Η Ζωή Είναι Εδώ, Τώρα, Αυτοεκπληρώνεται κάθε στιγμή… Η Ζωή δεν εξελίσσεται προς κάποιο σκοπό, κάποια κατεύθυνση – ο χρόνος, η ιστορία, η τεχνολογική εξέλιξη, ούτε προσθέτουν, ούτε αφαιρούν τίποτα στην Καθαυτό Ζωή, στην Αίσθηση της Ζωής (σαν Ζωής – όχι σαν «τρόπου» ζωής μέσα από τα φαινόμενα).
Κάθε Συνείδηση, κάθε Άνθρωπος, έχει την Δυνατότητα και την Ευκαιρία να Δει την Πραγματικότητα Όπως Είναι, να Βιώσει την Ζωή που Αυτοεκπληρώνεται κάθε στιγμή και να Νοιώσει Ολοκληρωμένος, Πλήρης, Ήσυχος, Ευτυχισμένος, στην Ίδια την Ζωή κι όχι στα φαινόμενα της ζωής – που είναι έτσι κι αλλιώς παροδικά.
Συνήθως όμως η «Συνείδηση» (οι άνθρωποι) δεν Αρκούνται σε «Αυτό που είναι», στην Πραγματικότητα, που Είναι Μια και Αδιαίρετη κι Ολοκληρωμένη καθώς Ρέει μέσα από τα φαινόμενα – οι άνθρωποι δραστηριοποιούνται, βλέπουν κι αντιλαμβάνονται μέσα από την παραμορφωτική δράση του εγώ και ζουν την πραγματικότητα που φτιάχνουν με την σκέψη, με την φαντασία τους. Θεωρούν τον κόσμο κομματιασμένο, νομίζουν ότι η ζωή εξελίσσεται, ότι αυτοί εξελίσσονται, ότι πραγματοποιούν – κι όλα αυτά είναι αληθινά, αλλά μόνο στον φανταστικό χώρο που βιώνουν. Όλοι οι άνθρωποι «ονειρεύονται» και ζουν το «όνειρο» σαν να είναι αληθινό.
Το «πως» ζει κάποιος είναι θέμα προσωπικών επιλογών, προσωπικής ευθύνης κι αφορά αυτόν τον ίδιο σε τελευταία ανάλυση και κανέναν άλλον.
Υπάρχουν Άνθρωποι που Βιώνουν την Πραγματικότητα, την Ενότητα της Πραγματικότητας, την Παγκόσμια Συνείδηση, που Είναι Ένας Ενιαίος Χώρος Αντίληψης Όπου Συμπεριλαμβάνονται Όλα – ο Εαυτός, η Αντίληψη, η Δράση, τα Αντικείμενα, ο Κόσμος – σαν Μια Αλληλένδετη Ροή Φαινομένων.
Σε Αυτή την Πλήρη Αντίληψη ή το Πλήρες Βίωμα της Ζωής, η Ζωή Εκπληρώνεται στην Ίδια την Ζωή κι όχι στις δραστηριότητες, όχι στα περαστικά φαινόμενα.
Η Ζωή Είναι Εδώ, Τώρα, για Πάντα. Αυτό το Εδώ Περιλαμβάνει τα Πάντα, την Απόλυτη Πραγματικότητα, τον Θεό, τους Κόσμους, την δράση της αντίληψης, την σκέψη, τις αισθήσεις, το σώμα και τον υλικό κόσμο – Όλα.
Η Ζωή (η Αντίληψη της Παρουσίας, της Ύπαρξης) Είναι Εδώ, Τώρα, για Πάντα, ακόμα κι όταν οι κόσμοι εξαφανίζονται – ο υλικός κόσμος κι οι αόρατοι κόσμοι – κι Απομένει η Αιώνια Αδειοσύνη της Ζωής.
Και πάλι Όλα αυτά που Αναδύονται στο Εδώ, το Τώρα, το Πάντα ούτε Αλλοιώνουν, ούτε Επηρεάζουν την Πραγματικότητα – Είναι σαν τα περαστικά σύννεφα στον Απέραντο Ουρανό.
Υπάρχουν Άνθρωποι που Βιώνουν την Πραγματικότητα με Αυτόν τον Τρόπο, που Βιώνουν την Ζωή στο Πλήρες Άνθισμά της, στην Πλήρη Εκπλήρωσή της Κάθε Στιγμή – ανεξάρτητα από τα παροδικά φαινόμενα.
Μια Τέτοια Ζωή Ζούμε, μια Τέτοια Ζωή Θέλουμε να ζούμε.
Όλη η Παγκόσμια Θρησκευτική και Φιλοσοφική Παράδοση σε μια Τέτοια Ζωή Δείχνουν. Γι’ Αυτό το Βασίλειο της Πραγματικότητας Μίλησαν Όλοι.
