισμός ή απελευθέρωση;

Η ιδιότητα του μέλους, εγκλωβισμός ή απελευθέρωση;

Στο χώρο της οργανωμένης σε ομάδες μεταφυσικής ενασχόλησης, τα άτομα που εμπλέκονται κατ’ οποιονδήποτε τρόπο σε αυτή την ατραπό, κάποιες φορές χαρακτηρίζονται εγκλωβισμένα στο τάδε μυστικό τάγμα ή στη δείνα θρησκεία κλπ., χωρίς δυνατότητες επιλογών και όποιας παρέκκλισης από τις νόρμες που θεωρητικά υποστηρίζουν. Όμως πόσο πραγματικά είναι εγκλωβισμένο ένα μέλος σε τέτοιες ομάδες (μικρές ή μεγάλες) και πότε η παραμονή του εντός αυτών θεωρείται στοιχείο απελευθέρωσης;

Η αλήθεια είναι πως στην ορθή αξιολόγηση τέτοιων καταστάσεων με πολλές πνευματικές και βιοποριστικές προεκτάσεις, τα όρια μεταξύ αντικειμενικής και υποκειμενικής κρίσης συχνά καθίστανται δυσδιάκριτα. Το να εξετάσουμε την περίπτωση ενός ατόμου που θεωρούμε πως σε έναν βαθμό είναι εγκλωβισμένο κάπου, ενέχει και την υποχρεωτική συλλογή αρκετών στοιχείων που θα μας οδηγήσουν σε ένα ασφαλές συμπέρασμα.

Σχετικά με την ιδιότητα του μέλους σε ένα τάγμα εσωτερισμού, θεωρώ πως κατ’ αρχήν πως ο δρόμος του εσωτερισμού είναι αμετροεπώς παρεξηγημένος από τους μη ανήκοντες σε ένα τέτοιο τάγμα αλλά επίσης δεν είναι λίγες και οι φορές που ο τάδε ή ο δείνα διατείνεται πως αυτός ανήκει στη σωστή ομάδα και πως όλοι οι υπόλοιποι είναι αφελείς και πλανεμένοι. Θεωρώ πως όλοι μας κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος και ας μην ξεχνάμε πως την πνευματική εξέλιξη που κάποιος καρπώνεται ύστερα από μαθητεία, μερικοί άνθρωποι την κατέχουν ήδη εκ γενετής. Άρα λοιπόν θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα μετρημένοι στο τι συμπεράσματα βγάζουμε και στο πως τα εκφράζουμε γιατί πέραν της πιθανότητας λάθους, η βεβιασμένη κρίση συνιστά ανωριμότητα και απαίδευτη σκέψη…

Προσωπικά θεωρώ εγκλωβισμένο κάθε άτομο το οποίο αφήνει να κυβερνούν τη ζωή του παράγοντες που τον αποτρέπουν από μία ανοδική πνευματική πορεία (πλειοτροπικά). Μπορεί το μέσο εγκλωβισμού να λέγεται εσωτερικό τάγμα ή μία θρησκεία, μπορεί να είναι μία αθλητική ομάδα (λέγε με θερμόαιμο οπαδό…), ένα πολιτικό κόμμα ή το εργασιακό μας περιβάλλον. Μένοντας καθαρά στο ζήτημα του εσωτερισμού και των μεταφυσικών αναζητήσεων, το να θεωρηθεί κάποιος άνθρωπος εγκλωβισμένος κατά τη γνώμη μου σχετίζεται με συμμετοχή σε ομάδες (μικρές ή μεγάλες) που δρουν ως ανασταλτικοί παράγοντες αρχικά στην ανάδειξη της αξίας της ατομικότητάς του (δεν είμαστε μέλη ενός κοπαδιού αλλά ισάξιες και λαμπερές ατομικότητες) και στη συνέχεια αυτές οι ομάδες να δρουν ανασταλτικά ή να ακυρώνουν μεθόδους και τεχνικές πνευματικής εξέλιξης. Σε κάθε περίπτωση, όπως ανέφερα και πιο πάνω, όλοι μας κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος και προσωπικά, αν γνωρίσω κάποιον πραγματικά φωτισμένο άνθρωπο που δηλώνει πως πχ είναι χριστιανός, να είστε σίγουροι πως θα τον ρωτήσω να μου μιλήσει όχι γενικά για τον χριστιανισμό αλλά μόνον για τον χριστιανισμό του.

Θεωρώ πως στο ζήτημα του εγκλωβισμού, καθοριστικότατος παράγοντας στην ορθή αξιολόγηση ενός ατόμου αποτελεί η ατομικότητά του. Άνθρωποι που έχουν πορευτεί έναν δρόμο υγιούς ενασχόλησης στα πνευματικά ζητήματα, κινούνται σε επίπεδα πέραν των τίτλων και θα έδινα μεγάλη αξία στην προσωπική «μορφοποίηση» μίας θρησκείας ή τάγματος μέσα από τα μάτια και το μυαλό ενός ανθρώπου με υψηλό πνευματικό επίπεδο. Το να ισχυριζόμαστε πως όλοι πχ οι μουσουλμάνοι είναι πλανεμένοι και εγκλωβισμένοι, είναι τόσο αφελές όσο το να αξιώνουμε την πλήρη ορθότητα στη δική μας θρησκεία, τάγμα ή φιλοσοφικό-εσωτερικό σύστημα.

