Το 1921 εκδίδεται στο Λονδίνο -κι έπειτα στην Αμερική- το δεύτερο από τα θρυλικά βιβλία του, New Lands (Νέες Χώρες). Από τις δύο πρώτες σελίδες του ξεχύνεται ένας χείμαρρος έμπνευσης με ένα πρωτόγνωρο ύφος για την εποχή:
[Χώρες στον ουρανό, άγνωστες χώρες που βρίσκονται πολύ κοντά, χώρες που στέκουν ακίνητες στον ουρανό.
Ο νέος άνθρωπος δεν νιώθει πια εκείνη την παρόρμηση που τον έκανε να ταξιδεύει προς τη Δύση. Παρ’ όλα αυτά θα ταξιδέψει για κάπου. Αν μονάχα τα σημεία του ορίζοντα δεν τον προσκαλούν πια, τότε ίσως ν’ ακούσει καλέσματα προς νέες διαστάσεις.
Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι, που χωρίς να το έχουν εξακριβώσει οι ίδιοι, πιστεύουν πως και οι δύο Πόλοι αυτής της Γης έχουν εξερευνηθεί. Υπάρχουν πολλές γυναίκες που ταξιδεύουν πολυτελέστατα στη «Σκοτεινή Αφρική». Οι Εσκιμώοι του Ντίσκο, στη Γροιλανδία, εκδίδουν μια εφημερίδα. Πρέπει να υπάρχει εκροή, αλλιώς θα γίνει έκρηξη —εκροή και καλέσματα και νέες ευκαιρίες. Σαν-Σάλβαντορς του ουρανού, ένας μονόλιθος που κρέμεται στους ουρανούς της Σερβίας, μια ξένη ακτή από την οποία οι καταιγίδες έφεραν παράξενα αντικείμενα στην πόλη του Μπέρμιγχαμ στην Αγγλία.
Νησιά στο διάστημα. Νησιά στον ουρανό, και τα ποτάμια μιας Έξτρα-Γεωγραφίας.
Μείνε εδώ κι άφησε τη λύτρωση να σε στοιχειώσει, ή καβάλησε μια αχτίδα της αυγής και πέταξε από τη Ρίγκελ στο Μπέτελγκέζ. Υπάρχουν, ή δεν υπάρχουν, δίπλα μας, πολιτείες ξένων υπάρξεων... Έχουν, ή δεν έχουν, γίνει αντιληπτές από αντανάκλαση στους ουρανούς της Σουηδίας και της Αλάσκα. Τέρατα που ζουν στον ουρανό και πεθαίνουν στον ουρανό, και ραντίζουν αυτήν τη Γη με τα κοκκινόχρωμα ζωικά υγρά τους.
Πλοία από άλλους κόσμους, που τα έχουν δει εκατομμύρια κατοίκων αυτής της Γης, εξερευνούν νύχτα μετά τη νύχτα τους ουρανούς της Γαλλίας, της Αγγλίας, της Αμερικής και του Καναδά. Σινιάλα από το φεγγάρι, που σύμφωνα με κάποιες αξιοσημείωτες υποδείξεις, μπορεί να μην είναι τόσο μακριά από τη Γη μας, ίσως όσο απέχει η Νέα Υόρκη από το Λονδίνο.
Περιστατικά και πληροφορίες που έχουν σκεπαστεί από την αρτηριοσκληρωμένη επιστημονική ιεραρχία. Έχω πληροφορίες πάνω από πληροφορίες πάνω από πληροφορίες πάνω από πληροφορίες, για νέες χώρες που δεν βρίσκονται καθόλου μακριά. Έχω προσδοκίες, υλικό για νέες ελπίδες και νέες απελπισίες και καινούριους θριάμβους και νέες τραγωδίες.
Κρατώ τα χέρια μου ψηλά, και δείχνω προς τον ουρανό. Υπάρχει μια ιεραρχία ανθρώπων που μου περνάει χειροπέδες επειδή το κάνω αυτό. Πιστεύω πως υπάρχει μια κυριαρχική δύναμη που φτιάχνει φυλακές που έχουν δόγματα αντί για τοίχους, όπου φυλακίζουν σκέψεις σαν τις δικές μου. Η φυλακή τους, σφίγγει δεσμευτικά τις φόρμουλές της γύρω από κάθε απόπειρα προέκτασης.
