Είναι εντελώς διαφορετικό να πολεμάς "χορτάτος", από το να πολεμάς για την "πείνα" σου...

Αν εμείς οι άνθρωποι συγκρίνουμε τις ανάγκες μας επιφανειακά, το σίγουρο είναι ότι θα πιστέψουμε ότι είναι διαφορετικές...

Η ανάγκη της κοινωνικοποίησης πχ. είναι βαθιά και ανθρώπινη...
Εκεί, στο κοινωνικό ένστικτο των ανθρώπων, έχει γίνει η χειρότερη διαστρέβλωση, μέσα στα φρούρια των οικογενειών και της ηθικής τους...
Η παρέα και η συντροφικότητα, από μια πανανθρώπινη ανάγκη, έγινε ανάγκη κάλυψης των ελλείψεων του καθενός...
Και αν φαίνονται διαφορετικές οι ανάγκες, είναι γιατί διαφοροποιείται και το ποσοστό αντικοινωνικότητας στον καθένα...

Μπορούμε να ζούμε όμορφα μέσα στους ανθρώπους, μόνο όταν είμαστε ολόκληροι...
αλλιώς ο καθένας θα προσπαθεί να γεμίσει αυτό που μέσα του νιώθει άδειο και επιθετικό...
Η κενότητα γενικά, είναι η μεγαλύτερη επίθεση εκ των έσω...

Γι' αυτό να προσπαθούμε πάντα να εμβαθύνουμε, σ' αυτό που μας προκαλεί δυσαρέσκεια και θλίψη, όταν δεν το έχουμε και να παρατηρούμε ότι ακόμα και όταν το έχουμε, πάλι δυσαρεστημένοι και θλιμμένοι ήμαστε...με μια μικρή αναλαμπή που δεν έχει διάρκεια.

Πολλές τέτοιες μικρές αναλαμπές γεμίζουν την ζωή των ανθρώπων, μα το μεγαλύτερο διάστημα ζουν με "κλειστό το Φως" μέσα τους.

Ας ανοίξουμε το Φως...ας του επιτρέψουμε να βγει...ας είναι και από τις χαραμάδες...ακόμα κι αν τούτο σημαίνει "πόλεμο"

Είναι εντελώς διαφορετικό να πολεμάς "χορτάτος", από το να πολεμάς για την "πείνα" σου...

Βάσω Νικολοπούλου

ΠΗΓΗ