Θεωρώ πως οι πνευματικοί φάροι (μικρής ή μεγάλης εμβέλειας) βρίσκονται παντού, μέσα σε κάθε τάγμα, σε κάθε θρησκεία, σε κάθε ομάδα που ασχολείται με ζητήματα μεταφυσικής αλλά και εκτός αυτών. Παράλληλα όμως, θεωρώ πως αυτοί οι άνθρωποι έφτασαν σε αυτή την κατάσταση εξέλιξης γιατί σε μικρό ή σε μεγάλο βαθμό άλλαξαν τη δογματική γραμμή του τάγματος, την πέρασαν μέσα από τα δικά τους φίλτρα και σταδιακά διαμόρφωσαν μία νέα και αυστηρά προσωπική εκδοχή του συνόλου των διδαχών και θέσεων απ’ όπου κάποτε ξεκίνησαν. Διανοητικά, στατιστικά αλλά και «τεχνικά», είναι αδύνατο να βρεθεί ένα τάγμα ή μία θρησκεία που να καλύπτει σε απόλυτο και καθολικό βαθμό τα μεταφυσικά ενδιαφέροντα κάθε ενεργού μέλους.

Κατά συνέπεια, δεν μπορούμε να μιλάμε για τάγματα και οργανώσεις που εγκλωβίζουν άτομα αλλά μόνον για άτομα που εγκλωβίζονται μέσα σε τάγματα. Έτσι, αν στο Χ τάγμα ένα άτομο θεωρείται εγκλωβισμένο, είναι πολύ πιθανό κάποιο άλλο μέλος του ιδίου τάγματος να επιδείξει λαμπρή πνευματική πορεία. Όλα έχουν να κάνουν με το κατά πόσο το μέλος είναι «συμβατό» με το προφίλ και το γενικότερο εγρηγορός του τάγματος ή της θρησκείας όπου ανήκει. Θεωρώ πως δεν υπάρχουν θρησκείες ή τάγματα που μπορούν να εγκλωβίσουν όλα μα όλα τους τα μέλη και ταυτόχρονα να βρούμε από την άλλη πλευρά κάποια θρησκεία ή τάγμα που να μπορεί να μετατρέψει όλα μα όλα του τα μέλη σε μικρούς ή μεγάλους πνευματικούς φάρους.

Ζητάμε από τους εσωτεριστές ή τους θρησκευόμενους να προσπαθήσουν να (μετα)δώσουν το Φως γύρω τους αλλά πρέπει πρώτα να εξετάσουμε αν ήδη έχουν «φωτίσει» τον πνευματικό χώρο μέσα τους. Ο εγκλωβισμένος σε ένα τάγμα, θρησκεία ή οργάνωση, συνήθως χαρακτηρίζεται από μερικά στοιχεία που θεωρώ πως αναδεικνύουν την ύπαρξη του εγκλωβισμού:

α) διακατέχονται από υπέρμετρη υπερηφάνεια για το ότι ανήκουν στο τάδε τάγμα (αυτό μερικές φορές τους ακυρώνει την υποχρέωσή τους απέναντι στον εαυτό τους να αξιολογούν καθημερινά το αν βρίσκονται στον σωστό δρόμο).

β) είναι άτομα που πολύ δύσκολα λαμβάνουν αποφάσεις μόνα τους, δεν παίρνουν σχεδόν ποτέ πρωτοβουλίες και συνήθως είναι ευθυνόφοβα.

γ) είναι άτομα πνευματικώς ετερόφωτα ως προς τις απόψεις και θέσεις τους, δανείζονται δηλαδή τις απόψεις άλλων (συνήθως των κατηχητών ή των αρχηγών των ταγμάτων) και τις υιοθετούν αβίαστα χωρίς πρώτα να τις αξιολογήσουν.

δ) είναι άτομα που θέλουν να περνάνε απαρατήρητα, επιζητούν το να μη διαφέρουν από το πλήθος και φοβούνται το να γίνουν κάποια στιγμή δακτυλοδεικτούμενοι. Έτσι, αν ανήκουν σε ένα μικρό τάγμα, ποτέ δεν διαφωνούν με τις γενικότερες απόψεις και θέσεις που διακινούνται και προωθούνται σε αυτό και αν ανήκουν σε μία μεγάλη ομάδα (πχ κάποια θρησκεία) εντάσσονται σε αυτή ως λύση για την ενδεχόμενη κοινωνική απόρριψη σε περίπτωση που δηλώσουν δημοσίως πως δεν τους εκφράζει η επικρατούσα θρησκεία.