Όμως, ήχοι έχουν ακουστεί από τον ουρανό. Έχουν ακουστεί, και δεν είναι δυνατόν να καταστραφεί η καταγραφή τους. Έχουν ακουστεί. Νέες χώρες, και οι εκρήξεις τους. ο τρόμος τους, τα φώτα τους και οι μουσικές τους, γαβγίσματα από κολασμένα σκυλιά και το μαρς από αγγέλους-στρατιώτες. Είναι χώρες που τις προσδοκούμε, Γη της Επαγγελίας. και στο ταξίδι μας αυτό, όπως και για κάθε Γη της Επαγγελίας, πρέπει πρώτα να διασχίσουμε μια έρημο. Ακούω τρεις κραυγές από έναν ανεξερεύνητο τόπο, κραυγές από ένα αλλόκοτο όν, στην ίδια την είσοδο της ερήμου [...]
[...] Ένα καινούριο αστέρι εμφανίστηκε στον ουρανό: σε τι διαφέρει άραγε από κάτι σταγόνες άγνωστης προέλευσης, που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα σε μια βαμβακοφυτεία στην Οκλαχόμα;
Κρατώ σημειώσεις για όλα τα παράξενα θέματα, όπως τις ομόκεντρες αποκλίσεις της μαγνητικής βελόνας στο σεληνιακό κρατήρα Κοπέρνικο, την ξαφνική εμφάνιση των βρετανικών πορφύρων, τους εποχιακούς μετεωρίτες, ή το ξαφνικό φύτρωμα μαλλιών στο κεφάλι μιας αιγυπτιακής μούμιας.
Από κάποιο σημείο κι έπειτα, το ενδιαφέρον μου δεν στρέφεται στα γεγονότα αυτά καθ’ αυτά, αλλά στη σχέση που έχουν μεταξύ τους.
Μ’ απασχολεί πολύ αυτό που ονομάζουμε συμπτώσεις.
Αν όμως δεν υπάρχουν συμπτώσεις;
Έχω μπροστά μου αυτήν τη στιγμή, ένα είδος πεταλούδας της νύχτας, που είναι πολύ λαμπερή: λέγεται σφίγγα με νεκροκεφαλή, γιατί πάνω στη ράχη της μπορείς να ξεχωρίσεις ολοκάθαρα ένα σχήμα ολόιδιο με το ανθρώπινο κρανίο. Βγάζει ήχους σαν ποντίκι. Είναι πολύ ευαίσθητη. Έχω μια άλλη πεταλούδα, που ονομάζεται πεταλούδα Καλιμά, και μοιάζει μ’ ένα ξεραμένο φύλλο, γιατί μιμείται τα ξερά φύλλα, σαν παραλλαγή για να προστατευθεί. Αλλά, η πεταλούδα με τη νεκροκεφαλή, μιμείται τα οστά;
Κάθε ορισμός ενός πράγματος, είναι ένα χτύπημα ενάντια στην πραγματικότητα [...]
[…] Από την εποχή του πρώτου του βιβλίου στη δεκαετία του 1910, προκάλεσε σεισμό στα θεμέλια της διανόησης της εποχής του. Σήμερα, οι φυσικομαθηματικοί κατάφεραν να πλησιάσουν αυτά που υπονόησε έναν αιώνα πριν αυτός ο παράξενος άνθρωπος. Όλες οι εξελιγμένες θεωρίες της Κβαντικής Φυσικής, βρίσκονται μέσα στα γραπτά του Φορτ. Ολόκληρη η Θεωρία του Χάους, όπως ακριβώς την περιγράφουν σήμερα, κι ακόμη πιο εμπεριστατωμένα και εμπνευστικά, βρίσκεται μέσα στα γραπτά του Φορτ.