Από την άλλη μεριά οι περισσότεροι άνθρωποι γλιστράνε στην αυταπάτη του εγώ (στην αυταπάτη της «διαχωρισμένης» από την Ουσία της «Συνείδησης») και επιλέγουν να ζήσουν την αυταπάτη τους (που χτίζουν με την σκέψη τους). Θέλουν να είναι Κάτι στον κόσμο, να κατακτήσουν τον κόσμο, να κατέχουν δύναμη, εξουσία, ανθρώπους, αντικείμενα. Οι άνθρωποι χτίζουν μεγάλες ή μικρές αυτοκρατορίες, στον πλανήτη ή στην τοπική κοινωνία ή στην οικογένειά τους, ή μόνο με τον εαυτό τους.
Ο κόσμος σήμερα μοιάζει (ίσως να το βλέπουμε εμείς έτσι) σαν μια ατέλειωτη «Γιορτή των Τρελών» (σαν τις γιορτές του Ευρωπαϊκού Μεσαίωνα) όπου ο καθένας είναι ό,τι δηλώνει, όπου ο καθένας έχει δικαίωμα στην αυθαιρεσία, στον παραλογισμό, στην αδικία, στην διαμάχη, στον πόλεμο. Τι όμορφος κόσμος!
Ειλικρινά, δεν μας ενδιαφέρει τι κάνουν οι άνθρωποι – όσο σκληρό κι αν ακούγεται αυτό. Καθένας έχει την Ευθύνη των Επιλογών του. Ναι την Έχει. Κανένας δεν μπορεί να επικαλεστεί άγνοια, αδυναμία ή οτιδήποτε – όλα αυτά είναι παιδιάστικα.
Η Αλήθεια Είναι Εδώ. Μας Μιλάει με χιλιάδες φωνές, με χιλιάδες μηνύματα, να δούμε, να καταλάβουμε, να Ζήσουμε Αληθινά – όχι στην φαντασία μας. Ακούει κανένας;
Θέλουν οι άνθρωποι την Αλήθεια; την Ευτυχία; Καλά! Τότε γιατί δεν αφήνουν όλες τις ανοησίες, τις διαμάχες, γιατί δεν ζουν ήσυχα, σαν απλοί άνθρωποι;
Όσο πιο Σοφός είναι ένας άνθρωπος τόσο πιο Άδειος (από ανοησία) είναι, τόσο πιο Απλός (χωρίς περίπλοκες σκέψεις) είναι, τόσο πιο Άνθρωπος είναι.
Μα οι άνθρωποι δεν θέλουν να είναι Σοφοί, θέλουν να είναι Άρχοντες του κόσμου. Δεν τους εμποδίζει κανένας. Τους χαρίζουμε τον κόσμο τους γιατί είναι ένας ψεύτικος κόσμος.
Όλοι οι Μεγάλοι Άνθρωποι, ο Λάο Τσε, οι Δάσκαλοι των Ουπανισάδ, ο Βούδας, ο Ορφέας, ο Ιησούς, γύρισαν την πλάτη στον ψεύτικο κόσμο και στην εξουσία στον ψεύτικο κόσμο.
Ο Αληθινός Άνθρωπος Είναι Ένα με Όλα, Είναι Αγάπη, Ζει με Αγάπη, δεν νοιάζεται για τον ψεύτικο κόσμο των ανθρώπων.
Έτσι καθένας είναι Υπεύθυνος για τις επιλογές του.
Κι όλα αυτά Αγαπητέ Αδελφέ γράφτηκαν από Μέσα μας, Βαθιά, από την Απέραντη Σιωπή της Ύπαρξης, Μέσα από την Γαλήνη της αιωνιότητας, Μέσα από την Αγάπη που είναι Πάντα Ενεργή, μόνο για ένα λόγο: Για να καταλήξουμε σε ένα Ουσιαστικό, Θεμελιώδες, Σημαντικό Ερώτημα:
ΕΣΥ! ΠΟΙΑ ΖΩΗ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΖΕΙΣ;
Μπορείς να Ψάξεις Μέσα σου, Βαθιά και να Δώσεις μια Πραγματική Απάντηση; Μια Απάντηση που θα είναι Αυθεντική, Γνήσια, Ζωντανή, που θα είναι ταυτόχρονα Ολοκληρωμένη Γνώση κι Ολοκληρωμένη Δράση.
ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΖΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΚΟΣΜΟ; ή στον κόσμο της σκέψης, της φαντασίας;
Είναι το μόνο Ερώτημα που Χρειάζεται να Απαντήσουμε στην ζωή μας, Ειλικρινά, Τίμια, Εδώ, Τώρα.
Αλλιώς, αδελφέ, άφησέ το! Πήγαινε να κατακτήσεις τον κόσμο σου, τους γαλαξίες, το σύμπαν και πιο μακριά από το σύμπαν… Κι εσύ με «άδεια χέρια» θα «φύγεις», όπως όλοι μας.
ΠΗΓΗ
Social Plugin