Μια παλιοσειρά, που εδώ και πολλά χρόνια είναι αστυνομικός σε νησί του Ανατολικού Αιγαίου, μου έστειλε το παρακάτω mail… Το παραθέτω χωρίς σχόλια… θα το διαπιστώσετε και εσείς ότι πραγματικά περιττεύουν!
Νεκροί μετανάστες στη Σικελία
“Φίλε Ζαχαρία
Θυμάσαι πριν από μερικά χρόνια που σου έλεγα ότι θα τα παρατήσω όλα και θα πάω στο @@@@@ (σ.σ. νησί του Ανατολικού Αιγαίου). Πράγματι εκεί βρήκα την ησυχία μου, τα παιδιά πια μεγαλώνουν σε ρυθμούς ανθρωπινούς, μέχρι και η γυναίκα μου ηρέμησε.
Με ρώτησες προχθές για το μεταναστευτικό, που μας τρώει μέρα και νύχτα. Αντί να σου απαντήσω θα περιγράψω ένα 8ώρο από τη ζωή μου.
Ξύπνησα στις 5 το πρωί και 6 παρά ήμουν στο Τμήμα. Θα έκανα πάλι το σερίφη (σ.σ. εποχούμενη περιπολία χωρίς συνοδό) γιατί τον @@@@@@ (σ.σ. όνομα αστυνομικού) τον έστειλαν να μεταφέρει μετανάστες και πρόσφυγες στο κέντρο πιστοποίησης.
Δεν πέρασαν 10 -15 λεπτά όταν έπεσε το σύρμα από την Αθήνα. Στο 112 (σ.σ. Ευρωπαϊκός Αριθμός Έκτακτης Ανάγκης) έπεσε τηλέφωνο από συσκευή κινητού τηλεφώνου που έλεγε ότι 40 άνθρωποι θαλασσοπνίγονταν, σε μια βραχονησίδα κοντά στην ακτή (1-2 μίλια) σε μια απόσταση 10-15 λεπτών με το αυτοκίνητο από εκεί που βρισκόμουν. Το λιμενικό με το πλωτό ήθελε πάνω από μια ώρα για να τους φθάσει. Μπαίνω στο περιπολικό και τρέχω στο πιο κοντινό χωριό με λιμάνι. Οι ψαράδες ακόμα ξεψάριζαν τα δίχτυα τους. Μπαρμπά Μήτσο, κυρ Γιώργη, κυρ Θανάση, πάμε να σώσουμε κανέναν άνθρωπο. Σε 20 λεπτά με 1 ψαροκάικο και 2 βάρκες φθάσαμε στη νησίδα. Στα βράχια είχε σκαλώσει ένα χρέπι ξύλινο. Καμιά δεκαριά άνθρωποι στο νερό, οι άλλοι είχαν καταφέρει να φθάσουν στη νησίδα.
Μετά από ένα μισάωρο τους αποβιβάζαμε στην ακτή, ευτυχώς χωρίς θύματα.
Μια γυναίκα από το χωριό ευτυχώς πήρε γραμμή τι γινόταν, μάζεψε τις γειτόνισσες και μέχρι να βγούμε στην ακτή, είχαν φέρει ψωμί, τυρί, γάλα και μερικές κουβέρτες για τους βρεγμένους.
Μεταξύ των ανθρώπων αυτών, μερικοί με κινητά, μέχρι και iphone είδα. Εσένα σου φαίνεται περίεργο; Εμένα καθόλου.
Πολλοί από αυτούς ήταν γιατροί, δικηγόροι, αστυνομικοί, στρατιωτικοί, μηχανικοί. Γυναίκες με μωρά στην αγκαλιά και όταν λέω μωρά εννοώ βρέφη ολίγων ημερών!
Ψαράς κρατά νεκρό παιδί στη Ρόδο
Διαβάζω καμιά φορά μερικούς γελοίους που λένε για τζιχαντιστές και να βυθίζουμε τα πλοιάρια και τις βάρκες, όπως κάνανε παλιά οι Ιταλοί. Ζάχο οι άνθρωποι αυτοί είναι ΑΣΧΕΤΟΙ και ηλίθιοι. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από ανθρώπινο πόνο, από την πείνα και τη δυστυχία. Άνθρωποι που έφυγαν για να γλυτώσουν από τις σφαγές των τζιχαντιστών και τον πόλεμο. Όχι γιατί ήταν φτωχοί, αλλά γιατί κινδύνευε η ζωή τους.
Δεν ξέρω ρε φίλε αλλά μερικοί εκεί στην Αθήνα, βλέπουν πολλά όνειρα, η αλήθεια είναι εδώ και εδώ υπάρχει μόνον πόνος.
Αλήθεια πιστεύουν εκεί στην Αθήνα, ότι εάν οι ντόπιοι έβρισκαν έστω και έναν τζιχαντιστή θα τον άφηναν να ζήσει πάνω από μερικά δευτερόλεπτα; Εδώ με το ζόρι γλιτώνουμε τους δουλεμπόρους από το λιντσάρισμα, την ίδια στιγμή που ο φτωχός πληθυσμός δίνει μαθήματα ανθρωπισμού!!!
Ακούω επίσης για το άλλο τρελό, ότι φταίνε οι τωρινοί Υπουργοί και κυβέρνηση και οι αποφάσεις τους. Να τους πω μονάχα ότι οι ίδιοι οι τούρκοι που έρχονται από απέναντι μας λένε ότι μήνες τώρα εκατομμύρια άνθρωποι είναι στιβαγμένοι στα κέντρα μεταναστών, ενώ και οι μετανάστες σου βεβαιώνω ότι δεν θέλουν να μείνουν στη χώρα μας, στην ευρώπη θέλουν να πάνε.
Τελικά η βάρδια μου τελείωσε και πάλι στις 8 το βράδυ, δεν πειράζει τουλάχιστον αυτή τη φορά δεν μαζέψαμε πτώματα παιδιών!
Ελπίζω σειρούλα να κατάλαβες πάνω κάτι τι γίνεται”
ΠΗΓΗ
Social Plugin