Είναι ο πρώτος που μίλησε για UFO, για τηλεπάθεια (Telepathy, ο όρος είναι δικός του), για τηλεμεταφορά και για ταξίδια στο χρόνο, για παράλληλους κόσμους και παράλληλα σύμπαντα, έθεσε θεωρητικά τα θεμέλια της επιστήμης που ονόμαζε Παραψυχολογία (και είναι ο εισηγητής του όρου Paranormal), είναι ο πρώτος που μίλησε ανοικτά και- εμπεριστατωμένα για εναλλακτικές πραγματικότητες, για την παράξενη φύση του Σύμπαντος (το «organic universe» είναι δική του θεώρηση), για το ότι η καθημερινή πραγματικότητά μας είναι το αποτέλεσμα μιας συνωμοσίας, για παράξενα όντα από αλλού, για εξωγήινη αρχαιολογία, για τα μυστήρια της Σελήνης, για μεταμορφώσεις της ενέργειας, και τόσα άλλα.
Είναι ο πιο «αιρετικός» διανοητής που ξέρουμε. Οι νεότεροι συγγραφείς του Φανταστικού επηρεάστηκαν καθοριστικά από τη σκέψη του. (Έχω πολλά στοιχεία -μια μικρή έρευνα που δεν έχω ακόμη ολοκληρώσει ότι πρέπει να τον επισκέφτηκε ο Χάουαρντ Φίλλιπς Λάβκραφτ στη Νέα Υόρκη). Πριν από τα πρώτα μανιφέστα του Ντανταϊσμού και του Σουρεαλισμού, ο Φορτ εισήγαγε στην επιστήμη αυτό που ο Τριστάν Τζαρά και ο Αντρέ Μπρετόν εισήγαγαν στις τέχνες και τη λογοτεχνία: «Η άρνηση να παίξεις σ’ ένα παιχνίδι που ξέρεις πως ο ένας εξαπατά τον άλλον και η δική σου βίαιη δήλωση ότι υπάρχει και κάτι άλλο» Τα καλλιτεχνικά ρεύματα τον δικαίωσαν. Σχεδόν κανείς δεν τον θυμάται πια.
Ήταν ένας αληθινός Άνθρωπος των Θαυμάτων.
Πενήντα χιλιάδες επιστολές, αλληλογραφία με ιδιώτες και με τις μεγαλύτερες βιβλιοθήκες του κόσμου, καθώς και με όλα τα επιστημονικά περιοδικά της Δύσης. Ογδόντα χιλιάδες σελίδες σημειώσεων, καταχωρημένες σε διακόσιους ειδικούς τομείς, πολλές απ’ αυτές γραμμένες χειρόγραφα πάνω σε μικρά χαρτονάκια μ’ ένα σύστημα στενογραφίας δικής του εφεύρεσης, τακτοποιημένα σε εκατοντάδες χαρτονένια κουτιά παπουτσιών.
Παίζει ένα σκάκι δικής του επινόησης με 1.600 συνδυασμούς. Ταριχεύει σπάνιες πεταλούδες. Κινδύνεψε να τυφλωθεί ολοκληρωτικά από το διάβασμα χιλιάδων τόμων, ερημίτης στις πιο μεγάλες πληθυσμιακά πόλεις του δυτικού κόσμου (Νέα Υόρκη, Λονδίνο). Απελπισμένος παραδίδει στις φλόγες όλο του το έργο.
Ένας παράξενος φάρος στον κρατήρα Αρίσταρχο της Σελήνης του στέλνει φωτεινά σήματα σε κώδικα, και προσπαθεί να τον αποκρυπτογραφήσει. Ένα «ιπτάμενο κομμάτι πάγου» βάρους εκατόν πενήντα κιλών πέφτει από τον ουρανό και σκάει μπροστά στο κατώφλι του σπιτιού του. Παράξενοι άνθρωποι ρωτούν πληροφορίες γι’ αυτόν στη γειτονιά κι έπειτα εξαφανίζονται. Πολλές φορές στα βιβλία του αναφέρεται σε περιστατικά δραστηριότητας Poltergeist μέσα στο σπίτι του στο Λονδίνο και στο Μπρονξ. Ανεξήγητοι δυνατοί θόρυβοι ακούγονται μέσα στο σπίτι, οι πίνακες πέφτουν από τους τοίχους, οι βρύσες ανοίγουν μόνες τους. Παράξενα φώτα τους ξυπνάνε τη νύχτα στο κρεβάτι.
Κι αυτός, η σοφή χαμογελαστή φώκια, ένας «εξερευνητής απαγορευμένων περιοχών που κατάφερε να ξεφύγει από την παρατήρηση του φύλακα», ο Τσαρλς Χόυ Φορτ, συλλέγει γεγονότα.