ε) είναι άτομα που έχουν την ανάγκη να ανήκουν κάπου, είτε ως λύση στη δόμηση ενός αξιοπρεπούς κοινωνικού status, είτε ως λύση προς εκπλήρωση ίδιων συμφερόντων. πχ η υπέρμετρη επαγγελματική ανασφάλειά τους, μπορεί να τους οδηγήσει να γίνουν μέλη μίας εσωτερικής ομάδας, προσδοκώντας νέο πελατολόγιο μέσω των «αδελφών»… (λίγο σπάνια περίπτωση αλλά πάντα διαχρονική…)

ζ) είναι άτομα που δεν είχαν, ούτε θα έχουν ποτέ μεταφυσικές ανησυχίες και ακολουθούν μία θρησκεία ή ένα τάγμα και ιδίως το τελευταίο επειδή απλώς τους αρέσει το “εγρηγορός” του τάγματος και θέλουν να ικανοποιήσουν την ανάγκη τους (την οποία συνήθως «πουλάνε») να ανήκουν σε κάποιο μυστικό τάγμα.

η) είναι άτομα που παραμένουν στάσιμα ως προς την εξέλιξή τους σε ζητήματα που πραγματεύεται το τάγμα (άρα είτε εκείνοι είναι “άγονη γη”, είτε το σύστημα που ακολουθεί το τάγμα είναι αποτυχημένο). Σε κάθε περίπτωση, η έλλειψη παντός είδους απόπειρας απεγκλωβισμού από κάτι που δεν τους προσφέρει τίποτε σε πνευματικό επίπεδο, είναι ενδεικτικό στοιχείο εγκλωβισμού.

Με βάση όλα τα ανωτέρω, θεωρώ πως είναι πολύ δύσκολο να αξιολογήσουμε ένα άτομο ως εγκλωβισμένο ή όχι σε ένα τάγμα, θρησκεία ή ομάδα αν πρωτίστως δεν έχουμε σαφή καταγραφή του ψυχισμού, του βιοπορισμού και του μεταφυσικού του προφίλ. Εκεί που συμφωνούν όλες οι υγιείς εσωτερικές παραδόσεις, είναι στο γεγονός ότι, «ο θεός βρίσκεται μέσα μας και εκεί ας τον αναζητήσουμε», ή με διαφορετικά λόγια, «η αλήθεια βρίσκεται μέσα μας και το μόνο που χρειάζεται είναι να ….θυμηθούμε». Όμως ΚΑΙ οι θρησκείες ΚΑΙ τα μη αυθεντικά, δήθεν εσωτερικά τάγματα, μας υπόσχονται ότι θα μας αποκαλύψουν την αλήθεια. Όποιος “μπλέξει” τελικά εκεί μέσα, ναι σίγουρα, αυτός είναι εγκλωβισμένος. Αν βέβαια επιλέγει την ασφάλεια της φυλακής, ναι, αυτός οικειοθελώς επιλέγει τον εγκλωβισμό από ανικανότητα ή ιδιοτέλεια. Η πλειονότητα από εμάς – αν όχι όλοι μας – γεννηθήκαμε μέσα στους φράχτες των κοινωνικών πλαισίων και μέσα στον μαντρότοιχο του δόγματος και η μόνη λύση να γλυτώσουμε τον εγκλωβισμό, είναι να έρθουμε σε ρήξη, να γκρεμίσουμε τους τοίχους που μας κρατάνε φυλακισμένους. Ποιος όμως θυσιάζει την ασφάλειά του και την ιδιοτέλειά του και αποφασίζει να φανερωθεί ότι εναντιώνεται στο κατεστημένο;

Είναι αλήθεια ότι – αν και ελάχιστοι – υπήρχαν πάντα κάποιοι στο πέρασμα της ιστορίας που στράφηκαν ενάντια στους τοίχους που τους κρατούσαν εγκλωβισμένους, με τίμημα πολλές φορές και την ίδια τους την ζωή, δείχνοντάς μας τον δρόμο και τον τρόπο να αγωνιζόμαστε για την ελευθερία, για την αλήθεια. Το ουσιαστικότερο όμως που μας έδειξαν, ήταν ότι αυτοί που διατείνονται ότι μπορούν να μας ελευθερώσουν, να μας απεγκλωβίσουν αν τους ακολουθήσουμε, είναι αυτοί που μας προετοιμάζουν μιαν άλλη πιο στέρεα φυλακή. Χρειάζεται λοιπόν μεγάλη προσοχή, επαγρύπνηση αλλά και συχνός απολογισμός της πορείας που διάγουμε υπό την ιδιότητα του μέλους και αυτός ο απολογισμός θα καταδείξει αν έχουμε καταστεί εγκλωβισμένοι ή αν δρούμε ελεύθερα και ιδία βουλήσει.

http://www.innerfields.gr/?p=272

Ελληνα ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα. Μοιραστείτε αυτή την ανάρτηση