«Γεγονότα που άλλα τους είχαν μνημονευθεί και άλλα είχαν πέσει στην παγωμένη παγίδα της αδιαφορίας. Γεγονότα όμως.» Αποκαλούσε τη συλλογή του «Σανατόριο Υπερβολικών Συμπτώσεων». Γεγονότα συγκλονιστικά, για τα οποία -παραδόξως- όλοι απέφευγαν επισταμένα να μιλούν. Γιατί; Γεγονότα από «κάπου αλλού» απ’ όπου «άκουγε κανείς να ανεβαίνει μια απεγνωσμένη κραυγή σιωπής!» Αισθανόταν μια τρυφερότητα γι’ αυτές τις αλήθειες που κρύβονταν από τους τομείς της γνώσης, εξόριστες, τραγικές, οργισμένες ή θλιμμένες.
Αλήθειες στις οποίες έδινε άσυλο στο φτωχικό γραφειάκι του στο Μπρονξ, και που τις χάιδευε τρυφερά την ώρα που τις τοιχοκολλούσε. Τις αποκαλούσε «μικρά πορνίδια, κατάδικοι, δραπέτες, πυγμαίοι, καμπούρηδες, τερατογενέσεις, φουσκωτές καμηλοπαρδάλεις, και παρ’ όλα αυτά, η λιτανεία τους αυτή μέσα στο σπίτι μου, σου δίνει την εντύπωση πραγμάτων θαυμαστών, που περνούν και περνούν και περνούν, ασταμάτητα. Από πού έρχονται; Τι θέλουν τέλος πάντων;»
Όντα που πετούσαν στα οκτώ χιλιάδες μέτρα στον ουρανό πάνω από το Παλέρμο στις 30 Νοεμβρίου 1880. Βροχή από θειάφι και σάρκες σε αποσύνθεση στη Μασσαλία. Ψάρια έπεφταν από τον ουρανό, σε απίστευτους αριθμούς, για τρεις ολόκληρες ώρες με χιλιάδες μάρτυρες στη Σιγκαπούρη, το φθινόπωρο του 1861. Μπλε φεγγάρια. Πράσινα ηλιοβασιλέματα. Περίεργες εξαφανίσεις ανθρώπων. Ανεξήγητες εμφανίσεις ανθρώπων από το πουθενά.
Όπως τότε, που χα αυτοκίνητα κομμάτιασαν έναν άνθρωπο που εμφανίστηκε ξαφνικά στη μέση ενός εξοχικού δρόμου στο Κεντ της Αγγλίας. Κοιτούσε γύρω του πανικόβλητος, φορούσε ρούχα χου προηγούμενου αιώνα, και χα αντικείμενα που βρέθηκαν στις τσέπες του είχαν κατασκευαστεί πριν από εκατό χρόνια. Η αινιγματική περίπτωση χου Κάσπαρ Χάουζερ -στη Νυρεμβέργη του 1820- το αγόρι από το πουθενά, που δεν γνώριζε τίποτε από το περιβάλλον ολόγυρά του, δεν μιλούσε, δεν ανεχόταν το φως.
Είχε βρεθεί να περιπλανιέται σαν χαμένο στο δρόμο, είχε εξαιρετική ευφυΐα, έφτασε να γίνει η ατραξιόν της εποχής, η μασκότ της Νυρεμβέργης, και μερικά χρόνια αργότερα δολοφονήθηκε από «έναν άνθρωπο με μαύρο πρόσωπο», καταλήγοντας ένα από χα ανεξιχνίαστα μυστήρια χου αιώνα χου. Κι εκείνος ο νεαρός άντρας που έπεσε από τον ουρανό σε μια πλατεία του Μάντσεστερ, γυμνός μέσα στο καταχείμωνο, και κανείς δεν αναγνώρισε το πτώμα του -παρόλο που οι φωτογραφίες του δημοσιεύτηκαν παντού.
Κι ένας άλλος, μισότρελος, που βρέθηκε να περπατά πάνω-κάτω στη Χάι-Στρητ, μιλώντας μια γλώσσα που όλοι την άκουγαν για πρώτη φορά, και κρατούσε σφιχτά πάνω στο στήθος του ένα δερματόδετο βιβλίο σε μια επίσης άγνωστη γραφή. Πέθανε από άγνωστη αιτία, λίγες μέρες αργότερα -τότε στα 1910- και το βιβλίο υπάρχει ακόμη σε μια βιβλιοθήκη της πόλης. Ή εκείνος ο τυφλός νέγρος που δεν μιλούσε καθόλου, που η αστυνομία της Βοστώνης τον είχε συλλάβει στον τόπο ενός μεγάλου δυστυχήματος. Σχεδίαζε συνεχώς σε ένα χαρτί παράξενα ιερογλυφικά και εξαφανίστηκε μυστηριωδώς μέσα από το κελί του, έπειτα από λίγες ώρες, αφήνοντας μια δύσοσμη μαύρη κηλίδα στο πάτωμα!
Φωτεινά αντικείμενα μέσα στη θάλασσα.
Απομεινάρια γιγάντων στη Σκωτία. Ουράνια ουρλιαχτά τρομακτικής έντασης έσκισαν τον ουρανό πάνω από τη Νάπολη στις 20 Νοεμβρίου 1821, τα οποία άκουσε όλος ο πληθυσμός της πόλης. Ένα κερασφόρο τέρας, σκοτώνει τρεις ανθρώπους και κυνηγά άλλους πέντε, στη λίμνη Σάντυ της Μινεσότα, στις 19 Αυγούστου 1886. Ένα φρικιαστικό άγαλμα φτιαγμένο από ένα άγνωστο υλικό, ανακαλύπτεται από εκδρομείς στο όρος Βέρμοντ, και καταστρέφεται λίγο αργότερα από την τοπική αστυνομία. Η θάλασσα ξεβράζει το παράξενο κρανίο ενός αγνώστου τέρατος, στις βόρειες ακτές της Σκωτίας, στις 26 Ιουνίου 1908.
Φέρετρα μικρών όντων που εμφανίστηκαν από το υπερπέραν στους βράχους του Εδιμβούργου. Ένα τεράστιο ιπτάμενο φωτεινό αντικείμενο, με ήχους από εκρήξεις, έκλεψε ένα ολόκληρο σπίτι στο Τέξας, στις 10 Δεκεμβρίου 1891.
Κόκκινη βροχή στο Μπλάνγκενμπέργκερ στις 2 Νοεμβρίου 1819. Καταρρακτώδης βροχή από μικρούς ξύλινους σταυρούς στην εξοχή της Πράγας, το χειμώνα του 1798. Νιφάδες χιονιού χοντρές σαν πιάτα στο Νάσβιλ στις 14 Ιανουαρίου 1891. Αερόλιθοι. Μικρές ιπτάμενες σφαίρες από φωτιά. Ίχνη από πατημασιές ενός προϊστορικού ζώου στο Ντέβονσάιρ. Ιπτάμενοι δίσκοι. Αποτυπώματα από βεντούζες στα βουνά. Σπηλιές με στοές που δεν τελειώνουν πουθενά.
Παγίδες στον ουρανό. Μαύρο Χιόνι. Μπόρες αίματος. Ιπτάμενοι καρχαρίες. Ένα τεράστιο ιπτάμενο κομμάτι πάγου βάρους δύο τόνων πέφτει από τον ουρανό και σπάει πάνω στα τείχη της Ρουέν προκαλώντας δεκάδες τραυματισμούς, στις 5 Ιουλίου 1853. Ουράνιοι ταξιδιώτες. Αντικατοπτρισμοί παράξενων πόλεων στον ουρανό. Φωτεινοί περιστρεφόμενοι τροχοί μέσα στη θάλασσα.
Ο Φορτ δεν μιλάει για το έργο του παρά μόνο σε ελάχιστους φίλους. Τις νύχτες, βυθισμένος σε «απαγορευμένες πνευματικές απολαύσεις», ετοιμάζει «γνωσιολογικές ωρολογιακές βόμβες» προς άγνωστο παραλήπτη.
«Είμαι μία αλογόμυγα που παρενοχλεί το παχύδερμο της γνώσης για να το εμποδίσει να κοιμηθεί»
Απόσπασμα από το βιβλίο του Παντελή Γιαννουλάκη «Ο παράξενος κόσμος του Τσαρλς Φορτ» 01/2000 [υπό νέα έκδοση]
terrapapers.com
Social Plugin